۲۱ - انبیاء (پیامبران)

                                     سورة الأنبیاء

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای بخشایندۀ بخشنده

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِی غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ ﴿١﴾ 

برای مردم حسابشان نزدیک شد ودر حالیکه آنها در غفلت اعراض میکنند ﴿١﴾ 

مَا یَأْتِیهِم مِّن ذِکْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ یَلْعَبُونَ ﴿٢﴾ 

 تذکر جدیدی از جانب پروردگارشان برایشان نیامد مگر آنکه آن را شنیدند در حالیکه آنها بازی می کنند ﴿٢﴾

لَاهِیَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِینَ ظَلَمُوا هَلْ هَـٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ ۖأَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٣﴾ 

 قلبهایشان در غفلت است و کسانی که ستم کردند پنهانی نجوا کردند که آیا این (رسول) غیر از اینست که بشری مانند شماست ؟ آیا برای جادو می آیید ؟ در حالیکه شما می بینید ؟ ﴿٣﴾ 

قَالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ﴿٤﴾ 

 بگو پروردگارم در آسمانها و زمین سخن را میداند و او شنوای داناست﴿٤﴾

بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیَأْتِنَا بِآیَةٍ کَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ﴿٥﴾

 بلکه گفتند (سخن رسول) خوابهای آشفته است بلکه آن را به دروغ (به خدا) نسبت میدهد بلکه او شاعری است پس (اگر رسول هستی) مانند رسولان پیشین برای ما آیه ای بیاور ﴿ ۵﴾

 مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ یُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ 

قبل از آنها ایمان نیاوردند شهری را که هلاکش کردیم آیا آنها ایمان می آورند ؟﴿ ۶﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِی إِلَیْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾

و قبل از تو نفرستادیم مگر مردانی را که بسوی آنها وحی کردیم پس اگر شما نمیدانید از اهل ذکر بپرسید﴿۷﴾

 وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا یَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا کَانُوا خَالِدِینَ ﴿٨﴾

و آنها (پیامبران) را مانند کالبد هایی که غذا نخورند قرار ندادیم و آنها (پیامبران) زیاد عمر نکردند 

 ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَیْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاءُ وَأَهْلَکْنَا الْمُسْرِفِینَ ﴿٩﴾ 

 سپس وعده (عذاب) را برایشان راست آوردیم و آنها و هر کس را که را که خواستیم نجاتشان دادیم و مسرفان را هلاک کردیم ﴿٩﴾ 

لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَیْکُمْ کِتَابًا فِیهِ ذِکْرُکُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾

 البته ما کتابی را بسوی شما فرستادیم که در آن تذکراتی برای شماست آیا به عقلتان رجوع نمی کنید ؟ 

وَکَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْیَةٍ کَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِینَ﴿١١﴾ 

 و چه بسا از شهر هایی که ستمگر بودند آنها را در هم کوبیدیم و پس از آن قومی دیگر پدید آوردیم ﴿۱۱﴾

فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا یَرْکُضُونَ ﴿١٢﴾

 و وقتی نیروی ما را احساس کردند آنوقت آنها از آن فرار میکردند ﴿۱۲﴾

 لَا تَرْکُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَمَسَاکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾

فرار نکنید و بسوی آنچه در آن (گناه و عصیان) در رفاه بودید برگردید و مسکن هایتان شاید از شما سوال شود﴿۱۳﴾

 قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿١٤﴾ 

 گفتند : ای وای بر ما که ما ستمگر بودیم ﴿۱۴﴾

فَمَا زَالَت تِّلْکَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِیدًا خَامِدِینَ ﴿١٥﴾

 و همیشه آن دعوایشان بود و تمام نمی شد تا زمانیکه آنها را درو کرده و خاموش ساختیم ﴿۱۵﴾

 وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿١٦﴾

 و ما آسمان و زمین و آنچه میان آنهاست را به بازی نیافریدیم ﴿۱۶﴾

 لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن کُنَّا فَاعِلِینَ ﴿١٧﴾

 و اگر می خواستیم آن را از جانب خود به بازی میگرفتیم اگ ما انجام دهنده بودیم ﴿۱۷﴾

 بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ﴿١٨﴾

 بلکه حق را بر باطل می افکنیم تا مغلوبش کند و در ان هنگام آن باطل نابود میشود و وای بر شما از آنچه وصف میکنید ﴿۱۸﴾

وَلَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَنْ عِندَهُ لَا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا یَسْتَحْسِرُونَ﴿١٩﴾

 که در نزد اوست از عبادت کردن او بزرگی نمی جویند و خسته نمیشوند﴿۱۹﴾

 یُسَبِّحُونَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ لَا یَفْتُرُونَ﴿٢٠﴾

 و برای اوست آنکس که در آسمانها  و زمین است و آنکس شبو روز تسبیح میکنند و سستی نمی کنند﴿٢۰﴾

 أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ یُنشِرُونَ﴿٢١﴾

آیا خدایانی از زمین برای خود بر گرفتند ؟ که آنها (آفرینش را) منتشر میکنند ﴿٢١﴾

 لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّـهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّـهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿٢٢﴾

 اگر در آن دو (آسمانها و زمین) خدایانی غیر از الله و جود داشت حتماً آن دو(آسمانها و زمین) تباه می شدند پس خدا پروردگار عرش منزه است از آنچه وصف میکنند ﴿٢٢﴾

 لَا یُسْأَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَهُمْ یُسْأَلُونَ﴿٢٣﴾

 او (خدا) از آنچه انجام میدهد بازخواست نمیشود در حالیکه آنها بازخواست میشوند ﴿٢٣﴾

 أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ ۖ هَـٰذَا ذِکْرُ مَن مَّعِیَ وَذِکْرُ مَن قَبْلِی ۗ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُم مُّعْرِضُونَ﴿٢٤﴾

یا غیر از او برای خود خدایانی برگرفتند ؟ بگو دلایل خود را بیان کنید این(قرآن) ذکر کسی است که با من است و ذکر کسی است  که قبل از من بوده ولی بیشتر آنها حقیقت را نمیدانند که از آن اعراض میکنند ﴿٢٤﴾

وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِی إِلَیْهِ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ ﴿٢٥﴾

 و قبل از تو از رسولی نفرستادیم مگر انکه بسویش وحی کردیم که قطعآ خدایی غیر از من نیست پس فقط من را پرستش کنید ﴿۲۵﴾

 وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَـٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُّکْرَمُونَ ﴿٢٦﴾

 و گفتند : خدای رحمتگر برای خود فرزندی برگرفته . او(خدا) منزه است از اینکه فرزندی داشته باشد بلکه آنها بنده هایی با کرامت هستند ﴿۲۶﴾

 لَا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾

 آنها در سخن گفتن از او(خدا)  پیشی نمی گیرند و آنها به دستور او عمل میکنند ﴿۲۷﴾

یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْیَتِهِ مُشْفِقُونَ﴿٢٨﴾ 

 (خدا) میبیند آنچه را در حضور آنهاست و آنچه را در آینده است را میداند و شفاعت نمی کنند مگر برای آنکس که (خدا) از او خشنود است و انها از او هراسان هستند ﴿۲۸﴾

 وَمَن یَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّی إِلَـٰهٌ مِّن دُونِهِ فَذَٰلِکَ نَجْزِیهِ جَهَنَّمَ ۚ کَذَٰلِکَ نَجْزِی الظَّالِمِینَ ﴿٢٩﴾

 و هر کس از آنها بگوید که من غیر از او (خدا) خدای دیگری هستم پس او را به جهنم جزایش میدهیم و انگونه ستمگران را کیفر میدهیم ﴿۲۹﴾

 أَوَلَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ کَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ ۖ أَفَلَا یُؤْمِنُونَ ﴿٣٠﴾

 آیا کسانی که کافر شدند نمی بینند که آسمانها و زمین بسته بودند و ما آنها را باز کردیم ؟ و بوسیله ی آب هر چیز را زنده کردیم آیا ایمان نمی آورند ؟﴿۳۰﴾

 وَجَعَلْنَا فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَن تَمِیدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِیهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَّعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ﴿٣١﴾

 و در زمین لنگر گاههایی قرار دادیم بدون انکه بر آنها کج شوند تا آنها سر گیجه نگیرند و در آنها راههایی کوهستانی قرار داد باشد که آنها هدایت شوند ﴿۳۱﴾

وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَّحْفُوظًا ۖ وَهُمْ عَنْ آیَاتِهَا مُعْرِضُونَ﴿٣٢﴾

 وآسمان را سقفی حفاظت شده قرار دادیم و انها ازآیات آن (آسمان) اعراض میکنند ﴿۳۲﴾

وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ﴿٣٣﴾ 

 و او کسی است که شب و روز و خورشید و ماه را خلق کرد که هرکدام در مداری حرکت میکنند ﴿۳۳﴾

وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِکَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ﴿٣٤﴾ 

 برای بشری قبل از تو جاودانگی قرار ندادیم آیا در حالیکه تو هم می میری آنها جاویدان خواهند بود ؟ ﴿۳۴﴾ 

کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوکُم بِالشَّرِّ وَالْخَیْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَیْنَا تُرْجَعُونَ﴿٣٥﴾

هرنفسی مرگ را می چشد و شما را به فتنه ی خیر و شر مبتلا میکنیم و بسوی ما باز میگردید ﴿۳۵﴾

وَإِذَا رَآکَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِن یَتَّخِذُونَکَ إِلَّا هُزُوًا أَهَـٰذَا الَّذِی یَذْکُرُ آلِهَتَکُمْ وَهُم بِذِکْرِ الرَّحْمَـٰنِ هُمْ کَافِرُونَ ﴿٣٦﴾

 و اگر کسانی که کافر شدند تو را ببینند تو را به تمسخر میگیرند و می گویند : آیا این شخص است که به شما در باره ی خدایانتان (بتها) تذکر می دهد ؟ و آنها به یاد خدای بخشنده کافر هستند ﴿۳۶﴾

 خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِیکُمْ آیَاتِی فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ ﴿٣٧﴾

 انسان از شتاب خلق شده بزودی آیاتم را به شما نشان خواهم داد پس عجله نکنید ﴿۳۷﴾

وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣٨﴾ 

 و میگویند این وعده چه وقت اتفاق می افتد اگر شما راست می گویید ﴿۳۸﴾

لَوْ یَعْلَمُ الَّذِینَ کَفَرُوا حِینَ لَا یَکُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿٣٩﴾

 اگر کسانی که کافر شدند میدانستند زمانی را که نمی توانند آتش را از صورتها و دستهایشان باز دارند و زمانی که آنها یاری نمیشوند ﴿۳۹﴾

 بَلْ تَأْتِیهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ یُنظَرُونَ﴿٤٠﴾

 بلکه ناگهانی بسراغشان می آید در حالیکه آنها مبهوت هستند و نمیتوانند که ردش کنند و به آنها مهلتی داده نمی شود ﴿۴۰﴾

 وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِکَ فَحَاقَ بِالَّذِینَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٤١﴾

 و البته آنها رسولان قبل از تو را تمسخر کردند تا (خدا) کسانی از آنها را که مسخره میکردند در هم کوبید به علت آن چیزی که مسخره میکردند ﴿۴۱﴾

 قُلْ مَن یَکْلَؤُکُم بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَـٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَن ذِکْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ﴿٤٢﴾

 بگو : چه کسی از شما شب و روز را از خدای رحمتگر مراقبت میکند بلکه انها از یاد پروردگارشان اعراض کننده هستند ﴿۴۲﴾

 أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا ۚ لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا یُصْحَبُونَ ﴿٤٣﴾

 یل برای آنها به غیر از ما خدایی وجود دارد که (از عذاب) بازشان میدارد ؟ آنها (بتان) حتی بر یاری کردن خودشان توانایی ندارند و نه آنها را از ما محافظت میکنند ﴿۴۳﴾

 بَلْ مَتَّعْنَا هَـٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَیْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا یَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِی الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ﴿٤٤﴾

 بلکه انها و پدرانشان را بهره مند ساختیم تا اینکه عمر انها طولانی شد آیا نمیبینند که ما بسوی زمین می آییم و از اطراف آن کاهش میدهیم پس آیا آنها میتوانند بر ما غلبه کنند ؟ ﴿۴۴﴾

قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُکُم بِالْوَحْیِ ۚ وَلَا یَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاءَ إِذَا مَا یُنذَرُونَ﴿٤٥﴾ 

 بگو جز این نیست که شما را بوسیله ی وحی هشدار میدهم ولی کر دعوت را نمی شنود وقتی که به او هشدار داده میشود ﴿۴۵﴾

وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿٤٦﴾ 

 و وقتی وزیدنی از عذاب پروردگارت به آنها برسد حتمآ می گویند : ای وای بر ما که از ستمگران بودیم ﴿۴۶﴾

وَنَضَعُ الْمَوَازِینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا ۖ وَإِن کَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَیْنَا بِهَا ۗ وَکَفَىٰ بِنَا حَاسِبِینَ ﴿٤٧﴾ 

 و سنجش های عدالت را برای روز قیامت وضع میکنیم و به هیچ کس ستم نمیشود و اگر به اندازه ی ذره ای از گرد فلفل باشد  آن را می آوریم و کافیست که ما حسابگر باشیم ﴿۴۷﴾

وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَىٰ وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِیَاءً وَذِکْرًا لِّلْمُتَّقِینَ ﴿٤٨﴾ 

 و البته به موسی و هارون جدا کنند و نوری دادیم و تذکری برای رعایت کننده ها ﴿۴۸﴾

الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ وَهُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ ﴿٤٩﴾

 کسانی که از پروردگارشان در نهان می تر سند و آنها از ساعت (قیامت) هراسانند ﴿۴۹﴾

 وَهَـٰذَا ذِکْرٌ مُّبَارَکٌ أَنزَلْنَاهُ ۚ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنکِرُونَ﴿٥٠﴾ 

 و این تذکری مبارک است که ان را نازل کردیم آیا شما آن را انکار میکنید ؟  ﴿۵۰﴾

 وَلَقَدْ آتَیْنَا إِبْرَاهِیمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَکُنَّا بِهِ عَالِمِینَ ﴿٥١﴾ 

 و البته ما از قبل به ابراهیم رشد او را دادیم و ما بر ان از دانایان بودیم ﴿۵۱﴾

إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا هَـٰذِهِ التَّمَاثِیلُ الَّتِی أَنتُمْ لَهَا عَاکِفُونَ ﴿٥٢﴾ 

 وقتی پدرش و قومش گفت این تمثیل هایی که شما بر ان معتکف هستید چیستند ؟ ﴿۵۲﴾

قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءَنَا لَهَا عَابِدِینَ﴿٥٣﴾

 گفتند : پدران خود را یافتیم که برای آن سجده می کردند ﴿۵۳﴾

 قَالَ لَقَدْ کُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُکُمْ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿٥٤﴾

 گفت : قطعآ شما و پدرانتان در گمراهی اشکاری هستید ﴿۵۴﴾

 قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِینَ﴿٥٥﴾

 گفتند : آیا حقیقت را برای ما آوردی یا از بازی کنان هستی ؟ ﴿۵۵﴾

 قَالَ بَل رَّبُّکُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِی فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَىٰ ذَٰلِکُم مِّنَ الشَّاهِدِینَ﴿٥٦﴾

  گفت : بلکه پروردگار شما پروردگار آسمانها و زمین است کسی که آنها را خلق کرد و من بر این (مطلب) از شاهدان هستم ﴿۵۶﴾

 وَتَاللَّـهِ لَأَکِیدَنَّ أَصْنَامَکُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِینَ﴿٥٧﴾

 و سوگند به خدا که برای بتهای شما نقشه می کشم بعد از آن وقتی که شما برگشتید و رفتید روی برتابنده گان ﴿۵۷﴾

فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا کَبِیرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَیْهِ یَرْجِعُونَ ﴿٥٨﴾ 

و آنها را قطعه قطعه کرد غیر از آن (بتی) را که بزرگتر از آنها بود باشد که آنها بسوی او(بت بزرگ) برگردند ﴿۵۸﴾ 

 قَالُوا مَن فَعَلَ هَـٰذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِینَ ﴿٥٩﴾

گفتند: چه کسی این کار را با خدایان ما کرده حتماً او از ستمگران بوده ﴿۵۹﴾

 قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى یَذْکُرُهُمْ یُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِیمُ ﴿٦٠﴾

گفتند : شنیدیم که جوانی در باره ی آنها تذکر میداد که به او ابراهیم گفته میشد ﴿۶۰﴾

 قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَىٰ أَعْیُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَشْهَدُونَ﴿٦١﴾

 گفتند او را پیش چشم مردم بیاورید تا شاید انها گواهی دهند ﴿۶۱﴾

 قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَـٰذَا بِآلِهَتِنَا یَا إِبْرَاهِیمُ﴿٦٢﴾

 گفتند: ای ابراهیم ایا تو این کار را با خدایان ما کردی ؟ ﴿۶۲﴾

 قَالَ بَلْ فَعَلَهُ کَبِیرُهُمْ هَـٰذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن کَانُوا یَنطِقُونَ﴿٦٣﴾ 

 گفت بلکه این کار را بزرگترشان انجام داده پس از آنها سوال کنید اگر آنها حرف میزنند ﴿۶۳﴾

فَرَجَعُوا إِلَىٰ أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّکُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ﴿٦٤﴾

 و بت پرستان به درون خود برگشتند و گفتند قطعآ شما ستمگر هستید﴿۶۴﴾  

 ثُمَّ نُکِسُوا عَلَىٰ رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَـٰؤُلَاءِ یَنطِقُونَ﴿٦٥﴾

 سپس (در مقابل دلایل ابراهیم) سر افکنده شدند . (ای ابراهیم) البته تومیدانی که اینها حرف نمیزنند ﴿۶۵﴾ 

 قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا یَنفَعُکُمْ شَیْئًا وَلَا یَضُرُّکُمْ﴿٦٦﴾ 

(ابراهیم) گفت آیا شما غیر از خدا چیزهایی را پرستش می کنید که برایتان سود و زیانی ندارند ؟ ﴿۶۶﴾

أُفٍّ لَّکُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴿٦٧﴾

 وای بر شما و به آنچه که غیر از خدا پرستش می کنید آیا از عقلتان استفاده نمی کنید ؟ ﴿۶۷﴾ 

 قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَکُمْ إِن کُنتُمْ فَاعِلِینَ﴿٦٨﴾

گفتند او را بسوزانید و خدایان خود را کمک کنید اگر میخواهید کاری انجام دهید ﴿۶۸﴾

قُلْنَا یَا نَارُ کُونِی بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَىٰ إِبْرَاهِیمَ﴿٦٩﴾ 

 گفتیم : ای آتش سلامت و سرد باش برای ابراهیم ﴿۶۹﴾

وَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِینَ﴿٧٠﴾

 و میخواستند برای او نقشه طرح کنند و آنها را زیاندیده کردیم ﴿۷۰﴾

 وَنَجَّیْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا لِلْعَالَمِینَ ﴿٧١﴾

 و او (ابراهیم)را نجاتش دادیم و لوط را بسوی سرزمینی که در آن برای جهانیان برکت دادیم ﴿۷۱﴾

 وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ نَافِلَةً ۖ وَکُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِینَ﴿٧٢﴾

 و به او اسحاق و یعقوب را بعنوان علاو ه ای بخشیدیم و همگی را شایسته قرار دادیم ﴿۷۲﴾

وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءَ الزَّکَاةِ ۖ وَکَانُوا لَنَا عَابِدِینَ ﴿٧٣﴾

 و انها را پیشوایانی قرار دادیم که با دستور ما هدایت میکنند و به انها کار های نیک را و دادن زکات وحی کردیم و انها برای ما پرستش میکردند ﴿۷۳﴾

 وَلُوطًا آتَیْنَاهُ حُکْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِی کَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ ۗ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِینَ ﴿٧٤﴾

 و به لوط حکم و علم را دادیم و او را از دهکده ای که به پلیدی ها عمل میکردند نجات دادیم البته آنها قوم بدی بودند که گناه میکردند ﴿۷۴﴾

 وَأَدْخَلْنَاهُ فِی رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ﴿٧٥﴾

 و او را در رحمت خودمان داخل کردیم البته او از شایسته ها بود ﴿۷۵﴾

 وَنُوحًا إِذْ نَادَىٰ مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿٧٦﴾

 و نوح وقتی که از قبل او را صدا کرد و به او جواب دادیم و او و خانواده اش را از اندوهی بزرگ نجات دادیم ﴿۷۶﴾

 وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا ۚإِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٧٧﴾

 و او را در مقابل قومی که آیات ما را تکذیب کردند کمک کردیم البته انها قوم بدی بودند و همگی انها را غرق کردیم ﴿۷۷﴾

 وَدَاوُودَ وَسُلَیْمَانَ إِذْ یَحْکُمَانِ فِی الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَکُنَّا لِحُکْمِهِمْ شَاهِدِینَ﴿٧٨﴾

 و داوود و سلیمان وقتی که در باره ی کشتزار حکم میدادند که گوسفندان قوم در آن چریده بودند و ما بر حکم آنها گواهان بودیم و ما (حکم درست) را به سلیمان فهماندیم

 فَفَهَّمْنَاهَا سُلَیْمَانَ ۚ وَکُلًّا آتَیْنَا حُکْمًا وَعِلْمًا ۚوَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ یُسَبِّحْنَ وَالطَّیْرَ ۚ وَکُنَّا فَاعِلِینَ﴿٧٩﴾

 و به هر کدام حکم و علم دادیم و با داوود کوه ها را به حرکت در آوردیم که شناور بودند و پرنده ها را هم همینطور و ما این کاررا انجام دادیم﴿٧٩﴾

وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّکُمْ لِتُحْصِنَکُم مِّن بَأْسِکُمْ ۖ فَهَلْ أَنتُمْ شَاکِرُونَ ﴿٨٠﴾

و به او (داوود) ساختن زره را برای شما یاد دادیم تا شما را از خشمتان نگهداری کند پس آیا شما شکر گذار هستید؟ ﴿۸۰﴾

 وَلِسُلَیْمَانَ الرِّیحَ عَاصِفَةً تَجْرِی بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا ۚ وَکُنَّا بِکُلِّ شَیْءٍ عَالِمِینَ ﴿٨١﴾

 و برای سلیمان تند باد را که به دستور او بسوی زمین که ما در آن برکت دادیم جاری میشد و ما بر هر چیزی آگاه بوده ایم ﴿۸۱﴾

وَمِنَ الشَّیَاطِینِ مَن یَغُوصُونَ لَهُ وَیَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَٰلِکَ ۖ وَکُنَّا لَهُمْ حَافِظِینَ ﴿٨٢﴾  

 و از شیاطین کسانی که برای او (سلیمان) غواصی میکردند و کارهایی غیر از ان (غواصی) برایش انجام میدادند و ما برای انها حفاظت کننده هایی بودیم ﴿۸۲﴾

وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿٨٣﴾

 و ایوب وقتی که پروردگارش را صدا کرد که به من ضرر رسیده و تو رحم کننده ترین رحمت گران هستی ﴿۸۳﴾

 فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ ۖ وَآتَیْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِکْرَىٰ لِلْعَابِدِینَ ﴿٨٤﴾

 و به او جواب دادیم و آنچه را به او ضرر رسیده بود را بر طرف ساختیم و خانواده اش را به او دادیم و مانند آنها (خانواده) را با آنها (برایش اضافه کردیم) رحمتی از ما بود و تذکری برای پرستش کننده ها ﴿۸۴﴾

وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْکِفْلِ ۖ کُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِینَ ﴿٨٥﴾

 و اسمعیل و ادریس و ذالکفل همگی از صابران بودند ﴿۸۵﴾

وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِی رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿٨٦﴾ 

 و آنها را در رحمت خود داخل کردیم البته انها از شایسته ها بودند ﴿۸۶﴾

وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَىٰ فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿٨٧﴾

 و ذالنون وقتی که خشمگین بیرون رفت و میپنداشت که هرگز بر او توانایی نداریم سپس در تاریکی ها صدا کرد که هیچ خدایی غیر از تو نیست تو منزهی و من از ستمکاران بودم ﴿۸۷﴾

 فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَکَذَٰلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ﴿٨٨﴾ 

 و به او جواب دادیم و او را از اندوه نجات دادیم و انگونه مومنین را نجات می دهیم ﴿۸۸﴾ 

وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ﴿٨٩﴾ 

 و زکریا وقتی پروردگارش را صدا کرد : ای پروردگار من نگذار من تنها باشم در حالیکه تو بهترین وارثان هستی ﴿۸۹﴾ 

فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ ۚ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَیَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا ۖ وَکَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ﴿٩٠﴾

و جوابش را به او دادیم و یحیی را به او بخشیدیم و همسرش را برای او اصلاح کردیم (که بتواند باردار شود)البته آنها کسانی بودند که در کارهای خیر شتاب میکردند و ما را با بیم و امید می خواندند و برای ما متواضع بودند ﴿۹۰﴾ 

وَالَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آیَةً لِّلْعَالَمِینَ ﴿٩١﴾

وآن خانمی که دامان خود را پاک نگه داشت سپس ما از روح خود در ان دمیدیم و او پسرش را آیه ای برای جهانیان قرار دادیم ﴿۹۱﴾

 إِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ﴿٩٢﴾

قطعاً این امت شماست (پیامبرانی که همگی) امت واحد هستند و من پروردگار شما هستم پس من را پرستش کنید ﴿۹۲﴾

 وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَیْنَهُمْ ۖ کُلٌّ إِلَیْنَا رَاجِعُونَ ﴿٩٣﴾

و کارشان را میان خودشان بخش بخش کردند در حالیکه همگی بسوی ما باز میگردند ﴿ ۹۳﴾

فَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا کُفْرَانَ لِسَعْیِهِ وَإِنَّا لَهُ کَاتِبُونَ ﴿٩٤﴾

 و هر کس اعمال شایسته کند در حالیکه او مومن باشد پس برای کوششی که انجام میدهد ناسپاسی نخواهد شد و البته ما (کوشش او را) برایش مینویسیم ﴿۹۴﴾

 وَحَرَامٌ عَلَىٰ قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا یَرْجِعُونَ﴿٩٥﴾

 و بر شهری که که ان را هلاک کردیم حرام شد و آنها دیگر (به دنیا) باز نمی گردند ﴿۹۵﴾

حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ یَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن کُلِّ حَدَبٍ یَنسِلُونَ﴿٩٦﴾ 

 تازمانی که یاجوج و ماجوج باز شود و آنها از هر بلندی بسرعت میگذرند ﴿۹۶﴾

وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِیَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِینَ کَفَرُوا یَا وَیْلَنَا قَدْ کُنَّا فِی غَفْلَةٍ مِّنْ هَـٰذَا بَلْ کُنَّا ظَالِمِینَ﴿٩٧﴾

 و وعده ی حق نزدیک گردد و در آن هنگام چشمهای کافران (از ترس) مشخص است : ای وای بر ما که از این غافل بودیم بلکه ما ستمکار بودیم ﴿۹۷﴾

إِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ﴿٩٨﴾

 البته شما و کسانی که غیر از خدا آنها را پرستش می کردید آتش افروز جهنم هستید و حتماً شما وارد آن خواهید شد ﴿۹۸﴾

 لَوْ کَانَ هَـٰؤُلَاءِ آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا ۖ وَکُلٌّ فِیهَا خَالِدُونَ﴿٩٩﴾

 اگر این (بت) ها خدا های دیگری بودند وارد آن (جهنم) نمیشدند و همگی در آن مقیم میشوید  ﴿۹۹﴾

لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَهُمْ فِیهَا لَا یَسْمَعُونَ﴿١٠٠﴾

برای آنها در آن (آتش) ناله های درد ناک است و انها در آن نمی شنوند ﴿۱۰۰﴾

 إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَىٰ أُولَـٰئِکَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ﴿١٠١﴾

 البته کسانی که بر انها از جانب ما نیکویی پیشی گرفت ( مومنان و شایسته ها) از آن (جهنم) دور کرده میشوند ﴿۱۰۱﴾

لَا یَسْمَعُونَ حَسِیسَهَا ۖ وَهُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ﴿١٠٢﴾ 

 آنها صدای آن (جهنم) را نمیشنوند و آنها در آنچه اشتها کنند جایگزین میشوند ﴿۱۰۲﴾

لَا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَکْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ هَـٰذَا یَوْمُکُمُ الَّذِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿١٠٣﴾

 وحشت بزرگتر آنها را اندوهگین نمیکند و ملائکه به ملاقات انها می آیند این روز شماست همان روزی که به شما وعده داده شد ﴿۱۰۳﴾

 یَوْمَ نَطْوِی السَّمَاءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ ۚ کَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِیدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَیْنَا ۚ إِنَّا کُنَّا فَاعِلِینَ﴿١٠٤﴾ 

 روزی که آسمان رادر هم می پیچیم  مانند پیچیدن ورقهایی برای کتابها همانگونه که خلقت را اول بار آغاز کردیم (به همان صورت) بازش میگردانیم این وعده ای بر عهده ی ماست و ما آن را انجام خواهیم داد ﴿۱۰۴﴾

وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ ﴿١٠٥﴾ 

 و البته در زبور بعد از تذکر دادن نوشتیم که بنده های شایسته ی من زمین را به ارث خواهند برد ﴿۱۰۵﴾

إِنَّ فِی هَـٰذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِینَ﴿١٠٦﴾ 

 البته در این (قران) ابلاغی است برای قومی که عبادت میکنند ﴿۱۰۶﴾

وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِینَ ﴿١٠٧﴾

 و تو را نفرستادیم مگر رحمتی برای اهل جهان باشی ﴿۱۰۷﴾

قُلْ إِنَّمَا یُوحَىٰ إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُکُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ﴿١٠٨﴾

 بگو غیر از این نیست که به من وحی میشود که خدای شما خدای واحد است پس آیا شما مسلمان هستید ؟ ﴿۱۰۸﴾

  فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُکُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ أَم بَعِیدٌ مَّا تُوعَدُونَ ﴿١٠٩﴾ 

 و اگر روی گرداندند بگو من بطور مساوی به شما اعلام کردم و نمیدانم آنچه را وعده داده میشوید نزدیک است  یا اینکه دور است ﴿۱۰۹﴾

إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَیَعْلَمُ مَا تَکْتُمُونَ﴿١١٠﴾ 

البته او میداند آنچه بطور آشکار از سخن گفته میشود را و میداند آنچه را کتمان میکنید﴿۱۱۰﴾

وَإِنْ أَدْرِی لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّکُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِینٍ ﴿١١١﴾

 و نمیدانم شاید ان فتنه ای برای شماست و بهره مند شدنی تا زمانی ﴿۱۱۱﴾ 

 قَالَ رَبِّ احْکُم بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمَـٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ﴿١١٢﴾

گفت : ای پروردگار من به حقیقت حکم کن و پروردگار ما خدای رحمت گری است به یاری طلبیده شده  . نسبت به آنچه وصف میکنید ﴿۱۱۲﴾  

الحمدلله شنبه۲۱/۵ /۱۳۹۱       ۲۲ رمضان ۱۴۳۳

۲۲ - حج

                                         سورۀ حج 

                                   بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای رحمت کنندۀ رحمتگر

یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ ۚ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ ﴿١﴾

ای مردم حدود پروردگارتان را رعایت کنید قطعاً زلزلۀ ساعت چیز بزرگی است﴿١﴾

یَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ کُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ کُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُکَارَىٰ وَمَا هُم بِسُکَارَىٰ وَلَـٰکِنَّ عَذَابَ اللَّـهِ شَدِیدٌ ﴿٢﴾

 روزی که آن را ببینند هر زن شیرده ای کودک شیر خوارش را رها میکند و هر آبستنی وضع حمل میکند و مردم را میبینی که مست هستند در حالیکه مست نیستند و لکن عذاب خدا شدید است﴿٢﴾

وَمِنَ النَّاسِ مَن یُجَادِلُ فِی اللَّـهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَیَتَّبِعُ کُلَّ شَیْطَانٍ مَّرِیدٍ ﴿٣﴾

و از مردم کسی است که در خدا بدون دانشی مجادله میکند و هر شیطان سرکشی را پیروی میکند﴿٣﴾

کُتِبَ عَلَیْهِ أَنَّهُ مَن تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ یُضِلُّهُ وَیَهْدِیهِ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِیرِ ﴿٤﴾ 

بر او نوشته شد که هر کس او را (شیطان را) به سرپرستی خود بر گزیند گمراهش میکند و بسوی عذاب سوزان هدایتش میکند﴿۴﴾

 یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِن کُنتُمْ فِی رَیْبٍ مِّنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِن مُّضْغَةٍ مُّخَلَّقَةٍ وَغَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِّنُبَیِّنَ لَکُمْ ۚ وَنُقِرُّ فِی الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ۖ وَمِنکُم مَّن یُتَوَفَّىٰ وَمِنکُم مَّن یُرَدُّ إِلَىٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلَا یَعْلَمَ مِن بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئًا ۚ وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنبَتَتْ مِن کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ ﴿٥﴾

ای مردم اگر شما از بر انگیخته شدن در شک هستید ما شما را از خاک خلق کردیم سپس از خون سپس از گوشت نرم شده و غیر نرم شده (استخوان) تا برای شما بیان کنیم و آنچه را که میخواهیم در رحمها شکل میدهیم تا سر رسیدی معین سپس شما را بصورت طفلی بیرون می آوریم سپس تا به نیرومندی تان برسید و از شما کسیست که میرانده می شود و از شما کسی است که بسوی عمر پست تر  باز گردانده می شود تا اینکه نداند بعد از دانستن (آنچه که در دوران جوانی میدانست) چیزی را و زمین را خشک و مرده می بینی و وقتی بر آن آب را نازل میکنیم به حرکت در می آید و پرورده میشود و از هر نوع گیاه خرم و زیبایی میرویاند﴿٥﴾

ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّـهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّهُ یُحْیِی الْمَوْتَىٰ وَأَنَّهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ﴿٦﴾ 

 به دلیل آنکه خدا او حق است و البته او مرده ها را زنده میکند و البته او بر هر چیزی تواناست﴿۶﴾

وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِیَةٌ لَّا رَیْبَ فِیهَا وَأَنَّ اللَّـهَ یَبْعَثُ مَن فِی الْقُبُورِ ﴿٧﴾ 

و حتمآ ساعت خواهد آمد شکی در آن نیست و البته خدا کسانی را که در قبر ها هستند بر می نگیزد﴿۷﴾

وَمِنَ النَّاسِ مَن یُجَادِلُ فِی اللَّـهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا کِتَابٍ مُّنِیرٍ ﴿٨﴾

 و از مردم کسانی هستند که در باره ی خدا مجادله می کنند بدون دانش و نه هدایتی و نه کتابی روشنگر  ﴿۸﴾           

 ثَانِیَ عِطْفِهِ لِیُضِلَّ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ ۖ لَهُ فِی الدُّنْیَا خِزْیٌ ۖ وَنُذِیقُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿٩﴾ 

 با بی اعتناعی و نخوتش (تلاش می کند) تا از راه خدا گمراه سازد برای او در دنیا خواریست و در قیامت عذاب آتش را به او می چشانیم﴿۹﴾

ذَٰلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ یَدَاکَ وَأَنَّ اللَّـهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِیدِ ﴿١٠﴾ 

به دلیل آنچه که برای خودت پیش فرستادی و البته خدا نسبت به بنده هایش ستمگر نیست ﴿۱۰﴾

وَمِنَ النَّاسِ مَن یَعْبُدُ اللَّـهَ عَلَىٰ حَرْفٍ ۖ فَإِنْ أَصَابَهُ خَیْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ ۖ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةَ ۚ ذَٰلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ﴿١١﴾

و از مردم کسی است که خدا را بر تحریفی پرستش میکند و اگر به او خیری برسد به ان مطمئن می شود و اگر به او فتنه ای برسد روی خد را دگر گون میکند زیان دیده در دنیا و آخرت است و آن همان زیان روشن است﴿۱۱﴾

یَدْعُو مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا یَضُرُّهُ وَمَا لَا یَنفَعُهُ ۚ ذَٰلِکَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِیدُ ﴿١٢﴾

غیر از خدا چیزی را می خواند که نه ضرری برایش دارد و نه سودی آن همان گمراهی دور است ﴿۱۲﴾

 یَدْعُو لَمَن ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِن نَّفْعِهِ ۚ لَبِئْسَ الْمَوْلَىٰ وَلَبِئْسَ الْعَشِیرُ ﴿١٣﴾

او کسی را می خواند که ضررش از سودش نزدیکتر است قطعآ بد مولایی و حتمآ بد طرف معاشرتی انتخاب کرده ﴿۱۳﴾

 إِنَّ اللَّـهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ ﴿١٤﴾

حتمآ خدا کسانی را که  ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند داخل میگرداند به باغهایی که از پایین آنها رودهایی روان است به یقین خدا آنچه را میخواهد انجام می دهد ﴿۱۴﴾

 مَن کَانَ یَظُنُّ أَن لَّن یَنصُرَهُ اللَّـهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ فَلْیَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لْیَقْطَعْ فَلْیَنظُرْ هَلْ یُذْهِبَنَّ کَیْدُهُ مَا یَغِیظُ ﴿١٥﴾

 کسی که گمان می کند که خدا هرگز در دنیا و آخرت کمکمش نمیکند پس باید وسیله ای (راهی) را بسوی آسمان بکشد سپس باید آن را قطع کند و باید ببیند آیا نقشه اش آنچه را که او را خشمگین ساخته از بین میبرد؟ ﴿۱۵﴾

وَکَذَٰلِکَ أَنزَلْنَاهُ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَأَنَّ اللَّـهَ یَهْدِی مَن یُرِیدُ ﴿١٦﴾

و به آنگونه آن را بصورت آیاتی روشنگر نازل کردیم و البته خدا هرکس را که بخواهد هدایتش میکند ﴿۱۶﴾

 إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئِینَ وَالنَّصَارَىٰ وَالْمَجُوسَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا إِنَّ اللَّـهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿١٧﴾

البته کسانی که ایمان آوردند و کسانی که یهودی شدند و صابئان و نصارا و مجوس و کسانی که مشرک شدند خدا در روز قیامت میان آنها را جدا میکند قطعآ خدا به همه چیز آگاه است ﴿۱۷﴾

 أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ یَسْجُدُ لَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَمَن فِی الْأَرْضِ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ وَالْجِبَالُ وَالشَّجَرُ وَالدَّوَابُّ وَکَثِیرٌ مِّنَ النَّاسِ ۖ وَکَثِیرٌ حَقَّ عَلَیْهِ الْعَذَابُ ۗ وَمَن یُهِنِ اللَّـهُ فَمَا لَهُ مِن مُّکْرِمٍ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ ۩ ﴿١٨﴾ 

آیا نمی بینی آنچه در آسمانها و زمین است و خورشید و ماه و ستاره ها و کوهها و درخت و جنبنده ها و بسیاری از مردم برای خدا سجده میکنند ؟ و بسیاری (از موجودات) که بر آنها عذاب تحقق یافت و آنکس که خداوند او را خوار کند پس کسی او را گرامی نخواهد داشت قطعآ خدا آنچه را بخواهد انجام میدهد  ﴿۱۸﴾

 هَـٰذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ ۖ فَالَّذِینَ کَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیَابٌ مِّن نَّارٍ یُصَبُّ مِن فَوْقِ رُءُوسِهِمُ الْحَمِیمُ ﴿١٩﴾

این دو گروه دو دشمن هستند که به خاطر پروردگار با یکدیگر دشمنی میکنند اما کسانی که کافر شدند برای آنها لباسی از آتش بریده شده و از بالای سرشان آبی جوشان ریخته شود ﴿۱۹﴾

 یُصْهَرُ بِهِ مَا فِی بُطُونِهِمْ وَالْجُلُودُ ﴿٢٠﴾

بوسیله ی آن (آب جوشان) آنچه در درون آنهاست و پوستهایشان گداخته میشود ﴿۲۰﴾

 وَلَهُم مَّقَامِعُ مِنْ حَدِیدٍ﴿٢١﴾ 

و برای آنها بر گزیده هایی از آهن است﴿۲۱﴾

کُلَّمَا أَرَادُوا أَن یَخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِیدُوا فِیهَا وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ﴿٢٢﴾

هرگاه بخواهند که از اندوه از آن بیرون روند در آن بازگردانده شوند و بچشید عذاب آتش را﴿۲۲﴾

إِنَّ اللَّـهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا ۖ وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ ﴿٢٣﴾

البته خدا کسانی را که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند داخل میکند در باغهایی که از زیر آنها رودهایی جاریست در آن (باغها) با دستبند هایی از طلا ومروارید آرایش می شوند و لباس آنها در آن (باغها) از ابریشم است﴿۲۳﴾

وَهُدُوا إِلَى الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَىٰ صِرَاطِ الْحَمِیدِ ﴿٢٤﴾

و بسوی پاکیزه ای از سخن هدایت شوند و بسوی راهی ستوده هدایت شوند﴿۲۴﴾

 إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَیَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِی جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاءً الْعَاکِفُ فِیهِ وَالْبَادِ ۚ وَمَن یُرِدْ فِیهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُّذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٥﴾

 قطعاً کسانی که کافر شدند و از راه خدا و از مسجد الحرام باز داشتند همان مکانی که در آن برای مردم برابر کردیم کسی که در آن ساکن است و صحرا نشین را  (انسانها دارای هر مقامی که باشند در مسجد الحرام یکسان هستند)و هر کس بخواهد در آن با ستمگری انحراف ایجاد کند از عذاب دردناک به او می چشانیم﴿۲۵﴾

 وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِیمَ مَکَانَ الْبَیْتِ أَن لَّا تُشْرِکْ بِی شَیْئًا وَطَهِّرْ بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْقَائِمِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ﴿٢٦﴾

و وقتی که مکان خانه را برای ابراهیم آماده کردیم که با من چیزی را شریک نکن و خانه ام را پاکیزه ساز برای طواف کننده ها و بپا دارنده ها و رکوع کننده ها و سجده ها ﴿۲۶﴾

 وَأَذِّن فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجَالًا وَعَلَىٰ کُلِّ ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِن کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ﴿٢٧﴾

 و در (میان) مردم حج را اعلان کن که بیایند تو را با پای پیاده و سواره  بیایند از هر راه دوری﴿۲۷﴾

 لِّیَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَیَذْکُرُوا اسْمَ اللَّـهِ فِی أَیَّامٍ مَّعْلُومَاتٍ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِیمَةِ الْأَنْعَامِ ۖ فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ ﴿٢٨﴾

و برای انکه بر منافع خودشان گواه باشند و در روزهایی معلوم نام خدا را یاد کنند برای آنچه که روزیشان داد از دامهای چهارپا پس از آن بخورید و به فقیر و بینوا هم بخورانید﴿۲۸﴾

 ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْیُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیقِ ﴿٢٩﴾

 سپس باید آلودگی هایشان را رها کنند و باید به نذر هایشان وفا کنند و باید خانه ی کهن را طواف کنند﴿۲۹﴾

 ذَٰلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ حُرُمَاتِ اللَّـهِ فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ عِندَ رَبِّهِ ۗ وَأُحِلَّتْ لَکُمُ الْأَنْعَامُ إِلَّا مَا یُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ ۖ فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ﴿٣٠﴾

 آنگونه است و هر کس حریم های خدا را بزرگ شمارد (و حریمهای خدا را رعایت کند و در محدوده ی آنچه حرام شده وارد نشود) پس آن برایش بهتر است و چهار پایان بر شما حلال شد غیر از آنچه که بر شما خوانده شد پس از بتها دوری کنید و از سخن ناروا پرهیز کنید (شریک کردن هر کس با خدا سخنی نارواست) ﴿۳۰﴾

حُنَفَاءَ لِلَّـهِ غَیْرَ مُشْرِکِینَ بِهِ ۚ وَمَن یُشْرِکْ بِاللَّـهِ فَکَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّیْرُ أَوْ تَهْوِی بِهِ الرِّیحُ فِی مَکَانٍ سَحِیقٍ ﴿٣١﴾

 یکتا پرستانی مخصوص برای خداوند باشید و نه مشرکانی نسبت به او و هر کس کسی را با خدا شریک گرداند تو گویی که از آسمان افتاده و پرنده ها او را میقاپند یا باد او را در مکان دوری می اندازد ﴿۳۱﴾

ذَٰلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّـهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ﴿٣٢﴾

آنگونه است و هرکس شعا ئر (علامتهای) خدا را بزرک شمارد پس آن از تقوای قلبهاست﴿۳۲﴾

لَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَیْتِ الْعَتِیقِ﴿٣٣﴾

برای شما در آن منافعی است تا سر رسیدی معین سپس جایگاه آن بسوی خانه ی کهن است ﴿۳۳﴾

 وَلِکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَکًا لِّیَذْکُرُوا اسْمَ اللَّـهِ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِیمَةِ الْأَنْعَامِ ۗ فَإِلَـٰهُکُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا ۗ وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ ﴿٣٤﴾

و برای هر امتی راه و روشی قرار دادیم تا بدان طریق متذکر نام خدا شوند بر آنچه از چهار پایان چرنده اهلی به آنها روزی دادیم و خدای شما خدای یکتاست پس برای او فرو تنی کنید و به متواضعان بشارت ده ﴿۳۴﴾

 الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّـهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِینَ عَلَىٰ مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِیمِی الصَّلَاةِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿٣٥﴾

کسانی که وقتی خدا را یاد میکنند قلبهایشان میلرزد و بر آنچه مصیبت میبینند صبور هستند و بپا دارنده گان نمازند و از آنچه به آنها روزی دادیم انفاق می کنند﴿۳۵﴾

وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَکُم مِّن شَعَائِرِ اللَّـهِ لَکُمْ فِیهَا خَیْرٌ ۖ فَاذْکُرُوا اسْمَ اللَّـهِ عَلَیْهَا صَوَافَّ ۖ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ ۚ کَذَٰلِکَ سَخَّرْنَاهَا لَکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ﴿٣٦﴾

و شترها و گاوهای چاق را برای شما از شعائر (علامتهای) خدا قرار دادیم و در حالیکه شما پاهای آنها را (برای قربانی کردن) مرتب کرده اید نام خدا را بر انها ببرید و وقتی که به پهلویش می افتد از آن بخورید و به فقیر و بینوا بخورانید بدانگونه آن (حیوانات) را مطیع شما کردیم شاید شما شکر گذاری (تشکر) کنید ﴿۳۶﴾

لَن یَنَالَ اللَّـهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَـٰکِن یَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنکُمْ ۚکَذَٰلِکَ سَخَّرَهَا لَکُمْ لِتُکَبِّرُوا اللَّـهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِینَ﴿٣٧﴾ 

 هرگز گوشت و خون آن به خدا نمیرسد و لکن رعایت کردن حدود خدا از جانب شما به او میرسد بدانسان آن (حیوانات) را مطیع شما کردیم (برای شما به حرکت در آوردیم) تا خدا را بزرگ شمرید  برای آنچه شما را هدایت کرد و به نیکوکاران بشارت بده ﴿۳۷﴾

 إِنَّ اللَّـهَ یُدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ ﴿٣٨﴾

قطعآ خدا از کسانی که ایمان آورده اند دفاع میکند البته خدا هیچ خیانتکار ناسپاسی را دوست ندارد﴿۳۸﴾

أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ﴿٣٩﴾

اجازه ی پیکار داده شد به کسانی که مبارزه میکنند به دلیل ستمی که به آنها شده و خدا بر یاری آنها تواناست ﴿۳۹﴾

 الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیَارِهِم بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّـهُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّـهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّـهِ کَثِیرًا ۗ وَلَیَنصُرَنَّ اللَّـهُ مَن یَنصُرُهُ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٤٠﴾

کسانی که از خانه و سرزمینشان بناحق بیرون رانده شدند و (جرمی نداشتند) غیر از آنکه می گفتند : پروردگار ما خداست و اگر خدا بعضی از مردم را توسط بعضی دیگر دفع نمیکرد قطعآ صومعه ها و معابد و نمازها و مساجد که نام خدا در آنها بسیار برده میشود ویران میشد و البته خدا هرکس را که یاریش کند یاری میکند و البته خدا نیرومند و قدرتمند است﴿۴۰﴾

 الَّذِینَ إِن مَّکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنکَرِ ۗ وَلِلَّـهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ﴿٤١﴾ 

کسانی که اگر در زمین به آنها اقتدار دهیم نماز را بپا میدارند و زکات را میدهند و به نیکی فرمان میدهند و از بدی باز میدارند و عاقبت کارها مخصوص خداست ﴿۴۱﴾

وَإِن یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَثَمُودُ ﴿٤٢﴾

و اگر تو را تکذیب کردند البته قبل از آنها قوم نوح و عاد و ثمود هم (پیامبران را) تکذیب کردند ﴿۴۲﴾

 وَقَوْمُ إِبْرَاهِیمَ وَقَوْمُ لُوطٍ﴿٤٣﴾

و قوم ابراهیم و قوم لوط هم (تکذیب کردند) ﴿۴۳﴾

وَأَصْحَابُ مَدْیَنَ ۖ وَکُذِّبَ مُوسَىٰ فَأَمْلَیْتُ لِلْکَافِرِینَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ ۖفَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ﴿٤٤﴾ 

و اصحاب مدین و موسی نیز تکذیب شد و به کافران مهلت دادم سپس گرفتمشان پس کیفر من چگونه بود ﴿۴۴﴾

فَکَأَیِّن مِّن قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا وَهِیَ ظَالِمَةٌ فَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَبِئْرٍ مُّعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَّشِیدٍ﴿٤٥﴾

و چه بسا از شهر هایی که ما آن را هلاک کردیم و در حالیکه (مردم) آن ستمگر بود و آن (شهر ها) از بنیان در هم فرو ریخته و چاه های آبی که معطل مانده و کاخ های محکم که پا بر جا مانده ﴿۴۵﴾ 

 أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا ۖ فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَـٰکِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ﴿٤٦﴾

آیا در زمین سیر نمیکنند که برای آنها قلبهایی باشد که بوسیله ی آن تعقل کنند و یا گوشهایی که با آن بشنوند و البته طبق آن (قوانین) دیده ها نیست که  نمی بیند و لکن  قلبها کور می شود همان قلبی که در سینه هاست ﴿۴۶﴾

وَیَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذَابِ وَلَن یُخْلِفَ اللَّـهُ وَعْدَهُ ۚ وَإِنَّ یَوْمًا عِندَ رَبِّکَ کَأَلْفِ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ ﴿٤٧﴾ 

و از تو عذاب را با عجله طلب میکنندو خدا هرگز خلاف وعده اش عمل نمی کند و البته روز در نزد پروردگارت مانند هزار سال است از آنچه شما میشمارید ﴿۴۷﴾

وَکَأَیِّن مِّن قَرْیَةٍ أَمْلَیْتُ لَهَا وَهِیَ ظَالِمَةٌ ثُمَّ أَخَذْتُهَا وَإِلَیَّ الْمَصِیرُ ﴿٤٨﴾ 

و چه بسا از شهر هایی که به آنها مهلت دادم در حالیکه ستمگر بود سپس آن را گرفتم و بازگشت بسوی من است ﴿۴۸﴾

قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَنَا لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿٤٩﴾ 

بگو ای مردم بدانید که من هشدار دهنده ی آشکاری برای شما هستم  ﴿۴۹﴾

فَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿٥٠﴾

و کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند برای آنها آمرزش و روزی باکرامت است ﴿۵۰﴾

 وَالَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ ﴿٥١﴾

و کسانی که میکوشند آیات ما را عاجز نشان دهند آنها کسانی هستند که یاران جهنم هستند ﴿۵۱﴾

 وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رَّسُولٍ وَلَا نَبِیٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّىٰ أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنسَخُ اللَّـهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّـهُ آیَاتِهِ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٥٢﴾

و قبل از تو از رسول و نه پیامبری نفرستادیم غیر از آنکه وقتی آرزویی می کرد شیطان در آرزوهایش القاء میکرد و خدا آنچه را شیطان القاء کرده بود  از بین می برد سپس خدا حکم میکند آیاتش را و خدا دانا و حکم کننده است {

در بارۀ القائات شیطان که بعضی آن را به اشتباه القاء در کلام وحی گرفته اند باید بگویم که هرگز شیطان چنین قدرتی ندارد که در کلام وحی چیزی را به پیامبران القاء کند اما همانگونه که از متن آیه پیداست شیطان در آرزوهای نفسانی و شخصی آنها القاء میکرد و انها را غرق در آرزو ها و خواهش های نفسانی میکرد زیرا پیامبران از جنس بشر هستند و شیطان برای فریب آنها تلاش میکرد آیات قرآن به ما نشان میدهد که هیچ پیامبری معصوم نیست و تمام آنها اشتباهاتی داشته اند که خدا انها را بیان میکند اما خدا در قرآن میگوید :  إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ [الحجر : ۹] 

البته ما ذکر (قرآن) را نازل کردیم و قطعاْ ما از آن محافظت می کنی﴿۹﴾

برای بررسی بیشتر عدم معصومیت انبیاء به لینک مراجعه کنید

http://quranmoslems.blogspot.nl/2010/01/blog-post_26.html}

لِّیَجْعَلَ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ فِتْنَةً لِّلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْقَاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ ۗ وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ﴿٥٣﴾

 تا آنچه را شیطان القاء کرده بود را فتنه ای قرار دهد برای کسانی که در قلبهایشان مرض است و قلبهایشان سخت شده و البته ستمگران در تشتت یا پراکندگی دوری هستند ﴿۵۳﴾

 وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ ۗ وَإِنَّ اللَّـهَ لَهَادِ الَّذِینَ آمَنُوا إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿٥٤﴾

و کسانی که به آنها دانش داده شد قطعآ میدانند که آن حقیقتی از جانب پروردگارت است و به ان ایمان می آورند و قلبهایشان به آن گرم میشود و البته خدا کسانی را که ایمان آوردند را به راه راست هدایت میکند  ﴿ ۵۴﴾

 وَلَا یَزَالُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی مِرْیَةٍ مِّنْهُ حَتَّىٰ تَأْتِیَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَقِیمٍ ﴿٥٥﴾

و کسانی که کافر شدند همیشه از آن در شک هستند تا وقتی که ساعت ناگهانی بسراغشان بیاید عذاب روزی خاموش  ﴿۵۵﴾

الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ لِّلَّـهِ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ ۚ فَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٥٦﴾ 

دارندگی آن روز فقط مخصوص خداست میان آنها حکم می کند و کسانی که ایمان آوردند و به شایسته ها عمل کردند در باغهای پر از نعمت هستند ﴿۵۶﴾

وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَأُولَـٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ ﴿٥٧﴾

و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند برای آنها عذاب خوار کننده است ﴿۵۷﴾

 وَالَّذِینَ هَاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مَاتُوا لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللَّـهُ رِزْقًا حَسَنًا ۚ وَإِنَّ اللَّـهَ لَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ﴿٥٨﴾

و کسانی که در راه خدا هجرت کردند سپس کشته شدند و یا مردند  حتماً خدا به آنها روزی نیکو روزی میدهد و البته خدا بهترین روزی دهنده هاست  ﴿۵۸﴾

 لَیُدْخِلَنَّهُم مُّدْخَلًا یَرْضَوْنَهُ ۗ وَإِنَّ اللَّـهَ لَعَلِیمٌ حَلِیمٌ ﴿٥٩﴾

تا آنها را وارد کند از مکان ورودی که از آن راضی باشند و البته  خدا دانشمندی بردبار است ﴿۵۹﴾

  ذَٰلِکَ وَمَنْ عَاقَبَ بِمِثْلِ مَا عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِیَ عَلَیْهِ لَیَنصُرَنَّهُ اللَّـهُ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿٦٠﴾

آنست و هر کس باید به اندازه ی ستمی که به او شده مجازات کند سپس اگر (دوباره) بر او ستم شود قطعاً خدا او را یاری می کند البته خدا آمرزندۀ مهربان است   ﴿۶۰﴾

 ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّـهَ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَأَنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ﴿٦١﴾ 

بدلیل آنکه خدا شب را در روز فرو می برد وو روز را در شب فرو میبرد و قطعاً خدا شنوای بیناست ﴿۶۱﴾

ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّـهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّـهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ﴿٦٢﴾

بدلیل آنکه خدا فقط او حقیقت است و آنچه را که غیر از او میخوانید (خواه انسان باشد یا غیر انسان) همگی باطل است و قطعاً خدا برتر و بزرگتر است ﴿۶۲﴾

 أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّةً ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ﴿٦٣﴾ 

 آیا ندیدی که خدا از آسمان آبی نازل کرد و صبح هنگام زمین سبز شده بود ؟ البته خدا مهربانی آگاه است ﴿۶۳﴾

لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ وَإِنَّ اللَّـهَ لَهُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٦٤﴾

برای اوست آنچه در آسمان و آنچه در زمین است و البته خدا فقط او بی نیاز ستوده است ﴿۶۴﴾

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ سَخَّرَ لَکُم مَّا فِی الْأَرْضِ وَالْفُلْکَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَیُمْسِکُ السَّمَاءَ أَن تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَّحِیمٌ ﴿٦٥﴾

آیا ندیدی که خدا برای شما آنچه در زمین است را به حرکت در آورد ؟ و کشتی را که در دریا جاریست به فرمان او؟ (طبق قوانین خدا که در هستی قرار داده حرکت میکند) و آسمان را نگهداری می کند از اینکه بر زمین سقوط کند مگر با اجازه ی او البته خدا نسبت به مردم آمرزنده ای مهربان است ﴿۶۵﴾

 وَهُوَ الَّذِی أَحْیَاکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ۗ إِنَّ الْإِنسَانَ لَکَفُورٌ ﴿٦٦﴾

و امو کسی است که شما را زنده کرد سپس شما را می میراند سپس شما را زنده می کند قطعاً انسان انکار کننده است ﴿۶۶﴾

 لِّکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَکًا هُمْ نَاسِکُوهُ ۖ فَلَا یُنَازِعُنَّکَ فِی الْأَمْرِ ۚ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّکَ ۖ إِنَّکَ لَعَلَىٰ هُدًى مُّسْتَقِیمٍ﴿٦٧﴾ 

برای هر امتی راه و روش عبادتی قرار دادیم که بر همان طریق عبادت میکنند و نباید با تو در دستورات به دشمنی برخیزند و بسوی پروردگارت دعوت کن که تو بر هدایتی مستقیم هستی ﴿۶۷﴾

وَإِن جَادَلُوکَ فَقُلِ اللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٦٨﴾

و اگر با تو در کارها مجادله میکنند به آنها بگو البته خدا آنچه انجام میدهید را میداند ﴿۶۸﴾

اللَّـهُ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کُنتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ﴿٦٩﴾

خداست که در روز قیامت میان شما حکم میکند در بارۀ آن چیزهایی که در آن اختلاف می کردید ﴿۶۹﴾

أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۗ إِنَّ ذَٰلِکَ فِی کِتَابٍ ۚإِنَّ ذَٰلِکَ عَلَى اللَّـهِ یَسِیرٌ ﴿٧٠﴾

آیا نمیدانی که خدا آنچه را در آسمانها و زمین است را میداند ؟ البته آن در کتابی است و البته آن بر خدا آسان است ﴿۷۰﴾

 وَیَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَا لَیْسَ لَهُم بِهِ عِلْمٌ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِن نَّصِیرٍ﴿٧١﴾

و غیر از خدا چیزی (و یا کسانی) را می پرستند که خدا بر آن هیچ تسلطی نازل نکرده و آنچه را که نسبت به آنها دانشی ندارند و برای ستمگران یاوری نیست ﴿۷۱﴾

 وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ تَعْرِفُ فِی وُجُوهِ الَّذِینَ کَفَرُوا الْمُنکَرَ ۖ یَکَادُونَ یَسْطُونَ بِالَّذِینَ یَتْلُونَ عَلَیْهِمْ آیَاتِنَا ۗقُلْ أَفَأُنَبِّئُکُم بِشَرٍّ مِّن ذَٰلِکُمُ ۗ النَّارُ وَعَدَهَا اللَّـهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ۖوَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٧٢﴾

و وقتی که برای آنها آیات ما بروشنی خوانده میشود در چهره های کسانی که کافر هستند انکار را تشخیص میدهی نزدیک بود نسبت به کسانی که آیات ما را برای آنها تلاوت میکنند حمله ور شوند بگو آیا بد تر از آن را به شما خبر دهم ؟ آتش . که خدا به کسانی که کافر شدند وعده اش را داد و چه بد بازگشتگاهی است﴿۷۲﴾

یَا أَیُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ ۚ إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ لَن یَخْلُقُوا ذُبَابًا وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ ۖ وَإِن یَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَیْئًا لَّا یَسْتَنقِذُوهُ مِنْهُ ۚ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ ﴿٧٣﴾ 

ای مردم برای شما مثلی بیان شد پس به آن گوش کنید قطعاً کسانی که غیر از خدا آنها را می خوانید هرگز نمی توانند مگسی را خلق کنند و اگر چه برای آن (خلق مگس) اجتماع کنند و اگر مگس چیزی  را از آنها برباید نمی توانند آن را از چنگ او بیرون بیاورند ضعیف هستند هم خواهنده و هم خواسته شده﴿۷۳﴾

مَا قَدَرُوا اللَّـهَ حَقَّ قَدْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٧٤﴾ 

و قدر خدا را در حق اندازه او نگه نداشتند البته خدا نیرومندی قدرتمند است ﴿۷۴﴾

اللَّـهُ یَصْطَفِی مِنَ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا وَمِنَ النَّاسِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ ﴿٧٥﴾

خدا از ملائکه و از مردم رسولانی برمی گزیند حتماً خدا شنوای بیناست ﴿۷۵﴾

 یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۗ وَإِلَى اللَّـهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿٧٦﴾

میداند آنچه را در حضور آنهاست و آنچه را در آینده ی آنهاست و کارها بسوی خدا بر می گردد ﴿۷۶﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ارْکَعُوا وَاسْجُدُوا وَاعْبُدُوا رَبَّکُمْ وَافْعَلُوا الْخَیْرَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ۩ ﴿٧٧﴾ 

ای کسانی که ایمان آورده اید رکوع گذارید و سجده کنید و پروردگارتان را پرستش کنید و کار خیر انجام دهید شاید شما رستگار شوید ﴿۷۷﴾

وَجَاهِدُوا فِی اللَّـهِ حَقَّ جِهَادِهِ ۚ هُوَ اجْتَبَاکُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ ۚ مِّلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ ۚ هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ مِن قَبْلُ وَفِی هَـٰذَا لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهِیدًا عَلَیْکُمْ وَتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ ۚ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّـهِ هُوَ مَوْلَاکُمْ ۖ فَنِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِیرُ﴿٧٨﴾

و در راه خدا تلاش کنید که سزاوار تلاش کردن او باشد او که شما را انتخاب کرد ودر دین برای شما سختی قرار نداد آیین پدرتان ابراهیم او شما را از قبل مسلمان نامید و در این (قرآن) البته رسول برای شما شاهد باشد و شما شاهدانی برای مردم باشید پس نمازرا بپا دارید و زکات بدهید و به خدا پناه برید فقط او مولای شماست و چه خوب مولایی و چه یاور نیکویی است ﴿۷۸﴾ 

و لله الحمد ۲۸/۵/۹۱ ...  ۲۹/رمضان۱۴۳۳

۲۳- مومنون ( باورمندان)

                                       سورة المؤمنون 

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای رحمت کنندۀ رحمت گر

قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١﴾

البته مومنان رستگار شدند  ﴿١﴾ 

 الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ ﴿٢﴾

همان کسانی که در نمازشان فروتنند  ﴿۲﴾

وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ﴿٣﴾

 و کسانی که از سخن و کار بیهوده و ناشایست دوری میکنند ﴿٣﴾

 وَالَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاةِ فَاعِلُونَ﴿٤﴾ 

 و کسانی که آنها زکات را انجام میدهند﴿۴﴾

وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ﴿٥﴾ 

 و کسانی که آنها حریمشان (روابط یا تمایلات جنسی شان) را کنترل میکنند (که فعل حرام نکنند) ﴿۵﴾

إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ﴿٦﴾

 مگر بر همسرانشان و یا با هم پیمانانشان و در این صورت سرزنشی برای آنها نیست﴿۶﴾

 فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِکَ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿٧﴾ 

و هرکس به غیر از این دنبال راه دیگری باشد آنها متجاوز (از حریم و حدود خدا) هستند﴿٧﴾ 

وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ﴿٨﴾ 

 و کسانی که بر امانتها و عهد هایشان رعایت کننده هستند﴿۸﴾

وَالَّذِینَ هُمْ عَلَىٰ صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ﴿٩﴾

 و کسانی که بر نمازهایشان محافظت میکنند ﴿۹﴾

أُولَـٰئِکَ هُمُ الْوَارِثُونَ ﴿١٠﴾ 

آنها کسانی هستند که وارث اند ﴿۱۰﴾

الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿١١﴾

کسانی که بهشت را به ارث می برند و در آن جایگزین میشوند ﴿۱۱﴾

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن سُلَالَةٍ مِّن طِینٍ﴿١٢﴾

و البته ما انسان را از چکیده ای از گل خلق کردیم  ﴿۱۲﴾

 ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَّکِینٍ ﴿١٣﴾

 سپس بصورت نطفه ای در مکانی آرام قرارش دادیم ﴿۱۳﴾

 ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ ۚ فَتَبَارَکَ اللَّـهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ﴿١٤﴾

 سپس نطفه را بصورت خونی گردشی خلق کردیم و خون در گردش را بصورت گوشت خلق کردیم و گوشت را بصورت استخوان خلق کردیم و استخوانها را با گوشت پوشاندیم سپس آن را خلقتی دیگر پدید آوردیم و مبارک باد بر خدا بهترین آفریننده ها﴿۱۴﴾

 ثُمَّ إِنَّکُم بَعْدَ ذَٰلِکَ لَمَیِّتُونَ﴿١٥﴾

 سپس شما بعد از آن می میرید ﴿۱۵﴾

 ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تُبْعَثُونَ﴿١٦﴾

 سپس شما در روز قیامت بر انگیخته میشوید ﴿۱۶﴾

 وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا کُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ﴿١٧﴾

 و البته بر فراز شما هفت مسیر را خلق کردیم و ما از خلق غافل نبوده ایم ﴿۱۷﴾

وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْکَنَّاهُ فِی الْأَرْضِ ۖ وَإِنَّا عَلَىٰ ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ ﴿١٨﴾
 و از آسمان آب را به اندازه نازل کردیم و آن را در زمین ساکن کردیم و قطعاً ما بر بردن آن توانا هستیم ﴿۱۸﴾

فَأَنشَأْنَا لَکُم بِهِ جَنَّاتٍ مِّن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ لَّکُمْ فِیهَا فَوَاکِهُ کَثِیرَةٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿١٩﴾
 و بوسیلۀ آن (آب) برای شما باغهایی از خرما ها و انگور ها پدید آوردیم در آن برای شما میوه های بسیاری است و از آن می خورید ﴿۱۹﴾

وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِن طُورِ سَیْنَاءَ تَنبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِّلْآکِلِینَ ﴿٢٠﴾
 و درختی که از طور سینا بیرون می آید روغن و خورش را برای خورنده ها می رویاند ﴿۲۰﴾

وَإِنَّ لَکُمْ فِی الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً ۖ نُّسْقِیکُم مِّمَّا فِی بُطُونِهَا وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ کَثِیرَةٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٢١﴾
و به یقین برای شما در چهار پایان پندیست شما از شکم های آنها (شیر) مینوشید و برای شما در آن منافع بسیاری است و از آن می خورید ﴿۲۱﴾

وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿٢٢﴾
 و بر آن و بر کشتی سوار میشوید ﴿۲۲﴾

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَکُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَیْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ ﴿٢٣﴾
 و به یقین نوح را بسوی قومش فرستادیم و گفت ای قوم خدا را پرستش کنید که خدایی غیر از او برای شما وجود ندارد آیا حذر نمی کنید ؟ ﴿۲۳﴾

فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِن قَوْمِهِ مَا هَـٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُرِیدُ أَن یَتَفَضَّلَ عَلَیْکُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَأَنزَلَ مَلَائِکَةً مَّا سَمِعْنَا بِهَـٰذَا فِی آبَائِنَا الْأَوَّلِینَ﴿٢٤﴾ 
و کامروایان (اشراف) کسانی که از قوم او کافر بودند گفتند : این (نوح) غیر از بشری مانند خود شما نیست که میخواهد بر شما فزونی جوید و اگر خدا می خواست (بر شما پیامبری برگزیند) ملائکه را برای شما نازل میکرد ما چیزی در بارۀ این از پدران پیشین خود نشنیده ایم ﴿۲۴﴾

 إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّىٰ حِینٍ ﴿٢٥﴾
 او غیر از مردی که دیوانه شده چیز دیگری نیست پس باید تا زمانی معین چشم از او بر ندارید تا به او صدمه بزنید ﴿۲۵﴾

قَالَ رَبِّ انصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ ﴿٢٦﴾
 (نوح) گفت پروردگارا من را در برابر تکذیب آنها یاری کن ﴿۲۶﴾

فَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنَا وَوَحْیِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ ۙ فَاسْلُکْ فِیهَا مِن کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَأَهْلَکَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ ۖ وَلَا تُخَاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا ۖ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ ﴿٢٧﴾
 و به او وحی کردیم که بوسیلۀ چشمهای ما و وحی ما کشتی را بساز سپس وقتی دستور ما بیاید و تنور شروع به جوشش کند پس در آن ببر از هر دو جفتی دو تایی و خانوادۀ خود را مگر آنکسی کاز میان آنها سخن برایش پیشی گرفته و در بارۀ کسانی که ستم کردند با من سخن نگو که البته آنها غرق شونده هستند ﴿۲۷﴾

فَإِذَا اسْتَوَیْتَ أَنتَ وَمَن مَّعَکَ عَلَى الْفُلْکِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِی نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٢٨﴾
 و وقتی که برابر شدی تو وآنکسانی که با تو در کشتی هستند پس بگو ستایش مخصوص خداییست که ما را از قوم ستمگر نجات داد ﴿۲۸﴾

وَقُل رَّبِّ أَنزِلْنِی مُنزَلًا مُّبَارَکًا وَأَنتَ خَیْرُ الْمُنزِلِینَ ﴿٢٩﴾
و بگو ای پروردگار من من را در منزلی مبارک فرود اور و تو بهترین فرود اورنده ها هستی ﴿۲۹﴾

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ وَإِن کُنَّا لَمُبْتَلِینَ﴿٣٠﴾
البته در آن نشانه هاییس و ما مبتلا کننده هستیم ﴿۳۰﴾

ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِینَ ﴿٣١﴾
 سپس (بعد از دوران نوح) قرنی دیگر را پدید آوردیم ﴿۳۱﴾

فَأَرْسَلْنَا فِیهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَکُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَیْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ﴿٣٢﴾
 و در میان آنها رسولی از خودشان فرستادیم که خدا را پرستش کنید برای شما خدایی غیر از او وجود ندارد آیا حدود خدا را رعایت نمیکنید ؟ ﴿۳۲﴾

 وَقَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ الَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا مَا هَـٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یَأْکُلُ مِمَّا تَأْکُلُونَ مِنْهُ وَیَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ ﴿٣٣﴾
و ثروتمندان کسانی که از قومش کافر شدند و ملاقات آخرت را تکذیب کردند و ما به آنها در زندگی دنیا امکانات بسیار داده بودیم گفتند : این (پیامبر غیر از بشری مثل خودتان نیست از آنچه شما میخورید او هم می خورد و از انچه مینوشید او هم مینوشد ﴿۳۳﴾

 وَلَئِنْ أَطَعْتُم بَشَرًا مِّثْلَکُمْ إِنَّکُمْ إِذًا لَّخَاسِرُونَ ﴿٣٤﴾

 و اگر شما از بشری مانند خودتان اطاعت کنید در آن صورت شما زیان میکنید ﴿۳۴﴾

أَیَعِدُکُمْ أَنَّکُمْ إِذَا مِتُّمْ وَکُنتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّکُم مُّخْرَجُونَ ﴿٣٥﴾
 آیا به شما وعده میدهد که وقتی شما مردید و تبدیل به خاک و استخوان شدید در ان هنگام شما (زنده شده از خاک) خارج می شوید ؟ ﴿۳۵﴾

هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ ﴿٣٦﴾
 یقین داشته باشید که آنچه را وعده داده می شوید هیچوقت اتفاق نخواهد افتاد ﴿۳۶﴾

 إِنْ هِیَ إِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِینَ ﴿٣٧﴾
غیر از زندگی دنیا هیچ چیزی نیست که میمیریم و زندگی میکنیم و ما دیگر بر انگیخته نمی شویم  ﴿۳۷﴾

إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ کَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِینَ ﴿٣٨﴾
او (پیامبر) غیر از مردی که سخنان دروغ را به خدا افترا می بندد چیزدیگری نیست و ما به او ایمان نداریم ﴿۳۸﴾

 قَالَ رَبِّ انصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ ﴿٣٩﴾
 ( رسول) گفت: خدا یا من را در مقابل تکذیب کننده ها یاری کن ﴿۳۹﴾

 قَالَ عَمَّا قَلِیلٍ لَّیُصْبِحُنَّ نَادِمِینَ ﴿٤٠﴾
(خدا) گفت : پس از مدت اندکی صبح میکنند در حالیکه پشیمان هستند ﴿۴۰﴾

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً ۚ فَبُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٤١﴾ 
 و خروش عذاب به حقیقت آنها را فرا گرفت و آنها را گرد و غباری قرار دادیم دور باد برای قوم ستمگر ﴿۴۱﴾

ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِینَ ﴿٤٢﴾
 سپس بعد از آنها قرنهایی دیگر پدید آوردیم ﴿۴۲﴾

مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا یَسْتَأْخِرُونَ ﴿٤٣﴾
 از هیچ امتی اجلش سبقت نمی گیرد و نه به تاخیر می افتد ﴿۴۳﴾

ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ کُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَّسُولُهَا کَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُم بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ ۚ فَبُعْدًا لِّقَوْمٍ لَّا یُؤْمِنُونَ ﴿٤٤﴾
سپس رسولانمان را پی در پی فرستادیم و هر امتی که رسولی برایشان آمد تکذیبش کردند و بعضی از آنها را بدنبال بعضی دیگر پیرو گرداندیم و آنها را بصورت داستانهایی قرار دادیم پس دور باد برای قومی که ایمان نمی آورند ﴿۴۴﴾

 ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿٤٥﴾
 سپس موسی و برادرش هارون را با آیات مان و تسلطی روشنگر فرستادیم ﴿۴۵﴾

 إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَکْبَرُوا وَکَانُوا قَوْمًا عَالِینَ ﴿٤٦﴾ 
 بسوی فرعون و اطرافیانش و تکبر ورزیدند و آنها قومی برتری طلب بودند ﴿۴۶﴾

فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَیْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ ﴿٤٧﴾ 
 و گفتند آیا به دو نفر بشر که مانند ما (انسان) هستند ایمان بیاوریم ؟ و در حالیکه قوم آن دو نفر برای ما عبادت میکنند ﴿۴٧﴾

 فَکَذَّبُوهُمَا فَکَانُوا مِنَ الْمُهْلَکِینَ﴿٤٨﴾
 و آن دو را تکذیب کردند و از هلاک شده ها بودند ﴿۴۸﴾

وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾
 و البته به موسی کتاب دادیم شاید آنها هدایت شوند ﴿۴۹﴾

وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَأُمَّهُ آیَةً وَآوَیْنَاهُمَا إِلَىٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِینٍ ﴿٥٠﴾
 و پسر مریم و مادرش را آیه ای قرار دادیم و ان دو را بسوی سرزمینی بلند که دارای آرامش و آبهای روان بود جای دادیم ﴿۵۰﴾

 یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿٥١﴾
ای رسول از پاکیزه ها بخورید و به شایسته ها عمل کنید البته من به آنچه میکنید دانا هستم ﴿۵۱﴾

وَإِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ﴿٥٢﴾
و البته این امت شماست امتی واحد و من پروردگارتان هستم پس حدود من را رعایت کنید ﴿۵۲﴾

فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَیْنَهُمْ زُبُرًا ۖ کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ﴿٥٣﴾ 
و دستوراتشان را (که از جانب خدا برایشان آمده بود) در میان خود بصورت کتابهایی قطعه قطعه کردند هر گروهی به آنچه در پیش آنهاست شادمان هستند ﴿۵۳﴾

فَذَرْهُمْ فِی غَمْرَتِهِمْ حَتَّىٰ حِینٍ ﴿٥٤﴾
 و تا هنگامی آنها را در گرداب جهالتشان رها کن ﴿۵۴﴾

 أَیَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِ مِن مَّالٍ وَبَنِینَ ﴿٥٥﴾
آیا آنها چنین محاسبه میکنند که ما آنها را بوسیله ی مال و فرزندان کمکشان می کنیم ؟ ﴿۵۵﴾

نُسَارِعُ لَهُمْ فِی الْخَیْرَاتِ ۚ بَل لَّا یَشْعُرُونَ ﴿٥٦﴾
 و برای آنها در کار خیر برایشان شتاب می کنیم ؟ بلکه آنها قومی هستند که شعور ندارند ﴿۵۶﴾

 إِنَّ الَّذِینَ هُم مِّنْ خَشْیَةِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿٥٧﴾
 قطعآ کسانی که از ترس خدایشان حذر میکنند ﴿۵٧﴾

وَالَّذِینَ هُم بِآیَاتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ ﴿٥٨﴾
 و کسانی که به آیات پروردگارشان باور مند هستند ﴿۵۸﴾ 

 وَالَّذِینَ هُم بِرَبِّهِمْ لَا یُشْرِکُونَ ﴿٥٩﴾
و کسانی که با پروردگارشان کسی را شریک نمی کنند ﴿۵۹﴾

وَالَّذِینَ یُؤْتُونَ مَا آتَوا وَّقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَىٰ رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ﴿٦٠﴾
 و کسانی که میدهند آنچه را باید بدهند و قلبهایشان از اینکه بسوی پروردگارشان بر می گردند درهراس است ﴿۶۰﴾

 أُولَـٰئِکَ یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ ﴿٦١﴾
آنها کسانی هستند که در خیرات سرعت می گیرند و آنها برای آن کار خیر سبقت گیرنده هستند ﴿۶۱﴾

وَلَا نُکَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۖ وَلَدَیْنَا کِتَابٌ یَنطِقُ بِالْحَقِّ ۚ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿٦٢﴾
 به هیچ نفسی تکلیف نمی کنیم مگر به اندازه ی توانا ییش و نزد ما کتابیست که به حقیقت سخن می گوید و به آنها ستم نمی شود ﴿۶۲﴾ 

 بَلْ قُلُوبُهُمْ فِی غَمْرَةٍ مِّنْ هَـٰذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِّن دُونِ ذَٰلِکَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ ﴿٦٣﴾
لکه قلبهایشان از این مطلب در گرداب بی خبری است و برای آنها اعمالی غیر از این است که انها بر آن عمل کننده هستند ﴿۶۳﴾

حَتَّىٰ إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِیهِم بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ یَجْأَرُونَ ﴿٦٤﴾
 تا زمانی که اشراف آنها را به عذاب بگیریم در آن هنگام آنها پناه جویان هستند ﴿۶۴﴾

لَا تَجْأَرُوا الْیَوْمَ ۖ إِنَّکُم مِّنَّا لَا تُنصَرُونَ ﴿٦٥﴾
 امروز شما اظهار پناهندگی نکنید زیرا شما امروز از جانب ما یاری نمی شوید ﴿۶۵﴾

قَدْ کَانَتْ آیَاتِی تُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ فَکُنتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِکُمْ تَنکِصُونَ ﴿٦٦﴾ 
 مطمئنآ آیات من بر شما خوانده میشد و شما بر عقبه ی خود رو بر می گرداندید ﴿۶۶﴾

مُسْتَکْبِرِینَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ﴿٦٧﴾
 استکبار کننده هایی نسبت به آن (آیات) دوری کننده هایی شب نشین  ﴿۶۷﴾

أَفَلَمْ یَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُم مَّا لَمْ یَأْتِ آبَاءَهُمُ الْأَوَّلِینَ﴿٦٨﴾
 آیا در سخن (خدا) ژرف اندیشی نمی کنند یا برای آنها چیزی آمد که بر پدران پیشین آنها نیامده بود ﴿۶۸﴾

أَمْ لَمْ یَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنکِرُونَ ﴿٦٩﴾ 
 یا اینکه رسولانشان را نشناختند و یا آنها بر او (رسول) منکر هستند ﴿۶۹﴾

 أَمْ یَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ ۚ بَلْ جَاءَهُم بِالْحَقِّ وَأَکْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ ﴿٧٠﴾
 یا میگویند که او دیوانه است بلکه برایشان حقیقت را آورد و بیشترشان از حقیقت ناراحت میشوند ﴿٧۰﴾ 

وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ ۚ بَلْ أَتَیْنَاهُم بِذِکْرِهِمْ فَهُمْ عَن ذِکْرِهِم مُّعْرِضُونَ ﴿٧١﴾
و اگر حقیقت از هواهای نفسانی آنها پیروی می کرد آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست به فساد کشیده می شد بلکه به آنها تذکرشان را دادیم ولی آنها از تذکرشان اعراض میکنند ﴿٧۱﴾

 أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّکَ خَیْرٌ ۖ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿٧٢﴾
 آیا تو از آنها خرج می خواستی و خرجی پروردگارت بهتر است و او بهترین روزی دهنده هاست  ﴿٧۲﴾

وَإِنَّکَ لَتَدْعُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿٧٣﴾
 و البته تو آنها را به راه مستقیم دعوت میکنی ﴿٧۳﴾

وَإِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاکِبُونَ ﴿٧٤﴾
 و حتمآ کسانی که ایمان نمی آورند از راه منحرف شونده هستند ﴿٧۴﴾ 

 وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَکَشَفْنَا مَا بِهِم مِّن ضُرٍّ لَّلَجُّوا فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿٧٥﴾
و اگر به انها رحم کنیم و آنچه را به آنها ضرر رسانده بر طرف سازیم در سرکشی خود سرسختی می کنند در حالیکه سرگردانند ﴿٧۵﴾

وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَکَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا یَتَضَرَّعُونَ ﴿٧٦﴾
 و البته آنها را به عذاب گرفتیمشان و برای پروردگارشان تضرع کننده نبودند ﴿٧۶﴾

حَتَّىٰ إِذَا فَتَحْنَا عَلَیْهِم بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِیدٍ إِذَا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٧﴾ 
تا وقتی که برای انها درهایی را که دارای عذابی سخت بود برای آنهاگشودیم در آن هنگام آنها نومید هستند ﴿٧۷﴾

وَهُوَ الَّذِی أَنشَأَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِیلًا مَّا تَشْکُرُونَ ﴿٧٨﴾ 
 او کسی است که برای شما شنوایی وبینایی و قدرت تفکر را پدید آورد آنچه شکر میکنید بسیار کم است ﴿٧۸﴾

 وَهُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٧٩﴾
 و او کسی است که شما را در زمین پدید آورد و بسوی او محشور میشوید ﴿٧۹﴾

وَهُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ وَلَهُ اخْتِلَافُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٨٠﴾
 و او کسی است که زنده میکند و می میراند و اختلاف شب و روز برای اوست آیا به عقل رجوع نمی کنید ؟ ﴿۸۰﴾

بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الْأَوَّلُونَ ﴿٨١﴾
 بلکه همان چیزهایی را گفتند که پیشینیان میگفتند ﴿۸۱﴾

قَالُوا أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿٨٢﴾
 گفتند : آیا وقتی که ما مردیم و به خاک و استخوان تبدیل شدیم آیا ما بر انگیخته می شویم ؟ ﴿۸۲﴾

 لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَـٰذَا مِن قَبْلُ إِنْ هَـٰذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿٨٣﴾
 البته ما و پدرانمان از قبل به همین حرفها وعده داده شده ایم اینها غیر از افسانه های قدیمی چیز دیگری نیست ﴿۸۳﴾

قُل لِّمَنِ الْأَرْضُ وَمَن فِیهَا إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٨٤﴾
 بگو زمین و آنکس که در انست برای کیست ؟ اگر شما میدانید؟ ﴿۸۴﴾

 سَیَقُولُونَ لِلَّـهِ ۚ قُلْ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿٨٥﴾
بزودی میگویند برای خداست بگو آیا متذکر نمی شوید ﴿۸۵﴾ 

قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ ﴿٨٦﴾ 
بگو پروردگار آسمانهای هفت گانه و پروردگار عرش عظیم کیست؟ ﴿۸۶﴾

 سَیَقُولُونَ لِلَّـهِ ۚ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ ﴿٨٧﴾
 بزودی به تو میگویند خدا بگو آیا حذر نمیکنید؟ ﴿۸۷﴾ 

قُلْ مَن بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ یُجِیرُ وَلَا یُجَارُ عَلَیْهِ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٨٨﴾ 
بگو : مالکیت های همه چیز بدست کیست ؟ کسی که پناه میدهد و کسی نمیتواند به او پناه دهد اگر شما میدانید ؟ ﴿۸۸﴾

 سَیَقُولُونَ لِلَّـهِ ۚ قُلْ فَأَنَّىٰ تُسْحَرُونَ ﴿٨٩﴾
 بزودی میگویند برای خداست بگو پس به کجا جادو شده اید ؟﴿۸۹﴾ 

بَلْ أَتَیْنَاهُم بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿٩٠﴾
بلکه برای آنها حقیقت را آوردیم و لی آنها تکذیب می کنند ﴿۹۰﴾ 

 مَا اتَّخَذَ اللَّـهُ مِن وَلَدٍ وَمَا کَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَـٰهٍ ۚ إِذًا لَّذَهَبَ کُلُّ إِلَـٰهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ سُبْحَانَ اللَّـهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿٩١﴾
خدا برای خود فرزندی نگرفت و خدایی با او نیست اگر بود در آن هنگام هر خدایی آنچه را خلق کرده بود با خود میبرد و بعضی از آن (خدایان) بر دیگری برتری جویی می کرد خدا منزه است از آنچه وصف می کنند ﴿۹۱﴾

 عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٩٢﴾
دانای غیب و آشکار است و از آنچه با او شریک میگردانند برتر است ﴿۹۲﴾

قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِیَنِّی مَا یُوعَدُونَ ﴿٩٣﴾

بگو : پروردگار من اگر به من نشان بدهی آنچه را وعده داده میشوند ﴿۹۳﴾

رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِی فِی الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٩٤﴾ 

 بگو :  پروردگار من من را در قوم ستمگران قرار نده ﴿۹۴﴾

وَإِنَّا عَلَىٰ أَن نُّرِیَکَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ ﴿٩٥﴾
 و البته ما بر آنکه به تو نشان بدهیم آنچه را که به آنها وعده میدهیم توانا هستیم ﴿۹۵﴾

ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ ۚ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَصِفُونَ ﴿٩٦﴾
 بدی را با آنچه خوبتر است دفع کن ما آنچه را وصف میکنند میدانیم ﴿۹۶﴾ 

 وَقُل رَّبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ﴿٩٧﴾ 
 بگو پروردگار من از وسوسه های شیطان به تو پناه میبرم ﴿۹۷﴾

 وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَن یَحْضُرُونِ ﴿٩٨﴾ 
 و به تو پناه می برم پروردگارم که انها (شیاطین) بر من حاضر شوند ﴿۹۸﴾

حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ ﴿٩٩﴾

 تا زمانیکه مرگ یکی از آنها فرا رسد گوید : خدایا من را (به دنیا) برگردان ﴿۹۹﴾

لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ ۚکَلَّا ۚ إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَىٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ﴿١٠٠﴾
 امید است که عمل شایسته انجام دهم در آنچه ترک نموده ام . اینگونه نیست که میپندارید . آن کلمه ایست که او گوینده ی آن است و از پشت سر آنها برزخیست تا روزی که بر انگیخته میشوند﴿۱۰۰﴾

 فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلَا أَنسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَلَا یَتَسَاءَلُونَ﴿١٠١﴾ 
 و وقتی که در صور دمیده شود در آن روز میان آنها هیچ نسبتی باقی نمی ماند و (از احوال یکدیگر) نمی پرسند ﴿۱۰۱﴾

فَمَن ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿١٠٢﴾
 و هر کس میزانهایش سنگین تر باشد آنها همان رستگاران هستند ﴿۱۰۲﴾

وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَـٰئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فِی جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿١٠٣﴾ 
 و هر کس میزانهایش سبک باشد آنها همان کسانی هستند که به نفس خود ضرر زده اند در جهنم مقیم میشوند ﴿۱۰۳﴾

 تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِیهَا کَالِحُونَ ﴿١٠٤﴾
 آتش صورتهایشان را میسوزاند و آنها در آن فشار میکشند (کالح = یعنی کسیکه لبهایش باز و دندانهایش پیداست ﴿۱۰۴﴾

أَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ فَکُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿١٠٥﴾ 
 آیا آیات من بر شما تلاوت نمی شد ؟ و شما آنها را  تکذیب نمی کردید ؟ (دروغ نمیشمردید؟) ﴿۱۰۵﴾

قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَکُنَّا قَوْمًا ضَالِّینَ ﴿١٠٦﴾
 گفتند : ای پروردگار ما بدبختی بر ما غلبه کرد و قومی گمراه بودیم ﴿۱۰۶﴾ 

رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ ﴿١٠٧﴾ 
ای پروردگار ما ما را از آن خارج کن و اگر دوباره برگشتیم در آن هنگام ما ستمگر هستیم ﴿۱۰۷﴾ 

 قَالَ اخْسَئُوا فِیهَا وَلَا تُکَلِّمُونِ ﴿١٠٨﴾ 
گفت : در آن دور شوید ای سگها و با من سخن نگویید (خسی :کلمه ایست که برای دور کردن سگ و یا گرگ بکار می رود) ﴿۱۰۸﴾ 

 إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِّنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ ﴿١٠٩﴾ 
به یقین گروهی از بنده های من می گویند : ای پروردگار ما برای ما بیامرز و به ما رحم کن و تو بهترین رحم کننده ها هستی ﴿۱۰۹﴾

فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّىٰ أَنسَوْکُمْ ذِکْرِی وَکُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَکُونَ ﴿١١٠﴾
 و شما آنها را به مسخره گرفتید تا زمانی که تذکر من را فراموش کردید و شما از آنها خنده تان میگرفت ﴿۱۱۰﴾

 إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿١١١﴾ 

 البته من امروز بدلیل آنکه صبر کردند به آنها پاداش میدهم البته آنها همان رستگاران هستند ﴿۱۱۱﴾ 

قَالَ کَمْ لَبِثْتُمْ فِی الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِینَ ﴿١١٢﴾
(خدا به آنها) گفت : در زمین به تعداد سالها چقدر ماندید ؟ ﴿۱۱۲﴾ 

 قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّینَ ﴿١١٣﴾ 
گفتند یک روز یا یک بخش از روز پس از بازگشت کننده ها سوال کن ﴿۱۱۳﴾

 قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا ۖ لَّوْ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١١٤﴾
 (خدا) گفت : شما غیر از (مدت) اندکی در در زمین نماندید اگر میتوانستید بدانید ﴿۱۱۴﴾

 أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ ﴿١١٥﴾
 آیا چنین حساب میکنید که ما شما را به عبث خلق کردهایم و شما بسوی ما باز نمیگردید ﴿۱۱۵﴾

 فَتَعَالَى اللَّـهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ ۖ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ ﴿١١٦﴾
 و خدا دارنده ی حقیقی برتر است و خدایی غیر از او نیست او پروردگار عرش . بلند نظر است ﴿۱۱۶﴾

 وَمَن یَدْعُ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ ﴿١١٧﴾ 
 و هر کس با خدا خدای دیگری را بخواند که هیچ دلیلی برای آن ندارد جز این نیست که حسابش نزد پروردگارش می باشد یقین بدانید که کافران رستگار نمیشوند ﴿۱۱۷﴾

 وَقُل رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ ﴿١١٨﴾
 و بگو پروردگار من بیامرز و رحم کن و تو بهترین رحم کننده ها هستی ﴿۱۱۸﴾

سبحان الله   ۵/۶/۱۳۹۱     بنده خدا

۲۴ - نور

                                             سورة النور

                                     بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای رحم کنندۀ رحمت گر

سُورَةٌ أَنزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنزَلْنَا فِیهَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لَّعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿١﴾

سورۀ که آن را نازل کردیم و واجبش کردیم و در آن آیات روشنگر را نازل کردیم شاید شما متذکر شوید  ﴿١﴾

الزَّانِیَةُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ ۖ وَلَا تَأْخُذْکُم بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّـهِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ وَلْیَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٢﴾
 زن زنا کار و مرد زنا کار را به هر کدام یکصد ضربه شلاق از جنس پوست بزنید و در دین خدا نسبت به آن دو نفر مهربانی اتخاذ نکنید اگر شما به خدا و روز آخر ایمان داریدو باید گروهی از مومنین شاهد عذاب ان دو (زناکار) باشند { (این آیه بروشنی حکم مرد و زن زنا کار را بیان میکند و بر اساس این آیه کسانی که زنا کار را سنگسار میکنند حکم خدا را باور ندارند زیرا حکم سنگسار زنا کار در قرآن کریم وجود ندارد برای بررسی بیشتر به لینک بروید  http://quranmoslems.blogspot.co.uk/2010/01/blog-post_860.html  )} ﴿۲﴾

الزَّانِی لَا یَنکِحُ إِلَّا زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَالزَّانِیَةُ لَا یَنکِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ ۚ وَحُرِّمَ ذَٰلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ ﴿٣﴾
مرد زنا کار رابطۀ جنسی برقرار نمیکند مگر با زن زنا کار و مشرک و زن زنا کار رابطه جنسی برقرار نمیکند مگر با مرد زنا کار و مشرک و این بر مومنین حرام شد ﴿۳﴾

وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا ۚ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٤﴾
 و کسانی که به زنهای پاکدامن تهمت میزنند و چهار شاهد بر ان نمی آورند پس هشتاد ضربه به انها بزنید و تا ابد دیگر شهادت دادن آنها را قبول نکنید و آنها گناهکار هستند ﴿۴﴾

إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِکَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٥﴾
مگر آنکه بعد آز آن توبه کنند و خود را اصلاح کنند در آن صورت خدا آمرزنده و رحم کننده است ﴿۵﴾

وَالَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ یَکُن لَّهُمْ شُهَدَاءُ إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّـهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٦﴾
 و کسانی که به همسرانشان تهمت میزنند در حالیکه غیر از خودشان شاهدی برای اتهامشان ندارند پس شهادت هر کدام باید چهار بار در پیشگاه خدا شهادت دهد که او راست میگوید ﴿۶﴾

وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّـهِ عَلَیْهِ إِن کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿٧﴾
 و بار پنجم آنکه شهادت دهد لعنت خدا براو باد اگر او از دروغ گویان باشد و برداشته میشود﴿۷﴾

 وَیَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَن تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّـهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ﴿٨﴾
از آن زن عذاب برداشته میشود اگر (مانند آن مرد) چهار بار خدا را شاهد بگیرد که آن مرد دروغ میگوید ﴿۸﴾

وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّـهِ عَلَیْهَا إِن کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ﴿٩﴾
و بار پنجم بگوید خشم و غضب خدا بر من اگر آن مرد از راستگویان باشد  {( دقت در آیات 6 الی 9 این سوره مارا به این نتیجه گیری سوق میدهد که شهادت مرد و زن در قران برابر است  زیرا زن هما مقدار شهادت می دهد که مرد شهادت می دهد و از او پذیرفته میشود برای بررسی بیشتر به لینک رجوع کنید  http://hogoogezan.blogspot.co.uk/2010/02/blog-post_1650.html )}  ﴿۹﴾

 وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّـهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ﴿١٠﴾
 و اگر نعمت و رحمت خدا بر شما نبود (چه اتفاقاتی می افتاد) ؟ و آنکه خدا توبه پذیر با حکمت است﴿١۰﴾

إِنَّ الَّذِینَ جَاءُوا بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِّنکُمْ ۚ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَّکُم ۖبَلْ هُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ ۚ لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُم مَّا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ ۚ وَالَّذِی تَوَلَّىٰ کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١١﴾
 کسانی که تهمت دروغین را آوردند از خود شما بودند حساب نکنید که آن شری برای شما بود بلکه آن خیری برای شماست برای هر مردی از آنها کیفریست به اندازه ی گناهی که مرتکب شده اند  و آن کس از انها که متولی این تهمت دروغین بزرگ بود برای او عذابی بزرگ است ﴿١۱﴾

 لَّوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنفُسِهِمْ خَیْرًا وَقَالُوا هَـٰذَا إِفْکٌ مُّبِینٌ﴿١٢﴾ 
 چرا وقتی آن (تهمت دروغین) را شنیدند مردان مومن و زنهای مومن در پیش خود گمان به خوبی نکردند ؟ و نگفتند که این مطلب دروغی آشکار است ؟ ﴿١۲﴾

 لَّوْلَا جَاءُوا عَلَیْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ ۚ فَإِذْ لَمْ یَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَـٰئِکَ عِندَ اللَّـهِ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿١٣﴾ 
چرا بر آن (اتهامی که زدند) چهار شاهد نیاوردند ؟ و اگر آنها شاهدان خود را نیاورند آنها نزد خدا همان دروغ گویان هستند ﴿١۳﴾

وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّکُمْ فِی مَا أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١٤﴾ 
 و اگر نعمت خدا و رحمتش در دنیا و آخرت برای شما نبود حتماً به خاطر آنچه که در آن وارد میشوید (تهمت زنا) به شما عذاب بزرگی می رسید ﴿١۴﴾

إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُم مَّا لَیْسَ لَکُم بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَیِّنًا وَهُوَ عِندَ اللَّـهِ عَظِیمٌ﴿١٥﴾
 وقتی که آن را با زبانتان القاء می کردید و با دهان هایتان می گفتید آنچه را که به آن دانش نداشتید و می پندارید که آن آسان است در حالیکه آن (تهمت) نزد خدا بسیار بزرگ است ﴿١۵﴾

 وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا یَکُونُ لَنَا أَن نَّتَکَلَّمَ بِهَـٰذَا سُبْحَانَکَ هَـٰذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ ﴿١٦﴾ 
 و چرا وقتی آن مطلب را شنیدید نگفتید که در صلاحیت ما نیست که در این باره حرف بزنیم ؟ (و نگفتید) منزهی تو این یک تهمت بزرگ است ؟﴿١۶﴾

یَعِظُکُمُ اللَّـهُ أَن تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿١٧﴾
 خدا به شما اندرز می دهد که مبادا دوباره به وضعیت مانند آن برگردید اکر شما مومن هستید ﴿١۷﴾

وَیُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمُ الْآیَاتِ ۚوَاللَّـهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿١٨﴾ 
 و خدا آیات را برای شما بیان می کند و خدا دانای حکیم است﴿١۸﴾

 إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿١٩﴾ 
البته کسانی که دوست دارند فحشا را در بین کسانی که ایمان آورده اند ترویج دهند . برای آنها در دنیا و آخرت عذابی دردناک است و خدا میداند وشما نمی دانید ﴿١۹﴾

 وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّـهَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ ﴿٢٠﴾
 اگر رحمت خدا بر شما نبود و آنکه خدا نسبت به بنده هایش مهربان و رحم کننده است﴿۲۰﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ وَمَن یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ ۚ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکَىٰ مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ یُزَکِّی مَن یَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٢١﴾ 
 ای کسانی که ایمان آوردید رد پای شیطان را دنبال نکنید و هر کس رد پای شیطان را دنبال کند البته او (شیطان) دستوربه فحشاء و منکر میدهد اگر فضل خدا و رحمتش برای شما نبود هیچ کس از شما تا ابد تزکیه نمی شد و لکن خدا کسی را که بخواهد (اگر فرد بخواهد) تزکیه می کند و خدا شنوای داناست﴿۲۱﴾

وَلَا یَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنکُمْ وَالسَّعَةِ أَن یُؤْتُوا أُولِی الْقُرْبَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ ۖ وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا ۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن یَغْفِرَ اللَّـهُ لَکُمْ ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٢٢﴾
و صاحبان نعمت و گشایش (توانگران) از شما نباید دریغ کنند از آنکه به خویشاوندان و بی نوایان و مهاجران در راه خدا بدهند و باید (خطاهای دیگران را) عفو کنند و در گذرند آیا دوست ندارید که خدا برای شما بیامرزد ؟ و خدا آمرزنده ی رحمتگر است ﴿۲۲﴾

 إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿٢٣﴾
 قطعاً کسانی که به زنهای عفیف و بیخبر مومن تهمت میزنن در دنیا و آخرت لعنت شده اند و برای آنها عذابی دردناک است ﴿۲۳﴾

یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ 
روزی که زبانها و و دستها و پاهای آنها بر علیه شان شهادت میدهد بدلیل آنچه عمل میکردند﴿۲۴﴾

 یَوْمَئِذٍ یُوَفِّیهِمُ اللَّـهُ دِینَهُمُ الْحَقَّ وَیَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّـهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ ﴿٢٥﴾ 
 در آن روز خدا حساب آنها را به تمامی میدهد و میدانند که خدا او حقیقتی روشنگر است ﴿۲۵﴾

 الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ ۖ وَالطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ ۚ أُولَـٰئِکَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا یَقُولُونَ ۖ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ﴿٢٦﴾ 
زنهای خبیث برای مردان خبیث هستند و مردان خبیث برای زنهای خبیث هستند و زنهای پاکدامن برای مردان پاکدامن هستند و مردان پاکدامن برای زنهای پاکدامن هستند آنها (مردان و زنهای پاکدامن) از آنچه میگویند (تهمت میزنند) مبرا هستند برای آنها آمرزش و روزی با کرامت است﴿۲۶﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ بُیُوتِکُمْ حَتَّىٰ تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَىٰ أَهْلِهَا ۚ ذَٰلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿٢٧﴾
 ای کسانی که ایمان اورده اید وارد هیچ خانه ای غیر از خانه ی خود نشوید تا زمانی که به شما اجازه داده شود و بر اهل خانه سلام کنید آن برای شما بهتر است شاید شما متذکر شوید ﴿۲۷﴾

فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فِیهَا أَحَدًا فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتَّىٰ یُؤْذَنَ لَکُمْ ۖ وَإِن قِیلَ لَکُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا ۖ هُوَ أَزْکَىٰ لَکُمْ ۚ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿٢٨﴾ 
و اگر در آن (خانه ها) کسی را نیافتید داخل نشوید مگر انکه به شما اجازه داده شود و اگر به شما گفته شود (زمان مناسب برای ورود نیست) برگردید . حتمآ برگردید آن برای شما پاکیزه تر است و خدا به آنچه می کنید داناست ﴿۲۸﴾

لَّیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ مَسْکُونَةٍ فِیهَا مَتَاعٌ لَّکُمْ ۚ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَکْتُمُونَ﴿٢٩﴾ 
 گناهی بر شما نیست که به خانه های غیر مسکونی که کالای شما در آن است وارد شوید و خدا میداند آنچه را آشکار میکنید و آنچه را کتمان میکنید ﴿۲۹﴾

 قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ۚ ذَٰلِکَ أَزْکَىٰ لَهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿٣٠﴾ 
 به مردان مومن بگو چشمها را از چشم چرانی باز دارند وحریمشان (روابط یا تمایلات جنسی شان) را کنترل کنند آن برایشان پاکیزه تر است البته خدا به آنچه میسازید آگاه است﴿۳۰﴾

وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ۖ وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُیُوبِهِنَّ ۖ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَىٰ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ ۖ وَلَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ ۚ وَتُوبُوا إِلَى اللَّـهِ جَمِیعًا أَیُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣١﴾
و به زنهای مومن بگو که چشم چرانی نکنند و روابط جنسی خود را کنترل کنند و آرایش خود را آشکار نکنند مگر آنچه را که از آنها (آرایشها) پیداست و پوششهای خود را بر یقه هایشان بر گیرند وآراستگی های خود را آشکار نسازند مگر بر شوهران خود یا پدرشان یا پدران شوهرشان یا پسرانشان یا پسران شوهرشان یا برادشان یا پسران برادرشان یا پسران خواهرشان یا زنها یشان یا مردان هم پیمانشان یا همراهانشان از مردان که آگاهی ندارند یا اطفالی که هنوز خصوصیات جنسی زنها برایشان مفهومی ندارد و نه انکه پاهایشان را طوری نمایان کنند که آنچه را تزیین کرده اند معلوم شود و ای گروه مومنان همگی بسوی خدا بازگردید باشد که شما رستگار شوید { ( دراین آیه بر خلاف تصورات غلط رایج در بین مسلمانها اشاره ای به پوشاندن موی سر زن نشده و جیوب به معنی گریبان و گردنهاست برای بررسی بیشتر به لینک بروید  http://quranmoslems.blogspot.co.uk/2010/01/blog-post_7023.html )}  ﴿۳۱﴾

وَأَنکِحُوا الْأَیَامَىٰ مِنکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ ۚإِن یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴿٣٢﴾ 
و مجردهایتان (اعم از زن و مرد) را خدمتکاران مرد و خدمتکاران زن شایسته از خودتان را به نکاح در آورید اگر فقیر باشند خدا از فضلش بی نیازشان می کند و خدا  گشایندۀ داناست ﴿۳۲﴾

وَلْیَسْتَعْفِفِ الَّذِینَ لَا یَجِدُونَ نِکَاحًا حَتَّىٰ یُغْنِیَهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَالَّذِینَ یَبْتَغُونَ الْکِتَابَ مِمَّا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ فَکَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِیهِمْ خَیْرًا ۖ وَآتُوهُم مِّن مَّالِ اللَّـهِ الَّذِی آتَاکُمْ ۚ وَلَا تُکْرِهُوا فَتَیَاتِکُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِّتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۚ وَمَن یُکْرِههُّنَّ فَإِنَّ اللَّـهَ مِن بَعْدِ إِکْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٣٣﴾ 
 و کسانی که موفق به ازدواج نمی شوند باید عفت (پاکدامنی) پیشه کنند تا خدا از فضلش بی نیازشان کند و کسانی از هم پیمانان شما (اعم از زن و مرد) که رغبت به کتابت دارند اگر در آنها خیر دانستید با آنها مکاتبه کنید و از مال خدا که به شما داده به آنها بدهید و جوانهای خود (اعم از زن و مرد) را وادار به روسپی گری نکنید اگر آنها می خواهند که نجیب باشند تا بدنبال کامروایی دنیا باشید و هر کس آنها را وادار کند خدا بعد از وادار کردن آنها آمرزندۀ مهربان است﴿۳۳﴾

وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَیْکُمْ آیَاتٍ مُّبَیِّنَاتٍ وَمَثَلًا مِّنَ الَّذِینَ خَلَوْا مِن قَبْلِکُمْ وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِینَ ﴿٣٤﴾ 
 و البته آیات روشنگر را بسوی شما نازل کردیم و مثالی از کسانی که قبل از شما در گذشته اند و اندرزی است برای کسانی که حدود خدا را رعایت میکنند ﴿۳۴﴾

اللَّـهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ ۖالْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ ۖ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لَّا شَرْقِیَّةٍ وَلَا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُّورٌ عَلَىٰ نُورٍ ۗ یَهْدِی اللَّـهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاءُ ۚوَیَضْرِبُ اللَّـهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّـهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٣٥﴾
خدا نور آسمانها و زمین است مثال نورش مانند جای چراغی است که در آن چراغی است که  چراغ درون شیشه ایست شیشه مانند شتاره ای درخشنده است که از درخت مبارک زیتون افروخته میگردد نه شرقی است و نه غربی نزدیک است روغن آن هم نور افشانی کند اگر چه آتشی بر آن نرسد نوری بر نور است خدا بوسیلۀ نورش هدایت میکند هر کس را که میخواهد و خدا مثالها را برای مردم بیان میکند و خدا به هر چیزی داناست﴿۳۵﴾

فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّـهُ أَن تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ ﴿٣٦﴾
 در خانه هایی که خدا اجازه داده که در آنها یاد خدا و نامش بالا برده شود در آن بامدادان و شامگاهان برای او تسبیح کرده شود ﴿۳۶﴾

رِجَالٌ لَّا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَن ذِکْرِ اللَّـهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءِ الزَّکَاةِ ۙ یَخَافُونَ یَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ ﴿٣٧﴾
مردانی که تجارت و خرید و فروش آنها را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زکات سرگرم خود نمی کند آنها از روزی که در آن قلوب و بینشها دگر گون میشود می ترسند ﴿۳۷﴾

لِیَجْزِیَهُمُ اللَّـهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَیَزِیدَهُم مِّن فَضْلِهِ ۗ وَاللَّـهُ یَرْزُقُ مَن یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿٣٨﴾ 
تا خدا به آنها بهتر از آنچه عمل میکردند پاداش دهد و از رحمت خود بر آنها بیفزاید و خدا هر کس را که میخواهد بدون حساب روزی میدهد ﴿۳۸﴾

 وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ کَسَرَابٍ بِقِیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّىٰ إِذَا جَاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئًا وَوَجَدَ اللَّـهَ عِندَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ ۗ وَاللَّـهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿٣٩﴾
و کسانی که کافر شدند اعمالشان مانند سرابی در بیابان است که تشنه گمان می کند که آن آب است تا وقتی که بطرفش می آید چیزی پیدا نمی کند و آنجا خدا را می یابد و حسابش را به تمامی میدهد و خدا در دادن حساب سریع است ﴿۳۹﴾

 أَوْ کَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُّجِّیٍّ یَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ سَحَابٌ ۚ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَرَاهَا ۗ وَمَن لَّمْ یَجْعَلِ اللَّـهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ ﴿٤٠﴾ 
 یا مانند تاریکی ها در دریایی عمیق که موجی آن را می پوشاندو از بالای آن موجی دیگر از بالای ان ابری است تاریکی هایی بعضی از آن بر بالای بعضی دیگر وقتی که دستش را بیرون می آورد امکان ندارد آن را ببیند و انکس که خدا برایش نوری قرار ندهد برای او نور دیگری نیست ﴿۴۰﴾

 أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ یُسَبِّحُ لَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّیْرُ صَافَّاتٍ ۖ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿٤١﴾ 
آیا نمی بینی که برای خدا حرکت می کند آن کس که در آسمان و آنکس که در زمین است و پرنده ها که کنار یکدیگر صف بسته اند همۀ آنها میدانند نمازش و تسبیحش را و خدا به آنچه انجام میدهند داناست ﴿۴۱﴾

وَلِلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَإِلَى اللَّـهِ الْمَصِیرُ ﴿٤٢﴾ 
و دارایی آسمانها و زمین برای خداست و بسوی خدا باز گردانده می شود﴿۴۲﴾

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ یُزْجِی سَحَابًا ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَیُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِن جِبَالٍ فِیهَا مِن بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَن یَشَاءُ وَیَصْرِفُهُ عَن مَّن یَشَاءُ ۖ یَکَادُ سَنَا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ ﴿٤٣﴾
 آیا ندیدی که خدا ابرها را می راند سپس آنها را در هم می آمیزد سپس آنها را متراکم می سازد و تو باران را می بینی که از میان آنها بیرون می آید و از آسمان نازل می شود از کوه هایی که در آن سرماست و آن را به هر که میخواهد می رساند و آن را از هر کس که بخواهد باز میدارد نزدیک بود که درخشش برق آن دیده ها را از بین ببرد ﴿۴۳﴾

یُقَلِّبُ اللَّـهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبْرَةً لِّأُولِی الْأَبْصَارِ﴿٤٤﴾ 
 خدا شب و روز را دگرگون می سازد قطعاً در آن برای صاحبان بینش عبرتی است ﴿۴۴﴾

 وَاللَّـهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِّن مَّاءٍ ۖ فَمِنْهُم مَّن یَمْشِی عَلَىٰ بَطْنِهِ وَمِنْهُم مَّن یَمْشِی عَلَىٰ رِجْلَیْنِ وَمِنْهُم مَّن یَمْشِی عَلَىٰ أَرْبَعٍ ۚ یَخْلُقُ اللَّـهُ مَا یَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٤٥﴾
و خدا هر موجود زنده ای را از آب خلق کرد و از انها کسی است که بر روی شکم خود راه میرود و از آنها کسی است که بر روی دو پایش حرکت میکند و از آنها کسی است که بر چهار پا راه می رود و خدا آنچه را بخواهد خلق میکند البته خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۴۵﴾

 لَّقَدْ أَنزَلْنَا آیَاتٍ مُّبَیِّنَاتٍ ۚ وَاللَّـهُ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿٤٦﴾
 البته آیاتی بیانگر را نازل کردیم و خدا هر کس را که بخواهد به راه راست هدایت میکند ﴿۴۶﴾

وَیَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ یَتَوَلَّىٰ فَرِیقٌ مِّنْهُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِکَ ۚ وَمَا أُولَـٰئِکَ بِالْمُؤْمِنِینَ ﴿٤٧﴾ 
و میگویند: به خدا و رسول ایمان آوردیم و اطاعت کردیم سپس گروهی از آنها بعد از آن رویگردانند و آنها مومنان نیستند﴿۴۷﴾

وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّـهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ ﴿٤٨﴾ 
 و وقتی که به خدا و رسولش خوانده شوند که میان آنها حکم کنند ناگهان گروهی از آنها اعراض کننده هستند ﴿۴۸﴾

وَإِن یَکُن لَّهُمُ الْحَقُّ یَأْتُوا إِلَیْهِ مُذْعِنِینَ ﴿٤٩﴾ 
و اگر حق با انها بود اعتراف کننده بسوی آن می آمدند ﴿۴۹﴾

 أَفِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ یَخَافُونَ أَن یَحِیفَ اللَّـهُ عَلَیْهِمْ وَرَسُولُهُ ۚ بَلْ أُولَـٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٥٠﴾ 
 آیا در قلبها یشان مرض است ؟ یا شک دارند ؟ یا می ترسند ؟از اینکه خدا و رسولش بر علیه آنها (در حکم دادن) ستم کنند بلکه آنها همان ستمگران هستند﴿۵۰﴾

 إِنَّمَا کَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّـهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ أَن یَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۚ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٥١﴾ 
جز این نیست که سخن مومنان وقتی که بسوی خدا و رسولش خوانده میشوند تا بین آنها حکم کنند آنست که میگویند شنیدیم و اطاعت کردیم و آنها همان رستگاران هستند ﴿۵۱﴾

وَمَن یُطِعِ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ وَیَخْشَ اللَّـهَ وَیَتَّقْهِ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٥٢﴾ 

و آنکس که خدا و رسولش را اطاعت کند و از خدا بترسد و حدود او را رعایت کند آنها همان سعادت مندان هستند﴿۵۲﴾

 وَأَقْسَمُوا بِاللَّـهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَیَخْرُجُنَّ ۖ قُل لَّا تُقْسِمُوا ۖ طَاعَةٌ مَّعْرُوفَةٌ ۚ إِنَّ اللَّـهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٥٣﴾
و به خدا قسم یاد میکنند شدید ترین سوگند هایشان را که اگر به آنها دستور بدهی حتماً (برای جنگ) بیرون خواهند رفت بگو قسم نخورید اطاعت کردن شما مشخص است البته خدا از آنچه انجام میدهید با خبر است ﴿۵۳﴾

قُلْ أَطِیعُوا اللَّـهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَیْکُم مَّا حُمِّلْتُمْ ۖ وَإِن تُطِیعُوهُ تَهْتَدُوا ۚ وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿٥٤﴾ 
بگو خدا را و رسول را اطاعت کنید و اگر رویگردان شدید جز این نیست که بر اوست آنچه که بر او تحمیل شده و بر شماست آنچه بر شما بار شده  اگر او را اطاعت کنید هدایت می شوید و بر رسول چیزی جز ابلاغ روشنگری نیست﴿۵۴﴾

وَعَدَ اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا ۚ وَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِکَ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٥٥﴾
 خدا به کسانی از شما که ایمان آورده اند و به شایسته ها عمل کردند وعده داده که آنها را در زمین جانشین گرداند همانگونه که کسانی را قبل از آنها جانشین (اقوام پیشین) قرار داد و تادینشان را که برایشان پسندیده  نیرومند سازد و تا برای آنها بعد از ترسشان امنیت را تبدیل کند . من را عبادت کنید و چیزی را با من شریک نکنید و هر کس بعد از این کافر شود آنها همان کافران هستند﴿۵۵﴾

وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٥٦﴾ 
 و نماز را بپا دارید و زکات دهید و از رسول اطاعت کنید شاید مورد رحمت قرار گیرید﴿۵۶﴾

 لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ ۚ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ وَلَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٥٧﴾ 
کسانی که کافر شدند اینگونه محاسبه نکنند که  عاجز کننده هایی در زمین هستند و جایگاهشان آتش است و چه بد جایگاهی است ﴿۵۷﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِیَسْتَأْذِنکُمُ الَّذِینَ مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ وَالَّذِینَ لَمْ یَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنکُمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ۚ مِّن قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَحِینَ تَضَعُونَ ثِیَابَکُم مِّنَ الظَّهِیرَةِ وَمِن بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاءِ ۚ ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَّکُمْ ۚ لَیْسَ عَلَیْکُمْ وَلَا عَلَیْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ ۚطَوَّافُونَ عَلَیْکُم بَعْضُکُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمُ الْآیَاتِ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٥٨﴾
 ای کسانی که ایمان آوردید کسانی که دارای پیمانی از شما هستند و کسانی از شما که به بلوغ جنسی نرسیده اند باید از شما اجازه بگیرند سه مرتبه قبل از نماز صبحدم و وقتی که هنگام ظهر لباس خود را از تن بدر می کنید و بعد از نماز عشاء سه زمان خصوصی جنسی برای شماست کناهی بر شما و بر آنها نیست که بعد از آن اطراف شما گردش کنند بعضی از شما بر بعضی دیگر گردش کنند بدانسان خدا آیاتش را برای شما بیان میکند و خدا دانای با حکمت است ﴿۵۸﴾

وَإِذَا بَلَغَ الْأَطْفَالُ مِنکُمُ الْحُلُمَ فَلْیَسْتَأْذِنُوا کَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمْ آیَاتِهِ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ﴿٥٩﴾ 
 و هنگامی که اطفال شما به بلوغ جنسی رسیدند پس باید اجازه بگیرند همان طوری که کسانی که قبل از آنها بودند اجازه می گرفتند بدانگونه خدا آیاتش را بیان میکند و خدا دانای با حکمت است ﴿۵۹﴾

وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِی لَا یَرْجُونَ نِکَاحًا فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ أَن یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِینَةٍ ۖ وَأَن یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَّهُنَّ ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٦٠﴾
 و زنهای سالخورده کسانی که امیدی به ازدواج ندارند پس کناهی بر انها نیست که لباسها یشان را از تن بدر کنند بدون اینکه با آرایش خود نمایی کنند و اگر پاکدامنی ورزند برایشان بهتر است و خدا شنوای داناست ﴿۶۰﴾

 لَّیْسَ عَلَى الْأَعْمَىٰ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَىٰ أَنفُسِکُمْ أَن تَأْکُلُوا مِن بُیُوتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ آبَائِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أُمَّهَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ إِخْوَانِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخَوَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَعْمَامِکُمْ أَوْ بُیُوتِ عَمَّاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخْوَالِکُمْ أَوْ بُیُوتِ خَالَاتِکُمْ أَوْ مَا مَلَکْتُم مَّفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکُمْ ۚ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَأْکُلُوا جَمِیعًا أَوْ أَشْتَاتًا ۚ فَإِذَا دَخَلْتُم بُیُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَىٰ أَنفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِّنْ عِندِ اللَّـهِ مُبَارَکَةً طَیِّبَةً ۚ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦١﴾
 بر کورها و بر لمسها و لنگها و نه برمریضها اشکالی نیست  که از خانه های خود و خانه های پدرانتان بخورید یا از خانه های برادرانتان یا از خانه های خواهرانتان یا خانه های عمو هایتان یا از خانه های عمه هایتان یا خانه های دایی هایتان یا خانه های خاله هایتان یا آنچه (خانه هایی) را که کلیدش را دارید یا دوستانتان اشکالی برای شما نیست که دسته جمعی و یا بصورت پراکنده بخورید . و وقتی وارد خانه ها می شوید پس بر خود سلام کنید درودی مبارک و پاکیزه از نزد خدا به انسان خدا آیاتش را انگونه بروشنی بیان میکند شاید شما عقلتان را بکار بندید﴿۶۱﴾

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا کَانُوا مَعَهُ عَلَىٰ أَمْرٍ جَامِعٍ لَّمْ یَذْهَبُوا حَتَّىٰ یَسْتَأْذِنُوهُ ۚ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَرَسُولِهِ ۚ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوکَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَن لِّمَن شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٦٢﴾
غیر از این نیست که مومنان کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان دارند و هر گاه بر سر دستوری با او به توافق میرسند جایی نمی روند مگر آنکه از او اجازه بگیرند البته کسانی که از تو اجازه می گیرند آنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده اند و وقتی از تو برای بعضی کارهایشان اجازه میگیرند به هر کس از انها که می خواهی اجازه بده و از خدا برای آنها طلب آمرزش کن البته خدا آمرزنده ی مهربان است﴿۶۲﴾

لَّا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُم بَعْضًا ۚ قَدْ یَعْلَمُ اللَّـهُ الَّذِینَ یَتَسَلَّلُونَ مِنکُمْ لِوَاذًا ۚ فَلْیَحْذَرِ الَّذِینَ یُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَن تُصِیبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ یُصِیبَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٦٣﴾ 
 دعوت رسول را مانند دعوت بعضی از شما از بعضی دیگر قرار ندهید حتمآ خدا میداند کسانی از شما را بصورت پنهانی پناهنده میشوند پس باید حذر کنند  کسانی که از دستورات او مخالفت میکنند از اینکه به آنها فتنه ای برسد یا به آنها عذابی دردناک برسد  ﴿۶۳﴾

 أَلَا إِنَّ لِلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قَدْ یَعْلَمُ مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ وَیَوْمَ یُرْجَعُونَ إِلَیْهِ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا ۗ وَاللَّـهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٦٤﴾
 آگاه باشید که آسمانها و زمین به یقین برای خداست حتماً میداند آنچه را که شما بر آن هستید و روزی که بسویش باز می گردید و به شما خبر میدهد به آنچه عمل میکردید و خدا به هر چیزی داناست﴿۶۴﴾

الحمدلله   ۱۵/۶/۱۳۹۱         بندۀ خدا

۲۵- فرقان(جدا کننده)

                                             سورة الفرقان

                                      بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای رحمتگر رحم کننده

تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا ﴿١﴾

مبارک است کسی که فرقان را بر بنده اش نازل کرد تا برای جهانیان هشداری باشد ﴿۱﴾

الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُن لَّهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیرًا ﴿٢﴾

کسی که آسمانها و زمین برای اوست و فرزندی نمی گیرد وبرای او در مالکیت هستی شریکی نیست هر چیزی را که خلق کرده به اندازه ی خودش مقدار داده﴿۲﴾

وَاتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّا یَخْلُقُونَ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ وَلَا یَمْلِکُونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا یَمْلِکُونَ مَوْتًا وَلَا حَیَاةً وَلَا نُشُورًا﴿٣﴾
و غیر از او خدایانی را برگرفتند که چیزی را خلق نمی کنند در حالیکه خودشان خلق شده اند و برای خودشان هم مالک ضرر و نفعی نیستند و مالک مرگ وزندگی ونشر و انتشار موجودات هم نیستند﴿۳﴾

 وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هَـٰذَا إِلَّا إِفْکٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَیْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ ۖ فَقَدْ جَاءُوا ظُلْمًا وَزُورًا ﴿٤﴾ 
و کسانی که کافر شدند گفتند این نیست غیر از دروغی که او این دروغ را (به خدا) نسبت میدهد و قوم دیگری برای آن (ساختن دروغ) او را کمک می کنند قطعاً به ستم و ناروا آمدند﴿۴﴾

وَقَالُوا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ اکْتَتَبَهَا فَهِیَ تُمْلَىٰ عَلَیْهِ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿٥﴾
 و گفتند این افسانه های قدیمی هاست که او آن را نوشته  و آن صبح و شب بر او املاء می شود﴿۵﴾

 قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِی یَعْلَمُ السِّرَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿٦﴾ 
بگو کسی که راز آسمانها و زمین را می داند آن را نازل کرد البته او آمرزندۀ رحم کننده بوده است ﴿۶﴾

وَقَالُوا مَالِ هَـٰذَا الرَّسُولِ یَأْکُلُ الطَّعَامَ وَیَمْشِی فِی الْأَسْوَاقِ ۙ لَوْلَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیرًا ﴿٧﴾
 و گفتند : چگونه است که این رسول غذا می خورد و در بازار ها راه می رود چرا فرشته ای بسوی او نازل نشد که با او هشدار دهند ﴿۷﴾

 أَوْ یُلْقَىٰ إِلَیْهِ کَنزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْهَا ۚ وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا﴿٨﴾
یا چرا برای او گنجی افکنده نمی شود یا برای او باغی نیست که از آن بخورد و ستمگران اینگونه گفتند : که شما پیروی نمیکنید مگر مردی را که جادو شده﴿۸﴾

 انظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلًا ﴿٩﴾
 نگاه کن که ما چگونه برایت مثالها را بیان می کنیم و مراه شدند و نمیتوانند راهی را پیدا کنند﴿۹﴾

 تَبَارَکَ الَّذِی إِن شَاءَ جَعَلَ لَکَ خَیْرًا مِّن ذَٰلِکَ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَیَجْعَل لَّکَ قُصُورًا ﴿١٠﴾
مبارک است کسی که اگر بخواهد برای تو خیری  از آن قرار میدهد باغ هایی که از زیرش رودهایی جاریست و قصر هایی برایت قرار میدهد ﴿۱۰﴾

 بَلْ کَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لِمَن کَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِیرًا ﴿١١﴾
 بلکه ساعت را تکذیب کردند و برای کسی که ساعت را تکذیب کرد سوزاننده را آماده کردیم ﴿۱۱﴾

إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّکَانٍ بَعِیدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَیُّظًا وَزَفِیرًا ﴿١٢﴾
 وقتی که آنها از مکانی دور آن را ببینند صدای خشم آلود آن را می شنوند﴿۱۲﴾

 وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَکَانًا ضَیِّقًا مُّقَرَّنِینَ دَعَوْا هُنَالِکَ ثُبُورًا ﴿١٣﴾
 و وقتی که از آن به مکانی تنگ افکنده می شوند در حالیکه به زنجیر کشیده شده اند در آنجا مرگ را طلب می کنند ﴿۱۳﴾

 لَّا تَدْعُوا الْیَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا کَثِیرًا ﴿١٤﴾
 امروز یک هلاکت و مرگ را نخوانید. بلکه نابودی و مرگ بسیاری طلب کنید  ﴿۱۴﴾

قُلْ أَذَٰلِکَ خَیْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ کَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِیرًا﴿١٥﴾ 
بگو آیا آن بهتر است یا اقامتگاه بهشت که به کسانی که حدود خدا را رعایت کرده اند وعده داده شد ؟ آن پاداش و محدوده ای برای آنها بوده است﴿۱۵﴾

 لَّهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ خَالِدِینَ ۚ کَانَ عَلَىٰ رَبِّکَ وَعْدًا مَّسْئُولًا﴿١٦﴾
 هر چیزی که بخواهند در آن برایشان هست مقیمند بر عهدۀ پروردگارت وعده ای درخواستی است ﴿۱۶﴾

 وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ فَیَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِی هَـٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِیلَ ﴿١٧﴾ 

و روزی که آنها و آنچه را که غیر خدا می پرستیدند را جمع می کند و به آنها می گوید آیا شما بنده های من اینها را گمراه ساختید ؟ یا خودشان راه را گم کردند ؟ ﴿۱۷﴾

 قَالُوا سُبْحَانَکَ مَا کَانَ یَنبَغِی لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِکَ مِنْ أَوْلِیَاءَ وَلَـٰکِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّکْرَ وَکَانُوا قَوْمًا بُورًا﴿١٨﴾ 
(بتها) می گویند منزهی تو شایسته ی ما نبوده است که غیر از تو برای خود اولیایی بر گیریم و لکن آنها و پدرانشان را بهره مند ساختی تا زمانیکه ذکر را فراموش کردند و قومی نابود شده بودند *  تمام بتهایی که در قرآن از آنها نام برده شده و یا به آن اشاره شده انسان بودند برای بررسی این مطلب به لینک رجوع کنید

http://www.quranmoslems.blogspot.com/2010/01/blog-post_4260.html

﴿۱۸﴾

 فَقَدْ کَذَّبُوکُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِیعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚوَمَن یَظْلِم مِّنکُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا کَبِیرًا ﴿١٩﴾ 
 و البته شما را تکذیب کردند بدلیل آنچه شما می گویید و شما نمیتوانید (عذاب را از آنها) منصرف کنید ونه اینکه آنها را یاری کنید و هر کس از شما ستم کند به او عذابی بزرگ می چشانیم ﴿۱۹﴾

 وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَیَمْشُونَ فِی الْأَسْوَاقِ ۗوَجَعَلْنَا بَعْضَکُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَکَانَ رَبُّکَ بَصِیرًا﴿٢٠﴾
 و قبل از تو رسولانی نفرستادیم مگر اینکه آنها هم غذا می خوردند و در بازار ها راه میرفتند و بعضی از شما را مایه فتنه بعضی دیگر قرار دادیم آیا صبر می کنید و پروردگارت بینا بوده است ﴿۲۰﴾

 وَقَالَ الَّذِینَ لَا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَیْنَا الْمَلَائِکَةُ أَوْ نَرَىٰ رَبَّنَا ۗ لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فِی أَنفُسِهِمْ وَعَتَوْا عُتُوًّا کَبِیرًا ﴿٢١﴾
و کسانی که به ملاقات ما امید نداشتند گفتند : چرا برای ما ملائکه نازل نشدند ؟ و یا چرا پروردگارمان را نمی بینیم ؟ قطعاً در نفوس خود طلب کبر و بزرگی کردند و سرکشی کردند سرکشی بزرگی﴿۲۱﴾

یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلَائِکَةَ لَا بُشْرَىٰ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِینَ وَیَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿٢٢﴾ 
روزی که ملائکه را ببینند در آن روز بشارتی برای مجرمین وجود ندارد و میگویند جدا و ترک شده باشید﴿۲۲﴾

وَقَدِمْنَا إِلَىٰ مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَّنثُورًا ﴿٢٣﴾
و بسوی آنچه عمل کردند از عمل جلو آمدیم و آن را مانند غباری پراکنده قرارش میدهیم ﴿۲۳﴾

 أَصْحَابُ الْجَنَّةِ یَوْمَئِذٍ خَیْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِیلًا﴿٢٤﴾
گروه باغ در آن روز در جایگاه خوبی و خوابگاه نیکوتری هستند ﴿۲۴﴾

 وَیَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاءُ بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلَائِکَةُ تَنزِیلًا﴿٢٥﴾

و روزی که آسمان با ابرها شکافته می شود و ملائکه نازل می شوند نازل شدنی ﴿۲۵﴾

الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَـٰنِ ۚ وَکَانَ یَوْمًا عَلَى الْکَافِرِینَ عَسِیرًا ﴿٢٦﴾ 

مالکیت حقیقی آن روز برای خدای رحمتگر است و بر کافران روزی سخت بوده است ﴿۲۶﴾

وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَىٰ یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا ﴿٢٧﴾ 
 روزی که ستمگر دست خود را گاز می گیرد می گوید ای کاش راهی را با رسول بر می گرفتم ﴿۲۷﴾

 یَا وَیْلَتَىٰ لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا﴿٢٨﴾
 ای وای بر من ای کاش فلانی را بعنوان دوست نمی گرفتم  ﴿۲۸﴾

 لَّقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی ۗ وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا ﴿٢٩﴾ 
البته او من را بعد از اینکه ذکر برایم آمد به گمراهی برد و شیطان برای انسان بسیار خوار کننده است﴿۲۹﴾

 وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَـٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿٣٠﴾
 و رسول گفت : ای پروردگار من به یقین قوم من این قران را ترک شده رها کردند ﴿۳۰﴾

وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِینَ ۗ وَکَفَىٰ بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا ﴿٣١﴾
و انگونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمین قرار دادیم و پروردگارت برای هدایت و یاری کردن کافیست﴿۳۱﴾

وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً ۚ کَذَٰلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَکَ ۖوَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِیلًا ﴿٣٢﴾
 و کسانی که کافر شدند گفتند چرا قرآن بصورت یکباره بر او نازل نشد به دلیل انکه دلت را بوسیله ی آن تثبیت کنیم و آن را با تانی وتدبر و تفکر و تعقل بخوانیمش خواندنی  ﴿۳۲﴾

وَلَا یَأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاکَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِیرًا ﴿٣٣﴾ 
 و برای تو مثلی نمی آورند مگر آنکه ما برای تو حقیقت را بیاوریم و در تفسی نیکو تر است﴿۳۳﴾

 الَّذِینَ یُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُولَـٰئِکَ شَرٌّ مَّکَانًا وَأَضَلُّ سَبِیلًا﴿٣٤﴾ 
 کسانی که بر صورتهایشان بسوی جهنم گرد آورده می شوند آنها در بد ترین جایگاه و گمراه ترین راه هستند ﴿۳۴﴾

وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِیرًا﴿٣٥﴾ 
و البته ما به موسی کتاب دادیم و با او برادرش هارون را دستیاری برایش قرار دادیم ﴿۳۵﴾

 فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِیرًا ﴿٣٦﴾ 
و گفتیم دو نفره به سمت قومی که آیات ما را تکذیب کردند بروید و هلاکشان ساختیم نابود کردنی ﴿۳۶﴾

وَقَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا کَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آیَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٣٧﴾ 
 و قوم نوح وقتی که رسولان را تکذیب کردند غرقشان ساختیم و برای مردم آنها را نشانه ای قرار دادیم و برای ستمگران عذابی درد ناک آماده کردیم ﴿۳۷﴾

 وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَیْنَ ذَٰلِکَ کَثِیرًا ﴿٣٨﴾ 
و عاد و ثمود و اصحاب رس و قرنهایی بسیار میان آن ﴿۳۸﴾

 وَکُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَکُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِیرًا ﴿٣٩﴾
 و برای هر کدام مثالهایی قرار دادیم و همگی را نابود کردیم نابود کردنی﴿۳۹﴾

وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْیَةِ الَّتِی أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ یَکُونُوا یَرَوْنَهَا ۚ بَلْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ نُشُورًا ﴿٤٠﴾ 
و البته به شهری آمدند همانی که بر آن باران شر بارانیده شده بود آیا آنها نبودند که آن را ببینند ؟ بلکه آنها امیدی به زنده شدن دوباره ندارند ﴿۴۰﴾

وَإِذَا رَأَوْکَ إِن یَتَّخِذُونَکَ إِلَّا هُزُوًا أَهَـٰذَا الَّذِی بَعَثَ اللَّـهُ رَسُولًا ﴿٤١﴾ 
 و وقتی تو را می بینند تو را به غیر از تمسخر نمی گیرند (می گویند) آیا این رسولی است که خدا بر انگیخته است ؟ ﴿۴۱﴾

 إِن کَادَ لَیُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَن صَبَرْنَا عَلَیْهَا ۚ وَسَوْفَ یَعْلَمُونَ حِینَ یَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِیلًا﴿٤٢﴾ 
 نزدیک بود که ما را از خدایانمان به گمراهی ببرد اگر صبر ما بر آن نبود و آنها بزودی وقتی عذاب را ببینند می فهمند چه کسی از راه گمراه تر است﴿۴۲﴾

 أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَـٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا﴿٤٣﴾
 آیا کسی که هوای نفس خود را بعنوان خدا بر گزیده بود را دیده ای ؟ (کسی که از هوای نفسش پیروی می کرد) آیا تو بر او وکیل هستی ؟ ﴿۴۳﴾

أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ ۚ إِنْ هُمْ إِلَّا کَالْأَنْعَامِ ۖبَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا ﴿٤٤﴾ 
 یا می پنداری که بیشتر آنها می شنوند و یا عقل خود را به کار می گیرند ؟ آنها غیر از چهار پایانی بیش نیستند بلکه از آنها هم در راه گمراه ترند ﴿۴۴﴾

 أَلَمْ تَرَ إِلَىٰ رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاکِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلًا ﴿٤٥﴾ 
آیا به پروردگارت نمی نگری که چگونه سایه را میکشد و اگر میخواست آن را ساکن می گرداند سپس خورشید را بر آن دلیلی قراردادیم (دلیل سایه نورخورشید است )﴿۴۵﴾

 ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَیْنَا قَبْضًا یَسِیرًا ﴿٤٦﴾
 سپس آن را (خورشید یا سایه را) قبض میکنیم بسوی ما گرفتنی آسان﴿۴۶﴾

وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا ﴿٤٧﴾ 
و او کسی است که شب را برای شما لباسی قرار داد و خواب را مایه ی آرامش و روز را مایه حرکت و زنده گی قرار داد﴿۴۷﴾

 وَهُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ ۚ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا﴿٤٨﴾
او کسی است که بادها را بعنوان بشارتی پیش روی رحمتش میفرستد و از آسمان آبی پاک را نازل کردیم ﴿۴۸﴾

 لِّنُحْیِیَ بِهِ بَلْدَةً مَّیْتًا وَنُسْقِیَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِیَّ کَثِیرًا﴿٤٩﴾
تا بوسیله ی آن سرزمینی مرده را زنده کنیم و بوسیله ی آن از آنچه خلق کردیم از چهار پایان و انسانهای بسیاری را نوشاندیم﴿۴۹﴾

وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَیْنَهُمْ لِیَذَّکَّرُوا فَأَبَىٰ أَکْثَرُ النَّاسِ إِلَّا کُفُورًا﴿٥٠﴾ 
و البته آن را میان آنها گرداندیم تا متذکر شوند و بسیاری از مردم سرپیچی نکردند مگر به نا سپاسی ﴿۵۰﴾

 وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِی کُلِّ قَرْیَةٍ نَّذِیرًا ﴿٥١﴾ 
و اگر می خواستیم در هر شهری هشدار دهنده ای بر می انگیختیم ﴿۵۱﴾

 فَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَجَاهِدْهُم بِهِ جِهَادًا کَبِیرًا ﴿٥٢﴾ 

پس از کافران اطاعت مکن و با انها جهاد کن جهادی بزرگ را﴿۵۲﴾

 وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَـٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَـٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿٥٣﴾ 
و او کسی است که دو دریا را با هم مخلوط کرد این شیرین و گوارا و این شور و تلخ و میان آن دو حائلی قرار داد جدا و جدا شده ﴿۵۳﴾

 وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیرًا ﴿٥٤﴾ 
 و او کسی است که از آب بشری را خلق کرد و خویشاوندان و نزدیکانی برای او قرار داد و پروردگارت توانا بوده است ﴿۵۴﴾

 وَیَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا یَنفَعُهُمْ وَلَا یَضُرُّهُمْ ۗ وَکَانَ الْکَافِرُ عَلَىٰ رَبِّهِ ظَهِیرًا ﴿٥٥﴾
و غیر از خدا چیزی را که نه سودی برایشان دارد و نه ضرری عبادت میکنند و کافر بر پروردگارش پشت می گرداند ﴿۵۵﴾

وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿٥٦﴾ 
و تو را نفرستادیم مگر بشارت دهنده و هشدار دهنده ای ﴿۵۶﴾

قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاءَ أَن یَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿٥٧﴾ 
 بگو بابت آن (ابلاغ رسالت) مزدی از شما نمی خواهم مگر آنکه هر کس می خواهد راهی بسوی پروردگارش برگیرد ﴿۵۷﴾

 وَتَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَکَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا ﴿٥٨﴾
و توکل کن بر زنده ای که نمی میرد و به ستایش او تسبیح بگو و آگاهی او به گناه بنده هایش کافیست﴿۵۸﴾

الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ الرَّحْمَـٰنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا ﴿٥٩﴾ 
 کسی که آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست را در شش روز آفرید سپس بر عرش رحمتگر اراده کرد پس بوسیله ی آن از (خدای) آگاه بپرس ﴿۵۹﴾

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَـٰنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَـٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ۩ ﴿٦٠﴾ 
 و وقتی به آنها گفته می شود بر خدای رحمتگر سجده کنید می گویند : رحمتگر چیست ؟ آیا به آن چیزی که به ما دستور می دهی سجده کنیم و نفرتشان افزوده گردد ﴿۶۰﴾

 تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُّنِیرًا ﴿٦١﴾ 
با برکت باد کسی که در آسمان برج هایی قرار داد و در آن چراغی فروزنده قرار داد و ماهی تابان قرار داد ﴿۶۱﴾

وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُورًا ﴿٦٢﴾ 
و او کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد برای عر کس که بخواهد تذکر پذیرد یا بخواهد شکر گذاری کند﴿۶۲﴾

وَعِبَادُ الرَّحْمَـٰنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا﴿٦٣﴾ 
و بنده های خدا ی رحمتگر کسانی هستند که در روی زمین با فروتنی راه میروند و وقتی که جاهلان را مخاطب قرار می دهند سلامی میگویند ( یا بسلامت سخن می گویند )﴿۶۳﴾

وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیَامًا ﴿٦٤﴾ 
و کسانی که شب را سجده کنان و بر پا دارنده گان برای پروردگارشان می گذرانند ﴿۶۴﴾

 وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ ۖ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا ﴿٦٥﴾ 
و کسانی که می گویند پروردگار ما عذاب جهنم را از ما بگردان که عذاب آن هلاکت است ﴿۶۵﴾

 إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٦٦﴾ 
 که البته ان بسیار بد قرار گاه و جایگاهی است ﴿۶۶﴾

 وَالَّذِینَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَٰلِکَ قَوَامًا ﴿٦٧﴾
و کسانی که وقتی خرج می کنند نه زیاده روی می کنند و نه خست بخرج میدهند و آنچه بین آن دو است پایدار تر است ﴿۶۷﴾

وَالَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّـهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا یَزْنُونَ ۚ وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ یَلْقَ أَثَامًا ﴿٦٨﴾
و کسانی که با خدا خدای دیگری را نمی خوانند و آن نفسی را که خدا حرام کرده است را نمی کشند مگر به حق و زنا نمی کنند و هر کس آن کار (زنا) را انجام دهد مرتکب اثم شده است ﴿۶۸﴾

یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا ﴿٦٩﴾ 
در روز قیامت برای او عذاب مضاعف می شود و با حقارت در آن جای می گیرد ﴿۶۹﴾

 إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَـٰئِکَ یُبَدِّلُ اللَّـهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَکَانَ اللَّـهُ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿٧٠﴾ 

و آنکس که توبه کند و عملی شایسته انجام دهد ، آنانند که خدا بدی هایشان را به خوبی تبدیل میکند و خدا آمرزنده ای رحم گستر بوده است ﴿۷۰﴾

وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّـهِ مَتَابًا ﴿٧١﴾ 

مگر آنکس که توبه کند و عمل شایسته انجام دهد البته او بسوی خدا باز می گردد باز گشتنی ﴿۷۱﴾

 وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا ﴿٧٢﴾ 
و کسانی که به نا روا شهادت نمی دهند و وقتی بر کار و یا سخن بیهوده ای گذر می کنند با کرامت می گذرند ﴿۷۲﴾

 وَالَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یَخِرُّوا عَلَیْهَا صُمًّا وَعُمْیَانًا ﴿٧٣﴾
 و کسانی که وقتی به آیات پروردگارشان تذکر داده میشوند بصورت کوران و کران بر آنها به خاک نمی افتند ﴿۷۳﴾

وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا ﴿٧٤﴾ 
و کسانی که می گویند ای پروردگار ما از اواج و فرزند های ما خوشحالی و شادمانی (روشنی چشم) برای ما ببخش و ما را برای رعایت کننده های حدود خدا امام قرار بده﴿۷۴﴾

أُولَـٰئِکَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَیُلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیَّةً وَسَلَامًا ﴿٧٥﴾
آنها کسانی هستند که بدلیل آنکه صبر کردند و در آن بر آنها سلام و درود افکنده میشود ﴿۷۵﴾

خَالِدِینَ فِیهَا ۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٧٦﴾ 
در آن اقامت می گزینند چه آرامشگاه و آرامگاه خوبی است﴿۷۶﴾

قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ ۖ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا ﴿٧٧﴾

 بگو اگر دعای شما نبود پروردگارم برای شما چیزی آماده نمی کرد البته تکذیب کردید و بزودی ثابت و پایدار می شود ﴿۷۷﴾

سبحان الله   ۲۰/۶/۱۳۹۰ دوشنبه              بندۀ  خدا