۱-فاتحه (گشاینده . کلید)
سورة الفاتحة ۱
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ ﴿١﴾
بنام خدای رحم کنندۀ رحمت گر ﴿١﴾
الْحَمْدُ لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٢﴾
حمد و سپاس فقط مخصوص خدا پروردگار جهان ها ست﴿۲﴾
الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ ﴿٣﴾
رحم کنندۀ رحمت گر است ﴿۳﴾
مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿٤﴾
صاحب روز خضوع و تسلیم شدن است ﴿۴﴾
إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿٥﴾
فقط تورا پرستش میکنیم و فقط از تو کمک میخواهیم ﴿۵﴾
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿٦﴾
ما را به راه راست هدایت کن﴿۶﴾
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ﴿٧﴾
راه کسانی که به انها نعمت دادی ونه غضب شده ها و نه گمراهان ﴿۷﴾
بنده خدا ۷/۴/۱۳۸۷
۲ - بقره (گاو ماده)
سورة البقرة ۲
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
بنام خدای بخشنده بخشاینده
الم ﴿١﴾
الم ﴿١﴾
ذَٰلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ ۛ فِیهِ ۛ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿٢﴾
آن کتاب که در آن شکی نیست هدایتی برای پرهیزکاران است﴿۲﴾
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿٣﴾
کسانی که به غیب باور دارند و نماز را بپا میدارند و از آنچه به آنها روزی دادیم انفاق میکنند ﴿۳﴾
وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ﴿٤﴾
و کسانی که به آنچه بسوی تو نازل شد و به آنچه قبل از تو نازل شد باور دارند وآنها به آخرت یقین دارند ﴿٤﴾
أُولَـٰئِکَ عَلَىٰ هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ ۖ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴿٥﴾
آنها بر هدایتی از پروردگارشان هستند وآنها رستگاران (آزاد شده ها) هستند ﴿۵﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ﴿٦﴾
قطعاً برای کسانیکه باور نمیکنند (کافران) فرقی ندارد که به آنها هشدار دهی یا هشدار ندهی آنها باور نمی کنند ﴿۶﴾
خَتَمَ اللَّـهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖوَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿٧﴾
خداوند برقلبهایشان گوشهایشان و چشمهایشان مهر زده وبرای آنها عذابی بزرگ است ﴿۷﴾
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَبِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِینَ ﴿٨﴾
و از مردم کسانی هستند که میگویند به خدا و روزآخر باور داریم ودر حالیکه باور ندارند ﴿۸﴾
یُخَادِعُونَ اللَّـهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَمَا یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا یَشْعُرُونَ ﴿٩﴾
با خدا و با کسانی که باور مند هستند خدعه (نیرنگ) میکنند در حالیکه خدعه نمی کنند مگر با خودشان ولی شعور ندارند (که این مطلب را درک کنند) ﴿۹﴾
فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّـهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا کَانُوا یَکْذِبُونَ ﴿١٠﴾
در قلبهایشان مرض است و خدا بر مرضشان می افزاید و برای آنها عذابی دردناک است به خاطر آن چه تکذیب میکردند ﴿۱۰﴾
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ ﴿١١﴾
و وقتی به آنها گفته میشود در زمین فساد نکنید میگویند البته که ما اصلاح کننده هستیم ﴿۱۱﴾
أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَـٰکِن لَّا یَشْعُرُونَ﴿١٢﴾
آگاه باشید که آنها همان مفسدان هستند ولیکن درک و شعور (فهمیدن) ندارند ﴿۱۲﴾
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا کَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَـٰکِن لَّا یَعْلَمُونَ ﴿١٣﴾
و وقتی به آنها گفته می شود ایمان بیاورید همانگونه که مردم ایمان آوردند می گویند آیا مانند سفیهان (بی خردان) ایمان بیاوریم بدانید که آنها سفیه (بی خرد ) هستند ولیکن نمی دانند ﴿۱۳﴾
وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَیَاطِینِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ﴿١٤﴾
و وقتی با کسانی که ایمان دارند ملاقات میکنند میگویند ما ایمان آورده ایم ولی وقتی با شیاطین خود خلوت میکنند می گویند ما با شما هستیم وما البته مسخره کنندگان (مومنان) هستیم ﴿۱۴﴾
اللَّـهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ﴿١٥﴾
خدا آنها را مسخره میکند و به آنها مهلت میدهد که در سرکشی خود فرو روند ﴿۱۵﴾
أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُوا مُهْتَدِینَ﴿١٦﴾
آنان کسانی هستند که گمراهی و ضلالت را به جای هدایت خریدند ولی تجارتشان سودی برایشان نداشت وهدایت شده نبودند ﴿۱۶﴾
مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّـهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لَّا یُبْصِرُونَ ﴿١٧﴾
مثل آنها مانند کسی است که (در تاریکی) آتشی روشن کند سپس هر وقت اطراف خود را روشن کند خدا نورشان را می برد و در تاریکیها ترکشان می کند که چیزی نبینند ﴿۱۷﴾
صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَرْجِعُونَ ﴿١٨﴾
ناشنوا هستند ساکت (حیران) هستند نابینا هستند وآنها (از گمراهی) بر نمی گردند ﴿۱۸﴾
أَوْ کَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِیهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ یَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚوَاللَّـهُ مُحِیطٌ بِالْکَافِرِینَ ﴿١٩﴾
یا (مثال آنها) مانند بارانی از آسمان است که در آن تاریکیها و رعد و برق وجود دارد . از ساعقه ها و از بیم مرگ انگشتان خود را در گوشهایشان قرار میدهند (در حالیکه) خدا پیرامون کافران است ﴿۱۹﴾
یَکَادُ الْبَرْقُ یَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖکُلَّمَا أَضَاءَ لَهُم مَّشَوْا فِیهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ﴿٢٠﴾
نزدیک شد برق چشمهای آنان را از بین ببرد هر گاه روشن شود راه میروند وهروقت تاریک شود می ایستند و اگر خدا میخواست بطور قطع چشمها و گوشهایشان را از بین میبرد که البته خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۲۰﴾
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ﴿٢١﴾
ای مردم پروردگار خود را عبادت کنید کسی که شما وکسانی که قبل از شما بودند را خلق کرد شاید پرهیزکار شوید ﴿۲۱﴾
الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّکُمْ ۖفَلَا تَجْعَلُوا لِلَّـهِ أَندَادًا وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ﴿٢٢﴾
کسیکه زمین را مانند فرشی برای شما و آسمان را مانند بنایی قرار داد و از آسمان آبی نازل کرد و به سبب آن از میوه ها برای شما (از زمین) روزی بیرون آورد پس برای خدا همتایانی قرار ندهید در حالیکه شما میدانید (حقیقت چیست) ﴿۲۲﴾
وَإِن کُنتُمْ فِی رَیْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَکُم مِّن دُونِ اللَّـهِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٣﴾
و اگر از آنچه بر بنده خود نازل کردیم در شک هستید پس یک سوره مانند آن را بیاوریدو(برای انجام این کار) تمام گواهان خود را (که بتوانند به شما کمک کنند)غیر از خدا به کمک بخوانید آگر راست میگویید ﴿۲۳﴾
فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا وَلَن تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ﴿٢٤﴾
و اگر نتوانستید انجامش دهید (که سوره ای مانند آن بیاورید) و هرگز نمیتوانید این کار را انجام دهید پس خود را از آتشی که هیزمش مردم و سنگ است نگهداری کنید برای کافران آماده شده ﴿۲۴﴾
وَبَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ کُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِن ثَمَرَةٍ رِّزْقًا ۙ قَالُوا هَـٰذَا الَّذِی رُزِقْنَا مِن قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥﴾
و به کسانی که ایمان آوردند و کار شایسته کردند مژده بده که برای آنها باغهایی است که از پایین آنها جویبارهایی جاری است هر وقت از میوه ای از آن روزی داده شوند می گویند اینست آنچه از قبل روزی داده شدیم و مشابه آن به آنان داده شد و برای آنها در آن زوج هایی پاکیزه است و آنها در آن (باغها) جایگزین هستند ﴿۲۵﴾
إِنَّ اللَّـهَ لَا یَسْتَحْیِی أَن یَضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۖوَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَیَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّـهُ بِهَـٰذَا مَثَلًا ۘ یُضِلُّ بِهِ کَثِیرًا وَیَهْدِی بِهِ کَثِیرًا ۚ وَمَا یُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِینَ ﴿٢٦﴾
یقیناً خدا حیا (شرم) نمیکند که از پشه ای مثلی بزند و یا بالاتر از آن را و اما کسانی که ایمان دارند میدانند که آن حقیقت است از جانب پروردگارشان و لی کسانی که کافر شدند میگویند خدا با زدن این مثل چه چیزی می خواست با آن (مثل) بسیاری را گمراه میکند و با آن بسیاری را هدایت میکند و بوسیله ی آن گمراه نمیکند مگر فاسقان را ﴿۲۶﴾
الَّذِینَ یَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّـهِ مِن بَعْدِ مِیثَاقِهِ وَیَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّـهُ بِهِ أَن یُوصَلَ وَیُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ ۚ أُولَـٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿٢٧﴾
کسانی که عهد و پیمان خدا را بعد از بسته شدن می شکنند و آنچه را دستور داده وصل شود قطع می کنند و در زمین فساد میکنند آنها زیان میکنند ﴿۲۷﴾
کَیْفَ تَکْفُرُونَ بِاللَّـهِ وَکُنتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْیَاکُمْ ۖ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٨﴾
چگونه به خدا کافر میشوید در حالیکه مرده بودید و شما را زنده کرد سپس شما را می میراند و سپس شما را زنده میکند و بسوی او بازگردانده می شوید ﴿۲۸﴾
هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُم مَّا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ﴿٢٩﴾
او کسی است که برای شما همه آنچه در زمین است را آفرید سپس به آسمان پرداخت و آنها را هفت آسمان ساخت و او به هر چیزی داناست ﴿۲۹﴾
وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ ۖ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٣٠﴾
و هنگامی که پروردگارت به ملائکه گفت من در زمین جانشینی قرار میدهم گفتند آیا قرار میدهی در آن (زمین) کسی را که در آن فساد می کند و خون میریزد؟ در حالیکه ما تسبیح ستایش تو را میکنیم و تو را تقدیس میکنیم (خدا ) گفت من میدانم آنچه را شما نمی دانید *﴿۳۰﴾
{آیه ۳۰ از سوره ی بقره حاوی نکته مهمی است که خلاف باور های ماست
۱- اینکه اگر آدم اولین انسان مخلوق خدا در روی زمین بوده ملایکه از کجا میدانستند که این جانشین در زمین خونریزی و فساد میکند ؟
۲- خدا در این آیه میگوید من جانشینی در زمین قرار میدهم یعنی آدم در زمین خلق میشود و نه در بهشت و نه در جای دیگری
برای بررسی بیشتر این مطلب به مقاله ی نوشته شده در لینک زیر رجوع کنید
وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ کُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِکَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِی بِأَسْمَاءِ هَـٰؤُلَاءِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ﴿٣١﴾
وهمه اسمها را به آدم یاد داد سپس آنها را به ملائکه عرضه کرد و گفت : من را به اسامی اینها خبر دهید اگر راست میگویید ﴿۳۱﴾
قَالُوا سُبْحَانَکَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّکَ أَنتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ ﴿٣٢﴾
گفتند تو منزهی ما دانشی نداریم مگر آنچه را به ما یاد داده ای و البته که تو دانای با حکمت هستی ﴿۳۲﴾
قَالَ یَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَائِهِمْ ۖ فَلَمَّا أَنبَأَهُم بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا کُنتُمْ تَکْتُمُونَ﴿٣٣﴾
گفت ای آدم آنان را به اسم ها ی شان خبر بده و وقتی آنها را به اسم هایشان خبر داد (خدا) گفت آیا به شما نگفتم که من غیب آسمانها و زمین را میدانم و میدانم آنچه را آشکار میکنید و انچه را کتمان می کنید ؟ ﴿۳۳﴾
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَىٰ وَاسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿٣٤﴾
و هنگامیکه به ملائکه کفتیم برای آدم سجده کنید پس سجده کردند مگر ابلیس که سر پیچید و بزرگی جست و از کافران بود ﴿۳۴﴾
وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَکُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَـٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿٣٥﴾
و گفتیم ای آدم ساکن شو تو و زوجت در باغ و دو نفری بخورید از آن گوارا هر کجا مایل بودید ولی به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران میشوید ﴿۳۵﴾
فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖوَلَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِینٍ ﴿٣٦﴾
سپس شیطان لغزانید از آن آندو (آدم وزوجش) راو آندو را از آنچه در آن بودند بیرون کرد و گفتیم (از گناه) فرود آیید (تکبر نورزید و دست از گناه بردارید) برای بعضی از شما دشمنی کردن است نسبت بر بعضی و برای شما در زمین قرار گاهی و بهره ای است تا هنگامی ﴿۳۶﴾
فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ﴿٣٧﴾
و آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت کرد سپس بر او برگشت که او توبه پذیر مهربان است ﴿۳۷﴾
قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِیعًا ۖ فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُم مِّنِّی هُدًى فَمَن تَبِعَ هُدَایَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٣٨﴾
گفتیم : همگی از آن (گناه) فرود آیید (تکبر نورزید و دست از گناه بردارید) سپس هر وقت هدایتی از جانب من برای شما بیاید و آنکس که هدایت من را پیروی کند پس نه ترسی برای آنان است و نه اندوهگین گردند ﴿۳۸﴾
وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٣٩﴾
و کسانی که کافر شدندو آیات ما را تکذیب کردند آنها اصحاب آتش هستند که در آن جایگزینند ﴿۳۹﴾
یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ ﴿٤٠﴾
ای بنی اسراییل نعمت من را که بر شما نعمت دادم بیاد بیاورید و بر پیمان من وفادار باشید تا بر پیمان شما وفادار باشم و از من بترسید (از کس دیگری نترسید) ﴿۴۰﴾
وَآمِنُوا بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَکُمْ وَلَا تَکُونُوا أَوَّلَ کَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا وَإِیَّایَ فَاتَّقُونِ ﴿٤١﴾
و ایمان بیاورید به آنچه فرستاده ام تصدیق کننده ای به آنچه با شماست و اولین کافر به آن نباشید و آیات من را به بهایی اندک نفروشید و حدود من را رعایت کنید ﴿۴۱﴾
وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٤٢﴾
و حق را با لباس باطل نپوشانید و کتمان حق نکنید در حالیکه شما میدانید (حقیقت چیست) ﴿۴۲﴾
وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَارْکَعُوا مَعَ الرَّاکِعِینَ ﴿٤٣﴾
و نماز را بپا دارید و زکات را بدهید و با رکوع کننده ها رکوع کنید ﴿۴۳﴾
أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَکُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْکِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٤٤﴾
آیا مردم را به نیکی کردن دستور میدهید اما خودتان را فراموش میکنید (که نیکی کنید) این در حالیست که شما کتاب را می خوانید آیا عقل خود را بکار نمی گیرید ﴿۴۴﴾
وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِینَ﴿٤٥﴾
و بوسیله صبرونماز کمک بخواهید و البته آن بسیار بزرگ است مگر بر فرو تنان ﴿۴۵﴾
الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿٤٦﴾
کسانی که می پندارند که آنها حتمآپروردگارشان را ملاقات میکنند و البته آنها بسوی او باز می گردند ﴿۴۶﴾
یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ﴿٤٧﴾
ای بنی اسرائیل نعمت من را که بر شما نعمت دادم بیاد بیاورید و شما را بطور حتم نسبت به جهانیان نعمت فزونی دادم ﴿۴۷﴾
وَاتَّقُوا یَوْمًا لَّا تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَلَا یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿٤٨﴾
وپرهیز کنید از روزی که کسی نمیتواند کاری برای کسی انجام دهد و از کسی شفاعتی قبول نشود و از کسی مثل و مانندی گرفته نشود وآنها یاری نمی شوند ﴿۴۸﴾
وَإِذْ نَجَّیْنَاکُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ ۚ وَفِی ذَٰلِکُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّکُمْ عَظِیمٌ ﴿٤٩﴾
وآن وقتی که شما را از آل فرعون نجات دادیم که همواره بر شما عذاب بدی را روا میداشتند پسران شما را به سختی میکشتند و زنان شما را زنده می گذاشتند و در آن برای شما از جانب پروردگارتان رنج وسختی بزرگ بود ﴿۴۹﴾
وَإِذْ فَرَقْنَا بِکُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَیْنَاکُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿٥٠﴾
و وقتی که دریا را برای شما شکافتیم و شما را نجات دادیم و آل فرعون را غرق کردیم در حالیکه شما (این وقایع را) نگاه میکردید ﴿۵۰﴾
وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَىٰ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ ﴿٥١﴾
و وقتیکه موسی را چهل شب دعوت کردیم سپس شما گوساله را بعد از او (بجای خدا)برگرفتید واز ستمکاران بودید﴿۵۱﴾
وَإِذْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿٥٣﴾
سپس بعد از آن شما را عفو کردیم شاید شما شکر گذارید ﴿۵۲﴾
ثُمَّ عَفَوْنَا عَنکُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِکَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ﴿٥٢﴾
و هنگامیکه به موسی کتاب و جدا کننده حق و باطل را دادیم تا شاید شما رهبری شوید ﴿۵۳﴾
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَکُم بِاتِّخَاذِکُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِکُمْ فَاقْتُلُوا أَنفُسَکُمْ ذَٰلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ عِندَ بَارِئِکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿٥٤﴾
و وقتیکه موسی به قوم خود گفت ای قوم به یقین شما با گرفتن گوساله بجای خدا برخودتان ستم کردید پس بسوی پروردگار خودتان برگردید و نفسهای خود را بکشید (از هوای نَفس پیروی نکنید) آن در پیشگاه پروردگارتان برای شما بهتر است که البته او توبه پذیر مهربان است ﴿۵۴﴾
وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَن نُّؤْمِنَ لَکَ حَتَّىٰ نَرَى اللَّـهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿٥٥﴾
و آن وقتی که گفتید ای موسی هرگز به تو ایمان نمی آوریم تا وقتی خدا را بطور آشکار ببینیمش پس شما را صاعقه گرفت در حالیکه نگاه می کردید ﴿۵۵﴾
ثُمَّ بَعَثْنَاکُم مِّن بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ﴿٥٦﴾
سپس شما را بعد از مرگتان بر انگیختیم شاید سپاسگذاری کنید﴿۵۶﴾
وَظَلَّلْنَا عَلَیْکُمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ ۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَـٰکِن کَانُوا أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿٥٧﴾
و بر شما ابر را سایه افکن کردیم و برشما نازل کردیم (پایین آوردیم) شهد گیاه (عسل) و مرغ بلدرچین را از پاکیزه ها ی آنچه روزی دادیم به شما بخورید وبه ما ستم نکردند ولیکن بر نفسهای خودشان ستم می کردند ﴿۵۷﴾
وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَـٰذِهِ الْقَرْیَةَ فَکُلُوا مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطَایَاکُمْ ۚوَسَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ ﴿٥٨﴾
و وقتی که گفتیم داخل این شهر شوید و از آن هر کجا خواستید در نازو نعمت بخورید و از دربها سجده کنان وارد شوید و با فروتنی سخن بگویید خطاهایتان را می آمرزیم و بزودی بر نیکو کاران می افزاییم ﴿۵۸﴾
فَبَدَّلَ الَّذِینَ ظَلَمُوا قَوْلًا غَیْرَ الَّذِی قِیلَ لَهُمْ فَأَنزَلْنَا عَلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ ﴿٥٩﴾
سپس ستمکاران سخن را غیر از آنچه به آنها گفته شد تبدیل کردند پس بر کسانی که ستم کردند عذابی از آسمان نازل کردیم بدلیل اینکه نافرمانی می کردند ﴿۵۹﴾
وَإِذِ اسْتَسْقَىٰ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاکَ الْحَجَرَ ۖ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا ۖ قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ ۖ کُلُوا وَاشْرَبُوا مِن رِّزْقِ اللَّـهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿٦٠﴾
و وقتی که موسی برای قومش در خواست آب کرد و گفتیم عصایت را به سنگ بزن سپس از آن دوازده چشمه جاری شد و البته هر گروهی جای آب خوردن خود را میدانست از روزی خدا بخورید وبیاشامید و در زمین به فساد و تباهی تلاش نکنید ﴿۶۰﴾
وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَن نَّصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا ۖ قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنَىٰ بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ ۚ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَکُم مَّا سَأَلْتُمْ ۗ وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّـهِ ۗ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُوا یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّـهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ۗ ذَٰلِکَ بِمَا عَصَوا وَّکَانُوا یَعْتَدُونَ ﴿٦١﴾
و وقتی که گفتید ای موسی هرگز بر یک نوع غذا صبر نمی کنیم پس پروردگارت را بخوان تا برای ما از روییدنی های زمین بیرون بیاورد از سبزیجاتش و خیار و سیر و عدس و پیازش (موسی) گفت آیا میخواهید آنچه که پست است را(زیستن با تنگدستی) را تبدیل کنید بجای آنچه بهتر است (زندگی بهتر) ؟ . (اگر چنین در خواستی دارید پس) وارد شهر شوید و به یقین برای شماست آنچه را در خواست کرده اید و ذلت و خواری و فقر گریبان آنان را گرفت و به خشمی از خدا برگشتند آن بدان سبب بود که آنها آیات خدا را انکار میکردند و پیامبران را بنا حق میکشتند و بدلیل آنکه عصیان و تجاوز می کردند ﴿۶۱﴾
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالنَّصَارَىٰ وَالصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٦٢﴾
به یقین کسانی که ایمان آوردند و کسانی که یهودی شدند ونصاری و صابئین آنکس که به خدا و روز آخرت ایمان بیاورد و عمل شایسته کند پس برای آنها پاداش شان در نزد پروردگار شان است و نه ترسی برایشان است و نه اندوهگین شوند ﴿۶۲﴾
وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَکُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَیْنَاکُم بِقُوَّةٍ وَاذْکُرُوا مَا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿٦٣﴾
و وقتی که از شما پیمان(عهد) گرفتیم و بر فراز شما(کوه) طور را بالا بردیم که آنچه را بشما دادیم (کتاب را) با قدرت بگیرید و آنچه در آنست را به یاد بیاورید باشد که پرهیزکاری کنید ﴿۶۳﴾
ثُمَّ تَوَلَّیْتُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِکَ ۖ فَلَوْلَا فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ لَکُنتُم مِّنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٦٤﴾
و بعد از آن روی برگرداندید و اگر نعمت خداورحمتش بر شما نبود قطعآ شما از زیاندیده ها بودید ﴿۶۴﴾
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ ﴿٦٥﴾
و البته شما می دانستید کسانی را که از شما در شنبه تجاوز می کردند و به آنها گفتیم بوزینه هایی طرد شده باشید ﴿۶۵﴾
فَجَعَلْنَاهَا نَکَالًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهَا وَمَا خَلْفَهَا وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِینَ﴿٦٦﴾
وآن را درس عبرتی قرار دادیم برای آنچه در حضورش است و آنچه بعد از آنست و اندرزی برای پرهیزکاران (قرارش دادیم) ﴿۶۶﴾
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّـهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تَذْبَحُوا بَقَرَةً ۖقَالُوا أَتَتَّخِذُنَا هُزُوًا ۖ قَالَ أَعُوذُ بِاللَّـهِ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ﴿٦٧﴾
و آن گاه که موسی به قومش گفت با تاکید خدا به شما دستور میدهد گاوی را سر ببرید گفتند آیا ما را مسخره میکنی؟ (موسی) گفت پناه بر خدا میبرم به انکه از نادانان باشم ﴿۶۷﴾
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُبَیِّن لَّنَا مَا هِیَ ۚ قَالَ إِنَّهُ یَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَّا فَارِضٌ وَلَا بِکْرٌ عَوَانٌ بَیْنَ ذَٰلِکَ ۖ فَافْعَلُوا مَا تُؤْمَرُونَ﴿٦٨﴾
گفتند : پروردگارت را بخوان تا برای ما بیان کند که آن (گاو) چیست؟ (موسی) گفت البته او (خدا) میگوید آن گاوی است که نه پیر ونه جوان است بین آن میانسال است پس انجام دهید آنچه را به آن امر میشوید ﴿۶۸﴾
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُبَیِّن لَّنَا مَا لَوْنُهَا ۚ قَالَ إِنَّهُ یَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ صَفْرَاءُ فَاقِعٌ لَّوْنُهَا تَسُرُّ النَّاظِرِینَ ﴿٦٩﴾
گفتند پروردگارت را بخوان تا برای ما بیان کند که رنگ آن چیست ؟ (موسی) گفت : البته او (خدا) میگوید که آن گاو زرد طلایی خالص است که رنگش بینندگان را به شادی می آورد ﴿۶۹﴾
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُبَیِّن لَّنَا مَا هِیَ إِنَّ الْبَقَرَ تَشَابَهَ عَلَیْنَا وَإِنَّا إِن شَاءَ اللَّـهُ لَمُهْتَدُونَ ﴿٧٠﴾
گفتند : پروردگارت را بخوان تا برای ما بیان کند که چه هست آن ؟ که جداً برای ما مشابه شده و قطعاً اگر خدا بخواهد ما هدایت یافته ایم ﴿۷۰﴾
قَالَ إِنَّهُ یَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَّا ذَلُولٌ تُثِیرُ الْأَرْضَ وَلَا تَسْقِی الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لَّا شِیَةَ فِیهَا ۚ قَالُوا الْآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ ۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا کَادُوا یَفْعَلُونَ ﴿٧١﴾
(موسی) گفت او(خدا) میگوید آن گاویست که فرمان بر نیست نه زمین را شخم میزند و نه محصول را آبیاری می کند از عیوب سلامت است ونا خالصی در آن نیست گفتند الان حق را آوردی سپس آن (گاو) را سر بریدند و نمی خواستند که انجامش دهند ﴿۷۱﴾
وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِیهَا ۖ وَاللَّـهُ مُخْرِجٌ مَّا کُنتُمْ تَکْتُمُونَ ﴿٧٢﴾
و زمانیکه نفسی را کشتید سپس یکدیگر را در آن (قتل) متهم می کردید وخدا ست بیرون آورنده آنچه که شما آن را پنهان می کردید ﴿۷۲﴾
فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا ۚ کَذَٰلِکَ یُحْیِی اللَّـهُ الْمَوْتَىٰ وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٧٣﴾
پس گفتیم : او را تکان دهید به وسیله ی بعضی از آن بدانسان خدا مرده ها را زنده میکند و آیاتش را به شما نشان میدهد شاید سر عقل بیایید ﴿۷۳﴾
ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ۚ وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ ۚوَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللَّـهِ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿٧٤﴾
سپس دلهایتان بعد از این سخت شد و شد مانند سنگ یا سخت تر چرا که از سنگ جویها جاری می گردد و البته توسط آن چیز هایی را میشکافد و آب از آن خارج می گردد و آنچه از ترس خدا فرود می آید البته از آن است و خدا از آنچه میکنید غافل نیست ﴿۷۴﴾
أَفَتَطْمَعُونَ أَن یُؤْمِنُوا لَکُمْ وَقَدْ کَانَ فَرِیقٌ مِّنْهُمْ یَسْمَعُونَ کَلَامَ اللَّـهِ ثُمَّ یُحَرِّفُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾
آیا طمع دارید که به شما ایمان بیاورند در حالیکه گروهی از آنها کلام خدا را می شنوند سپس آن را تحریف (منحرف) میکنند بعد از آنکه با عقل درکش میکنند و خودشان هم میدانند ﴿۷۵﴾
وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ اللَّـهُ عَلَیْکُمْ لِیُحَاجُّوکُم بِهِ عِندَ رَبِّکُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴿٧٦﴾
و وقتی کسانی را که ایمان آورده اند ملاقات می کنند می گویند : ما ایمان آورده ایم ولی وقتی بعضی از آنها با بعضی دیگرشان خلوت میکنند میگویند آیا با آنها در باره چیزی صحبت می کنید که خدا بر شما پیروزی داده (این کارشان به این خاطر است) که شما را با آن نزد پروردگارتان مغلوب سازند آیا به عقل نمی آیید ﴿۷۶﴾
أَوَلَا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٧٧﴾
آیا نمی دانند که به یقین خدا میداند آنچه را پنهان و آشکار می کنند ؟ ﴿۷۷﴾
وَمِنْهُمْ أُمِّیُّونَ لَا یَعْلَمُونَ الْکِتَابَ إِلَّا أَمَانِیَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ﴿٧٨﴾
و از آنها مردم عادی هستند که کتاب را نمیدانند غیر از آرزوهایی و آنها غیر از خیال پردازان چیز دیگری نیستند ﴿۷۸﴾
فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ یَکْتُبُونَ الْکِتَابَ بِأَیْدِیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هَـٰذَا مِنْ عِندِ اللَّـهِ لِیَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۖ فَوَیْلٌ لَّهُم مِّمَّا کَتَبَتْ أَیْدِیهِمْ وَوَیْلٌ لَّهُم مِّمَّا یَکْسِبُونَ ﴿٧٩﴾
پس وای بر کسانیکه کتاب را با دستانشان می نویسند سپس می گویند این از جانب خداست تا آن را به قیمت کمی بفروشند پس وای بر آنها و آنچه دستانشان نوشت و وای بر آنها و آنچه کسب (کاسبی ) می کنند ﴿۷۹﴾
وَقَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّامًا مَّعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَ اللَّـهِ عَهْدًا فَلَن یُخْلِفَ اللَّـهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٨٠﴾
و گفتند : (عذاب) آتش هرگز به ما نمی رسد مگر روزهایی معدود (قابل شمارش یا اندک) بگو آیا از خدا پیمانی گرفته اید ؟ پس هرگز خدا از پیمانش تخلف نمی کند یا بر خدا سخنانی می گویید ؟ (بجای خدا حرفی را می زنید ؟) آنچه را که نمی دانید ﴿۸۰﴾
بَلَىٰ مَن کَسَبَ سَیِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ﴿٨١﴾
بلکه کسی که بدی کسب می کند و اطرافش از خطاهایش لبریز است آنها یاران آتش هستند و در آن اقامت دارند ﴿۸۱﴾
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖهُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٨٢﴾
و کسانی که ایمان آوردند و کارهای خوب کردند آنها یاران باغ (بستان) هستند که در آن اقامت دارند ﴿۸۲﴾
وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّـهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنکُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ﴿٨٣﴾
و آنگاه که از بنی اسراییل پیمان گرفتیم که غیر از خدا را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید وبه خویشاوندان ویتیمان وبینوایان (نیکی کنید) و با مردم به نیکی سخن بگویید ونماز را برپا دارید و زکات را بدهید ولی شما روی گردان شدید غیر ازتعداد کمی از شما و بی توجه بودید ﴿۸۳﴾
وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ لَا تَسْفِکُونَ دِمَاءَکُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنفُسَکُم مِّن دِیَارِکُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ ﴿٨٤﴾
و وقتیکه از شما پیمان گرفتیم که خون یکدیگر را نریزید و یکدیگر را از دیار خود بیرون نرانید و شما اقرار (قبول) کردید و خودتان (بر این (پیمان) شاهد بودید﴿۸۴﴾
ثُمَّ أَنتُمْ هَـٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنفُسَکُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِیقًا مِّنکُم مِّن دِیَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَیْهِم بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِن یَأْتُوکُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَیْکُمْ إِخْرَاجُهُمْ ۚ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکِتَابِ وَتَکْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَن یَفْعَلُ ذَٰلِکَ مِنکُمْ إِلَّا خِزْیٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿٨٥﴾
پس از آن اینک این شما هستید که یکدیگر را می کشید وگروهی از خودتان را از دیارشان بیرون می کنید تا بر آنها مسلط شوید و آگر آنها اسیر شما شوند آنها را سپر بلا میکنید در حالیکه بیرون کردنشان بر شما حرام است آیا به قسمتی از کتاب ایمان می آورید و قسمتی دیگر را انکار میکنید ؟ و روز قیامت بسوی عذابی شدیدتر باز می گردید و خدا از آنچه می کنید غافل نیست ﴿۸۵﴾
أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا بِالْآخِرَةِ ۖ فَلَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿٨٦﴾
آنها کسانی هستند که زندگانی دنیا را بجای آخرت خریده اند پس تخفیف در عذاب آنها داده نشود و آنها یاری نمی شوند ﴿۸۶﴾
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَقَفَّیْنَا مِن بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ ۖ وَآتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ أَفَکُلَّمَا جَاءَکُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُکُمُ اسْتَکْبَرْتُمْ فَفَرِیقًا کَذَّبْتُمْ وَفَرِیقًا تَقْتُلُونَ﴿٨٧﴾
و قطعآ کتاب را به موسی دادیم و بدنبال آن بعد از او رسولان را (نیز کتاب دادیم) و به عیسی پسر مریم دلایل روشنگر را دادیم و او را با روح القدس تاییدش کردیم آیا پس هر گاه رسولی چیزی را برایتان آوردکه خوشایند تان نبود بزرگی جستید و گروهی را تکذیب کرده و گروهی را کشتید ؟ ﴿۸۷﴾
وَقَالُوا قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَل لَّعَنَهُمُ اللَّـهُ بِکُفْرِهِمْ فَقَلِیلًا مَّا یُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾
و گفتند قلبهای ما در پوشش است بلکه خدا آنها رابخاطر انکارشان دور ساخته است پس کم است آنچه که به آن ایمان می آورند﴿۸۸﴾
وَلَمَّا جَاءَهُمْ کِتَابٌ مِّنْ عِندِ اللَّـهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ وَکَانُوا مِن قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُم مَّا عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ ۚفَلَعْنَةُ اللَّـهِ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٨٩﴾
و هرگاه برایشان از پیش خدا کتابی آمد که آنچه با ایشان است را تصدیق می کند با اینکه از قبل نسبت به کافران طلب پیروزی می کردند و وقتی بسویشان آمد آنچه را می شناختند آن را انکار کردند پس لعنت خدا بر کافران ﴿۸۹﴾
بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ أَن یَکْفُرُوا بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ بَغْیًا أَن یُنَزِّلَ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ عَلَىٰ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُّهِینٌ﴿٩٠﴾
بد است آنچه که خودشان را به آن فروختند که با سرکشی انکار کنند آنچه که خدا نازل کرد . زیرا (خدا) از احسانش می فرستد بر هرکس از بندگانش که بخواهد و بر گشتند بوسیلۀ خشمی بر خشمی و برای انکار کننده گان عذابی خوار کننده است ﴿۹۰﴾
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا أُنزِلَ عَلَیْنَا وَیَکْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَهُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَهُمْ ۗ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنبِیَاءَ اللَّـهِ مِن قَبْلُ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ﴿٩١﴾
و وقتیکه به آنها گفته شود ایمان بیاورید به آنچه خدا نازل کرده است می گویند ایمان می آوریم فقط به آنچه بر ما نازل شده و آنچه را در قبل و بعد از آنست را انکار می کنند در حالیکه آن حق است و آنچه را با ایشان است (کتاب های آسمانی) تصدیق می کند بگو پس چرا پیامبران خدا را از قبل می کشتید ؟ اگر شما مومن هستید ؟﴿۹۱﴾
وَلَقَدْ جَاءَکُم مُّوسَىٰ بِالْبَیِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ ﴿٩٢﴾
و البته موسی برای شما دلایل روشنگر را آورد ولی شما پس از او گوساله (پرستی) را پیش گرفتید و از ستمکاران شدید ﴿۹۲﴾
وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَکُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَیْنَاکُم بِقُوَّةٍ وَاسْمَعُوا ۖ قَالُوا سَمِعْنَا وَعَصَیْنَا وَأُشْرِبُوا فِی قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِکُفْرِهِمْ ۚ قُلْ بِئْسَمَا یَأْمُرُکُم بِهِ إِیمَانُکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٩٣﴾
و وقتی که از شما پیمان گرفتیم وبر فراز شما (کوه) طور را بالا بردیم . با نیرو مندی بگیرید آنچه را به شما دادیم و بشنوید گفتند : شنیدیم و عصیان کردیم و به خاطر انکارشان گوساله را در قلبها یشان نوشانیده شدند بگو چه بد است آن چیزی که ایمانتان به آن دستور میدهد اگر شما باور دارید ﴿۹۳﴾
قُلْ إِن کَانَتْ لَکُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِندَ اللَّـهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٩٤﴾
بگو اگر در پیشگاه خدا، خانه آخرت فقط بطور خالص مخصوص شماست به غیر از مردم پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می گویید ﴿۹۴﴾
وَلَن یَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ ﴿٩٥﴾
و هرگز آرزوی آن (مرگ) را نمی کنند بدلیل آن اعمالی که انجام داده اند و خدا به ستمگران داناست ﴿۹۵﴾
وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَىٰ حَیَاةٍ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا ۚ یَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ یُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَن یُعَمَّرَ ۗ وَاللَّـهُ بَصِیرٌ بِمَا یَعْمَلُونَ﴿٩٦﴾
و بطور یقین آنها را حریص ترین مردم به زندگی دنیا خواهی یافت واز کسانی که مشرک شدند دوست دارند که به هر کدام از آنها هزار سال عمر داده شود در حالیکه آن عمرداده شده دور کنندۀ او از عذاب نیست و خدا به آنچه می کنند بیناست ﴿۹۶﴾
قُلْ مَن کَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّـهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِینَ﴿٩٧﴾
بگو هر کس برای جبریل دشمن باشد (بداند) که او با اجازه خداوند(قرآن را) بر قلب تو نازلش کرد تصدیق کننده آنچه که در حضور اوست و هدایت و بشارتی برای باورمندان است ﴿۹۷﴾
مَن کَانَ عَدُوًّا لِّلَّـهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِیلَ وَمِیکَالَ فَإِنَّ اللَّـهَ عَدُوٌّ لِّلْکَافِرِینَ﴿٩٨﴾
آنکس که دشمن باشد برای خدا و فرشته هایش و رسولانش و جبریل و میکال پس مطمئنآ خدا دشمنی برای کافران است ﴿۹۸﴾
وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَیْکَ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ ۖ وَمَا یَکْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ﴿٩٩﴾
و بطور قطع بسویت آیات (نشانه های) روشنگر را فرستادیم و آنرا انکار نمی کنند مگر گناه کاران ﴿۹۹﴾
أَوَکُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدًا نَّبَذَهُ فَرِیقٌ مِّنْهُم ۚبَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ﴿١٠٠﴾
یا هر وقت عهد می کنند عهدی را گروهی از آنها آن را کنار می اندازند بخاطر اینکه بیشترشان باور ندارند (کافرند) ﴿۱۰۰﴾
وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِّنْ عِندِ اللَّـهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِیقٌ مِّنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ کِتَابَ اللَّـهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ کَأَنَّهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿١٠١﴾
و هر وقت فرستاده ای از جانب خدا برایشان آمد که آنچه را که با آنها بود را تصدیق (راستی آزمایی) می کرد گروهی از کسانی که به آنها کتاب داده شده بود (اهل کتاب) کتاب خدا را پشت سرشان انداختند مانند اینکه هیچ نمی دانند ﴿۱۰۱﴾
وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّیَاطِینُ عَلَىٰ مُلْکِ سُلَیْمَانَ ۖ وَمَا کَفَرَ سُلَیْمَانُ وَلَـٰکِنَّ الشَّیَاطِینَ کَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ ۚ وَمَا یُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّىٰ یَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَکْفُرْ ۖ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ ۚ وَمَا هُم بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚوَیَتَعَلَّمُونَ مَا یَضُرُّهُمْ وَلَا یَنفَعُهُمْ ۚ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ ۚ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ ۚ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿١٠٢﴾
و از آنچه شیاطین در سرزمین سلیمان میخواندند پیروی کردند در حالیکه سلیمان(حقیقت را) انکار نکرد (کافر نشد) ولی شیاطین انکار کردند (کافر شدند) به مردم جادوگری یاد می دادند وآنچه فرود آمد بر دو فرشته در بابل (بنام) هاروت وماروت و به احدی چیزی یاد نمی دانند مگر آنکه می گفتند ما فتنه هستیم و کافر نشو و از آن دو(سحر و جادو) یاد میگرفتند چیزی که بین مرد و همسرش جدایی می انداخت و آن دو(فرشته) با آن (کار) به کسی زیان نمی رساندند مگر با اجازه خداوند و آنها یاد می گرفتند آن چیزی را که برای آنها زیان داشت و سودی نداشت و با یقین میدانستند که هرکس که آن را (سحر وجادو را ) بخرد در آخرت برایش سودی ندارد و خودشان را به بد چیزی فروختند اگر می دانستند﴿۱۰۲﴾
وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِّنْ عِندِ اللَّـهِ خَیْرٌ ۖلَّوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿١٠٣﴾
و اگر آنها ایمان می آوردند (باور میکردند) وپرهیزکاری می کردند پاداشی که از جانب خدا (میگرفتند) بهتربود اگر که میدانستند ﴿۱۰۳﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انظُرْنَا وَاسْمَعُوا ۗ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٠٤﴾
ای کسانیکه ایمان دارید (باور مندید) نگویید ما را رعایت کن (احمق کن و یا خر و یا گوسفند چهارپا فرض کن زیرا راعنا به این معنی هم آمده) و بگویید ما را ببین و مد نظر داشته باش وبشنوید و برای منکران عذاب درد ناکی است {کلمۀ راعنا هم به معنی مارا رعایت کن آمده و هم به معنی اینکه ما را احمق کن و یا مارا خریا گوسفند فرض کن یهود برای تمسخر در میان مومنین می نشستند و برای تمسخر رسول و مومنین چنین حرفی میزدند برای همین موضوع در سوره ی بقره قرآن میگوید این کلمه را که به دو گونه معنا میشود بکار نبرید }﴿۱۰۴﴾
مَّا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَلَا الْمُشْرِکِینَ أَن یُنَزَّلَ عَلَیْکُم مِّنْ خَیْرٍ مِّن رَّبِّکُمْ ۗ وَاللَّـهُ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن یَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿١٠٥﴾
کافران(انکار کننده گان) از اهل کتاب و مشرکان دوست ندارند که برای شما خیری از جانب پروردگارتان نازل شود وخدا رحمتش را به هر کس که می خواهد اختصاص می دهد وخدا صاحب نیکویی بزرگی است ﴿۱۰۵﴾
مَا نَنسَخْ مِنْ آیَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٠٦﴾
آنچه را که از آیه ای (نشانه ای) نابود کنیم ویا به فراموشی بریمش بهتر از آن یا مانند آن را می آوریم * آیا نمیدانی که خدا بر هر چیزی تواناست ؟ ﴿۱۰۶﴾
{ در ارتباط با آیه ۱۰۶ این سوره به نظر بنده هیچ یک از آیات قرآن منسوخ نیست برای بررسی این موضوع به لینک رجوع کنید
(هیچ کدام از آیات قرآن منسوخ نشده حتی یک آیه اما آیات خدا در هستی بسیارند از یک شاخه گل تا ستاره هاوکهکشانهاهمه آیات خدا هستند برای مثال کشتی نوح و عصای موسی وشتر صالح و حتی خود پیامبران از آیات خدا بودند و اینک نیستند و منسوخ شده اند و هیچ آیه ناسخ و منسوخی در قرآن نیست)}
أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَکُم مِّن دُونِ اللَّـهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا نَصِیرٍ﴿١٠٧﴾
آیا نمی دانی که خدا پادشاهی آسمانها و زمین برای اوست و برای شما غیر از خدا هیچ ولی (سرپرست) و یاوری نیست ﴿۱۰۷﴾
أَمْ تُرِیدُونَ أَن تَسْأَلُوا رَسُولَکُمْ کَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِن قَبْلُ ۗ وَمَن یَتَبَدَّلِ الْکُفْرَ بِالْإِیمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ﴿١٠٨﴾
یا می خواهید از رسول خود بپرسید همانگونه که موسی از قبل پرسیده شد و آنکس که ایمان را به کفرتبدیل کند قطعآ راه درست را گم کرده ﴿۱۰۸﴾
وَدَّ کَثِیرٌ مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یَرُدُّونَکُم مِّن بَعْدِ إِیمَانِکُمْ کُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ یَأْتِیَ اللَّـهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ﴿١٠٩﴾
بسیاری از اهل کتاب دوست داشتند که شما را از ایمانتان برمی گرداندند که آن را انکار کنید (کافر شوید) در پیش خودحسادت میکنند بعد از آنکه حقیقت برایشان بیان شد پس گذشت کنید و ببخشید تا خدا دستوراتش را بیا ورد که البته خدا به هر چیزی تواناست ﴿۱۰۹﴾
وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِکُم مِّنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّـهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ﴿١١٠﴾
و نماز را برپا دارید و زکات را بدهید و آنچه از خیر برای خودتان جلوتر بفرستید در نزد خدا آنرا پیدا می کنید. بدانید که خدا به آنچه میکنید بیناست ﴿۱۱۰﴾
وَقَالُوا لَن یَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَن کَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْکَ أَمَانِیُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿١١١﴾
و گفتند هیچ کسی به بهشت داخل نمیشود مگر آنکسی که یهودی یا نصرانی باشد آن (حرف از)آرزوهای آنهاست بگو دلیل و مدرکتان را بیاورید اگر شما راست می گویید ﴿۱۱۱﴾
بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّـهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ﴿١١٢﴾
بلکه آنکسی که رویش را به جانب پروردگار تسلیم کند ودر حالیکه او نیکوکار باشد پس برایش پاداش او نزد پروردگارش (محفوظ) است نه ترسی برایشان است و نه اندوهگین شوند ﴿۱۱۲﴾
وَقَالَتِ الْیَهُودُ لَیْسَتِ النَّصَارَىٰ عَلَىٰ شَیْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَىٰ لَیْسَتِ الْیَهُودُ عَلَىٰ شَیْءٍ وَهُمْ یَتْلُونَ الْکِتَابَ ۗ کَذَٰلِکَ قَالَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۚ فَاللَّـهُ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿١١٣﴾
و یهودیان گفتند که نصاری بر چیزی (حقیقتی) نیستند و نصاری گفتند که یهودیان بر چیزی (حقیقتی ) نیستند در حالیکه آنها کتاب (آسمانی) را می خوانند چنانکه کسانی که نمی دانند (حرفهایی) مانند حرفهای آنها گفتند . پس خدا روز قیامت در بین آنها حکم میکند در باره آنچه را که در آن اختلاف می کردند ﴿۱۱۳﴾
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللَّـهِ أَن یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِی خَرَابِهَا ۚ أُولَـٰئِکَ مَا کَانَ لَهُمْ أَن یَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِینَ ۚ لَهُمْ فِی الدُّنْیَا خِزْیٌ وَلَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١١٤﴾
و کیست ستمکارتر از آنکس که جلوگیری میکند که در مساجد نام ویاد خدا برده شود و در خراب کردن آن (مساجد) کوشش می کند (که با نام خدا نامهای دیگر برده شود) آنها کسانی هستند که شایسته آن نیستند که داخلش شوند مگر با ترس وبرای آنها در دنیا خواری و در آخرت عذابی بزرگ است ﴿۱۱۴﴾
وَلِلَّـهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّـهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴿١١٥﴾
و مشرق و مغرب برای خداست پس به هر کجا (هر طرف و سمتی ) رویتان را بگردانید همانجا روی خداست .بطور حتم خدا وسعت دهنده ای داناست ﴿۱۱۵﴾
وَقَالُوا اتَّخَذَ اللَّـهُ وَلَدًا ۗسُبْحَانَهُ ۖ بَل لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ کُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ ﴿١١٦﴾
و گفتند خدا فرزندی بر گرفته است پاک و منزه است او بلکه هرچه در آسمانها و زمین است همگی برای او اطاعت کننده هستند ﴿۱۱۶﴾
بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُن فَیَکُونُ ﴿١١٧﴾
ایجاد کننده آسمانها وزمین است و هر وقت بخواهد کاری را انجام دهد جز این نیست که بگوید بشو و(آن کار انجام) میشود﴿۱۱۷﴾
وَقَالَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ لَوْلَا یُکَلِّمُنَا اللَّـهُ أَوْ تَأْتِینَا آیَةٌ ۗ کَذَٰلِکَ قَالَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم مِّثْلَ قَوْلِهِمْ ۘ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ ۗ قَدْ بَیَّنَّا الْآیَاتِ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿١١٨﴾
و کسانی که نادان بودند گفتند چرا خدا با ما حرف نمیزند ؟ یا نشانه ای برای ما نمی آوری ؟ همانطوری که کسانی که قبل از آنها بودند مانند سخن آنها را می گفتند قلبهایشان شبیه هم شده البته ما آیات را برای قومی که یقین دارند بیان کردیم ﴿۱۱۸﴾
إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا ۖ وَلَا تُسْأَلُ عَنْ أَصْحَابِ الْجَحِیمِ﴿١١٩﴾
قطعاً ما تو را به حق بشارت دهنده و هشدار دهنده فرستادیم و تو از (کارهایی که) گروه دوزخ (انجام میدادند) پرس و جو نمیشوی ﴿۱۱۹﴾
وَلَن تَرْضَىٰ عَنکَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّـهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَ الَّذِی جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَکَ مِنَ اللَّـهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا نَصِیرٍ ﴿١٢٠﴾
و یهود و نصاری هرگز از تو راضی نمیشوند مگر انکه از مذهب آنها پیروی کنی بگو البته هدایت حقیقی آن هدایتی است که از جانب خداست و اگر از هوس های انها پیروی کنی بعد ازآنچه که از دانش بسوی تو آمد برای تو ولی (سرپرست) و یاوری نخواهد بود ﴿۱۲۰﴾
الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَـٰئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ ۗ وَمَن یَکْفُرْ بِهِ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿١٢١﴾
کسانی که به آنها کتاب دادیم و آن را میخوانند حق خواندنش آنها کسانی هستند که به آن (کتاب) باور دارند و کسی که آن را انکار کند آنها زیان دیده ها هستند ﴿۱۲۱﴾
یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ﴿١٢٢﴾
ای بنی اسراییل نعمتهای من را که به شما نعمت دادم بیاد آورید و شما را نسبت بر جهانیان نعمت دادم ﴿۱۲۲﴾
وَاتَّقُوا یَوْمًا لَّا تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَلَا یُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿١٢٣﴾
و بپرهیزید از روزی که کسی از کسی چیزی را بی نیاز نمی کند و از کسی فدیه (پولی که در عوض رها شدن میدهند) قبول نمیشود و برای هیچ کس شفاعت سودی ندارد و انها یاری نمیشوند ﴿۱۲۳﴾
وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی ۖ قَالَ لَا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ ﴿١٢٤﴾
و وقتی ابراهیم را با کلماتی مبتلا (دچار رنج و درد) کرد و وقتی که آنها را به اتمام رساند (خدا) گفت من حتماً تو را برای مردم پیشوا قرار میدهم (ابراهیم) گفت و از فرزندان من هم ؟ (خدا) گفت عهد من به ستمگران نمی رسد ﴿۱۲۴﴾
وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَن طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ﴿١٢٥﴾
و آن هنگام که خانه (کعبه) را باز گشت گاهی امن برای مردم قرار دادیم . و از مقام ابراهیم مکان نمازی را برگیرید و با ابراهیم و اسماعیل عهد بستیم که خانه ام را برای طواف کننده ها و کسانی که در آن می مانند و رکوع کننده ها و سجده کننده ها پاکیزه سازید ﴿۱۲۵﴾
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَـٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ قَالَ وَمَن کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِیلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ﴿١٢٦﴾
و وقتی ابراهیم گفت پروردگار من این سرزمین را امن قرار بده و اهل آن را از محصولات کشاورزی روزی بده پس هرکس کافر شود پس اندکی بهره مندش می کنم سپس بسمت عذاب آتش ناچارش می کنم و بد بازگشت گاهی است ﴿۱۲۶﴾
وَإِذْ یَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖإِنَّکَ أَنتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿١٢٧﴾
و وقتی که ابراهیم ستونهای خانه را با (کمک)اسماعیل بر می افراشت.(گفتند) پروردگار ما از ما قبول کن که تو شنوای دانا هستی ﴿۱۲۷﴾
رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِن ذُرِّیَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّکَ وَأَرِنَا مَنَاسِکَنَا وَتُبْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّکَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿١٢٨﴾
پروردگار ما و ما را مسلمانانی برای خودت قرار بده و از فرزندان ما مسلمانانی برای خودت (قرار بده) و به ما روش عبادتهای ما را نشان بده وتوبه ما را بپذیر که به یقین تو توبه پذیر رحم کننده هستی ﴿۱۲۸﴾
رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِکَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَیُزَکِّیهِمْ ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١٢٩﴾
پروردگار ما و در میانشان رسولی برانگیز که آیات تو را برایشان بخواند و به آنها کتاب و حکمت را یاد بدهد و آنها را پاکیزه سازد قطعاً تو عزتمند و با حکمت هستی ﴿۱۲۹﴾
وَمَن یَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِیمَ إِلَّا مَن سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصْطَفَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا ۖ وَإِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ﴿١٣٠﴾
و چه کسی از دین ابراهیم کناره گیری می کند مگر کسی که عقلش را از دست داده (نفسش دیوانه اش کرده) و قطعآ در دنیا انتخابش کردیم و یقینآ در آخرت اوازشایسته هاست﴿۱۳۰﴾
إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٣١﴾
و وقتی پروردگارش به اوگفت اسلام بیاور (ابراهیم) گفت برای پروردگار جهانیان اسلام آوردم ﴿۱۳۱﴾
وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِیمُ بَنِیهِ وَیَعْقُوبُ یَا بَنِیَّ إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَىٰ لَکُمُ الدِّینَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ﴿١٣٢﴾
وابراهیم فرزندانش و یعقوب را به آن وصیت کرد ای فرزندان من مطمئن باشید خدا برای شما دینتان را انتخاب کرده پس نمیرید مگر انکه جزومسلمانها باشید ﴿۱۳۲﴾
أَمْ کُنتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ یَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِیهِ مَا تَعْبُدُونَ مِن بَعْدِی قَالُوا نَعْبُدُ إِلَـٰهَکَ وَإِلَـٰهَ آبَائِکَ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ إِلَـٰهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿١٣٣﴾
آیا شما شاهد بودید (حضور داشتید) وقتی که زمان مرگ یعقوب فرا رسیده بود آن هنگام به فرزندانش گفت بعد از من چه چیزی را میپرستید ؟ گفتند : خدای تو و خدای پدران تو ابراهیم و اسماعیل و اسحاق خدای یکتا را می پرستیم و ما برای او مسلمانان هستیم ﴿۱۳۳﴾
تِلْکَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَلَکُم مَّا کَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ﴿١٣٤﴾
آنها امتهایی بودند که در گذشتند برای آنهاست آنچه را که کسب کردند و برای شماست آنچه کسب میکنید و ازاعمالی که آنها انجام میدادند پرسیده (مواخذه) نمی شوید ﴿۱۳۴﴾
وَقَالُوا کُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا ۖوَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿١٣٥﴾
و گفتند یهودی یا نصاری باشید تا هدایت شوید بگو بلکه (آیین) دین ابراهیم یکتا پرست و از مشرکان نبود ﴿۱۳۵﴾
قُولُوا آمَنَّا بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْنَا وَمَا أُنزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِیَ مُوسَىٰ وَعِیسَىٰ وَمَا أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿١٣٦﴾
بگویید به خدا ایمان آوردیم و به آنچه بسوی ما نازل شد و آنچه بسوی ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط نازل شد و آنچه که به موسی و عیسی داده شد و آنچه به پیامبران از جانب پروردگارشان داده شد هیچ فرقی بین هیچکدام از آنها نیست و ما بر این باور هستیم ﴿۱۳۶﴾
فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنتُم بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوا ۖ وَّإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِی شِقَاقٍ ۖ فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللَّـهُ ۚ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿١٣٧﴾
پس اگر باور کردند مانند آنچه که شما باور کردید البته که هدایت شده اند و اگر سرپیچی کردند حتم بدانید که آنها در مخالفت هستند پس بزودی خدا کفایتشان میکند و خدا شنوای داناست ﴿۱۳۷﴾
صِبْغَةَ اللَّـهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّـهِ صِبْغَةً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ﴿١٣٨﴾
رنگ خداست . و کیست نیکو تر از خدا در رنگ و ما برای او عبادت کننده هستیم ﴿۱۳۸﴾
قُلْ أَتُحَاجُّونَنَا فِی اللَّـهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ﴿١٣٩﴾
آیا از ما در باره خدا دلیل میخواهید در حالیکه او پروردگار ما و پروردگار شماست واعمال ما برای ماست و اعمال شما برای شماست و ما برایش خا لص شده ایم ﴿۱۳۹﴾
أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ کَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ قُلْ أَأَنتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّـهُ ۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن کَتَمَ شَهَادَةً عِندَهُ مِنَ اللَّـهِ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿١٤٠﴾
یا می گویید حتماً ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب یهودی یا نصاری بودند بگو آیا شما داناتر هستید یا خدا وکیست ستمکارتراز کسی است که شهادتی را که از جانب خدا پیش اوست (آیات خدا را که میداند) پنهان کند و خدا از آنچه می کنید غافل نیست ﴿۱۴۰﴾
تِلْکَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَلَکُم مَّا کَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٤١﴾
آنها امتهایی بودند که در گذشتند و برای آنهاست دستاوردهایشان و برای شما ست دستاوردهایتان و شما مسئول اعمال آنها نیستید ﴿۱۴۱﴾
سَیَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِی کَانُوا عَلَیْهَا ۚ قُل لِّلَّـهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿١٤٢﴾
بزودی بی عقلان از مردم میگویند چه چیز باعث شده آنها از قبله شان که بر آن بودند رویگردان شدند بگو مشرق و مغرب برای خداست هر کسی را که بخواهد به راه راست هدایت می کند ﴿۱۴۲﴾
وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدًا ۗ وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِی کُنتَ عَلَیْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَن یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّن یَنقَلِبُ عَلَىٰ عَقِبَیْهِ ۚ وَإِن کَانَتْ لَکَبِیرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِینَ هَدَى اللَّـهُ ۗ وَمَا کَانَ اللَّـهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَّحِیمٌ ﴿١٤٣﴾
و بدانسان شما را ملتی میانه قرار دادیم تا شاهدانی بر مردم باشید ورسول شاهدی بر شما باشد و قبله ای را که بر آن بودی قرار ندادیم مگر برای آنکه معلوم کنیم کسی را که از رسول پیروی میکند از کسی که بر پیشینه جاهلی خود دگر گون می گردد و آن بسیار بزرگ است مگر بر کسانیکه خدا هدایتشان کرده است و شایسته خدا نیست که باور شما را ضایع کند البته خدا (نسبت) به مردم رئوف و مهربان است ﴿۱۴۳﴾
قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّمَاءِ ۖ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا ۚ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَیْثُ مَا کُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ ۗ وَإِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ لَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ﴿١٤٤﴾
و حتماً تغییروتحول تو را در آسمان می بینیم و قطعاً تو را برمی گردانیم به سمت قبله ای که از آن راضی باشی پس روی خود را بسمت مسجد الحرام بگردان و هرکجا که باشید روی های خود را به آن سمت بگردانید و یقیناً کسانی که به آنها کتاب داده شده می دانند که آن مطمئناً حقیقتی از جانب پروردگارشان است و خدا از آنچه می کنند غافل نیست ﴿۱۴۴﴾
وَلَئِنْ أَتَیْتَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ بِکُلِّ آیَةٍ مَّا تَبِعُوا قِبْلَتَکَ ۚ وَمَا أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ ۚ وَمَا بَعْضُهُم بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ إِنَّکَ إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِینَ﴿١٤٥﴾
و اگر برای کسانی که کتاب داده شدند هر آیه ای بیاوری از قبلۀ تو پیروی نمی کنند و تو هم پیروی کننده قبلۀ آنها نیستی و بعضی از آنها هم پیروی کنندۀ قبلۀ بعضی دیگر نیستند و اگر از هوسهای آنها پیروی کنی بعد از اینکه از دانش بسویت آمد آن هنگام تو از ستمگران خواهی بود ﴿۱۴۵﴾
الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّ فَرِیقًا مِّنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿١٤٦﴾
کسانی که به آنها کتاب دادیم آن را می شناسند همان طور که فرزندانشان را میشناسند و به یقین گروهی از آنها حقیقت را پنهان می کنند در حالیکه خودشان می دانند ﴿۱۴۶﴾
الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ ۖ فَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ ﴿١٤٧﴾
حق از جانب پروردگار توست پس از شک کننده ها نباش ﴿۱۴۷﴾
وَلِکُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّیهَا ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ ۚ أَیْنَ مَا تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّـهُ جَمِیعًا ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٤٨﴾
و برای هر کدام جهتی است که به آن سمت بر می گردد پس در خیرات از یکدیگر سبقت بگیرید هر کجا که باشید خدا همه شما را می آورد البته خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۱۴۸﴾
وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۖ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّکَ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿١٤٩﴾
و از هر کجا خارج شدی پس روی خود را به سمت مسجد الحرام بگردان و آن حقیقتی است از جانب پروردگارت و خدا از آنچه میکنید غافل نیست ﴿۱۴۹﴾
وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَیْثُ مَا کُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَیْکُمْ حُجَّةٌ إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِی وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِی عَلَیْکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٥٠﴾
و از هر کجا خارج شدی پس روی خود را به سمت مسجد الحرام بگردان و هر کجا باشید روی خود را بسمت آن بگردانید برای آنکه مردم را دلیلی برای شما نباشد مگر کسانی از آنها که ستم کردند پس از آنها نترسید و از من بترسید تا نعمتم را برایتان تمام کنم و شاید هدایت شوید ﴿۱۵۰﴾
کَمَا أَرْسَلْنَا فِیکُمْ رَسُولًا مِّنکُمْ یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِنَا وَیُزَکِّیکُمْ وَیُعَلِّمُکُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَیُعَلِّمُکُم مَّا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ﴿١٥١﴾
همانگونه که درمیان شما رسولی از خودتان فرستادیم که آیات ما را برایتان می خواند و شما را پاکیزه می کند و به شما کتاب و حکمت را یاد میدهد آن چیزهایی را که نمی دانستید﴿۱۵۱﴾
فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ ﴿١٥٢﴾
پس من را بیاد آورید تا شما را یاد کنم و از من سپاسگذاری کنید و من را انکار نکنید ﴿۱۵۲﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿١٥٣﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید بوسیله ی صبر و نماز کمک بخواهید که البته خدا با صابران است ﴿۱۵۳﴾
وَلَا تَقُولُوا لِمَن یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ وَلَـٰکِن لَّا تَشْعُرُونَ ﴿١٥٤﴾
و به کسانی که در راه خدا کشته میشوند نگویید مرده ها بلکه زنده ها و لیکن درک نمی کنید ﴿۱۵۴﴾
وَلَنَبْلُوَنَّکُم بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ ﴿١٥٥﴾
و به یقین شما را به چیزی از ترس و گرسنگی وکم کردن از جانها و مالهایتان مبتلا میسازیم (در رنج و محنت می افکنیم) و به صابران بشارت بده ﴿۱۵۵﴾
الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّـهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿١٥٦﴾
کسانی که وقتی مصیبتی به آنها برسد می گویند ما برای خدا هستیم و بسوی او بر می گردیم ﴿۱۵۶﴾
أُولَـٰئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ﴿١٥٧﴾
آنها هستند که درودهایی از پروردگارشان و رحمتی برای آنهاست و انها هدایت شده اند ﴿۱۵۷﴾
إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّـهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَن یَطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَإِنَّ اللَّـهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ ﴿١٥٨﴾
به یقین صفا و مروه از علامت های خداست پس هر کس که قصد خانه کعبه کند یا از آنجا دیدن نماید پس گناهی بر او نیست که آن دو را هم گردش کند (طواف کند) و هرکس که داوطلب نیکی باشد البته خدا سپاسگذار دانایی است ﴿۱۵۸﴾
إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِن بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ ۙ أُولَـٰئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّـهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿١٥٩﴾
قطعا کسانی که آنچه از دلایل روشنگر و هدایت را که فرو فرستادیم پنهان می کنند بعد از آنکه در کتاب برای مردم بیانش کردیم آنها را خدا لعنتشان میکنند و لعنت کننده گان هم لعنتشان میکنند ﴿۱۵۹﴾
إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَیَّنُوا فَأُولَـٰئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿١٦٠﴾
مگر کسانی که توبه کردند و اصلاح کردند و بیان کردند آنها هستند که بر آنها می بخشم و من توبه پذیر رحم کننده هستم ﴿۱۶۰﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ أُولَـٰئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّـهِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ﴿١٦١﴾
البته کسانی که انکار کردند و مردند در حالیکه کافر بودند آنها هستند که برآنها لعنت خدا و فرشته ها و مردم همگی است ﴿۱۶۱﴾
خَالِدِینَ فِیهَا ۖ لَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ یُنظَرُونَ﴿١٦٢﴾
در آن مقیم هستند . عذاب آنها تخفیف داده نشود و مهلت داده نشوند ﴿۱۶۲﴾
وَإِلَـٰهُکُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَـٰنُ الرَّحِیمُ﴿١٦٣﴾
و خدای شما خدای یگانه است خدایی غیر از او نیست رحم کننده ی رحم گستر است ﴿۱۶۳﴾
إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِمَا یَنفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاءٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِیهَا مِن کُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ﴿١٦٤﴾
به یقین در خلقت آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز و کشتی که در دریا جاریست برای آنچه که به مردم سود میدهد و آنچه که خدا از آسمان از آب نازل کرد و بوسیله ی آن زمین را بعد از مرگش زنده ساخت و در آن از هر جنبندهای پراکند و گردانیدن بادها و ابر که بین آسمان و زمین در حرکت است قطعاً نشانه هایست برای گروهی که غافلند ﴿۱۶۴﴾
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّـهِ أَندَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّـهِ ۖ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّـهِ ۗ وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّـهِ جَمِیعًا وَأَنَّ اللَّـهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ ﴿١٦٥﴾
و از مردم کسی است که غیر از خدا همانندهایی (برای خدا) می گیرد که دوستشان دارند مانند دوست داشتن خدا و کسانی که باور دارند در دوستی برای خدا شدیدترند و کاش کسانی که ستم کردند وقتی که ببینند عذاب را . می دیدند که همۀ نیرومندی برای خداست و آنکه خدا شدید تر است در عذاب ﴿۱۶۵﴾
إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ﴿١٦٦﴾
وقتی که اعلان بیزاری میکنند کسانیکه پیروی می شدند از کسانیکه (از آنها) پیروی می کردند و عذاب را ببینند و از آنها وسیله ها بریده شود ﴿۱۶۶﴾
وَقَالَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ کَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا ۗ کَذَٰلِکَ یُرِیهِمُ اللَّـهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَیْهِمْ ۖ وَمَا هُم بِخَارِجِینَ مِنَ النَّارِ ﴿١٦٧﴾
و کسانی که پیروی کردند می گویند : ای کاش برای ما تکراری بود (بازگشتی بود) پس از آنها کنار می کشیدیم همانگونه که از ما کنار کشیدند به آنگونه خدا به آنها اعمالشان رابعنوان حسرتهایی نشان میدهد و آنها خارج شونده از آتش نیستند ﴿۱۶۷﴾
یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلَالًا طَیِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿١٦٨﴾
ای مردم از آنچه در زمین حلال پاکیزه است بخورید و رد پای شیطان را پیروی نکنید که به یقین برای شما دشمن آشکاریست ﴿۱۶۸﴾
إِنَّمَا یَأْمُرُکُم بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَن تَقُولُوا عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ﴿١٦٩﴾
قطعاً شما را به بدی و فحشا دستور میدهد و آنکه بگویید بر خدا آنچه را نمی دانید ﴿۱۶۹﴾
وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّـهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَیْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ شَیْئًا وَلَا یَهْتَدُونَ ﴿١٧٠﴾
و وقتی به آنها گفته می شود از آنچه خدا نازل کرده است پیروی کنید می گویند : بلکه پیروی می کنیم آنچه را پدرانمان را بر آن یافته ایم آیا و اگر پدرانشان در چیزی عقلشان را به کار نبردند و هدایت هم نشدند؟ ﴿۱۷۰﴾
وَمَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا کَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لَا یَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً ۚ صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَعْقِلُونَ ﴿١٧١﴾
و مثل کسانی که انکار کردند مانند کسی است که بر حیوانی فریاد می کشد که غیر از صدایی و آوایی نمی شنود کراند سا کتند کورند و آنها عقلشان را به کار نمی برند ﴿۱۷۱﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَاشْکُرُوا لِلَّـهِ إِن کُنتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿١٧٢﴾
ای کسانی که ایمان آورده اید آنچه که به شما روزی دادیم از پاکیزه ها بخورید و خدا را شکر کنید اگر شما او را می پرستید﴿۱۷۲﴾
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنزِیرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّـهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١٧٣﴾
غیر از این نیست که خدا بر شما مردار و خون وگوشت خوک و آنچه نام غیر خدا بر آن برده شود را حرام کرد وهر کس ناچار شود (که از آنها بخورد) اگر از حد تجاوز نکند و به آن عادت نکند پس گناهی بر او نیست قطعآ خدا آمرزنده مهربان است ﴿۱۷۳﴾
إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۙ أُولَـٰئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا یُکَلِّمُهُمُ اللَّـهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلَا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ﴿١٧٤﴾
به یقین کسانی که آنچه خدا از کتاب نازل کرده است را می پوشانند و آن را به قیمتی کم می فروشند آنها کسانی هستند که در شکم هایشان غیر از آتش نمی خورند و خدا با آنها روز قیامت حرف نمیزند و پاکشان نمیکند و برای آنها عذابی دردناک است﴿۱۷۴﴾
أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ ۚ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ ﴿١٧٥﴾
آنان کسانی هستند که گمراهی را به جای هدایت ، وعذاب را به جای آمرزش خریدند. پس چه چیز در برابر آتش شکیبا یشان می سازد ؟﴿۱۷۵﴾
ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّـهَ نَزَّلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِی الْکِتَابِ لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ ﴿١٧٦﴾
آن به دلیل آنست که خدا کتاب را به حق فرستاد و به یقین کسانی که در کتاب اختلاف کردند قطعآ در تیره بختی دوری بسر میبرند ﴿۱۷۶﴾
لَّیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَـٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ ۗ أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ﴿١٧٧﴾
نیکی آن نیست که رویهای خود را به جهت مشرق و مغرب بگردانید ولیکن نیکوکار کسی است که به خدا و به روز آخر و ملائکه و کتاب و پیامبران باور دارد و مال را با اینکه دوستش دارد به خویشاوندان و یتیمان و در مانده گان و و آواره ها و درخواست کننده ها و در (راه آزادی) برده ها می دهد و داشتن نماز بر پا می دارد و زکات می دهد و وقتی که پیمان می بندند به عهدشان وفا می کنند و در سختی و نا چاری صبور هستند و هنگام سختی آنها کسانی هستند که صداقت داشتند و آنها پرهیزکاران هستند ﴿۱۷۷﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصَاصُ فِی الْقَتْلَى ۖالْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنثَىٰ بِالْأُنثَىٰ ۚ فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَیْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ ۗ ذَٰلِکَ تَخْفِیفٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَرَحْمَةٌ ۗ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٧٨﴾
ای کسانی که ایمان آورده اید بر شما قصاص نوشته شد در مورد کشته شده ها ی عمدی آزاد (اگر قاتل بود) آزاد را(قصاص کنید) و فرمانبر (اگر قاتل بود) فرمانبر را (قصاص کنید) و زن (اگر قاتل بود) زن را (قصاص کنید) (قاتل هر کس باشد فقط قاتل مجازات میشود خواه بنده باشد یا سرورباشد یا زن باشد فرق نمیکند) و آنکس (قاتلی) که چیزی از برادرش برایش عفو شده (از قصاصش صرف نظر شده) پس پیروی کردن ازعرف شناخته شده است و به نیکویی پرداختن (خون بها) برای او (اولیاء دم) است آن تخفیفی از پروردگار شماست و رحمتی . پس هر کس بعد از آن (در کشتار بی گناهان از حد) تجاوز کند پس برای اوعذابی دردناک است 3* ﴿۱۷۸﴾
{ آیه ۱۷۸ سوره ی بقره در واقع قصاص را طرح می کند که خداوند میگوید در قصاص برای مردم زندگی است >> وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاةٌ یَاْ أُولِیْ الأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ [البقرة : ۱۷۹]<< زیرا از طرفی جلوی تکرار قتل از جانب قاتل گرفته میشود و از طرف دیگر جلوی کشتار و تجاوز و تعدی به خانواده و یا قبیلۀ قاتل گرفته میشود در جاهلیت عرب رسم بر این بود که اگر کسی از قبیله و یا خانواده ای را می کشت خانوادۀ مقتول قسم میخوردند که غیر از قاتل خانواده و قبیلۀ او را هم مجازات و به قتل برسانند بنا بر این کشتار وحشتناکی به خاطر یک قتل میان قبایل و خانواده ها براه می افتاد و خدا نمی خواهد که خون و خونریزی باشد و حکم قصاص برای جلوگیری از کشتار بی گناهان است }
وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاةٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ﴿١٧٩﴾
و برای شما در قصاص زندگی است ای صاحبان خرد شاید شما رعایت کنید ﴿۱۷۹﴾
کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَکَ خَیْرًا الْوَصِیَّةُ لِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ ﴿١٨٠﴾
بر شما نوشته شد وقتی مرگ یکی از شما را حاضر شود (زمان مرگ یکی از شما فرا رسد اگر خیری را ترک می کند برای پدر ومادر و خویشاوندان به نیکی وصیت کند حقی است بر پرهیزکاران ﴿۱۸۰﴾
فَمَن بَدَّلَهُ بَعْدَ مَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿١٨١﴾
و اگرکسی آن (وصیت) را بعد از آنچه که شنیدش تبدیل کند پس به یقین گناهش بر کسانیست که آن را تبدیل می کنند . قطعآ خدا شنوای داناست ﴿۱۸۱﴾
فَمَنْ خَافَ مِن مُّوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَیْنَهُمْ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١٨٢﴾
واگر کسی از وصیت کننده عدول از حق یا گناهی احساس خطر کند و بین آنها را اصلاح کند پس گناهی بر او نیست البته خدا آمرزنده مهربان است ﴿۱۸۲﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿١٨٣﴾
ای کسانی که ایمان آوردید بر شما روزه نوشته شد همانگونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد٬ باشد که شما حدود خدا را رعایت کنید ﴿۱۸۳﴾
أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ ۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ ۚ وَأَن تَصُومُوا خَیْرٌ لَّکُمْ ۖ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ﴿١٨٤﴾
روزهایی معدود (شمارش شده) و آنکس از شما که مریض یا بر سفر باشد پس تعدادی از روزهای دیگر روزه بگیرد وکسانی که (روزه) بر عهده ی آنان است یا روزه به گردن آنان است . تاوان آن معادل خوراک دادن به درمانده ای است و هر کس از نیکی اطاعت کند پس آن برایش بهتر است و اگر روزه بگیرید برای شما بهتر است اگر شما بدانید ﴿۱۸۴﴾
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ ۖوَمَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۗ یُرِیدُ اللَّـهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّـهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٨٥﴾
ماه رمضان که در آن قرآن نازل شد برای مردم هدایت است و روشنگریهایی از هدایت و جدا کنندۀ حق و باطل است پس هر کس از شما که (در شهر خود) حضور دارد ماه را روزه بدارد و آنکس که مریض باشد یا بر سفر باشد (و نتواند روزه بگیرد )پس (به اندازۀ) تعدادش از روزهای دیگر (روزه بگیرد) خدا برای شما آسانی را می خواهد و برای شما سختی را نمی خواهد و تا تعداد (روزه ها) را کامل کنید و خدا را به دلیل آنچه که شما را هدایت کرد بزرگ بدارید و باشد که شما تشکر کنید ﴿۱۸۵﴾
وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖفَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ﴿١٨٦﴾
و وقتیکه بنده های من در باره من ازتو بپرسند به یقین من نزدیک هستم جواب دعای دعا کننده را هنگام دعا کردن میدهم و باید از من طلب جواب کنند و من را باور کنند باشد که آنها رشد یابند﴿۱۸۶﴾
أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَىٰ نِسَائِکُمْ ۚ هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ ۗ عَلِمَ اللَّـهُ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَخْتَانُونَ أَنفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَعَفَا عَنکُمْ ۖ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا کَتَبَ اللَّـهُ لَکُمْ ۚ وَکُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّىٰ یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الْأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ۖ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیَامَ إِلَى اللَّیْلِ ۚ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ ۗ تِلْکَ حُدُودُ اللَّـهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا ۗ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿١٨٧﴾
شب روزه آمیزش با زنانتان بر شما حلال شد آنها لباسی برای شما هستند و شما هم لباسی برای آنها هستید. خدا میدانست که قطعاً شما به خودتان خیانت می کنید پس بر شما بازگشت و از شما بخشید پس الان با آنها نزدیکی کنید و آنچه را خدا برای شما نوشت بخواهید و بخورید و بیاشامید تا هنگامیکه سفیدۀ صبح از سیاهی شب از بامداد برایتان آشکار شود سپس روزه را تا شب تمام کنید و با زنان آمیزش نکنید و درحالیکه شما در مساجد مانده گار شدید آن حدود خداست پس نزدیکش نشوید به آنگونه خدا آیاتش را برای مردم بیان می کند باشد که آنها رعایت کنند ﴿۱۸۷﴾
وَلَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُم بَیْنَکُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُکَّامِ لِتَأْکُلُوا فَرِیقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١٨٨﴾
و اموالتان را میان خودتان به باطل نخورید و آن را بسوی حکام دلیل برید تا بخشی از اموال مردم را به گناه بخورید و در حالیکه شما می دانید ﴿۱۸۸﴾
یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْأَهِلَّةِ ۖ قُلْ هِیَ مَوَاقِیتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ ۗ وَلَیْسَ الْبِرُّ بِأَن تَأْتُوا الْبُیُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَلَـٰکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَأْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿١٨٩﴾
از تو در باره ی هلال های ماه میپرسند بگو آن اوقاتی است برای انسانها و برای حج و خوب نیست که به خانه ها از پشت آنها درآیید و لیکن خوب کسیست که حدود خدا را رعایت می کند و به خانه ها از درب هایش درآیید و حدود خدا را رعایت کنید شاید رستگار شوید ﴿۱۸۹﴾
وَقَاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَکُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ ﴿١٩٠﴾
و در راه خدا با کسانی بجنگید که با شما می جنگند و(به کسی) تجاوز نکنید که به یقین خدا تجاوز گران را دوست ندارد ﴿۱۹۰﴾
وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَیْثُ أَخْرَجُوکُمْ ۚوَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ ۚ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّىٰ یُقَاتِلُوکُمْ فِیهِ ۖ فَإِن قَاتَلُوکُمْ فَاقْتُلُوهُمْ ۗ کَذَٰلِکَ جَزَاءُ الْکَافِرِینَ﴿١٩١﴾
و با آنها نبرد کنید هر کجا که با آنها روبرو شدید و از آنجا که بیرونتان کردند بیرونشان کنید و فتنه شدید تر از قتل است و با آنها در مسجد الحرام جنگ نکنید تا زمانی که در آن با شما بجنگند و اگر با شما جنگیدند پس با آنها بجنگید آن کیفرکافران است ﴿۱۹۱﴾
فَإِنِ انتَهَوْا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١٩٢﴾
و اگر خاتمه دادند (دست از جنگ کشیدند) البته خداست آمرزنده مهربان ﴿۱۹۲﴾
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَیَکُونَ الدِّینُ لِلَّـهِ ۖ فَإِنِ انتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِینَ﴿١٩٣﴾
و با آنها بجنگید تا فتنه ای نباشد ودین (صلح) برای خدا باشد و اگر(به جنگ) خاتمه دادند پس دشمنی کردن نیست مگر بر ستمکاران ﴿۱۹۳﴾
الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَیْکُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ﴿١٩٤﴾
ماه حرام به ماه حرام و حریم های قصاص و آنکس که بر شما تجاوز کند پس بر او تجاوز کنید بمانند آنچه بر شما تجاوز کرده است حدود خدا را رعایت کنید و بدانید که خدا با کسانیست که حدود خدا را رعایت می کنند ﴿۱۹۴﴾
وَأَنفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَلَا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ ۛوَأَحْسِنُوا ۛ إِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿١٩٥﴾
و در راه خدا انفاق کنید (خرج کنید) و خودتان را با دست خود به هلاکت نیندازید و نیکی کنید که قطعاً خدا نیکوکاران را دوست دارد ﴿۱۹۵﴾
وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّـهِ ۚ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ ۖ وَلَا تَحْلِقُوا رُءُوسَکُمْ حَتَّىٰ یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ ۚ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْیَةٌ مِّن صِیَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُکٍ ۚ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ ۚ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ ثَلَاثَةِ أَیَّامٍ فِی الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ ۗ تِلْکَ عَشَرَةٌ کَامِلَةٌ ۗذَٰلِکَ لِمَن لَّمْ یَکُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿١٩٦﴾
و حج و عمره را برای خدا تمام کنید و اگر در تنگنا قرار گرفتید پس آنچه از قربانی آسان گردد فراهم کنید و سرهای خود را نتراشید تا قربانی به محلش برسد و آنکس از شما که مریض باشد یا او را آزاری از سرش برسد پس فدیه ای از روزه یا صدقه ای یا عبادتی سپس وقتیکه ایمن شدید پس انکس که بوسیله ی عمره بسمت حج بهره مند می شود پس آنچه از قربانی آسان گردد (انجام دهد) و هر کس (قربانی) پیدا نکند پس سه روز در حج روزه بگیرد و هفت روز وقتی که بازگشتید (روزه بگیرد) آن ده روز کامل است آن برای کسی است که خانواده اش در مسجد الحرام حاضر نیستند (ساکن مکه نیستند) و (حدود) خدا را رعایت کنید و بدانید که خدا در عقوبت شدید است ﴿۱۹۶﴾
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ ۚ فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِی الْحَجِّ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللَّـهُ ۗوَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَىٰ ۚ وَاتَّقُونِ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ ﴿١٩٧﴾
حج ماه هایی معلوم است و آنکس که در آنها حج بر او واجب شد پس آمیزش نکند و نه نافرمانی و نه منازعه در حج نیست و آنچه از خوبی انجام بدهید خدا آن را میداند و توشه بردارید پس قطعاً مرغوبترین توشه رعایت حدود خداست و حدود من را رعایت کنید ای صاحبان اندیشه ﴿۱۹۷﴾
لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّکُمْ ۚ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکُرُوا اللَّـهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ ۖ وَاذْکُرُوهُ کَمَا هَدَاکُمْ وَإِن کُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّینَ ﴿١٩٨﴾
بر شما انحرافی نیست که ازنعمت پروردگارتان بخواهید پس هر وقت از عرفات دور شدید پس خدارا نزدیک مشعرالحرام یاد کنید و او را همانگونه یاد کنید که شما را هدایت کرد و اگرچه شما قبل از آن از گمراهان بودید ﴿۱۹۸﴾
ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ﴿١٩٩﴾
پس دور شوید از هر کجا مردم دور شدند و از خدا طلب آمرزش کنید به یقین خدا آمرزنده مهربان است ﴿۱۹۹﴾
فَإِذَا قَضَیْتُم مَّنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللَّـهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءَکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْرًا ۗ فَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا وَمَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ﴿٢٠٠﴾
وهر وقت عبادت های خود را گذراندید پس خدا را یاد کنید مانند یاد کردن پدرانتان یا شدیدتر در یاد کردن و از مردم کسی است که می گوید پرودگار ما به ما در دنیا بده و برای او در آخرت بهره ای فراوان نیست﴿۲۰۰﴾
وَمِنْهُم مَّن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ﴿٢٠١﴾
و از آنها کسی است که می گوید پروردگار ما به ما در دنیا خوبی و در آخرت خوبی بده و ما را از عذاب آتش نگه دار ﴿۲۰۱﴾
أُولَـٰئِکَ لَهُمْ نَصِیبٌ مِّمَّا کَسَبُوا ۚ وَاللَّـهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿٢٠٢﴾
برای آنها بهره ایست از آنچه کسب کردند و خدا در حساب سریع است ﴿۲۰۲﴾
وَاذْکُرُوا اللَّـهَ فِی أَیَّامٍ مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚ لِمَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٢٠٣﴾
و خدا را در روزهایی شمرده شده بیاد آورید و آنکس که عجله کند در دو روز پس گناهی بر او نیست و آنکس که تاخیر کند پس گناهی بر او نیست برای آنکس که پرهیز کرد و حدود خدا را رعایت کنید و بدانید حتماً بسوی او جمع کرده میشوید ﴿۲۰۳﴾
وَمِنَ النَّاسِ مَن یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیُشْهِدُ اللَّـهَ عَلَىٰ مَا فِی قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ﴿٢٠٤﴾
و از مردم کسی است که حرفش تو را در زندگانی دنیا متعجب می کند و خدا را به شهادت می گیرد بر آنچه در قلبش است و او کینه توز ترین دشمنان است ﴿۲۰۴﴾
وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِی الْأَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیهَا وَیُهْلِکَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ ۗ وَاللَّـهُ لَا یُحِبُّ الْفَسَادَ ﴿٢٠٥﴾
و وقتیکه قدرت یابد تلاش میکند در زمین تا فساد کند در آن و محصول و نسل را هلاک می سازد و خدا فساد را دوست ندارد ﴿۲۰۵﴾
وَإِذَا قِیلَ لَهُ اتَّقِ اللَّـهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ ۚ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ ۚ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿٢٠٦﴾
و هر وقت به او گفته شود حدود خدا را رعایت کن نیرومندی او را به گناه وا میدارد و جهنم او را کافیست و چه بد بستری است﴿۲۰۶﴾
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿٢٠٧﴾
و از مردم کسی است که نفس خود را در جستجوی رضایت خدا می فروشد و خدا نسبت به بنده ها مهربان است﴿۲۰۷﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿٢٠٨﴾
ای کسانی که ایمان دارید همگی در صلح داخل شوید و رد پای شیطان را پیروی نکنید که قطعاً او برای شما دشمنی آشکار است ﴿۲۰۸﴾
فَإِن زَلَلْتُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَتْکُمُ الْبَیِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ﴿٢٠٩﴾
پس اگر لغزیدید بعد از آنچه برایتان دلایل روشنگر بیامد پس بدانید که قطعاً خدا قدرتمند حکیم است ﴿۲۰۹﴾
هَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا أَن یَأْتِیَهُمُ اللَّـهُ فِی ظُلَلٍ مِّنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِکَةُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ ۚ وَإِلَى اللَّـهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿٢١٠﴾
آیا انتظار دارند غیر از آنکه خدا آنها را در سایه هایی از ابر بیاید و ملائکه و کار گذرانده شود و بسوی خدا کارها بازگردانده می شوند ﴿۲۱۰﴾
سَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ کَمْ آتَیْنَاهُم مِّنْ آیَةٍ بَیِّنَةٍ ۗ وَمَن یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّـهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّـهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٢١١﴾
از بنی اسراییل بپرس چه مقدار از آیه های روشنگر به آنها دادیم ؟ و آنکس که نعمت خدا را بعد از آنکه برای او آمده است تبدیل کند پس به یقین خدا در عقوبت شدید است ﴿۲۱۱﴾
زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَیَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا ۘ وَالَّذِینَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ وَاللَّـهُ یَرْزُقُ مَن یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ﴿٢١٢﴾
برای کسانیکه انکار کردند(کافران) زندگانی دنیا آراسته شد و کسانی که باور کردند را مسخره می کنند و کسانی که حدود خدا را رعایت کردند در روز قیامت بالاتر از آنها هستند و خدا آنکس را که بخواهد بدون حساب روزی میدهد ﴿۲۱۲﴾
کَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّـهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلَّا الَّذِینَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ ۖ فَهَدَى اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَاللَّـهُ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿٢١٣﴾
مردم یک جمعیت بودند سپس خدا پیامبران را بشارت دهنده و آگاه کننده بر انگیخت و با آنها کتاب را به حق فرستادیم تا بین مردم حکم کنند درباره ی آنچه در آن اختلاف می کردند و در آن اختلاف نکردند غیر از کسانی که آن (کتاب) به آنها داده شد بعد از آنکه روشنگری ها برای آنها آمد به سرکشی میان خود شان سپس خدا هدایت کرد کسانی را که باور کردند به خاطر آنچه در آن از حقیقت اختلاف کردند با اجازه او(خدا) و خدا آنکس را که می خواهد بسوی راه راست هدایت می کند ﴿۲۱۳﴾
أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَأْتِکُم مَّثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِن قَبْلِکُم ۖ مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّـهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّـهِ قَرِیبٌ﴿٢١٤﴾
یا (پیش خود چنین) حساب می کنید که داخل بهشت می شوید و هنوز برای شما نیامده مانند کسانی که قبل از شما تخلیه کردند به آنها بدی و ضرر رسید و لرزیدند تا وقتی رسول و کسانی که با او ایمان آوردند گفتند : کی زمان یاری خداست ؟ آگاه باشید که قطعاً زمان یاری خدا نزدیک است ﴿۲۱۴﴾
یَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنفِقُونَ ۖ قُلْ مَا أَنفَقْتُم مِّنْ خَیْرٍ فَلِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّـهَ بِهِ عَلِیمٌ ﴿٢١٥﴾
از تو می پرسند چه چیزی را انفاق کنند بگو آنچه از خوبی انفاق می کنید پس برای پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و در راه مانده ها است و آنچه از خوبی انجام دهید پس خدا به آن داناست ﴿۲۱۵﴾
کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ کُرْهٌ لَّکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَن تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَن تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ ۗ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٢١٦﴾
بر شما جنگ نوشته شد و آن برای شما نفرت انگیز است و ممکن است شما از چیزی نفرت داشته باشید و آن برای شما خیر باشد و ممکن است چیزی را دوست داشته باشید و آن برای شما شر است و خدا می داند و شما نمی دانید﴿۲۱۶﴾
یَسْأَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ ۖ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ کَبِیرٌ ۖ وَصَدٌّ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ وَکُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِندَ اللَّـهِ ۚ وَالْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ ۗ وَلَا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّىٰ یَرُدُّوکُمْ عَن دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ وَمَن یَرْتَدِدْ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُولَـٰئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ ۖ وَأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢١٧﴾
از تو در بارۀ ماه حرام و جنگ کردن درآن می پرسند بگو جنگ در آن بزرگ است و بازداشتن از راه خدا ست و انکارکردن به آن (راه خدا) است و مسجد الحرام و اخراج مردمانش نزد خدا از آن بزرگتر است و فتنه از قتل بزرگتر است و همواره با شما جنگ می کنند تا شما را از روشتان اگر بتوانند باز گردانند و آنکس که از دین خود باز گردد و بمیرد و در حالیکه او انکار کننده باشد پس آنها هستند که اعمالشان در دنیا و آخرت تباه شده و آنها اصحاب آتش هستند که آنها در آن اقامت می گزینند﴿۲۱۷﴾
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أُولَـٰئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّـهِ ۚ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٢١٨﴾
به یقین کسانی که ایمان آوردند و کسانی که هجرت کردند و در راه خدا کوشش کردند آنها هستند که به رحمت خدا امیدوارند و خدا آمرزنده مهربان است ﴿۲۱۸﴾
یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ ۖ قُلْ فِیهِمَا إِثْمٌ کَبِیرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَکْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا ۗ وَیَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ ۗ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ ﴿٢١٩﴾
از تو در بارۀ مستی آور و قمار می پرسند بگو در آن دو گناه بزرگیست و منافعی برای مردم و گناه آن دو بزرگتر از نفع آنهاست و از تو می پرسند چه چیز را انفاق کنند بگو عفو (کنید). بدانگونه خدا آیات را بیان میکند باشد که شما تفکر کنید﴿۲۱۹﴾
فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ ۗ وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْیَتَامَىٰ ۖ قُلْ إِصْلَاحٌ لَّهُمْ خَیْرٌ ۖوَإِن تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ ۚ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ ۚوَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَأَعْنَتَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٢٢٠﴾
در دنیا وآخرت و از تو در بارۀ یتیمان می پرسند بگو : اصلاح برایشان بهتر است و اگر با آنها مخلوط شدید پس برادران شما هستند و خدا می داند فسادگر را از اصلاح کننده و اگر خدا می خواست شما را به دردسر می انداخت به یقین خدا نیرومند حکیم است ﴿۲۲۰﴾
وَلَا تَنکِحُوا الْمُشْرِکَاتِ حَتَّىٰ یُؤْمِنَّ ۚ وَلَأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَیْرٌ مِّن مُّشْرِکَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْکُمْ ۗ وَلَا تُنکِحُوا الْمُشْرِکِینَ حَتَّىٰ یُؤْمِنُوا ۚ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَیْرٌ مِّن مُّشْرِکٍ وَلَوْ أَعْجَبَکُمْ ۗ أُولَـٰئِکَ یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَاللَّـهُ یَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَیُبَیِّنُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٢٢١﴾
با زنان مشرک ازدواج نکنید تا وقتی ایمان بیاورند و البته زنی خدمتکار و مومن بهتر است از زنی مشرک و اگر چه (زن مشرک) شما را به تعجب وا دارد و با مردان مشرک ازدواج نکنید تا وقتی ایمان بیاورند و البته مرد خدمتکار مومن از مردی مشرک بهتر است و اگرچه شما را به تعجب وا دارد آنها هستند که بسوی آتش دعوت می کنند و خدا دعوت میکند بسوی بهشت و آمرزش با اجازه او و نشانه هایش را برای مردم بیان می کند شاید آنها پند گیرند ﴿۲۲۱﴾
وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ ۖ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِی الْمَحِیضِ ۖ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ یَطْهُرْنَ ۖ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ اللَّـهُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ ﴿٢٢٢﴾
و از تو در بارۀ عادت ماهانه زنان می پرسند بگو : آزاری است پس از زنان در وقت عادت ماهانه زنان کناره بگیرید و نزدیکشان نشوید تا پاکیزه شوند سپس وقتی که پاک شدند پس بیایید شان از هر کجا که فرمان داد به شما خدا. به یقین خدا دوست دارد توبه کننده ها را و دوست دارد پاکان را ﴿۲۲۲﴾
نِسَاؤُکُمْ حَرْثٌ لَّکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّىٰ شِئْتُمْ ۖ وَقَدِّمُوا لِأَنفُسِکُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُم مُّلَاقُوهُ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٢٢٣﴾
زنان شما کشتزار شما هستند پس در کشتزار خود بیایید از هر جا که بخواهید و برای خودتان اقدام کنید وحدود خدا را رعایت کنید و بدانید که شما او را ملاقات می کنید و به مومنان بشارت بده﴿۲۲۳﴾
وَلَا تَجْعَلُوا اللَّـهَ عُرْضَةً لِّأَیْمَانِکُمْ أَن تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَیْنَ النَّاسِ ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٢٤﴾
و خدا را در معرض سوگندهای خود قرار ندهید که خود را (از گناه) خلاص کنید و حدود را رعایت کنید و میان مردم را اصلاح کنید و خدا شنوای داناست ﴿۲۲۴﴾
لَّا یُؤَاخِذُکُمُ اللَّـهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمَانِکُمْ وَلَـٰکِن یُؤَاخِذُکُم بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿٢٢٥﴾
خدا شما را به خاطر بیهوده گی در سو گندهایتان مواخذه نمی کند و لیکن شما را به آنچه دلهای شما کسب کرده است مواخذه میکند وخدا آمرزنده بردباراست ﴿۲۲۵﴾
لِّلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِن نِّسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِن فَاءُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ﴿٢٢٦﴾
برای کسانی که اعراض میکنند که با زنانشان هم خوابی نکنند چهار ماه انتظار کشیدن است واگر بازگشتند قطعاً خدا آمرزنده مهربان است ﴿۲۲۶﴾
وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ﴿٢٢٧﴾
و اگر قصد طلاق داشتند البته خدا شنوای داناست ﴿۲۲۷﴾
وَالْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا یَحِلُّ لَهُنَّ أَن یَکْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّـهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِن کُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِی ذَٰلِکَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّـهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٢٢٨﴾
و زنهای مطلقه خودشان تا سه پریود(عادت ماهانه زنان) انتظار بکشند و بر آنها حلال نیست آنچه که خدا در رحم های آنان خلق کرده است را پنهان کنند اگر به خدا و روز آخر باور داشته باشند و شوهرانشان محق تر هستند در پس دادن آن . اگر بخواهند صلح را و برای آن زنان (طلاق گرفته خرجی و هزینه هایشان) است مانند آنچیزی که بر آنزنان (طلاق نگرفته) است به عرف (نیکی) و برای مردان بر(عهده) آن زنان منزلتی است و خدا نیرومند حکیم است ﴿۲۲۸﴾
الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَلَا یَحِلُّ لَکُمْ أَن تَأْخُذُوا مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ شَیْئًا إِلَّا أَن یَخَافَا أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّـهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّـهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا فِیمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْکَ حُدُودُ اللَّـهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَن یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّـهِ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٢٢٩﴾
طلاق دو بار است پس نگهداری به نیکی یا رها کردنی به خوبی و بر شما حلال نیست که از آنچه به آنها داده اید چیزی را بگیرید مگر آنکه بترسید که حدود خدا را برپا ندارند و اگر ترسیدید که حدود خدا را به پا ندارند پس گناهی بر آندو نیست در آنچه زن در عوض طلاق گرفتن به مرد بدهد . آن حدود خداست پس از آن (حدود) تجاوز نکنید و هر کس به حدود خدا تجاوز کند پس آنها همان ستمگران هستند ﴿۲۲۹﴾
فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىٰ تَنکِحَ زَوْجًا غَیْرَهُ ۗ فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَن یَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن یُقِیمَا حُدُودَ اللَّـهِ ۗوَتِلْکَ حُدُودُ اللَّـهِ یُبَیِّنُهَا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿٢٣٠﴾
و اگر آن زن را طلاق داد پس برای آن مرد حلال نیست بعد از آن تا وقتیکه با شوهری غیر از آن مرد ازدواج کند و آگر طلاقش داد پس گناهی بر آندو نیست که به یکدیگر بازگردند اگر گمان می کنند که حدود خدا را بر پا می کنند و آن حدود خداست که آن را برای قومی که میدانند بیان می کند ﴿۲۳۰﴾
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ۚ وَلَا تُمْسِکُوهُنَّ ضِرَارًا لِّتَعْتَدُوا ۚ وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ وَلَا تَتَّخِذُوا آیَاتِ اللَّـهِ هُزُوًا ۚ وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَمَا أَنزَلَ عَلَیْکُم مِّنَ الْکِتَابِ وَالْحِکْمَةِ یَعِظُکُم بِهِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ﴿٢٣١﴾
و هر وقت زنان را طلاق دادید و بعد از آن به سر رسید خود رسیدند پس از آنها به خوبی نگهداری کنید و یا به خوبی رهایشان کنید و آنها را به اجبار نگهداری نکنید تا (از حدود خدا) تجاوز کنید و آنکس که آن را انجام دهد قطعاً به خودش ظلم کرده و آیات خدا را به مسخره نگیرید و به یاد آورید نعمت خدا را بر شما و آنچه از کتاب و حکمت بر شما فرستاد شما را به آن نصیحت می کند وحدود خدا را عایت کنید و بدانید که خدا به هر چیزی داناست ﴿۲۳۱﴾
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَن یَنکِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْا بَیْنَهُم بِالْمَعْرُوفِ ۗ ذَٰلِکَ یُوعَظُ بِهِ مَن کَانَ مِنکُمْ یُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۗ ذَٰلِکُمْ أَزْکَىٰ لَکُمْ وَأَطْهَرُ ۗ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٢٣٢﴾
و وقتی که زنان را طلاق دادید و به سررسید خود (مهلت سه بار عادت ماهانه) رسیدند پس جلویشان را نگیرید که با شوهرانشان ازدواج کنند وقتی که میان خودشان به خوبی راضی شوند به آن پند داده شود آنکس که از شما به خدا و روز آخر باور دارد آن برایتان پاکیزه تر و پاکتر است و خدا می داند و شما نمی دانید ﴿۲۳۲﴾
وَالْوَالِدَاتُ یُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَیْنِ کَامِلَیْنِ ۖ لِمَنْ أَرَادَ أَن یُتِمَّ الرَّضَاعَةَ ۚ وَعَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَکِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ لَا تُکَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ ۚ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَٰلِکَ ۗ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا ۗ وَإِنْ أَرَدتُّمْ أَن تَسْتَرْضِعُوا أَوْلَادَکُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّا آتَیْتُم بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٢٣٣﴾
و مادرانی که فرزندانشان را شیر میدهند دو سال کامل (فرصت دارد) برای هر کس که بخواهد تمام کند شیر دادن را و بر پدر کودک است غذای آنها و پوشاک آنها به نیکی کسی جز به اندازه توانش تکلیف نشود . مادر به خاطر کودکش ضرر نکند ونه پدر به خاطر کودکش و برارث برنده است مانند آن . و اگر آندو جدا کردن از شیردادن خواستند و مشورتی پس گناهی بر آندو نیست و اگر شیردهی فرزندانتان را خواستید پس مشگلی بر شما نیست وقتی آن (شیر دادن به فرزندتان) را قبول کنید به طور معمول (هزینۀ آن را) بدهید و حدود خدا را رعایت کنید و بدانید حتماً خدا به آنچه می کنید بیناست ﴿۲۳۳﴾
وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا ۖ فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٢٣٤﴾
و کسانی که از شما می میرند و همسرانی را تنها می گذارند خود آن زنان چهار ماه و ده روز انتظار کشند سپس هر وقت به سر آمد خویش رسیدند پس گناهی بر شما نیست در آنچه که آن زنان در باره خودشان به صورت عرف انجام دهند و خدا به آنچه می کنید آگاه است ﴿۲۳۴﴾
وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا عَرَّضْتُم بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أَوْ أَکْنَنتُمْ فِی أَنفُسِکُمْ ۚ عَلِمَ اللَّـهُ أَنَّکُمْ سَتَذْکُرُونَهُنَّ وَلَـٰکِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّا أَن تَقُولُوا قَوْلًا مَّعْرُوفًا ۚ وَلَا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّکَاحِ حَتَّىٰ یَبْلُغَ الْکِتَابُ أَجَلَهُ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ مَا فِی أَنفُسِکُمْ فَاحْذَرُوهُ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿٢٣٥﴾
و گناهی بر شما نیست در آنچه به کنایه از خواستگاری زنها از آن یاد می کنید یا آن را درون خودتان پنهانش می کنید. خدا می دانست که بزودی به آنها خواهید گفت و لیکن آنها را (بصورت) پنهانی وعده ندهید مگر آنکه سخنی خوب بگویید و تصمیم بر محکم کردن ازدواج نگیرید تا آنکه کتاب به سر رسید خودش برسد و بدانید که خدا میداند آنچه در درون شماست پس از او حذر کنید و بدانید که خدا آمرزنده بردباراست ﴿۲۳۵﴾
لَّا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِیضَةً ۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِینَ ﴿٢٣٦﴾
گناهی بر شما نیست زنهایی را که با آنها آمیزش نکرده اید یا برایشان مقرری در نظر نگرفته اید اگر طلاق دادید و به آنها لوازم بدهید بر ثروتمند است به اندازۀ توان او و بر فقیر است لوازم دادن با نیکی به اندازه ای که میتواند حقی است بر(عهدۀ) نیکو کاران ﴿۲۳۶﴾
وَإِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِیضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَن یَعْفُونَ أَوْ یَعْفُوَ الَّذِی بِیَدِهِ عُقْدَةُ النِّکَاحِ ۚ وَأَن تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۚ وَلَا تَنسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ﴿٢٣٧﴾
و اگر زنانی را قبل از انکه با آنها آمیزش کنید طلاق دادید و در صورتیکه مقرر کردید بر آن زنها مقرری را پس نصف آنچه ثبت کرده اید (را بدهید) مگر آنکه ببخشند یا کسی که عقد ازدواج به دست اوست ببخشد و اگر گذشت کنید (حق آنها را بپردازید) به پرهیزکاری نزدیکتر است و بخشش کردن را میان خود تان فراموش نکنید به یقین خدا به آنچه می کنید بیناست ﴿۲۳۷﴾
حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَىٰ وَقُومُوا لِلَّـهِ قَانِتِینَ﴿٢٣٨﴾
بر نمازها و نماز معتدل حفاظت کنید وقیام کنید برای خدا اطاعت کننده گان ﴿۲۳۸﴾
فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُکْبَانًا ۖ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَاذْکُرُوا اللَّـهَ کَمَا عَلَّمَکُم مَّا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ ﴿٢٣٩﴾
واگر ترسیدید پیاده یا سواره (نماز به پا دارید ) تا وقتی که امنیت یافتید پس خدا را یاد کنید همانگونه که به شما آموخت آنچه را نمی دانستید (چگونگی نماز خواندن را خدا آموخت) ﴿۲۳۹﴾
وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِیَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَیْرَ إِخْرَاجٍ ۚ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِی مَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ ۗ وَاللَّـهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٢٤٠﴾
و کسانی که از شما می میرند و ازواجی باقی می گذارند وصیت است برای ازواجشان بهره مند شدن تا یک سال بدون اخراج کردن و اگر خودشان خواستند که بروند گناهی بر شما نیست در آنچه با خودشان به طور معمول انجام دهند و خدا عزتمند حکیم است ﴿۲۴۰﴾
وَلِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ ﴿٢٤١﴾
و برای زنهای طلاق داده شده لوازم دادن است به عرف حقی است بر پرهیزکاران ﴿۲۴۱﴾
کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ﴿٢٤٢﴾
بدانسان خدا آیاتش را برای شما بیان میکند شاید شما عاقلانه رفتار کنید ﴿۲۴۲﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ خَرَجُوا مِن دِیَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّـهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْیَاهُمْ ۚإِنَّ اللَّـهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَـٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ﴿٢٤٣﴾
آیا نگاه نکردی بسوی کسانی که از شهرشان بیرون رفتند و هزاران نفر بودند از مرگ حذر می کردند پس خدا بر آنها گفت : بمیرید سپس آنها را زنده کرد به یقین خدا صاحب نعمت است نسبت بر مردم ولیکن بیشتر مردم شکر نمی کنند ﴿۲۴۳﴾
وَقَاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ﴿٢٤٤﴾
و در راه خدا بجنگید و بدانید که خدا شنوای داناست ﴿۲۴۴﴾
مَّن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّـهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً ۚ وَاللَّـهُ یَقْبِضُ وَیَبْسُطُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٤٥﴾
چه کسی قرض میدهد به خدا قرضی نیکو را تا اضافه کند آن را برای او افزودنی بسیار و خدا جمع میکند و پراکنده میسازد و بسوی او باز گردانده میشوید ﴿۲۴۵﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ مِن بَعْدِ مُوسَىٰ إِذْ قَالُوا لِنَبِیٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِکًا نُّقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ ۖ قَالَ هَلْ عَسَیْتُمْ إِن کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا ۖ قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِیَارِنَا وَأَبْنَائِنَا ۖ فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِیلًا مِّنْهُمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ ﴿٢٤٦﴾
آیا نگاه نکردی بسوی گروهی از فرزندان اسراییل بعد از موسی وقتی به پیامبرشان گفتند : برای ما پادشاهی برانگیز که در راه خدا بجنگیم آیا امیدوارید که بر شما جنگ نوشته شود و جنگ نکنید گفتند : که ما را چه می شود ؟ ما که در راه خدا جنگ نکنیم و در حالیکه از شهرمان و از فرزندانمان بیرون رانده شدیم سپس هنگامیکه بر آنها جنگ نوشته شد غیر از گروهی از آنها همگی پشت کردند و خدا به ستمگران داناست﴿۲۴۶﴾
وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللَّـهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طَالُوتَ مَلِکًا ۚ قَالُوا أَنَّىٰ یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَلَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ ۚ قَالَ إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَاهُ عَلَیْکُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ ۖ وَاللَّـهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَن یَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٤٧﴾
و پیامبرشان به آنها گفت : به یقین خدا برای شما طالوت را بعنوان پادشاهی برانگیخت گفتند : چگونه باشد که او بر ما پادشاهی کند و ما به حقیقت از او برای پادشاهی شایسته تریم و در حالیکه به او داده نشد وسعتی از مال (ثروتمند نیست) خدا گفت : البته بر شما برگزیدش و او را کمالی در علم و جسم افزود و خدا دارایی اش را به آنکس که می خواهد می دهد و خدا وسعت دهنده ی داناست ﴿۲۴۷﴾
وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ آیَةَ مُلْکِهِ أَن یَأْتِیَکُمُ التَّابُوتُ فِیهِ سَکِینَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَبَقِیَّةٌ مِّمَّا تَرَکَ آلُ مُوسَىٰ وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِکَةُ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٢٤٨﴾
پیامبرشان به آنها گفت : که البته نشانه فرمانرواییش آنست که برای شما صندوقی می آورد که در آن آرامشی از جانب پروردگارتان است و بقیه ای از آنچه اهل موسی و اهل فرعون ترک کردند . ملائکه آن را حمل میکنند به یقین آیه ای برای شما در آنست اگر باورمندان باشید ﴿۲۴۸﴾
فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّـهَ مُبْتَلِیکُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی وَمَن لَّمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِهِ ۚ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِیلًا مِّنْهُمْ ۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ ۚ قَالَ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو اللَّـهِ کَم مِّن فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةً بِإِذْنِ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿٢٤٩﴾
وآنگاه که طالوت سپاه را جدا کرد گفت: حتماً خدا شما را به رودخانه ای مبتلا میکند (دررنج و سختی می افکند) و آنکس از آن (آب رودخانه) که بنوشد او از من نیست و هر کس آن را ننوشد او از من است مگر آنکه با کف دست آبی بردارد مشتی آب با دستانش و از آن خوردند مگر تعداد کمی از آنها سپس وقتیکه او و کسانیکه با او ایمان آورده بودند ازآنجا رفتند. (گروهی که از آب چشمه نوشیده بودند) گفتند: مقابل جالوت و سپاهش برای ما قدرت انجام کاری نیست. کسانی که گمان داشتند که آنها خدا را ملاقات میکنند گفتند: چه بسیار بودند گروهی اندک که با اجازه خدا بر گروهی زیاد غلبه کردند و خدا با صابران است ﴿۲۴۹﴾
وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ﴿٢٥٠﴾
و وقتی که با جالوت و سپاهش آماده مبارزه شدند گفتند : پروردگارا بر ما صبر را بریز و ما را ثابت قدم کن و ما را در برابر گروه کافران یاری کن ﴿۲۵۰﴾
فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ اللَّـهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّـهُ الْمُلْکَ وَالْحِکْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا یَشَاءُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّـهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿٢٥١﴾
و آنها را با اجازه خداوند شکست دادند و داوود جالوت را کشت و خدا فرمانروایی و حکمت را به او داد و از آنچه می خواست به او آموخت و اگر نبود که خدا بعضی از مردم را بوسیلۀ بعضی دیگر دفع کند حتماً به زمین فساد کشیده میشد و لیکن خدا دارای نعمت است بر جهانیان ﴿۲۵۱﴾
تِلْکَ آیَاتُ اللَّـهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ ۚ وَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٢٥٢﴾
آن آیات خداست که آن را به حقیقت بر تو میخوانیم و البته تو از فرستاده ها هستی ﴿۲۵۲﴾
تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۘ مِّنْهُم مَّن کَلَّمَ اللَّـهُ ۖوَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ ۚ وَآتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِینَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَلَـٰکِنِ اخْتَلَفُوا فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَمِنْهُم مَّن کَفَرَ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ مَا اقْتَتَلُوا وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ﴿٢٥٣﴾
آنها رسولانند بعضی از آنان را نسبت بر بعضی نعمت دادیم از آنها است کسی که خدا با او سخن گفت و منزلت بعضی از آنها را بالا برد و به عیسی پسر مریم روشنگری ها را دادیم و به روح پاک شده (روح القدس) تاییدش کردیم و اگر خدا می خواست کسانی که بعد از آنها بودند جنگ نمی کردند بعد از آنچه از دلایل روشن برایشان آمد و لیکن اختلاف کردند . و از آنها کسی است که باور کرد و از آنهاست کسی که انکار کرد و اگر خدا میخواست جنگ نمی کردند و لیکن خدا انجام میدهد آنچه را بخواهد﴿۲۵۳﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاکُم مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا بَیْعٌ فِیهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْکَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ﴿٢٥٤﴾
ای کسانی که ایمان آورده اید در راه خدا از آنچه به شما روزی دادیم خرج کنید قبل از آنکه بیاید روزی که در آن نه تجارتی, نه دوستی, نه شفاعتی نیست و ناباوران (کافران) آنها ستمگرند ﴿۲۵۴﴾
اللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚلَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ﴿٢٥٥﴾
خدا که خدایی جز او نیست زنده وپاینده است نه خستگی ونه خواب او را نمی گیرد برای اوست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است کیست کسی که نزد او شفاعت کند مگر با اجازه او (خدا) می داند آنچه را که در حضور آنهاست و آنچه که بعد از آنهاست و به چیزی از دانش او (خدا) احاطه ندارند مگر به آنچه (از مقدار دانش که) او بخواهد دانش او آسمانها وزمین را در بر گرفته و حفظ آن دو برایش سخت نیست و او بالاتر و بزرگتر است ﴿۲۵۵﴾
لَا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ ۖ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ ۚ فَمَن یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللَّـهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ﴿٢٥٦﴾
اجباری درپذیرش دین نیست قطعاً با دلیل روشن شد هدایت از گمراهی بیان گشته پس آنکس که طغیانگردر برابر خدا را انکار کند و خدا را باور کند بطور حتم به دستگیره ای مورد اعتماد چنگ زده که گسسته نمی شود و خدا شنوای داناست ﴿۲۵۶﴾
اللَّـهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥٧﴾
خدا سرپرست کسانی است که ایمان دارند آنها را از تاریکیها بسوی نور بیرون می برد و کسانیکه کافر شدند دوستان آنها طغیانگر در برابرخداست آنها را از نور بسوی تاریکی ها بیرون می برند آنها یِاران آتش هستند که در آن سکنی دارند ﴿۲۵۷﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِی حَاجَّ إِبْرَاهِیمَ فِی رَبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللَّـهُ الْمُلْکَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّیَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ قَالَ أَنَا أُحْیِی وَأُمِیتُ ۖ قَالَ إِبْرَاهِیمُ فَإِنَّ اللَّـهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ ۗ وَاللَّـهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٢٥٨﴾
آیا ندیدی کسی را که با ابراهیم در باره پروردگارش خصومت می کرد همان کسی که خدا به او پادشاهی داده بود وقتی که ابراهیم گفت : پروردگار من کسی است که زنده می کند و می میراند گفت : من زنده می کنم و می میرانم ابراهیم گفت : البته خدا خورشید را از مشرق می آورد پس تو آن را از مغرب بیاور و مات و متحیر شد کسی که باور نداشت و خدا قوم ستمگر را هدایت نمی کند﴿۲۵۸﴾
أَوْ کَالَّذِی مَرَّ عَلَىٰ قَرْیَةٍ وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ یُحْیِی هَـٰذِهِ اللَّـهُ بَعْدَ مَوْتِهَا ۖ فَأَمَاتَهُ اللَّـهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ ۖ قَالَ کَمْ لَبِثْتَ ۖ قَالَ لَبِثْتُ یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ ۖ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَىٰ طَعَامِکَ وَشَرَابِکَ لَمْ یَتَسَنَّهْ ۖ وَانظُرْ إِلَىٰ حِمَارِکَ وَلِنَجْعَلَکَ آیَةً لِّلنَّاسِ ۖ وَانظُرْ إِلَى الْعِظَامِ کَیْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَکْسُوهَا لَحْمًا ۚ فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٢٥٩﴾
یا مانند مردی که بر شهری گذر میکرد که در آن خانه ها فرو ریخته بود گفت : خدا آن را چگونه بعد از مرگش زنده میکند و خدا او را یکصد سال میراند سپس او را بر انگیخت . گفت : چه مدت زمان درنگ کردی گفت یک روز یا قسمتی از روز را ماندم گفت بلکه یکصد سال است که مانده ای و به غذایت نگاه کن و به نوشیدنی خود که نگندیده و به خرت نگاه کن و تا تو را آیه ای برای مردم قرار دهیم و به استخوانها نگاه کن که چگونه آن را برجسته می کنیم سپس آن را با گوشتی می پوشانیم پس وقتیکه دلایل برایش روشن شد گفت دانستم که قطعاً خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۲۵۹﴾
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِی الْمَوْتَىٰ ۖ قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن ۖ قَالَ بَلَىٰ وَلَـٰکِن لِّیَطْمَئِنَّ قَلْبِی ۖ قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَىٰ کُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیًا ۚوَاعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٢٦٠﴾
و وقتی که ابراهیم گفت : پروردگارم به من نشان بده چگونه مرده ها را زنده می کنی گفت آیا باور نداری گفت بلی ولیکن برای اینکه قلبم مطمئن شود . گفت پس چهار تا از پرنده ها را بگیر و برای خودت بشدت در هم بکوبشان سپس قسمتی از آنها را بر هر کوهی قرار بده سپس آنها را صدا کن دوان دوان بسویت می آیند وبدان که خداوند نیرومند و حکیم است ﴿۲۶۰﴾
مَّثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنبُلَةٍ مِّائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّـهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٦١﴾
مثل کسانیکه اموال خود را در راه خدا خرج میکنند به مانند دانه ای است که هفت خوشه می رویاند و در هر خوشه ای یکصد دانه وخدا چند برابر میکند برای آنکس که بخواهد وخدا وسعت دهنده داناست ﴿۲۶۱﴾
الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ ثُمَّ لَا یُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى ۙ لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ﴿٢٦٢﴾
کسانیکه اموالشان را در راه خدا خرج میکنند و با منت گذاشتن و اذیت کردن بدنبال خرج کردشان نیستند برای آنها پاداششان پیش پروردگارشان است ونه ترسی بر آنهاست و نه اندوهگین شوند ﴿۲۶۲﴾
قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِّن صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَا أَذًى ۗوَاللَّـهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ ﴿٢٦٣﴾
سخنی به نیکی و عفو کردن بهتر از صدقه ای است که بدنبال آن اذیتی باشد و خدا بی نیاز بردباراست ﴿۲۶۳﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا یُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا ۖ لَّا یَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَیْءٍ مِّمَّا کَسَبُوا ۗ وَاللَّـهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ﴿٢٦٤﴾
ای کسانی که باور دارید صدقه هایتان را با منت و اذیت کردن باطل نکنید مانند کسی که مالش را برای تظاهر به مردم خرج میکند و به خدا و روز آخر باور ندارد پس مثلش مانند مثل صخره مرمر صافی است که گردو خاک روی آنست سپس به آن باران تندی برسد و آن (صخره ی مرمرین) را سخت و محکم ترک می کند توانایی بر هیچ چیز از آنچه بدست آورده اند ندارند و خدا ناباوران را هدایت نمی کند ﴿۲۶۴﴾
وَمَثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ وَتَثْبِیتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُکُلَهَا ضِعْفَیْنِ فَإِن لَّمْ یُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٢٦٥﴾
و مثال آنها که مالهایشان را در طلب رضای خدا و با ثبات کردن از خودشان خرج می کنند مانند باغی است بر تپه ای که به آن بارانی تند برسد سپس میوه اش را چهار برابر می دهد و اگر به آن بارانی تند نرسد جایگاهش بلند است و خدا به آنچه می کنید بیناست ﴿۲۶۵﴾
أَیَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَن تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُ فِیهَا مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَأَصَابَهُ الْکِبَرُ وَلَهُ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِیهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ ۗ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ ﴿٢٦٦﴾
آیا دوست دارد یکنفر از شما که برایش باغی از نخلها و انگورها باشد. از پایین آن رودهایی روان باشد و برای آن از تمام میوه ها باشد و به او پیری برسد و برای او فرزندانی ضعیف باشد سپس گردبادی که در آن آتشی باشد به (باغ) او برسد و سپس بسوزد بدانسان بیان میکند خدا برای شما آیاتش را شاید شما تفکر کنید﴿۲۶۶﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا کَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَکُم مِّنَ الْأَرْضِ ۖ وَلَا تَیَمَّمُوا الْخَبِیثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِآخِذِیهِ إِلَّا أَن تُغْمِضُوا فِیهِ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ ﴿٢٦٧﴾
ای کسانی که ایمان آورده اید از پاکیزه های آنچه بدست آورده اید خرج کنید واز آنچه برای شما بیرون آوردیم از زمین و قصد پلید نکنید که از آن خرج کنید و در حالیکه شما گیرنده آن نیستید مگر آنکه در آن چشم پوشی کنید و بدانید که حتماً خدا بی نیاز و ستوده است ﴿۲۶۷﴾
الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُکُم بِالْفَحْشَاءِ ۖ وَاللَّـهُ یَعِدُکُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا ۗ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴿٢٦٨﴾
شیطان به شما فقر را وعده میدهد و شما را به فحشا دستور میدهد و خدا به شما آمرزشی ازاو و نعمتی وعده میدهد و خداست وسعت دهنده دانا ﴿۲۶۸﴾
یُؤْتِی الْحِکْمَةَ مَن یَشَاءُ ۚ وَمَن یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا ۗ وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٢٦٩﴾
حکمت را به هرکس که می خواهد می دهد و هر کس که به او حکمت داده شود قطعاً خیری بسیاربه او داده شده است و متذکر نمی شوند مگر صاحبان خرد ها ﴿۲۶۹﴾
وَمَا أَنفَقْتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ فَإِنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُهُ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنصَارٍ ﴿٢٧٠﴾
و آنچه خرج می کنید از خرجی یا نذر کنید از نذر پس حتماً خدا آن را میداند و برای ستمگران از یارانی نیست ﴿۲۷۰﴾
إِن تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِیَ ۖ وَإِن تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ ۚ وَیُکَفِّرُ عَنکُم مِّن سَیِّئَاتِکُمْ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٢٧١﴾
اگر صدقه ها را آشکار کنید پس چه خوبست آن و اگر آن را مخفی کنید و به فقرا بدهیدش پس آن بهتر است برای شما و می پو شاند از شما گناهان شما را و خدا به آنچه می کنید آگاه است ﴿۲۷۱﴾
لَّیْسَ عَلَیْکَ هُدَاهُمْ وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ یَهْدِی مَن یَشَاءُ ۗ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَلِأَنفُسِکُمْ ۚ وَمَا تُنفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّـهِ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَیْرٍ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنتُمْ لَا تُظْلَمُونَ ﴿٢٧٢﴾
هدایت آنها بر عهدۀ تو نیست ولکن خدا هدایت میکند هرکس را که بخواهد (اگر خود فرد بخواهد خدا هدایتش می کند) و آنچه از خوبی خرج کنید پس برای شماست و خرج نکنید مگر در طلب روزی خدا و آنچه از خوبی خرج کنید به شما تمام داده میشود وستم نمی شوید ﴿۲۷۲﴾
لِلْفُقَرَاءِ الَّذِینَ أُحْصِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ لَا یَسْتَطِیعُونَ ضَرْبًا فِی الْأَرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِیَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُم بِسِیمَاهُمْ لَا یَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا ۗ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّـهَ بِهِ عَلِیمٌ ﴿٢٧٣﴾
برای فقیرانی که در راه خدا تنگدست شده اند نمی توانند در زمین سفر کنند آنها را کسی که نمی داند ثروتمندانی به حساب می آورد به خاطر خویشتنداری آنها . و تو آنها را از صورتهایشان میشناسی از مردم با اصرار گدایی نمی کنند و آنچه از خوبی خرج کنید پس حتماً خدا به آن داناست ﴿۲۷۳﴾
الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِیَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٢٧٤﴾
کسانی که اموال خودشان را شب و روز و مخفیانه و آشکارا خرج می کنند پس برای آنها پاداششان نزد پروردگارشان است و نه ترسی برای آنهاست و نه اندوهگین شوند ﴿۲۷۴﴾
الَّذِینَ یَأْکُلُونَ الرِّبَا لَا یَقُومُونَ إِلَّا کَمَا یَقُومُ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبَا ۗ وَأَحَلَّ اللَّـهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا ۚ فَمَن جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىٰ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّـهِ ۖ وَمَنْ عَادَ فَأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٧٥﴾
کسانی که بهره پول (نزول یا ربا) را می خورند بلند نمی شوند مگر مانند بلند شدن کسی که شیطان او را از دیوانگی می آزارد بدلیل آنکه آنها گفتند البته تجارت مانند سود پول (نزول یا ربا) است و خدا تجارت (خرید و فروش)را حلال کرد و نزول خوری را حرام کرده و آنکس که بیایدش نصیحیتی از پروردگارش سپس از آن (ربا خوری) دست بکشد پس برای اوست آنچه گذشته و کارش با خداست و هر کس که (نزول خوری را) دوباره از سر گیرد پس آنها یاران آتش هستند که در آن اقامت می گزینند ﴿۲۷۵﴾
یَمْحَقُ اللَّـهُ الرِّبَا وَیُرْبِی الصَّدَقَاتِ ۗ وَاللَّـهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ کَفَّارٍ أَثِیمٍ ﴿٢٧٦﴾
خدا نزول را از بین می برد و صدقات را افزایش میدهد و خدا هر ناباور گناه کاری را دوست ندارد ﴿۲۷۶﴾
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٢٧٧﴾
قطعاً کسانی که باور کردند و عمل نیک انجام دادند و نماز بپا داشتند و زکات دادند برای آنها پاداششان نزد پروردگارشان است ونه ترسی برایشان است و نه اندوهگین شوند ﴿۲۷۷﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَذَرُوا مَا بَقِیَ مِنَ الرِّبَا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٢٧٨﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید حدود خدا را رعایت کنید و آنچه از نزول باقی مانده را رها کنید اگر شما ایمان دارید ﴿۲۷۸﴾
فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِّنَ اللَّـهِ وَرَسُولِهِ ۖ وَإِن تُبْتُمْ فَلَکُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِکُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ ﴿٢٧٩﴾
و اگرآن کار را نکردید پس با خدا ورسولش اعلان جنگ کنید و اگر توبه کردید پس برای شما اصل پول شماست . نه ستم کنید و نه ستم شوید ﴿۲۷۹﴾
وَإِن کَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَیْسَرَةٍ ۚ وَأَن تَصَدَّقُوا خَیْرٌ لَّکُمْ ۖ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٢٨٠﴾
و اگر (بدهکارشما ) در تنگدستی باشد پس مهلت دادن تا ثروتمند شدنی و اگر (بدهی را ) صدقه کنید برای شما بهتر است اگر شما بدانید ﴿۲۸۰﴾
وَاتَّقُوا یَوْمًا تُرْجَعُونَ فِیهِ إِلَى اللَّـهِ ۖ ثُمَّ تُوَفَّىٰ کُلُّ نَفْسٍ مَّا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿٢٨١﴾
وپرهیز کنید از روزی که در آن بسوی خدا بازگردانده می شوید سپس هر نفسی آنچه را کسب کرده تمام داده شود و آنها ستم نشوند ﴿۲۸۱﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَدَایَنتُم بِدَیْنٍ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاکْتُبُوهُ ۚوَلْیَکْتُب بَّیْنَکُمْ کَاتِبٌ بِالْعَدْلِ ۚ وَلَا یَأْبَ کَاتِبٌ أَن یَکْتُبَ کَمَا عَلَّمَهُ اللَّـهُ ۚ فَلْیَکْتُبْ وَلْیُمْلِلِ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَلْیَتَّقِ اللَّـهَ رَبَّهُ وَلَا یَبْخَسْ مِنْهُ شَیْئًا ۚ فَإِن کَانَ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ سَفِیهًا أَوْ ضَعِیفًا أَوْ لَا یَسْتَطِیعُ أَن یُمِلَّ هُوَ فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُ بِالْعَدْلِ ۚ وَاسْتَشْهِدُوا شَهِیدَیْنِ مِن رِّجَالِکُمْ ۖ فَإِن لَّمْ یَکُونَا رَجُلَیْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَن تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَکِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَىٰ ۚ وَلَا یَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا ۚ وَلَا تَسْأَمُوا أَن تَکْتُبُوهُ صَغِیرًا أَوْ کَبِیرًا إِلَىٰ أَجَلِهِ ۚ ذَٰلِکُمْ أَقْسَطُ عِندَ اللَّـهِ وَأَقْوَمُ لِلشَّهَادَةِ وَأَدْنَىٰ أَلَّا تَرْتَابُوا ۖ إِلَّا أَن تَکُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِیرُونَهَا بَیْنَکُمْ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَکْتُبُوهَا ۗ وَأَشْهِدُوا إِذَا تَبَایَعْتُمْ ۚ وَلَا یُضَارَّ کَاتِبٌ وَلَا شَهِیدٌ ۚ وَإِن تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِکُمْ ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۖ وَیُعَلِّمُکُمُ اللَّـهُ ۗ وَاللَّـهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ﴿٢٨٢﴾
ای کسانیکه ایمان آوردید وقتی که معامله نسیه میکنید تا زمان معینی پس آن را بنویسید و باید نویسنده ای میان شما به عدالت بنویسد و امتناع نکند نویسنده از نوشتن همانگونه که به او خدا (نوشتن را) آموخت پس باید بنویسد. و باید دیکته کند کسی که حقی برا اوست و باید رعایت حدود خدا پروردگارش را کند و چیزی را از آن کم نگذارد سپس اگر کسی که برایش حقی متصور است سفیه بود یا ضعیف بود یا نمیتوانست که خودش دیکته کند پس باید سرپرستش به عدالت دیکته کند و باید شاهد بگیرد دو شاهد از مردان و اگر دو مرد نبودند پس یک مرد و دو زن از کسانی که راضی شوید از شاهدان که اگر منحرف شود یکی از آندو پس دیگری تذکر دهد و شاهدان وقتیکه دعوت شدند (از دادن شهادت) امتناع نکنند و بستوه نیاید که کوچک ویا بزرگ آن را بنویسند تا زمان سر رسیدش آن برای شما نزد خدا عادلانه تر است و پایدارتر است برای شهادت و نزدیکتر به آنچه شک نکنید مگر آنکه معامله ای حاضر باشد که بین خودتان ردو بدلش می کنید پس باکی نیست که آن (تجارت حاضر یا نقدی) را ننویسید و وقتی که خرید و فروش می کنید شاهد بگیرید و نویسنده و نه شاهد ضرر نبیند و اگر انجامش دهید پس قطعاً آن نافرمانی است ازجانب شما و حدود خدا را رعایت کنید و خدا به شما یاد میدهد و خدا به هر چیزی تواناست ﴿۲۸۲﴾
وَإِن کُنتُمْ عَلَىٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا کَاتِبًا فَرِهَانٌ مَّقْبُوضَةٌ ۖ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُکُم بَعْضًا فَلْیُؤَدِّ الَّذِی اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْیَتَّقِ اللَّـهَ رَبَّهُ ۗ وَلَا تَکْتُمُوا الشَّهَادَةَ ۚ وَمَن یَکْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿٢٨٣﴾
اگر بر سفری باشید و نویسنده ای پیدا نکنید پس گرویی بگیرید و اگر بعضی از شما به بعضی دیگر امانت دهد پس باید کسی که امانت نزد اوست امانتش را بپردازد و باید حدود خدا پروردگارش را رعایت کند و شهادت را کتمان نکنید و آنکس که آن را کتمان کند پس به یقین او گناهیست در دلش و خدا به آنچه می کنید داناست ﴿۲۸۳﴾
لِّلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ وَإِن تُبْدُوا مَا فِی أَنفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یُحَاسِبْکُم بِهِ اللَّـهُ ۖ فَیَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٢٨٤﴾
برای خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و اگر آشکار کنید آنچه در نفوس شماست یا آن را مخفی سازید خدا شما را بوسیلۀ آن حساب می کند سپس برای آنکس که می خواهد می آمرزد و آنکس را که می خواهد عذاب میکند و خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۲۸۴﴾
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّـهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ ﴿٢٨٥﴾
رسول به آنچه بسوی او از پروردگارش فرستاده شد باور دارد و مومنان همگی باور کردند خدا را و ملائکۀ او را و کتابهای او را و رسولانش را بین هیچیک از رسولانش فرق نمی گذاریم و گفتند شنیدیم و اطاعت کردیم بخششی از توست پروردگار ما و بسوی توست برگشتن ﴿۲۸۵﴾
لَا یُکَلِّفُ اللَّـهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖوَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿٢٨٦﴾
خدا نفسی را مگر به اندازۀ تواناییش تکلیف نمی کند برای اوست آنچه کسب کند و بر اوست آنچه کسب کند. ای پروردگارما, ما را مواخذه نکن اگر فراموش کردیم یا خطا کردیم . ای پروردگار ما و بر ما عهد و پیمانی تحمیل نکن همانگونه که آن را بر کسانی که قبل از ما بودند تحمیل کردی. ای پرودگارما و بر ما تحمیل نکن آنچه را که به آن طاقت نداریم و عفو کن از ما و ببخش برای ما و بر ما رحم کن که تو سرپرست (مولای) ما هستی پس ما را بر گروه کافرین (ناباوران) یاری کن ﴿۲۸۶﴾
۱۱/۸/۱۳۸۷ بنده خدا
۳ـ آل عمران (خاندان عمران)
سورة آل عمران
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
بنام خدای رحم کنندۀ رحم گستر
الم ﴿١﴾
الم ﴿١﴾
اللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ﴿٢﴾
خدایی که خدایی بجز او نیست زنده و ازلی است ﴿۲﴾
نَزَّلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ وَأَنزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِیلَ ﴿٣﴾
بر تو کتاب را فرستاد که به حق تصدیق کننده ای است به آنچه پیش اوست و تورات وانجیل رافرستاد ﴿۳﴾
مِن قَبْلُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ الْفُرْقَانَ ۗ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّـهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ ۗ وَاللَّـهُ عَزِیزٌ ذُو انتِقَامٍ﴿٤﴾
ازقبل هدایتی برای مردم و فرقان (جدا کننده حق و باطل) را فرستاد بطور یقین کسانی که باور به آیات خدا ندارند برای آنها عذابی شدید است وخدا نیرومند وصاحب انتقام است ﴿۴﴾
إِنَّ اللَّـهَ لَا یَخْفَىٰ عَلَیْهِ شَیْءٌ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ﴿٥﴾
به یقین برای خدا چیزی در زمین و نه در آسمان مخفی نیست ﴿۵﴾
هُوَ الَّذِی یُصَوِّرُکُمْ فِی الْأَرْحَامِ کَیْفَ یَشَاءُ ۚ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ﴿٦﴾
او کسی است که شما را در رحم ها (رحم مادران که جنین در آن قرار میکیرد و رشد میکند) تصویر میکند هر طوری که بخواهد .خدایی به جز او نیست نیرومند حکیم است ﴿۶﴾
هُوَ الَّذِی أَنزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ آیَاتٌ مُّحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِیلِهِ ۗ وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّـهُ ۗوَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا ۗ وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ﴿٧﴾
او کسی است که بر تو کتاب را نازل کرد وجهی از آن آیات ، محکم است که آنها مادر کتاب هستند ووجه دیگر آیات ، متشابهات هستند پس کسانیکه در قلبشان انحرافی است آنچه را وجه متشابه از آن (کتاب) است را پیروی می کنند چون بدنبال فتنه هستند ومیخواهند آن را (آیات قرآن را) تاویل کنند در حالیکه کسی تاویل آن را غیر از خدا نمی داند و (دانشمندان) کسانیکه در علم استوار هستند میگویند به آن (آیات چه با وجه محکم و چه با وجه متشابه)ایمان آوردیم همه آن از نزد پروردگار ماست و متذکر(این نکته) نمی شوند مگر صاحبان خرد ﴿۷﴾
*** تمام آیات قرآن کریم هم محکم هستند و هم متشابه به بیانی دیگرتمام آیات قرآن کریم دو وجه دارند وجه محکمات و وجه دیگر که متشابهات هستند یعنی هر آیه در قرآن هم در گروه محکمات است و هم در گروه متشابهات آنچه که مادر کتاب خوانده شده وجه محکم قرآن است به تعبیر دیگر آیات یک تعبیر مشخص و روشنی را که مقصود خداست را بیان میکنند که به آن محکم می گویند و همین آیات میتوانند تعابیر گوناگونی داشته باشند که هر کس بنا به قدرت ادراک خود از آنها بهره برداری میکند که مجموعه ای از این برداشتها را متشابه می گویند .
رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ ﴿٨﴾
پروردگارا قلبهای ما را منحرف نکن بعد از اینکه ما را هدایت کردی و برای ما از پیش خود رحمتی هدیه کن زیرا که تو بسیار عطا کننده هستی﴿۸﴾
رَبَّنَا إِنَّکَ جَامِعُ النَّاسِ لِیَوْمٍ لَّا رَیْبَ فِیهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَا یُخْلِفُ الْمِیعَادَ ﴿٩﴾
پروردگارا قطعاً تو جمع کننده مردم هستی برای روزی که شکی در آن نیست وبه یقین خدا از وعده گاه (روز موعود) تخلف نمی کند ﴿۹﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَن تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّـهِ شَیْئًا ۖ وَأُولَـٰئِکَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ ﴿١٠﴾
مطمئناً کسانی که کافر شدند (باور نکردند) هرگز اموالشان ونه اولادشان از آنها چیزی را از خدا بی نیاز نمی کند وآنها سوخت آتش هستند﴿١۰﴾
کَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللَّـهُ بِذُنُوبِهِمْ ۗ وَاللَّـهُ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿١١﴾
مانند عادت آل فرعون وکسانی که قبل از ایشان آیات ما را تکذیب کردند. پس خدا به دلیل گناهانشان گرفتشان و خدا در عقوبت شدید است ﴿١۱﴾
قُل لِّلَّذِینَ کَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ ۚوَبِئْسَ الْمِهَادُ﴿١٢﴾
به کسانیکه باورنکردند بگو بزودی شکست می خورید وجمع آوریی می شوید بسوی جهنم وچه بد آماده گاهی است ﴿١۲﴾
قَدْ کَانَ لَکُمْ آیَةٌ فِی فِئَتَیْنِ الْتَقَتَا ۖ فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَأُخْرَىٰ کَافِرَةٌ یَرَوْنَهُم مِّثْلَیْهِمْ رَأْیَ الْعَیْنِ ۚ وَاللَّـهُ یُؤَیِّدُ بِنَصْرِهِ مَن یَشَاءُ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَعِبْرَةً لِّأُولِی الْأَبْصَارِ﴿١٣﴾
بطور قطع برای شما آیه ای (نشانه ای) است در دو گروه که باهم روبرو شدند گروهی در راه خدا پیکار میکرد وگروهی دیگر که کافر بودند آنها را دو برابر خودشان با تصور چشم میدیدند و خدا با کمک خود تایید میکند آنکس را که می خواهد البته در آن (نشانه) پیامیست برای صاحبان بینش ﴿١۳﴾
زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِینَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۗذَٰلِکَ مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَاللَّـهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ ﴿١٤﴾
آراسته شد برای مردم دوست داشتن شهوات از زنان وفرزندان وثروت زیاد پرشده از طلا و نقره و اسبانی که در چراگاه می چرند ودامها وکشاورزی آن بهره زندگانی دنیاست وخدا نزد اوست مکان بازگشتن نیکو ﴿١۴﴾
قُلْ أَؤُنَبِّئُکُم بِخَیْرٍ مِّن ذَٰلِکُمْ ۚ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ ۗوَاللَّـهُ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ ﴿١٥﴾
بگو آیا به شما خبر بدهم بهتر از آن را برای شما ؟ برای کسانیکه حدود خدا را رعایت میکنند پیش پروردگارشان باغهایی است که از زیر آنها جویهایی جاریست که درآن اقامت میگزینند وازواجی پاک شده ورضایتی از خداوند وخدا به بندگان بیناست ﴿١۵﴾
الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ﴿١٦﴾
کسانیکه می گویند پروردگار ما به یقین باور کردیم پس برای ما گناهانمان را بیامرز و مارا از عذاب آتش نگهدار﴿١۶﴾
الصَّابِرِینَ وَالصَّادِقِینَ وَالْقَانِتِینَ وَالْمُنفِقِینَ وَالْمُسْتَغْفِرِینَ بِالْأَسْحَارِ﴿١٧﴾
صابران وراستگویان وفروتنان وخرج کنندگان وآمرزش خواهان در هنگام سحرها هستند ﴿١۷﴾
شَهِدَ اللَّـهُ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِکَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١٨﴾
خدا شهادت داد که مطمئناً خدایی جزاو نیست وملائکه (فرشته ها) وصاحبان علم ایستادگان به عدالت هستند (و شهادت می دهند که) خدایی جز او نیست عزتمند حکیم است ﴿١۸﴾
إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللَّـهِ الْإِسْلَامُ ۗ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ ۗ وَمَن یَکْفُرْ بِآیَاتِ اللَّـهِ فَإِنَّ اللَّـهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ﴿١٩﴾
به یقین دین در نزد خدا اسلام است (که از زمان ابراهیم شروع شده و تمام پیامبران طبق آیات قرآن مسلمان هستند) و (در این باره) اختلاف نکردند کسانیکه به آنها کتاب داده شد(اهل کتاب) مگر بعد از آنکه دانش برای آنها آمد (فهمیدند که خدا تنها یک دین به نام اسلام را توسط پیامبران بسوی مردم فرستاده) به ستم و تجاوز بین خودشان (این گفته را انکار کردند) و آنکس که آیات خدا را باور نکند پس یقیناً خدا در حساب کردن سریع است ﴿١۹﴾
فَإِنْ حَاجُّوکَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِیَ لِلَّـهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۗ وَقُل لِّلَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْأُمِّیِّینَ أَأَسْلَمْتُمْ ۚفَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوا ۖ وَّإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْکَ الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّـهُ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ﴿٢٠﴾
و اگر با تو مخاصمه کردند پس بگو روی خودم را برای خدا سلامت کردم وآنکس که من را پیروی کرد وبگو به کسانی که به آنها کتاب داده شد وبه عوام مردم اسلام آورید پس اگر اسلام آوردند پس به یقین هدایت یافته اند واگر روی برتافتند پس بر تو(دستوردیگری) نیست مگر رساندن (پیام خدا) و خدا به بندگان بیناست ﴿۲۰﴾
إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّـهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَیَقْتُلُونَ الَّذِینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ﴿٢١﴾
قطعاً کسانی که آیات خدا را باور نمی کنند و پیامبران را به ناحق میکشند و کسانی از مردم که امر به عدالت میکنند را میکشند پس آنها را به عذابی دردناک بشارت بده ﴿۲۱﴾
أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِینَ ﴿٢٢﴾
آنها کسانی هستند که اعمالشان در دنیا وآخرت تباه شده و برای آنها کمک کننده ای نیست ﴿۲۲﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیبًا مِّنَ الْکِتَابِ یُدْعَوْنَ إِلَىٰ کِتَابِ اللَّـهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ یَتَوَلَّىٰ فَرِیقٌ مِّنْهُمْ وَهُم مُّعْرِضُونَ ﴿٢٣﴾
آیا نگاه نمی کنی بسوی کسانی که بهره ای از کتاب به آنها داده شد خوانده میشوند (دعوت میشوند) بسوی کتاب خدا تا حکم کند بین آنها سپس گروهی از ایشان روی برمی تابند وآنها روی گردان هستند ﴿۲۳﴾
ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِی دِینِهِم مَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿٢٤﴾
آن به خاطر آنست که آنها گفتند هرگز به ما آتش نمیرسد مگر روزهایی معدود وفریبشان داد در دینشان آنچه را که دروغ می بستند ﴿۲۴﴾
فَکَیْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِیَوْمٍ لَّا رَیْبَ فِیهِ وَوُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَّا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿٢٥﴾
پس چگونه است وقتی که جمعشان می کنیم برای روزی که شکی در آن نیست وتمام داده شود به هر نفسی آنچه را کسب کرده و به ایشان ستم نشود ﴿۲۵﴾
قُلِ اللَّـهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَن تَشَاءُ وَتَنزِعُ الْمُلْکَ مِمَّن تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَاءُ ۖ بِیَدِکَ الْخَیْرُ ۖ إِنَّکَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ﴿٢٦﴾
بگو خدایا ای صاحب فرمانروایی : به هر کس که میخواهیی فرمانروایی را میدهی و از هر کس که بخواهی فرمانروایی را میی گیری و هر کس را بخواهی عزیز می کنی و هر کس را بخواهیی ذلیل میکنی خیر به دست توست قطعاً تو بر هر چیزی توانا هستی ﴿۲۶﴾
تُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ ۖ وَتُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ ۖ وَتَرْزُقُ مَن تَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ﴿٢٧﴾
شب را در روز و داخل میکنی روز را در شب داخل میکنی و زنده را از مرده خارج میکنی و مرده را از زنده خارج میکنی و هر کس را که بخواهی بدون حساب روزی میدهی ﴿۲۷﴾
لَّا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّـهِ فِی شَیْءٍ إِلَّا أَن تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَیُحَذِّرُکُمُ اللَّـهُ نَفْسَهُ ۗ وَإِلَى اللَّـهِ الْمَصِیرُ ﴿٢٨﴾
نباید مومنان کسانی را که باور ندارند(کافران) را بعنوان سرپرستانی (برای خود) بگیرند غیر از مومنان وکسی که ان کار را بکند پس از خدا در چیزی نیست مگر آنکه از آنها پرهیز کنید (کافران) پرهیزکردنی و خدا شما را از خودش بر حذر میدارد و برگشتن بسوی خداست ﴿۲۸﴾
قُلْ إِن تُخْفُوا مَا فِی صُدُورِکُمْ أَوْ تُبْدُوهُ یَعْلَمْهُ اللَّـهُ ۗ وَیَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٢٩﴾
بگو اگر آنچه که در سینه های شماست مخفی کنید یا آن را اشکار کنید خدا آن را میداند ومیداند آنچه در آسمانها وآنچه در زمین است وخدا بر هر چیزی تواناست ﴿۲۹﴾
یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَهَا وَبَیْنَهُ أَمَدًا بَعِیدًا ۗ وَیُحَذِّرُکُمُ اللَّـهُ نَفْسَهُ ۗ وَاللَّـهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿٣٠﴾
روزی که هر نفسی آنچه از خوبی عمل کرده را حاضرشده پیدا میکند وآنچه عمل کرده از بدی (آن را پیدا میکند) دوست دارد ای کاش بین او و بین آن (بدی) فاصله بسیار دوری بود وخدا شما را از خودش برحذر میدارد وخدا به بندگان مهربان است ﴿۳۰﴾
قُلْ إِن کُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّـهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّـهُ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٣١﴾
بگو اگر شما خدا را دوست دارید من را پیروی کنید تا خدا شما را دوست بدارد و برای شما گناهانتان رابیامرزد وخدا آمرزنده مهربان است ﴿۳۱﴾
قُلْ أَطِیعُوا اللَّـهَ وَالرَّسُولَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّـهَ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ﴿٣٢﴾
بگو خدا و رسول را اطاعت کنید پس اگر روی بر تافتند بطور حتم خدا نا باوران(کافران) را دوست ندارد ﴿۳۲﴾
إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِیمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِینَ﴿٣٣﴾
به یقین خدا آدم ونوح وآل ابراهیم وآل عمران را نسبت بر جهانیان برگزید ﴿۳۳﴾
ذُرِّیَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ﴿٣٤﴾
نسلی که بعضی از آنها از بعضی دیگر است وخدا شنوای داناست ﴿۳۴﴾
إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا فِی بَطْنِی مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّی ۖ إِنَّکَ أَنتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٣٥﴾
وقتی که همسر عمران گفت پروردگارا من برای تو آنچه را در شکم من است نذر کردم وقفی برای توباشد پس از من قبول کن که قطعاً تو شنوای دانا هستی ﴿۳۵﴾
فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّی وَضَعْتُهَا أُنثَىٰ وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَیْسَ الذَّکَرُ کَالْأُنثَىٰ ۖ وَإِنِّی سَمَّیْتُهَا مَرْیَمَ وَإِنِّی أُعِیذُهَا بِکَ وَذُرِّیَّتَهَا مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ ﴿٣٦﴾
و آنوقت که زاییدش گفت پروردگارا من او را دختر زاییدم وخدا به آنچه زایید داناتر بود و (همسر عمران گفت ) پسر مانند دختر نیست ومن نامش را مریم گذاشتم ومن او را به پیشگاه تو پناه میدهم ونسل اورا از شیطان رانده شده (نیز به تو پناه میدهم) ﴿۳۶﴾
فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَکَفَّلَهَا زَکَرِیَّا ۖ کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ یَا مَرْیَمُ أَنَّىٰ لَکِ هَـٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ ۖإِنَّ اللَّـهَ یَرْزُقُ مَن یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ﴿٣٧﴾
پس پروردگار او را (مریم را) قبولش کرد٫ قبولی نیکو ورویاند (پرورش داد) اورا رویاندنی (پرورش دادنی ) خوب و زکریا سرپرست او شد هر وقت ذکریا بر او(مریم) د اخل میشد در محراب نزد او روزی می یافت می گفت ای مریم اینها از کجا برای تو می آید می گفت آن از جانب خداست که حتماً خدا هر کس را که میخواهد بدون حساب روزی میدهد﴿۳۷﴾
هُنَالِکَ دَعَا زَکَرِیَّا رَبَّهُ ۖ قَالَ رَبِّ هَبْ لِی مِن لَّدُنکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً ۖ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٨﴾
آنجا بود که ذکریا پروردگارش را دعا کرد (خواند) گفت پروردگارا برای من از جانب خودت نسلی پاک ببخش که قطعاً تو شنونده دعا هستی ﴿۳۸﴾
فَنَادَتْهُ الْمَلَائِکَةُ وَهُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّـهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیَىٰ مُصَدِّقًا بِکَلِمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ وَسَیِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِیًّا مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿٣٩﴾
سپس ملائکه او را صدا کردند ودر حالیکه او در محراب به نماز ایستاده بود که (ای ذکریا) خدا تو را به یحیی بشارت میدهد تصدیق کننده به کلمه ای از خدا وآقایی وپارسایی وپیامبری از شایستگان ﴿۳۹﴾
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَقَدْ بَلَغَنِیَ الْکِبَرُ وَامْرَأَتِی عَاقِرٌ ۖ قَالَ کَذَٰلِکَ اللَّـهُ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ﴿٤٠﴾
(ذکریا) گفت پروردگارا من چگونه می توانم صاحب پسری بشوم در حالیکه به من پیری رسیده و همسرم نازاست٫ گفت چنان است که خدا آنچه را میخواهد انجام میدهد﴿۴۰﴾
قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّی آیَةً ۖ قَالَ آیَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ إِلَّا رَمْزًا ۗ وَاذْکُر رَّبَّکَ کَثِیرًا وَسَبِّحْ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَارِ ﴿٤١﴾
گفت پروردگار من٫ برای من آیه ای(نشانه ای) قرار بده گفت آیه (نشانه) تو آنست که با مردم سه روز سخن نگویی مگر به رمز و پروردگارت را بسیار یاد کن واو را به شب و صبح تسبیح کن ﴿۴۱﴾
وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَاکِ وَطَهَّرَکِ وَاصْطَفَاکِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ ﴿٤٢﴾
وقتی که ملائکه گفتند : ای مریم به یقیق خدا تورا بر زنان جهان برگزید و تورا پاک ساخت ﴿۴۲﴾
یَا مَرْیَمُ اقْنُتِی لِرَبِّکِ وَاسْجُدِی وَارْکَعِی مَعَ الرَّاکِعِینَ ﴿٤٣﴾
ای مریم برای پروردگارت تواضع کن و سجده کن و با رکوع کنندگان رکوع کن ﴿۴۳﴾
ذَٰلِکَ مِنْ أَنبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْکَ ۚ وَمَا کُنتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَیُّهُمْ یَکْفُلُ مَرْیَمَ وَمَا کُنتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یَخْتَصِمُونَ ﴿٤٤﴾
این از اخبار غیب است که آن را به سوی تو وحی میکنیم و تو پیش آنها نبودی وقتی که قام هایشان را می انداختند (قرعه کشی میکردند) که کدامیک از ایشان کفیل مریم باشند و کنارشان نبودی وقتی که خصومت میکردند﴿۴۴﴾
إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّـهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهًا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿٤٥﴾
وقتی که ملائکه گفتند : ای مریم به یقین خدا تورا به کلمه ای از او بشارت میدهد که نامش مسیح عیسی پسر مریم که در دنیا و آخرت محترم است و از مقربین است ﴿۴۵﴾
وَیُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٤٦﴾
و با مردم در گهواره ودر پیری سخن میگوید و از شایستگان است ﴿۴۶﴾
قَالَتْ رَبِّ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی وَلَدٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ ۖ قَالَ کَذَٰلِکِ اللَّـهُ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُن فَیَکُونُ ﴿٤٧﴾
گفت پروردگارا چگونه برای من فرزندی باشد در حالیکه بشری به من دست نزده٫ گفت به آنگونه خدا هر چه را بخواهد می آفریند٫ وقتی که بخواهد کاری انجام شود فقط به او (آن کار) میگوید که بشو پس میشود ﴿۴۷﴾
وَیُعَلِّمُهُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنجِیلَ ﴿٤٨﴾
و به او(عیسی) کتاب و حکمت و تورات و انجیل را آموخت ﴿۴۸﴾
وَرَسُولًا إِلَىٰ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنِّی قَدْ جِئْتُکُم بِآیَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ ۖ أَنِّی أَخْلُقُ لَکُم مِّنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ فَأَنفُخُ فِیهِ فَیَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۖ وَأُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْیِی الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِ اللَّـهِ ۖ وَأُنَبِّئُکُم بِمَا تَأْکُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ﴿٤٩﴾
و فرستاده ای به سوی بنی اسرائیل : که مطمئناً برای شما آیه ای از جانب پروردگارتان آورده ام برای شما از گل مانند مجسمه پرنده خلق میکنم سپس بر آن میدمم (فوت میکنم) و با اجازه خدا پرنده ای میشود و کور مادر زاد و پیس را خلاصی میدهم و مردگان را با اجازه خدا زنده میکنم و به شما خبر میدهم آنچه را میخورید و آنچه را در خانه هایتان ذخیره میکنید بطور قطع در آن برای شما آیه ای (نشانه ای) است اگر باورمند هستید ﴿۴۹﴾
وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَکُم بَعْضَ الَّذِی حُرِّمَ عَلَیْکُمْ ۚ وَجِئْتُکُم بِآیَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِیعُونِ﴿٥٠﴾
و تصدیق کننده ای به آنچه در حضور من است از تورات تا حلال کنم بعضی از آنچه را که بر شما حرام شده بود و برای شما آیه ای از پروردگارتان آوردم پس حدود خدا را رعایت کنید و ازمن اطاعت کنید ﴿۵۰﴾
إِنَّ اللَّـهَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ ۗ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ﴿٥١﴾
قطعاً خدا پروردگار من و پروردگار شماست پس فقط او را پرستش کنید این همان راه راست است {پرستش خدای واحد همان راه راست است که ما همواره در نمازهایمان از خدا میخواهیم ما را به راه راست هدایت کن اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ } ﴿۵۱﴾
فَلَمَّا أَحَسَّ عِیسَىٰ مِنْهُمُ الْکُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِی إِلَى اللَّـهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّـهِ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٥٢﴾
سپس وقتی عیسی از ایشان احساس کفر کرد گفت چه کسانی یاران من هستند به سوی خدا حواریون گفتند ما یاران خدا هستیم به خدا ایمان آوردیم و شاهد باش که ما مسلمان هستیم ﴿۵۲﴾
رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ ﴿٥٣﴾ پروردگارا ما به آنچه فرستادی ایمان آوردیم و رسول را پیروی کردیم پس ما را با شاهدان (که شهادت بر توحید دادند) بنویس ﴿۵۳﴾
وَمَکَرُوا وَمَکَرَ اللَّـهُ ۖ وَاللَّـهُ خَیْرُ الْمَاکِرِینَ ﴿٥٤﴾
و تدبیر کردند و خدا هم تدبیر کرد و خدا بهترین تدبیر کنندگان است ﴿۵۴﴾
إِذْ قَالَ اللَّـهُ یَا عِیسَىٰ إِنِّی مُتَوَفِّیکَ وَرَافِعُکَ إِلَیَّ وَمُطَهِّرُکَ مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا وَجَاعِلُ الَّذِینَ اتَّبَعُوکَ فَوْقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَىٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ ۖ ثُمَّ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأَحْکُمُ بَیْنَکُمْ فِیمَا کُنتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٥٥﴾
وقتی که خدا گفت ای عیسی من تورا متوفی میکنم (میمیرانم) وسپس تورا به سوی خودم بالا میبرم و تورا از کسانیکه باور ندارند (کافرند) پاک میکنم. و کسانی که پیروی تو را کردند بالا تراز(کافران) تا روز قیامت قرار میدهم همان کسانیکه باور ندارند پس بازگشت شما به سوی من است و من بین شما در آنچه که شما در آن اختلاف میکردید حکم میکنم ﴿۵۵﴾
فَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِینَ﴿٥٦﴾
و اما کسانیکه باور نکردند پس به عذابی شدید در دنیا وآخرت عذابشان میکنم و برای آنها یاورانی نیست ﴿۵۶﴾
وَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیُوَفِّیهِمْ أُجُورَهُمْ ۗ وَاللَّـهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ ﴿٥٧﴾
و اما کسانیکه باور کردند(ایمان آوردند) و عمل صالح کردند پس به آنها پاداش شان را تمام دهد و خدا ستمکاران را دوست ندارد ﴿۵۷﴾
ذَٰلِکَ نَتْلُوهُ عَلَیْکَ مِنَ الْآیَاتِ وَالذِّکْرِ الْحَکِیمِ﴿٥٨﴾
آن را برای تو میخوانیم از آیات و ذکر حکیم ﴿۵۸﴾
إِنَّ مَثَلَ عِیسَىٰ عِندَ اللَّـهِ کَمَثَلِ آدَمَ ۖ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ کُن فَیَکُونُ﴿٥٩﴾
بطور قطع مثل عیسی نزد خدا مانند آدم است که او را از خاک آفرید سپس به او گفت بشو پس شد ﴿۵۹﴾
الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ فَلَا تَکُن مِّنَ الْمُمْتَرِینَ﴿٦٠﴾
حق از پروردگار توست پس از شک کنندگان نباش ﴿۶۰﴾
فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ﴿٦١﴾
و آنکس که با تو در آن خصومت (دشمنی) کند بعد آنچه از دانش برای تو آمد پس بگو بیائید بخوانیم فرزندان ما و فرزندان شما را و زنان ما و زنان شما را و نفوس ما و نفوس شما را سپس به درگاه خدا تضرع کنیم سپس لعنت خدا را بر دروغ گویان قرار دهیم ﴿۶۱﴾
إِنَّ هَـٰذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ ۚ وَمَا مِنْ إِلَـٰهٍ إِلَّا اللَّـهُ ۚ وَإِنَّ اللَّـهَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٦٢﴾
به یقین این همان داستان های حقیقی است و خدایی بجز خدا نیست و قطعاً خداهمان نیرومند حکیم است ﴿۶۲﴾
فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ بِالْمُفْسِدِینَ﴿٦٣﴾
پس اگر روی برتافتند پس به یقین خدا نسبت به مفسدان داناست ﴿۶۳﴾
قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ کَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ وَلَا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئًا وَلَا یَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٦٤﴾
بگو ای اهل کناب بیائید به طرف کلمه ای که بین ما و بین شما یکسان است که غیر از خدا کسی را نپرستیم و با او کسی را شریک نکنیم و بعضی از ما بعضی دیگر را بعنوان اربابانی غیر از خدا نگیریم (زیر بار فرمان اربابی غیر از خدا نباشیم) پس اگر رویی گرداندند پس بگویید شاهد باشید که ما مسلمان هستیم ﴿۶۴﴾
یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِی إِبْرَاهِیمَ وَمَا أُنزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنجِیلُ إِلَّا مِن بَعْدِهِ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴿٦٥﴾
ای اهل کتاب چرا در باره ابراهیم مخاصمه میکنید در حالیکه تورات و انجیل فرستاده نشده مگر بعد از او ، آیا با عقل درک نمیکنید ﴿۶۵﴾
هَا أَنتُمْ هَـٰؤُلَاءِ حَاجَجْتُمْ فِیمَا لَکُم بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فِیمَا لَیْسَ لَکُم بِهِ عِلْمٌ ۚ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ﴿٦٦﴾
اکنون این حال و روز شماست آیا شما در باره چیزی مخاصمه میکنید که به آن علم ندارید؟ پس چرا مخاصمه میکنید در آنچه دانشی به آن ندارید و خدا میداند و شما نمیدانید ﴿۶۶﴾
مَا کَانَ إِبْرَاهِیمُ یَهُودِیًّا وَلَا نَصْرَانِیًّا وَلَـٰکِن کَانَ حَنِیفًا مُّسْلِمًا وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿٦٧﴾
ابراهیم یهودی و نصرانی نبوده ولیکن یکتا پرستی مسلمان بود و از مشرکان نبود ﴿۶۷﴾
إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ وَهَـٰذَا النَّبِیُّ وَالَّذِینَ آمَنُوا ۗوَاللَّـهُ وَلِیُّ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٦٨﴾
به یقین نزدیکترین مردم به ابراهیم کسانی هستند که اورا پیروی کردند و این پیامبر( محمد ) و کسانیکه باور کردند(مومنان) و خدا سرپرست باور مندان (مومنان) است ﴿۶۸﴾
وَدَّت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یُضِلُّونَکُمْ وَمَا یُضِلُّونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا یَشْعُرُونَ ﴿٦٩﴾
طایفه ای از اهل کتاب دوست داشتند که ای کاش شمار را گمراه میکردند و گمراه نمیکنند مگر خودشان را ولی درک نمیکنند ﴿۶۹﴾
یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّـهِ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ ﴿٧٠﴾
ای اهل کتاب چرا آیات خدا را باور نمیکنید در حالیکه شما شاهد هستید ﴿۷۰﴾
یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٧١﴾
ای اهل کتاب چرا حق را با لباس باطل می پوشانید و حق را کتمان میکنید و در حالیکه شما می دانید(حقیقت چیست)﴿۷۱﴾
وَقَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِی أُنزِلَ عَلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاکْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ﴿٧٢﴾
و طایفه ای از اهل کتاب گفتند ایمان آورید به آنچه فرستاده شد بر کسانیکه ایمان آوردند ابتدا ی روز و انکارش کنید آخر آن (روز) شاید آنها (مومنان از باورشان) بازگردند ﴿۷۲﴾
وَلَا تُؤْمِنُوا إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِینَکُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَىٰ هُدَى اللَّـهِ أَن یُؤْتَىٰ أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِیتُمْ أَوْ یُحَاجُّوکُمْ عِندَ رَبِّکُمْ ۗ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّـهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٧٣﴾
و ایمان نیاورید مگر برای آنکس که دین شما را پیروی کرد بگو به یقین هدایت(حقیقی) ، هدایت خداست که به یکنفر داده می شود مانند آنچه به شما داده شد. ، یا با شما نزد پروردگارتان مخاصمه میکنند؟. بگو قطعاً فزونی بدست خداست آن را به هر کس که میخواهد میدهد و خدا وسعت دهنده داناست ﴿۷۳﴾
یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن یَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿٧٤﴾
اختصاص میدهد رحمتش را بر آنکس که میخواهد و خدا صاحب فزونی بزرگ است ﴿۷۴﴾
وَمِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ یُؤَدِّهِ إِلَیْکَ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِینَارٍ لَّا یُؤَدِّهِ إِلَیْکَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَیْهِ قَائِمًا ۗ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَیْسَ عَلَیْنَا فِی الْأُمِّیِّینَ سَبِیلٌ وَیَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ الْکَذِبَ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾
و از اهل کتاب کسی است که اگر مالی فراوان را به او امانت بدهیی به تو باز میگرداندش و از آنها کسی است اگر به او امانت بسپاری دیناری را به تو باز نمیگرداند مگر آنکه همیشه بر او ایستاده باشی(مراقبش باشی) این به آن جهت است که ایشان گفتند که در مردم عوام برای ما راهی نیست و نسبت بر خدا دروغ را میگویند (حرفهای دروغ را به خدا نسبت میدهند) و در حالیکه ایشان میدانند ﴿۷۵﴾
بَلَىٰ مَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ وَاتَّقَىٰ فَإِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ﴿٧٦﴾
بلکه هر کس که به عهد خود وفا کند و پرهیز کاری کند ، پس قطعاً خدا پرهیزکاران را دوست دارد ﴿۷۶﴾
إِنَّ الَّذِینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّـهِ وَأَیْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِیلًا أُولَـٰئِکَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ وَلَا یُکَلِّمُهُمُ اللَّـهُ وَلَا یَنظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلَا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ﴿٧٧﴾
به یقین کسانی که عهد خدا و باورشان را به قیمتی کم میفروشند آنان کسانی هستند که در آخرت بهره ای برایشان نیست و خدا با آنان سخن نگوید و در روز قیامت بطرف آنان نظر(توجه) نکند و پاکشان نسازد و برای ایشان عذابی دردناک است ﴿۷۷﴾
وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِیقًا یَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْکِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْکِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْکِتَابِ وَیَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ وَیَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ الْکَذِبَ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿٧٨﴾
و قطعاً از آنها گروهی هستند که زبانهایشان را به کتاب میگردانند که تا حساب کنی که از کتاب است در حالیکه از کتاب نیست و میگویند آن از نزد خداست در حالیکه از نزد خدا نیست و بر خدا دروغ را میگویند و در حالیکه آنها میدانند ( حقیقت چیست اما انکارش میکنند) ﴿۷۸﴾
مَا کَانَ لِبَشَرٍ أَن یُؤْتِیَهُ اللَّـهُ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ یَقُولَ لِلنَّاسِ کُونُوا عِبَادًا لِّی مِن دُونِ اللَّـهِ وَلَـٰکِن کُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِمَا کُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتَابَ وَبِمَا کُنتُمْ تَدْرُسُونَ ﴿٧٩﴾
شایسته هیچ بشری نیست که وقتی خدا به او کتاب و حکم و نبوت را میدهد به مردم بگوید غیر از خدا بندگانی برای من باشید و لیکن (آنها می گویند) خدا پرستانی باشید به آنچه کتاب را یاد میگیرید و به آنچه درس میخوانید .﴿۷۹﴾
وَلَا یَأْمُرَکُمْ أَن تَتَّخِذُوا الْمَلَائِکَةَ وَالنَّبِیِّینَ أَرْبَابًا ۗ أَیَأْمُرُکُم بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿٨٠﴾
و(خدا) به شما فرمان نمیدهد که ملائکه و پیامبران را بعنوان اربابانی برای خود بگیرید ، آیا (خدا) شما را به ناباوری(کفر) دستور میدهد؟ بعد از انکه شما مسلمان شدید (مسلمان آزاد است و بندگی و برده گی اربابی غیر از خدا رب العالمین را نمیکند ) . ﴿۸۰﴾
وَإِذْ أَخَذَ اللَّـهُ مِیثَاقَ النَّبِیِّینَ لَمَا آتَیْتُکُم مِّن کِتَابٍ وَحِکْمَةٍ ثُمَّ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مُّصَدِّقٌ لِّمَا مَعَکُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنصُرُنَّهُ ۚ قَالَ أَأَقْرَرْتُمْ وَأَخَذْتُمْ عَلَىٰ ذَٰلِکُمْ إِصْرِی ۖ قَالُوا أَقْرَرْنَا ۚ قَالَ فَاشْهَدُوا وَأَنَا مَعَکُم مِّنَ الشَّاهِدِینَ﴿٨١﴾
و وقتی که خدا پیمان پیامبران را گرفت بدلیل آنچه برای شما از کتاب و حکمت آمد سپس برای شما رسولی آمد که تصدیق کننده است به آنچه با شماست که به او ایمان بیاورید و یاریش کنید ، گفت آیا اقرار کردید و بر آن پیمان من را گرفتید ، گفتند اقرار کردیم ، گفت : پس شاهد باشید و من با شما از شاهدان هستم ﴿۸۱﴾
فَمَن تَوَلَّىٰ بَعْدَ ذَٰلِکَ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٨٢﴾
و آنکس که بعد از آن رو برگرداند ، پس آنها نا فرمان هستند ﴿۸۲﴾
أَفَغَیْرَ دِینِ اللَّـهِ یَبْغُونَ وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَکَرْهًا وَإِلَیْهِ یُرْجَعُونَ﴿٨٣﴾
آیا غیر دین خدا را میخواهند و برای او تسلیم گردیده آنکس که در آسمانها و زمین است خواسته و ناخواسته و به سوی او بازگردانده میشوند ﴿۸۳﴾
قُلْ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ عَلَیْنَا وَمَا أُنزِلَ عَلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِیَ مُوسَىٰ وَعِیسَىٰ وَالنَّبِیُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿٨٤﴾
بگو ایمان آوردیم به خدا و آنچه نازل شد بر ما و آنچه نازل شد بر ابراهیم و اسمائیل و اسحاق و یعقوب و الاسباط و آنچه داده شد به موسی و عیسی و پیامبران از جانب پروردگارشان هیچ فرقی بین هیچیک از آنها نیست و ما برآن (دیدگاه) مسلمانان هستیم .﴿۸۴﴾
وَمَن یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلَامِ دِینًا فَلَن یُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِینَ﴿٨٥﴾
و آنکس که غیر از اسلام دینی را بخواهد ، پس هرگز قبول از او نشود(چون تمام پیامبران در قرآن مسلمان هستند و اسلام را تبلیغ میکردند) و او در آخرت از زیان کنندگان است .﴿۸۵﴾
کَیْفَ یَهْدِی اللَّـهُ قَوْمًا کَفَرُوا بَعْدَ إِیمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ ۚ وَاللَّـهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ﴿٨٦﴾
چگونه خدا قومی را که بعد از ایمانشان ناباور (کافر) شدند هدایت کند و شهادت دادند که قطعاً رسول حق است و برای آنها روشنگریی ها آمد و خدا قوم ستمگران را هدایت نمیکند .﴿۸۶﴾
أُولَـٰئِکَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَیْهِمْ لَعْنَةَ اللَّـهِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ ﴿٨٧﴾
آنان کسانی هستند که پاداش آنها آنست که لعنت خدا و ملائکه و مردم همگی بر ایشان است ﴿۸۷﴾
خَالِدِینَ فِیهَا لَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ یُنظَرُونَ﴿٨٨﴾
همگی در آن اقامت میگزینند از آنها عذاب تخفیف داده نشود و به آنها مهلت داده نشود .﴿۸۸﴾
إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِکَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ﴿٨٩﴾
مگر کسانیکه بعد از آن توبه کردند و اصلاح کردند ، پس قطعاً خدا آمرزنده مهربان است﴿۸۹﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بَعْدَ إِیمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا کُفْرًا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الضَّالُّونَ ﴿٩٠﴾
به یقین کسانیکه بعد از باورشان (ایمانشان) ناباور(کافر) شدند سپس بر انکارشان (کفرشان) افزودند هرگز ازآنها توبه هایشان قبول نشود و آنان گمراهان هستند .﴿۹۰﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ فَلَن یُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ ۗ أُولَـٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِینَ ﴿٩١﴾
قطعاً کسانیکه باور نکردند (ایمان نیاوردند) و مردند در حالیکه ناباور (کافر) بودند٫ پس از هیچیک ازآنها هرگز قبول نشود به اندازۀ پهناوری زمین پر از طلا ، واگرچه بخواهند که آن را عوض دهند. آنان هستند که برای آنها عذابی دردناک است و برایشان یاورانیی نیست.﴿۹۱﴾
لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِن شَیْءٍ فَإِنَّ اللَّـهَ بِهِ عَلِیمٌ ﴿٩٢﴾
هرگز به نیکی نمیرسید تا وقتی که از آنچه دوست دارید خرج کنید(انفاق کنید) و آنچه خرج میکنید (انفاق می کنید) از چیزی حتماً خدا آنرا میداند .﴿۹۲﴾
کُلُّ الطَّعَامِ کَانَ حِلًّا لِّبَنِی إِسْرَائِیلَ إِلَّا مَا حَرَّمَ إِسْرَائِیلُ عَلَىٰ نَفْسِهِ مِن قَبْلِ أَن تُنَزَّلَ التَّوْرَاةُ ۗ قُلْ فَأْتُوا بِالتَّوْرَاةِ فَاتْلُوهَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٩٣﴾
همه غذاها برای بنی اسرائیل حلال بود مگر آنچه را اسرائیل بر خودش حرام کرد قبل از آنکه تورات نازل شود ، بگو پس تورات را بیاورید و بخوانیدش اگر شما راست میگویید .﴿۹۳﴾
فَمَنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ الْکَذِبَ مِن بَعْدِ ذَٰلِکَ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٩٤﴾ پس هر کس پس از آن بر خدا دروغی را ببندد ، پس آنها ستمکاران هستند ﴿۹۴﴾
قُلْ صَدَقَ اللَّـهُ ۗ فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿٩٥﴾
بگو خدا راست گفت ، و آیین ابراهیم ،یکنا پرست را پیروی کنید واو از مشرکان نبود .﴿۹۵﴾
إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّةَ مُبَارَکًا وَهُدًى لِّلْعَالَمِینَ﴿٩٦﴾
قطعاً اولین خانه ای که برای مردم درست شد همان بکه یا مکه مبارک است و هدایتی برای مردم جهان. ﴿۹۶﴾
فِیهِ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَاهِیمَ ۖ وَمَن دَخَلَهُ کَانَ آمِنًا ۗ وَلِلَّـهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ سَبِیلًا ۚ وَمَن کَفَرَ فَإِنَّ اللَّـهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ﴿٩٧﴾
در آن آیات روشن است مقام ابراهیم و آنکس که داخل آن شود باید در امنیت باشد و حج خانه بر مردم برای خداست هر کس که بتواند بسوی آن برود و هر کس انکار کند (کافر شود) پس البته خدا از مردم جهان بی نیاز است ﴿۹۷﴾
قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّـهِ وَاللَّـهُ شَهِیدٌ عَلَىٰ مَا تَعْمَلُونَ﴿٩٨﴾
بگو ای اهل کتاب چرا آیات خدا را انکار میکنید و خدا بر آنچه میکنید شاهد است .﴿۹۸﴾
قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا وَأَنتُمْ شُهَدَاءُ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿٩٩﴾
بگو ای اهل کتاب چرا از راه خدا ممانعت میکنید ٫ کسی را که آن را باور کرده است و میخواهید منحرفش کنید؟ در حالیکه شما شاهد هستید و خدا از آنچه میکنید غافل نیست .﴿۹۹﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِن تُطِیعُوا فَرِیقًا مِّنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ یَرُدُّوکُم بَعْدَ إِیمَانِکُمْ کَافِرِینَ ﴿١٠٠﴾
ای کسانیکه باور دارید (ایمان دارید) اگر گروهی از کسانی را که کتاب به ایشان داده شد اطاعت کنید شما را بعد از باورتان به نا باوری برمیگردانند.﴿۱۰۰﴾
وَکَیْفَ تَکْفُرُونَ وَأَنتُمْ تُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ آیَاتُ اللَّـهِ وَفِیکُمْ رَسُولُهُ ۗوَمَن یَعْتَصِم بِاللَّـهِ فَقَدْ هُدِیَ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿١٠١﴾
وچگونه انکار می کنید ودر حالیکه آیات خدا بر شما خوانده میشود و رسولش در میان شماست وهر کس به خدا پناهنده شود پس قطعاً به راه راست هدایت شده ﴿۱۰۱﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ﴿١٠٢﴾
ای کسانیکه باور کرده اید حدود خدا را رعایت کنید حق رعایتش ونمیرید مگر آنکه مسلمانان باشید ﴿۱۰۲﴾
وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّـهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا ۗکَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠٣﴾
و همگی ریسمان خدا را نگهدارید ومتفرق نشوید ویاد کنید نعمت خدا را بر شما وقتی که دشمن یکدیگر بودید پس میان قلبهای شما محبت افکند و صبح کردید به نعمت او در حالیکه برادران هم بودید و بر لبه گودالی از آتش بودید سپس شما را از آن نجات داد آنگونه خدا آیاتش را برای شما بیان میکند شاید شما هدایت یابید ﴿۱۰۳﴾
وَلْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ ۚ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿١٠٤﴾
باید از شما امتی باشد که بسوی خوبی می خوانند و به کارهای شایسته امر میکنند و از کارهای ناپسند باز میدارند آنها رستگاران هستند ﴿۱۰۴﴾
وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ ۚ وَأُولَـٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ﴿١٠٥﴾
مانند کسانی نباشید که متفرق شدند واختلاف کردند بعد از آنچه از روشنگریها برایشان آمد و برای آنان عذابی بزرگ است ﴿۱۰۵﴾
یَوْمَ تَبْیَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ ۚ فَأَمَّا الَّذِینَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَکَفَرْتُم بَعْدَ إِیمَانِکُمْ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا کُنتُمْ تَکْفُرُونَ﴿١٠٦﴾
روزی که صورتهایی سفید شود و صورتهایی سیاه گردد اما کسانیکه صورتهایشان سیاه گردیده آیا انکار کردید (کافر شدید) بعد از باورتان (ایمانتان) پس بچشید عذاب را بدلیل آنچه انکار میکردید ﴿۱۰۶﴾
وَأَمَّا الَّذِینَ ابْیَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِی رَحْمَةِ اللَّـهِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ﴿١٠٧﴾
اما کسانیکه صورتهایشان سفید شده پس در رحمت خدا هستند که در ان جایگزین هستند ﴿۱۰۷﴾
تِلْکَ آیَاتُ اللَّـهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ ۗوَمَا اللَّـهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِّلْعَالَمِینَ ﴿١٠٨﴾
آن آیات خدا ست که برای تو به حق می خوانیمش و خدا ظلمی را برای جهانیان نمی خواهد﴿۱۰۸﴾
وَلِلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۚ وَإِلَى اللَّـهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ﴿١٠٩﴾
و آنچه در آسمانها وآنچه در زمین است برای خداست و کارها بسوی خدا باز گردانیده شود ﴿۱۰۹﴾
کُنتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ ۗ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْکِتَابِ لَکَانَ خَیْرًا لَّهُم ۚ مِّنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَکْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿١١٠﴾
شما امت خوبی بودید که برای مردم بیرون آورده شدید که به کارهای شایسته امر می کنید و از کارهای ناپسند باز میدارید و خدا را باور میکنید واگر اهل کتاب باور میکردند برای آنها خوب بود ازآنها کسانی هستند که باور دارند وبیشتر آنها نافرمان هستند ﴿۱۱۰﴾
لَن یَضُرُّوکُمْ إِلَّا أَذًى ۖ وَإِن یُقَاتِلُوکُمْ یُوَلُّوکُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا یُنصَرُونَ﴿١١١﴾
هرگز به شما ضرری نمی رسانند مگر اذیتی واگر با شما بجنگند پشت ها یشان را بر شما بر می گردانند سپس یاری نشوند ﴿۱۱۱﴾
ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ أَیْنَ مَا ثُقِفُوا إِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ اللَّـهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّـهِ وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الْمَسْکَنَةُ ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُوا یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّـهِ وَیَقْتُلُونَ الْأَنبِیَاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ ۚ ذَٰلِکَ بِمَا عَصَوا وَّکَانُوا یَعْتَدُونَ ﴿١١٢﴾
بر آنها خواری زده شد هر کجا یافت شوند مگر به عهد و پیمانی از خدا وعهد و پیمانی از مردم (بپیونندند) و به خشمی از خدا باز گشتند و بر آنها ذلت وخواری زده شد آن بدان جهت بود که آنها آیات خدا را باور نمی کردند و پیامبران را به ناحق می کشتند وآن (کار) به خاطر آن بود که عصیان کردند و تجاوز می کردند ﴿۱۱۲﴾
لَیْسُوا سَوَاءً ۗ مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ یَتْلُونَ آیَاتِ اللَّـهِ آنَاءَ اللَّیْلِ وَهُمْ یَسْجُدُونَ﴿١١٣﴾
مساوی نیستند . از اهل کتاب امتی است قیام کرده که آیات خدا را هنگام شب می خوانند وآنها سجده میکنند ﴿۱۱۳﴾
یُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَیُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَأُولَـٰئِکَ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١١٤﴾
خدا را و روز آخر را باور می کنند و به خوبی امر می کنند و از ناشایست باز میدارند و در خوبیها می شتابند وآنها از شایسته ها هستند ﴿۱۱۴﴾
وَمَا یَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَلَن یُکْفَرُوهُ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ بِالْمُتَّقِینَ ﴿١١٥﴾
آنچه از خوبی میکنند پس هرگز آن را انکار نکنند و خدا به رعایت کنندگان داناست﴿۱۱۵﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَن تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّـهِ شَیْئًا ۖ وَأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۚ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿١١٦﴾
قطعاً کسانیکه باور نکردند هرگز ازآنها اموالشان ونه اولادشان چیزی را از خدا بی نیاز نکند وآنان دوستان آتش هستند که در آن اقامت میگزینند ﴿۱۱۶﴾
مَثَلُ مَا یُنفِقُونَ فِی هَـٰذِهِ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَثَلِ رِیحٍ فِیهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَکَتْهُ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّـهُ وَلَـٰکِنْ أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿١١٧﴾
مثل آنچه در این زندگی دنیا خرج میکنند مانند بادی است که درآن سرمایی سخت است که به زمین زراعتی قومی که بر خودشان ستم کردند اصابت کرده و آنرا از بین برده است و خدا به آنها ستم نکرد ولیکن خودشان بر خود ستم میکنند ﴿۱۱۷﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِّن دُونِکُمْ لَا یَأْلُونَکُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ ۚ قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ ۖ إِن کُنتُمْ تَعْقِلُونَ﴿١١٨﴾
ای کسانیکه ایمان آوردید برای خود نزدیکانی غیر از خودتان که در نابودی شما کوتاهی نمی کنند نگیرید دوست دارند که شما در سختی باشید البته بغض آنها از دهانهایشان آشکار است و آنچه مخفی می کند سینه هایشان بزرگتر است به یقین برای شما آیات را بیان کردیم اگر شما عاقل باشید ﴿۱۱۸﴾
هَا أَنتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا یُحِبُّونَکُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْکِتَابِ کُلِّهِ وَإِذَا لَقُوکُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَیْکُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَیْظِ ۚ قُلْ مُوتُوا بِغَیْظِکُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ﴿١١٩﴾
حالا شما دوستشان دارید ولی آنها شما را دوست ندارند وایمان می آورید به همه کتاب و وقتی شما را ملاقات می کنند می گویند ایمان آوردیم و وقتی به خلوت می روند از فرط خشم برای شما سر انگشتان خود را به سختی گاز میگیرند بگو به خشم خودتان بمیرید قطعاً خدا به اسرار سینه ها داناست ﴿۱۱۹﴾
إِن تَمْسَسْکُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْکُمْ سَیِّئَةٌ یَفْرَحُوا بِهَا ۖ وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا ۗإِنَّ اللَّـهَ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ ﴿١٢٠﴾
اگر خوبی به شما برسد ناراحتشان میکند واگر به شما بدی برسد به آن شاد میشوند و اگر صبر کنید ومراعات کنید حیله ایشان چیزی را به شما ضرر نمی رساند به یقین خدا به آنچه میکنید احاطه دارد ﴿۱۲۰﴾
وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِکَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِینَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿١٢١﴾
و وقتی که بامدادان از پیش اهل خود رفتی باور کنندگان (مومنان) را در جایگاههایی برای جنگ مستقر میکردی و خدا شنوایی داناست ﴿۱۲۱﴾
إِذْ هَمَّت طَّائِفَتَانِ مِنکُمْ أَن تَفْشَلَا وَاللَّـهُ وَلِیُّهُمَا ۗ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٢٢﴾
وقتی که قصد کردند دو گروه از شما که سستی کنند وخدا سرپرست آنها بود پس مومنان باید بر خدا توکل کنند ﴿۱۲۲﴾
وَلَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّـهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ ۖفَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٢٣﴾
وبطور یقین خدا شما را در بَدر یاری کرد ِ٫ وشما خوار بودید پس حدود خدا را رعایت کنید شاید شما شکر گذارید ﴿۱۲۳﴾
إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِینَ أَلَن یَکْفِیَکُمْ أَن یُمِدَّکُمْ رَبُّکُم بِثَلَاثَةِ آلَافٍ مِّنَ الْمَلَائِکَةِ مُنزَلِینَ﴿١٢٤﴾
وقتی به مومنین میگفتی : آیا برای شما کافی نیست که پروردگارتان شما را کمک میدهد توسط سه هزار ملایکه که نازل شدند یاری کرد ﴿۱۲۴﴾
بَلَىٰ ۚ إِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَیَأْتُوکُم مِّن فَوْرِهِمْ هَـٰذَا یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُم بِخَمْسَةِ آلَافٍ مِّنَ الْمَلَائِکَةِ مُسَوِّمِینَ﴿١٢٥﴾
بلکه اگر صبر کنید ورعایت کنید و (مانند) این برای شما از اجتماع ایشان می آید پروردگارتان شما را به پنج هزار از ملایکه نشان داران کمک میدهد ﴿۱۲۵﴾
وَمَا جَعَلَهُ اللَّـهُ إِلَّا بُشْرَىٰ لَکُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُکُم بِهِ ۗوَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّـهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ﴿١٢٦﴾
وقرارش نداد خدا مگر برای بشارتی برای شما وتا قلبهاینان به آن مطمئن شود ویاری نیست مگر از نزد خدای نیرومند حکیم ﴿۱۲۶﴾
لِیَقْطَعَ طَرَفًا مِّنَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَوْ یَکْبِتَهُمْ فَیَنقَلِبُوا خَائِبِینَ ﴿١٢٧﴾
برای اینکه قسمتی از کسانیکه کافر شدند را باز دارد یا شکستشان دهد سپس نا امید باز گردند﴿۱۲۷﴾
لَیْسَ لَکَ مِنَ الْأَمْرِ شَیْءٌ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ أَوْ یُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ﴿١٢٨﴾
برای تو از امر چیزی نیست (توای پیامبر نمیتوانی دخالتی در کار خدا بکنی) اگر توبه آنان را بپذیرد یا عذابشان کند پس آنها ستمگران هستند ﴿۱۲۸﴾
وَلِلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۚ یَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ﴿١٢٩﴾
وبرای خداست آنچه در آسمانها وآنچه در زمین است برای آنکس که میخواهد می آمرزد و آنکس را که میخواهد عذاب می کند و.خداست آمرزنده مهربان﴿۱۲۹﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَأْکُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُّضَاعَفَةً ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ﴿١٣٠﴾
ای کسانیکه ایمان آوردید سود پول (ربا) را نخورید سودهایی چند برابر واز خدا بترسید شاید رستگار شوید ﴿۱۳۰﴾
وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ﴿١٣١﴾
و مراقب باشید آتشی را که برای کافران آماده شده ﴿۱۳۱﴾
وَأَطِیعُوا اللَّـهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿١٣٢﴾
و اطاعت کنید خدا ورسولش را شاید رحم شوید ﴿۱۳۲﴾
وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ ﴿١٣٣﴾
و بشتابید بسوی آمرزشی از پروردکارتان وباغی که کالایش آسمانها وزمین است برای رعایت کنندگان حدود خدا آماده شده ﴿۱۳۳﴾
الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّـهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿١٣٤﴾
(کسانیکه (انفاق میکنند) در شادمانی وسختی خرج میکنند وساکت کنندگان خشم و گذشت کنندگان از مردم و خدا نیکوکاران را دوست دارد ﴿۱۳۴﴾
وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّـهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّـهُ وَلَمْ یُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿١٣٥﴾
و کسانیکه وقتی فحشایی انجام میدهند یا ستمی بر خود میکنند به یاد خدا می افتند سپس برای گناهانشان طلب آمرزش میکنند وچه کسی غیر از خدا میتواند گناهان را بیامرزد و بر آنچه انجام داده اند پا فشاری نمی کنند وآنها می دانند (که خطا کرده اند) ﴿۱۳۵﴾
أُولَـٰئِکَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚوَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ﴿١٣٦﴾
آنها هستند که پاداششان آمرزشی از پروردگارشان است و باغهایی که از زیر آن رودهایی جاریست در آن اقامت می گزینند وچه خوبست مزد عمل کنندگان ﴿۱۳۶﴾
قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِکُمْ سُنَنٌ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿١٣٧﴾
به یقین قبل از شما سنتهایی (آیین هایی) ترک (رها) شده پس در زمین سفر کنید سپس ببینید عاقبت تکذیب کنندگان چگونه بود ﴿۱۳۷﴾
هَـٰذَا بَیَانٌ لِّلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ﴿١٣٨﴾
این بیانی است برای مردم و هدایتی وپندی برای رعایت کنندگان است ﴿۱۳۸﴾
وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ﴿١٣٩﴾
و سست نشوید و اندوهگین نشوید وشما برتر هستید اگر باور کنید ﴿۱۳۹﴾
إِن یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ ۚ وَتِلْکَ الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَتَّخِذَ مِنکُمْ شُهَدَاءَ ۗ وَاللَّـهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ﴿١٤٠﴾
اگر به شما زخمی میرسد به یقین به قوم (مقابلتان که با شما میجنگند) زخمی مانند آن رسیده است واین روزها (روزگار) را بین مردم میگردانیمش و قطعاً خدا میداند کسانی را که ایمان آوردند و ازمیان شما شاهدانی می گیرد وخدا ستم کاران را دوست ندارد ﴿۱۴۰﴾
وَلِیُمَحِّصَ اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَمْحَقَ الْکَافِرِینَ ﴿١٤١﴾
وقطعاً خدا کسانی را که ایمان آورند را پاک میسازد و کافران را هلاک میکند ﴿۱۴۱﴾
أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَعْلَمِ اللَّـهُ الَّذِینَ جَاهَدُوا مِنکُمْ وَیَعْلَمَ الصَّابِرِینَ ﴿١٤٢﴾
آیا (نزد خود اینگونه) حساب میکنید که به بهشت وارد میشوید ومی پندارید که خدا نمیداند چه کسانی از شما جهاد کردند ؟ و صابران را نمی شناسد ؟ ﴿۱۴۲﴾
وَلَقَدْ کُنتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِن قَبْلِ أَن تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَیْتُمُوهُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿١٤٣﴾
وبطور یقین شما در آرزوی مرگ بودید قبل از آنکه ملاقاتش کنید و حتما او (مرگ) را می بینید وشما تامل میکنید ﴿۱۴۳﴾
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِکُمْ ۚ وَمَن یَنقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرَّ اللَّـهَ شَیْئًا ۗ وَسَیَجْزِی اللَّـهُ الشَّاکِرِینَ﴿١٤٤﴾
و محمد بجز رسول چیز دیگری نیست البته قبل از او رسولانی در گذشته اند (مرده اند) آیا بعد از این هر گاه بمیرد یا کشته شود بر پیشینه خود دگرگون میشوید (به زمان جاهلیت خود برمی گردید) وهر کس بر پیشینه خودش دگرگون شود پس هرگز به خدا چیزی را ضرر نمی رساند و بزودی خدا شاکران را جزا میدهد ﴿۱۴۴﴾
وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ کِتَابًا مُّؤَجَّلًا ۗ وَمَن یُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن یُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا ۚ وَسَنَجْزِی الشَّاکِرِینَ ﴿١٤٥﴾
و نبوده است کسی بمیرد (کسی(نمیتواند بمیرد) مگر با اجازه خدا و کتابیست زمان دار وهر کس می خواهد پاداش دنیا را از آن به او میدهیم وآنکس که می خواهد پاداش آخرت را ازآن به او می دهیم وبزودی شاکران را پاداش میدهیم ﴿۱۴۵﴾
وَکَأَیِّن مِّن نَّبِیٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَکَانُوا ۗ وَاللَّـهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ ﴿١٤٦﴾
وچه بسیار از پیامبری که خدا پرستان بسیاری همراه او جنگیدند سپس سست نشدند به آنچه به آنها رسید در راه خدا و ضعیف نشدند وذلیل نشدند وخدا صابران را دوست دارد ﴿۱۴۶﴾
وَمَا کَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِی أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ﴿١٤٧﴾
و سخن ایشان چیزی نبود مگر آنکه گفتند پروردگارا برای ما گناهان ما را بیامرز وزیاده روی ما را در کارهایمان (بیامرز) و قدمهای ما را تثبیت کن و ما را در برابر قوم ناباور یاری کن ﴿۱۴۷﴾
فَآتَاهُمُ اللَّـهُ ثَوَابَ الدُّنْیَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ ۗ وَاللَّـهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿١٤٨﴾
و خدا به ایشان ثواب دنیا را و ثواب خوب آخرت را داد وخدا نیکوکاران را دوست دارد ﴿۱۴۸﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِن تُطِیعُوا الَّذِینَ کَفَرُوا یَرُدُّوکُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِکُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِینَ ﴿١٤٩﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید اگر از کسانی که کافرند اطاعت کنید شما را بر پیشینه های تان (زمان جاهلی گذشته اتان) بر می گردانند سپس دگرگون میشوید ضرر کننده هایی ﴿۱۴۹﴾
بَلِ اللَّـهُ مَوْلَاکُمْ ۖ وَهُوَ خَیْرُ النَّاصِرِینَ ﴿١٥٠﴾
آری فقط خدا مولای شماست واو بهترین کمک کنندگان است ﴿۱۵۰﴾
سَنُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَکُوا بِاللَّـهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا ۖ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۚ وَبِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِینَ﴿١٥١﴾
بزودی در دل کسانیکه کافرند ترس را می اندازیم به دلیل آنچه چیزی را شریک خدا کردند که برای آن دلیلی نازل نشده و پناهگاهشان آتش است و جایگاه ستمگران چه بد است ﴿۱۵۱﴾
وَلَقَدْ صَدَقَکُمُ اللَّـهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِی الْأَمْرِ وَعَصَیْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاکُم مَّا تُحِبُّونَ ۚ مِنکُم مَّن یُرِیدُ الدُّنْیَا وَمِنکُم مَّن یُرِیدُ الْآخِرَةَ ۚ ثُمَّ صَرَفَکُمْ عَنْهُمْ لِیَبْتَلِیَکُمْ ۖ وَلَقَدْ عَفَا عَنکُمْ ۗوَاللَّـهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ﴿١٥٢﴾
وبه یقین خدا به شما راست گفت وعده اش را وقتی که آنها را با اجازه او تارو مار می کردید تا وقتیکه شکست خوردید و در کار نزاع کردید و نافرمانی کردید بعد از آنچه به شما نشان داد آنچه را دوست داشتید .گروهی از شما هستند که زندگی دنیا را می خواهند و گروهی از شما هستند که آخرت را می خواهند سپس شما را از آنها منحرف کرد برای اینکه شما را مبتلا کند و به یقین از شما عفو کرد وخدا نسبت به مومنین صاحب نعمت است ﴿۱۵۲﴾
إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَىٰ أَحَدٍ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ فِی أُخْرَاکُمْ فَأَثَابَکُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِّکَیْلَا تَحْزَنُوا عَلَىٰ مَا فَاتَکُمْ وَلَا مَا أَصَابَکُمْ ۗ وَاللَّـهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٥٣﴾
وقتیکه بالا میرفتید و برای احدی بر نمی گشتید ( به کسی توجه نمیکردید) و رسول شما را در یکدیگر ( و با هم بودن) دعوت میکرد سپس به شما پاداش داد پوششی بر پوششی تا برای آنچه از شما فوت شد اندوهگین نباشید و نه به آنچه بر شما اصابت کرد و خدا به آنچه میکنید آگاه است ﴿۱۵۳﴾
ثُمَّ أَنزَلَ عَلَیْکُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا یَغْشَىٰ طَائِفَةً مِّنکُمْ ۖوَطَائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ یَظُنُّونَ بِاللَّـهِ غَیْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِیَّةِ ۖ یَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الْأَمْرِ مِن شَیْءٍ ۗ قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ کُلَّهُ لِلَّـهِ ۗ یُخْفُونَ فِی أَنفُسِهِم مَّا لَا یُبْدُونَ لَکَ ۖ یَقُولُونَ لَوْ کَانَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ شَیْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا ۗ قُل لَّوْ کُنتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ إِلَىٰ مَضَاجِعِهِمْ ۖ وَلِیَبْتَلِیَ اللَّـهُ مَا فِی صُدُورِکُمْ وَلِیُمَحِّصَ مَا فِی قُلُوبِکُمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿١٥٤﴾
سپس بر شما پس از غم امنیتی نازل کرد٫ چرتی که بیهوش میکرد طایفه ای از شما را و طایفه ای که قطعاً آنها را جانهایشان بی قرار کرده بود به خدا به ناحق گمان میبرند پندار جاهلیت می گویند آیا برای ما چیزی از دستور هست ( آیا دستور جنگ بعهده ماست؟) بگو قطعا دستور همه اش برای خداست در جانهایشان مخفی میکنند چیزی را که آن را برای تو آشکار نمی کنند میگویند : اگر برای ما چیزی از دستور بود (اگر دستور جنگ با ما بود) در اینجا کشته نمی شدیم بگو اگر در خانه هایتان هم بودید قطعاً (مرگ) آشکار میشد برای کسانیکه برایشان کشته شدن نوشته شده بود بسوی خواب گاهشان (مرگ تا محدوده خوابگاه هایشان هم آنها را تعقیب میکرد) وتا مبتلا کند (به سختی و رنج افکند) خدا آنچه در سینه های شماست وتا آنچه در قلبها یتان است خالص گرداند وخدا داناست به آنچه درون سینه هاست ﴿۱۵۴﴾
إِنَّ الَّذِینَ تَوَلَّوْا مِنکُمْ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّیْطَانُ بِبَعْضِ مَا کَسَبُوا ۖ وَلَقَدْ عَفَا اللَّـهُ عَنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ﴿١٥٥﴾
به یقین کسانیکه از شما که روز برخورد دو سپاه بر می گردند (از رویارویی با دشمن خودداری می کنند) بطور حتم شیطان آنها را لغزانیده به دلیل بعضی چیزهایی که کسب کردند و قطعاً خدا آنها را عفو کرد به یقین خدا آمرزنده بردبار است ﴿۱۵۵﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ کَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِی الْأَرْضِ أَوْ کَانُوا غُزًّى لَّوْ کَانُوا عِندَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا لِیَجْعَلَ اللَّـهُ ذَٰلِکَ حَسْرَةً فِی قُلُوبِهِمْ ۗ وَاللَّـهُ یُحْیِی وَیُمِیتُ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿١٥٦﴾
ای کسانیکه باور دارید مانند کسانیکه ناباورند نباشید و وقتی که سفر میکردند (در باره) برادرانشان وقتیکه رهسپار جنگ بودند یا در جنگ بودند گفتند اگر پیش ما می ماندند نمی مردند و کشته نمی شدند تا خدا آنرا حسرتی در قلبهایشان قرار دهد وخدا زنده می کند و میمیراند و خدا به آنچه می کنید بیناست﴿۱۵۶﴾
وَلَئِن قُتِلْتُمْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّـهِ وَرَحْمَةٌ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُونَ ﴿١٥٧﴾
واگر در راه خدا کشته شدید یا مردید ٫ به یقین آمرزشی و رحمتی از خدا بهتر است از آنچه جمع می کنند ﴿۱۵۷﴾
وَلَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّـهِ تُحْشَرُونَ ﴿١٥٨﴾
واگر مردید یا کشته شدید حتما به سوی خدا جمع آوری می شوید ﴿۱۵۸﴾
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ لِنتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ ۖفَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ ﴿١٥٩﴾
پس با رحمتی از خدا برای آنها نرم شده ای و اگر خشن وسخت دل بودی قطعاً از اطرافت پراکنده میشدند پس ازآنها در گذر و برایشان آمرزش بخواه ودر کارها با آنان مشورت کن سپس وقتی که اراده کاری کردی بر خدا توکل کن به یقین خدا توکل کنندگان را دوست دارد ﴿۱۵۹﴾
إِن یَنصُرْکُمُ اللَّـهُ فَلَا غَالِبَ لَکُمْ ۖ وَإِن یَخْذُلْکُمْ فَمَن ذَا الَّذِی یَنصُرُکُم مِّن بَعْدِهِ ۗ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٦٠﴾
اگر خدا شما را کمک کند کسی نمی تواند بر شما غلبه کند واگر یاریتان نکند پس چه کسی بعد از او شما را کمک خواهد کرد ؟ و مومنان باید بر خدا توکل کنند ﴿۱۶۰﴾
وَمَا کَانَ لِنَبِیٍّ أَن یَغُلَّ ۚ وَمَن یَغْلُلْ یَأْتِ بِمَا غَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ کُلُّ نَفْسٍ مَّا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿١٦١﴾
وشایسته هیچ پیامبری نیست که خیانت کند وآنکس (از شما) که خیانت میکند در روز قیامت با آنچه خیانت کرده می آید سپس به هر نفسی بطور کامل آنچه را کسب کرده داده می شود وبه آنها ستم نمی شود ﴿۱۶۱﴾
أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّـهِ کَمَن بَاءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللَّـهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ﴿١٦٢﴾
آیا کسی که در پی خشنودی خداست مانند کسی است که به خشمی از خدا باز میگردد و جایگاهش جهنم است وچه بد برگشت گاهی است ﴿۱۶۲﴾
هُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ بَصِیرٌ بِمَا یَعْمَلُونَ ﴿١٦٣﴾
آنها روندگان به پیش خدا هستند وخدا به آنچه می کنید بیناست ﴿۱۶۳﴾
لَقَدْ مَنَّ اللَّـهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿١٦٤﴾
بطور قطع خدا بر مومنین منت گذاشت وقتیکه درمیان آنها رسولی از خودشان مبعوث کرد که آیاتش را برای آنها می خواند و پاکشان می سازد و کتاب وحکمت را به آنها یاد میدهد و اگر چه قبل از آن در گمراهی آشکاری بودند ﴿۱۶۴﴾
أَوَلَمَّا أَصَابَتْکُم مُّصِیبَةٌ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَیْهَا قُلْتُمْ أَنَّىٰ هَـٰذَا ۖ قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنفُسِکُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٦٥﴾
آیا هر گاه به شما مصیبیی می رسد که حتماً شما مانند آن را رسانده باشید می گویید از کجا چنین شد بگو آن از پیش خودتان است قطعاً
خدا بر هر چیزی تواناست﴿۱۶۵﴾
وَمَا أَصَابَکُمْ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ فَبِإِذْنِ اللَّـهِ وَلِیَعْلَمَ الْمُؤْمِنِینَ﴿١٦٦﴾
و آنچه به شما در روز برخورد دو سپاه رسید با اجازه خدا بود وقطعاً خدا می داند مومنان چه کسانی هستند﴿۱۶۶﴾
وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ نَافَقُوا ۚ وَقِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا قَاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَوِ ادْفَعُوا ۖ قَالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَّاتَّبَعْنَاکُمْ ۗ هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِیمَانِ ۚ یَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَّا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ ۗوَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا یَکْتُمُونَ ﴿١٦٧﴾
وقطعاً خدا میداند منافقان چه کسانی هستند و به آنها گفته شد که بیایید و در راه خدا بجنگید یا دفاع کنید گفتند اگر جنگیدن میدانستیم از شما پیروی می کردیم آنها در آن روز به کفرنزدیکترند تا به ایمان با دهانهایشان می گویند آنچه را که در قلبهایشان نیست و خدا به آنچه کتمان می کنند داناست﴿۱۶۷﴾
الَّذِینَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوا لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا ۗ قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِکُمُ الْمَوْتَ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿١٦٨﴾
کسانیکه به برادرانشان گفتند و نشستند اگر ما را اطاعت می کردند کشته نمی شدند بگو مرگ را از خودتان دفع کنید اگر راست میگویید ﴿۱۶۸﴾
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا ۚبَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ﴿١٦٩﴾
وگمان نکنید کسانیکه در راه خدا کشته شدند مرده هایی هستند بلکه زنده هایی هستند و پیش پروردگارشان روزی داده شده اند{از زمین و دنیای فانی رفته اند و دیگر در دنیا حضور ندارند اما در جایی دیگر توسط خداوند روزی داده میشوند زیرا تمام هستی عند الله است و خدا در همه جا حاضر است} ﴿۱۶۹﴾
فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ﴿١٧٠﴾
خوشحالند از آنچه خدا به آنها از نعمتش داده و به کسانیکه به آنها ملحق نشده اند از دنباله هایشان بشارت می دهند که نه ترسی برای آنهاست و نه اندوهگین شوند ﴿۱۷۰﴾
یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّـهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٧١﴾
بشارت می دهند به نعمتی از خدا وفضلش و قطعاً خدا پاداش مومنان را ضایع نمی کند ﴿۱۷۱﴾
الَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِلَّـهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ ۚ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿١٧٢﴾
کسانیکه به خدا و رسول جواب دادند پس ازآنکه به آنها زخم رسید برای کسانی از آنها که نیکو کاری کردند وپرهیز کاری کردند پاداشی بزرگ است ﴿۱۷۲﴾
الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّـهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ﴿١٧٣﴾
کسانیکه مردم به آنها گفتند که مردم بر علیه شما جمع شده اند (که به شما آسیب برسانند) پس از آنان بترسید برایمانشان افزوده شد و گفتند خدا برای ما کافی است وخوب وکیلی است ﴿۱۷۳﴾
فَانقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ وَفَضْلٍ لَّمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ ﴿١٧٤﴾
سپس بوسیلۀ نعمتی از خدا دگرگون شدند و نعمتی که به آنها بدیی نرسید و رضایت خدا را دنبال کردند و خدا دارنده نعمتی عظیم است ﴿۱۷۴﴾
إِنَّمَا ذَٰلِکُمُ الشَّیْطَانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿١٧٥﴾
قطعاً غیر از این نیست که شیطان علاقه مندان خودش را میترساند پس اگر شما مومن هستید از آنها نترسید واز من بترسید ﴿۱۷۵﴾
وَلَا یَحْزُنکَ الَّذِینَ یُسَارِعُونَ فِی الْکُفْرِ ۚ إِنَّهُمْ لَن یَضُرُّوا اللَّـهَ شَیْئًا ۗیُرِیدُ اللَّـهُ أَلَّا یَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِی الْآخِرَةِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ﴿١٧٦﴾
و تو را اندوهگین نسازد کسانیکه در کفر (ناباوری) سرعت میگیرند زیرا آنها هرگز ازچیزی به خدا ضرری نمی رسانند خدا می خواهد که در آخرت برای آنها بهرمندی قرار ندهد وبرای آنها عذابی بزرگ است ﴿۱۷۶﴾
إِنَّ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الْکُفْرَ بِالْإِیمَانِ لَن یَضُرُّوا اللَّـهَ شَیْئًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ﴿١٧٧﴾
به یقین کسانیکه کفر را با ایمان معامله کردند هرگز به خدا چیزی ضرر نمی رسانند و برای آنها عذابی دردناک است ﴿۱۷۷﴾
وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ ۚ إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدَادُوا إِثْمًا ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ﴿١٧٨﴾
و گمان نکنند کسانیکه کافر شدند آنچه را به آنها مهلت می دهیم برایشان خیر است قطعاً آنچه را که به آنها مهلت بدهیم برای آنست که گناهانی را افزایش دهند و برای ایشان عذابی خوار کننده است ﴿۱۷۸﴾
مَّا کَانَ اللَّـهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَىٰ مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ حَتَّىٰ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ ۗ وَمَا کَانَ اللَّـهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ یَجْتَبِی مِن رُّسُلِهِ مَن یَشَاءُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّـهِ وَرُسُلِهِ ۚوَإِن تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ﴿١٧٩﴾
شایسته خدا نیست تا بر آنچه شما بر آن هستید مومنان را پراکنده سازد تا وقتیکه پلید را از پاکیزه جدا کند و شایسته خدا نیست تا شما را بر غیب مطلع گرداند (آگاه سازد) و لکن خدا از رسولانش هر کس را که بخواهد جمع میکند پس به خدا ورسولان او ایمان آورید و اگر ایمان آورید و رعایت کنید پس برای شما پاداشی بزرگ است ﴿۱۷۹﴾
وَلَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ هُوَ خَیْرًا لَّهُم ۖ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَّهُمْ ۖسَیُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ وَلِلَّـهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ﴿١٨٠﴾
و گمان نکنند کسانی که خسیسی می کنند از آنچه خدا به آنها از نعمتش داد برایشان خوب است بلکه آن شریست برای آنان که بزودی در روز قیامت یقه شان را می گیرد بدلیل آنچه از (دادن) آن خسیسی کردند و میراث آسمانها وزمین برای خداست و خدا به آنچه میکنید آگاه است﴿۱۸۰﴾
لَّقَدْ سَمِعَ اللَّـهُ قَوْلَ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ فَقِیرٌ وَنَحْنُ أَغْنِیَاءُ ۘسَنَکْتُبُ مَا قَالُوا وَقَتْلَهُمُ الْأَنبِیَاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿١٨١﴾
یقیناً خدا شنید سخن کسانی را که گفتند خدا فقیر است و ما بی نیاز هستیم بزودی می نویسیم انچه را گفتند واینکه آنها پیامبران را بنا حق کشتند و میگوییم بچشید عذاب سوزان را ﴿۱۸۱﴾
ذَٰلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَأَنَّ اللَّـهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِیدِ ﴿١٨٢﴾
آن بدلیل چیزهایی است که از پیش دستهای شما فرستاده است و قطعاً خدا بر بندگان ستم نمی کند ﴿۱۸۲﴾
الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ عَهِدَ إِلَیْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّىٰ یَأْتِیَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْکُلُهُ النَّارُ ۗ قُلْ قَدْ جَاءَکُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِی بِالْبَیِّنَاتِ وَبِالَّذِی قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿١٨٣﴾
کسانیکه گفتند به یقین خدا با ما پیمان بست که به رسولی ایمان نیاوریم تا وقتیکه برای ما قربانی بیاورد که آتش آن را می خورد بگو چه بسیار قبل از این برای شما رسولانی با دلایل روشن آمد و به آنچه گفتید پس چرا کشتید شان اگر راستگو هستید ﴿۱۸۳﴾
فَإِن کَذَّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَ رُسُلٌ مِّن قَبْلِکَ جَاءُوا بِالْبَیِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَالْکِتَابِ الْمُنِیرِ﴿١٨٤﴾
و اگر تو را تکذیب کردند البته رسولانی قبل از تو که دلایل روشن آوردند و نوشته ها و کتاب درخشنده (آوردند هم) تکذیب شدند﴿۱۸۴﴾
کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۖ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۗ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿١٨٥﴾
هر نفسی چشنده مرگ است و به یقین اینست که پاداش شما روز قیامت به تمامی داده شود پس آنکس که ازآتش دور شود وداخل بهشت شود حتماً کامیاب شده و زندگی دنیا غیر از کالای فریب نیست ﴿۱۸۵﴾
لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا أَذًى کَثِیرًا ۚ وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَٰلِکَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿١٨٦﴾
قطعاً مبتلا خواهید شد ( در رنج و سختی خواهید افتاد ) در اموالتان وجانهایتان وحتماً از کسانیکه قبل از شما به آنها کتاب داده شد واز کسانیکه مشرک شدند اذیتی بسیار خواهید شنید واگر شکیبایی کنید و مراعات کنید پس قطعاً آن از استواری کارها است ﴿۱۸۶﴾
وَإِذْ أَخَذَ اللَّـهُ مِیثَاقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ لَتُبَیِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَکْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْا بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۖ فَبِئْسَ مَا یَشْتَرُونَ ﴿١٨٧﴾
و هنگامیکه خدا از کسانی که به آنها کتاب داده شده پیمان گرفت که آن را برای مردم بیان کنند و کتمانش نکنند سپس آن را پشت سرهایشان دور انداختند و آن را به قیمتی کم فروختند و چه بد است آنچه می فروشند﴿۱۸۷﴾
لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوا وَّیُحِبُّونَ أَن یُحْمَدُوا بِمَا لَمْ یَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٨٨﴾
نزد خودت اینگونه حساب نکن٫ کسانی را که به آنچه داده شدند خوشحالند و دوست دارند که به خاطر آنچه انجام نداده اند ستایش شوند٫ پس آنها را نجات یافته از عذاب به حساب نیاور و برایشان عذابی درد ناک است ﴿۱۸۸﴾
وَلِلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٨٩﴾
و دارایی آسمانها و زمین برای خداست و خدا بر هر چیز تواناست ﴿۱۸۹﴾
إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لِّأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿١٩٠﴾
قطعاً در خلقت آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز حتماً آیاتی است برای صاحبان خرد ﴿۱۹۰﴾
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّـهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَـٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ﴿١٩١﴾
کسانی که خدا را ایستاده و نشسته و بر پهلوهایشان یاد میکنند و در خلقت آسمانها و زمین تفکر میکنند (میگویند) پروردگار اینها را بیهوده نیافریدی پاک هستی تو پس ما را از عذاب آتش نگه دار ﴿۱۹۱﴾
رَبَّنَا إِنَّکَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنصَارٍ﴿١٩٢﴾
پروردگار ما آنکس را که تودر آتش داخل کنی پس حتماً ذلیلش کرده ای و یاورانی برای ستمگران نیست﴿۱۹۲﴾
رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا یُنَادِی لِلْإِیمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا ۚ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ﴿١٩٣﴾
پروردگار ما٫ قطعاً شنیدیم ندا کننده ای را که برای ایمان صدا میکرد که به پروردگارتان ایمان آورید ، پس ایمان آوردیم ، ای پروردگار ما ٫ گناهان ما را پس برای ما ببخش و از ما گناهان ما را بزدای و ما را در زمره نیکان بمیران ﴿۱۹۳﴾
رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِکَ وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ إِنَّکَ لَا تُخْلِفُ الْمِیعَادَ ﴿١٩٤﴾
پروردگار ما و به ما بده آنچه را به ما بوسیله رسولانت وعده دادی و ما را روز قیامت ذلیل نکن قطعاٌ تواز زمان وعده تخلف نمی کنی ﴿۱۹۴﴾
فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لَا أُضِیعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنکُم مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَىٰ ۖ بَعْضُکُم مِّن بَعْضٍ ۖ فَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَأُخْرِجُوا مِن دِیَارِهِمْ وَأُوذُوا فِی سَبِیلِی وَقَاتَلُوا وَقُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّنْ عِندِ اللَّـهِ ۗوَاللَّـهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ ﴿١٩٥﴾
سپس پروردگارشان جواب داد که من عمل عمل کننده ای از شما را چه مرد باشد یا زن باشد ضایع نمیکنم بعضی از شما از بعضی دیگر هستید پس کسانی که هجرت کردند و از دیارشان اخراج شدند و در راه من اذیت شدند و جنگ کردند و کشته شدند حتماً برای آنها گناهانشان را می بخشم و حتماً آنها را در باغهایی که از زیر آن جویهایی جاریست داخل میکنم پاداشی از نزد خدا و پاداش نیکو پیش خداست ﴿۱۹۵﴾
لَا یَغُرَّنَّکَ تَقَلُّبُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی الْبِلَادِ﴿١٩٦﴾
آمد و شد کسانی که در شهرها کافرهستند تو را فریب ندهد ﴿۱۹۶﴾
مَتَاعٌ قَلِیلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمِهَادُ﴿١٩٧﴾
آن بهرمندی کمی است ، سپس جایگاهشان جهنم است و چه بد سرزمینی است ﴿۱۹۷﴾
لَـٰکِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا نُزُلًا مِّنْ عِندِ اللَّـهِ ۗ وَمَا عِندَ اللَّـهِ خَیْرٌ لِّلْأَبْرَارِ﴿١٩٨﴾
لیکن کسانی که حدود پروردگارشان را رعایت میکنند برای آنها باغهایی است که از زیر آنها ، رودهایی جاریست در آن اقامت میگزینند پیشکشی است از نزد خدا و آنچه نزد خداست برای نیکوکاران بهتر است ﴿۱۹۸﴾
وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَمَن یُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْکُمْ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْهِمْ خَاشِعِینَ لِلَّـهِ لَا یَشْتَرُونَ بِآیَاتِ اللَّـهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۗ أُولَـٰئِکَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ﴿١٩٩﴾
و حتماً از اهل کتاب کسی است که به خدا و آنچه نازل شد به سوی شما و آنچه نازل شد به سوی آنان ایمان می آورد برای خدا فروتنند آیات خدا را به قیمتی کم نمی فروشند آنها هستند که پاداششان نزد پروردگارشان است البته خدا در حساب کردن سریع است ﴿۱۹۹﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٢٠٠﴾
ای کسانی که ایمان آورده اید صبر کنید و صابر باشید و قوی باشید وحدود خدا را رعایت کنید شاید شما رستگار شوید ﴿۲۰۰﴾
بنده خدا ۱۲/۹ /۱۳۸۷
۴ - نساء (زنان)
سورة النسا
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
بنام خدای بخشاینده بخشنده
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا کَثِیرًا وَنِسَاءً ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ الَّذِی تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلَیْکُمْ رَقِیبًا ﴿١﴾
ای مردم ! حدود پروردگارتان را رعایت کنید آنکسی که شما را از یک نفس (مونث) خلق کرد و از آن (مونث) زوجش را آفرید و از آن دو نفر مردان و زنان بسیاری را پراکنده ساخت و مراعات کنید خدایی را که از او در خواست میکنید و در مورد خویشاوندان (که بر شما حرام شده اند) قطعا خدا نگهبان شماست ﴿۱﴾
وَآتُوا الْیَتَامَىٰ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَلَا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِیثَ بِالطَّیِّبِ ۖ وَلَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَهُمْ إِلَىٰ أَمْوَالِکُمْ ۚ إِنَّهُ کَانَ حُوبًا کَبِیرًا ﴿٢﴾
اموال یتیمان را به آنها بدهید و پلید را با پاکیزه تبدیل نکنید و اموال آنها رابا اموال خودتان نخورید که البته آن گناهی بزرگ است ﴿۲﴾
وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا فِی الْیَتَامَىٰ فَانکِحُوا مَا طَابَ لَکُم مِّنَ النِّسَاءِ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ ۚ ذَٰلِکَ أَدْنَىٰ أَلَّا تَعُولُوا ﴿٣﴾
و اگر ترسیدید که در باره یتیمان عدالت نکنید پس با زنانی که برای شما پاکیزه (مجاز) هستند نکاح کنید (زنانی که حرمت آنها در کتاب نیامده مثل مادر وخواهرو..... محرمات این زنان که بر شما حرام نشده اند ازدواج با آنها برای شما پاکیزه و مجاز و حلال است ) دودوو سه سه وچهارچهارو اگر ترسیدید که عدالت نکنید به یک زن (اکتفا کنید) ویا یکی از زنان مهاجر و مومنی که با آنها پیمان دارید آن راه نزدیکتر است که بی انصافی نکنید ﴿۳﴾
*{* چند همسری در قرآن >>> وَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُواْ فِی الْیَتَامَى فَانکِحُواْ مَا طَابَ لَکُم مِّنَ النِّسَاء مَثْنَى وَثُلاَثَ وَرُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ ذَلِکَ أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ [النساء : ۳]
وَلَن تَسْتَطِیعُواْ أَن تَعْدِلُواْ بَیْنَ النِّسَاء وَلَوْ حَرَصْتُمْ فَلاَ تَمِیلُواْ کُلَّ الْمَیْلِ فَتَذَرُوهَا کَالْمُعَلَّقَةِ وَإِن تُصْلِحُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ اللّهَ کَانَ غَفُوراً رَّحِیماً [النساء : ۱۲۹]
ابتدا باید عرض کنم که خداوند داشتن چند همسر را تشویق نمیکند بلکه با توجه به این دو آیه در خواهیم یافت که بگونه ای آن را بسیار محدود میکند و ابتدا در آیه ۳ به مومنین میگوید اگر میترسند که در قبال همسران عدالت نکنند پس به یک همسر بسنده کنند سپس در آیه ۱۲۹ به مومنین هشدار میدهد که هر قدر حریص باشند هرگز نمیتوانند عدالت را میان همسران خود اجرا نمایند پس باید به یک همسر قناعت نمایند اما در مواقعی بنا به ضرورت درشرایط خاص برای جلو گیری از فساد و تباه کاری و پالایش جامعه از آلودگی و فحشاء چند همسری در قرآن و جود دارد که بزودی در مقاله ای مفصل به آن خواهم پرداخت}
وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً ۚ فَإِن طِبْنَ لَکُمْ عَن شَیْءٍ مِّنْهُ نَفْسًا فَکُلُوهُ هَنِیئًا مَّرِیئًا ﴿٤﴾
و مهریه های زنان را مانند دِینی (بدهی) که برعهده شماست بدهید و اگر بر شما بخشی از آن را حلال کردند پس آن (مهر بخشیده شده) را گوارایی دلنشین بخورید ﴿۴﴾
وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللَّـهُ لَکُمْ قِیَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِیهَا وَاکْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا ﴿٥﴾
و اموالتان را که خدا برای شما پایدار قرار داده به سفیهان ندهید ودرآن به آنها روزی بدهید و لباس بدهید و به آنها گفتاری نیکو بگویید ﴿۵﴾
وَابْتَلُوا الْیَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّکَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَلَا تَأْکُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَن یَکْبَرُوا ۚ وَمَن کَانَ غَنِیًّا فَلْیَسْتَعْفِفْ ۖ وَمَن کَانَ فَقِیرًا فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَیْهِمْ ۚ وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ حَسِیبًا ﴿٦﴾
و یتیمان را آزمایش کنید تا زمانیکه برای ازدواج بالغ شوند و اگر دریافتید که آنها به رشد ونمو کافی رسیده اند اموالشان را به آنها برگردانید واموال یتیمان را به افراط و بسرعت قبل از انکه بزرگ شوند نخورید آنکس که پولدار است باید پاکدامنی پیشه کند و آنکس که فقیر باشد باید به متعارف بخورد (حیف و میل نکند) و هنگامیکه به آنها اموالشان را می پردازید برآنها شاهد بگیرید و خدا در حسابرسی کافیست ﴿۶﴾
لِّلرِّجَالِ نَصِیبٌ مِّمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَاءِ نَصِیبٌ مِّمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ کَثُرَ ۚ نَصِیبًا مَّفْرُوضًا ﴿٧﴾
برای مردانست بهره ای از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان به ارث میگذارند و برای زنان است بهره ای از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان به ارث میگذارند اگر چه کم باشد یا زیاد باشد بهره ایست معین ﴿۷﴾
وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینُ فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا ﴿٨﴾
در وقت تقسیم کردن مال اگر خویشاوندان و یتیمان وفقیران حاضر شدند پس به آنها از آن (ارث) روزی بدهید وبه آنها سخنی نیکو بگویید ﴿۸﴾
وَلْیَخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعَافًا خَافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّـهَ وَلْیَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا ﴿٩﴾
و باید بترسند کسانی که بعد ازمرگشان فرزندانی ضعیف را باقی میگذارند و از سر نوشت انها هراس دارند باید حدود خدا را رعایت کنند و باید سخنی بی عیب و نقص بگویند ﴿۹﴾
إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَىٰ ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا ۖ وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًا ﴿١٠﴾
قطعاً کسانیکه اموال یتیمان را با ستمگری میخورند فقط و فقط به درون شکمهایشان آتش را میخورند و بزودی آتش شعله ور را می چشند ﴿۱۰﴾
یُوصِیکُمُ اللَّـهُ فِی أَوْلَادِکُمْ ۖ لِلذَّکَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَیَیْنِ ۚ فَإِن کُنَّ نِسَاءً فَوْقَ اثْنَتَیْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَکَ ۖ وَإِن کَانَتْ وَاحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ ۚ وَلِأَبَوَیْهِ لِکُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَکَ إِن کَانَ لَهُ وَلَدٌ ۚ فَإِن لَّمْ یَکُن لَّهُ وَلَدٌ وَوَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ الثُّلُثُ ۚ فَإِن کَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ ۚ مِن بَعْدِ وَصِیَّةٍ یُوصِی بِهَا أَوْ دَیْنٍ ۗ آبَاؤُکُمْ وَأَبْنَاؤُکُمْ لَا تَدْرُونَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ لَکُمْ نَفْعًا ۚ فَرِیضَةً مِّنَ اللَّـهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا﴿١١﴾
خدا به شما در مورد فرزندانتان سفارش میکند سهم پسر مانند سهم دو دختر است اما اگر(وارثین زن بودند) زنها بیش از دو تا بودند سهمشان دو سوم آنچیزیست که به ارث گذاشته شده و اگر فقط یک زن بود سهم او نصف ارث است و برای پدر و مادرش سهم هر کدامشان یک ششم از ارث است در صورتیکه متوفی صاحب فرزند باشد و اگر فرزندی نداشته باشد و پدر و مادرش وارث او باشند سهم مادرش یک سوم از ارث است اما اگر برادرانی داشته باشد سهم مادرش یک ششم است البته این سهم ها بعد از هزینه ایست که برای وصییت متوفی که به آن وصیت نموده میشود وپرداخت بدهی هایش محاسبه میشود. پدرانتان و فرزندا نتان شما نمی دانید کدامیک ازآنها به شما نزدیکترند در منفعت این حکمی است از خدا و خدا دانای حکیم است ﴿۱۱﴾
وَلَکُمْ نِصْفُ مَا تَرَکَ أَزْوَاجُکُمْ إِن لَّمْ یَکُن لَّهُنَّ وَلَدٌ ۚ فَإِن کَانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَکُمُ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَکْنَ ۚ مِن بَعْدِ وَصِیَّةٍ یُوصِینَ بِهَا أَوْ دَیْنٍ ۚ وَلَهُنَّ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَکْتُمْ إِن لَّمْ یَکُن لَّکُمْ وَلَدٌ ۚ فَإِن کَانَ لَکُمْ وَلَدٌ فَلَهُنَّ الثُّمُنُ مِمَّا تَرَکْتُم ۚ مِّن بَعْدِ وَصِیَّةٍ تُوصُونَ بِهَا أَوْ دَیْنٍ ۗ وَإِن کَانَ رَجُلٌ یُورَثُ کَلَالَةً أَوِ امْرَأَةٌ وَلَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِکُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ ۚ فَإِن کَانُوا أَکْثَرَ مِن ذَٰلِکَ فَهُمْ شُرَکَاءُ فِی الثُّلُثِ ۚ مِن بَعْدِ وَصِیَّةٍ یُوصَىٰ بِهَا أَوْ دَیْنٍ غَیْرَ مُضَارٍّ ۚ وَصِیَّةً مِّنَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ حَلِیمٌ ﴿١٢﴾
و برای شما نصف میراث زنانتان است در صورتیکه فرزند نداشته باشند ولی اگر فرزند داشته باشند سهم شما یک چهارم از میراث است پس ازعمل به وصیتی که وصیت نموده اند ویا پرداخت بدهی ها ( که اول باید پرداخت شود) و سهم زنان یک چهارم از میراث شماست اگر فرزندی نداشته باشید ولی اگر فرزند داشتید سهم آنها یک هشتم از میراث است پس از عمل به وصیتی که به آن وصیت کرده اید و یا پرداخت بدهیها واگرمردی باشد که از او کلاله ارث ببرند (کسی که همسر و فرزندی ندارد و از او پدر و مادر و برادرها و خواهر ها ارث میبرند) و برایش یک خواهر ویک برادر باشد ویا زنی که برایش یک خواهر و یک برادر باشد سهم هر یک از آنها یک ششم است ولی اگر تعدادشان (تعداد برادر ها و خواهرها) بیشتر باشد همگی در یک سوم مال شریک هستند پس از عمل به وصیتی که به آن توصیه شده و پرداخت بدهیها و بدون ضرر رساندن (این حکم) توصیه ایست از جانب خدا و خدا دانای بردباراست ﴿۱۲﴾
تِلْکَ حُدُودُ اللَّـهِ ۚ وَمَن یُطِعِ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚوَذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿١٣﴾
آن حدود خداست و هر کس خدا و رسولش را اطاعت کند او را در باغهایی که از زیر آنها رودهایی جاریست داخل میکند درآن ساکن میشوند و آنست آن کامیابی بزرگ ﴿۱۳﴾
وَمَن یَعْصِ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ وَیَتَعَدَّ حُدُودَهُ یُدْخِلْهُ نَارًا خَالِدًا فِیهَا وَلَهُ عَذَابٌ مُّهِینٌ﴿١٤﴾
و هر کس ازخدا و رسولش نافرمانی کند و از حدود خدا تجاوز کند او را در آتشی داخل میکند که در آن اقامت میگزینند و برای اوعذابی خوار کننده است﴿۱۴﴾
وَاللَّاتِی یَأْتِینَ الْفَاحِشَةَ مِن نِّسَائِکُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَةً مِّنکُمْ ۖ فَإِن شَهِدُوا فَأَمْسِکُوهُنَّ فِی الْبُیُوتِ حَتَّىٰ یَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ یَجْعَلَ اللَّـهُ لَهُنَّ سَبِیلًا ﴿١٥﴾
و زنهایی از زنهای شما که مرتکب فحشا میشوند پس برعلیه آنها شاهد بخواهید و اگر (شاهدان) شهادت دادند از آنها در خانه هایتان نگهداری کنید تا وقتیکه مرگ دریابدشان یا خدا راهی را برای آنها قرار دهد ﴿۱۵﴾
وَاللَّذَانِ یَأْتِیَانِهَا مِنکُمْ فَآذُوهُمَا ۖ فَإِن تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ تَوَّابًا رَّحِیمًا﴿١٦﴾
واگر دو نفر مرد از شما مرتکب فحشایی شوند (مرتکب لواط شوند) پس اذیتشان کنید و اگر توبه کردند و خود را اصلاح کردند دیگر کاری با آنها نداشته باشید البته خدا توبه پذیر مهربان است ﴿۱۶﴾
إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّـهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِن قَرِیبٍ فَأُولَـٰئِکَ یَتُوبُ اللَّـهُ عَلَیْهِمْ ۗ وَکَانَ اللَّـهُ عَلِیمًا حَکِیمًا﴿١٧﴾
بدانید که پذیرش توبه و بازگشت بر خدا مخصوص کسانیست که با نادانی مرتکب عملی بد میشوند سپس بزودی توبه میکنند و خدا توبه آنها را می پذیرد و خدا دانای حکیم است ﴿۱۷﴾
وَلَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ ۚ أُولَـٰئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا﴿١٨﴾
و توبه برای کسانی نیست که به بدی عمل میکنند تا وقتیکه مرگشان فرا میرسد میگوید الان توبه کردم و نه بر کسانیکه می میرند در حالیکه کافر هستند (توبه آنها پذیرفته نمیشود) برای آنها عذابی دردناک آماده کرده ایم ﴿۱۸﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَحِلُّ لَکُمْ أَن تَرِثُوا النِّسَاءَ کَرْهًا ۖ وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَیْتُمُوهُنَّ إِلَّا أَن یَأْتِینَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَیِّنَةٍ ۚوَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِن کَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰ أَن تَکْرَهُوا شَیْئًا وَیَجْعَلَ اللَّـهُ فِیهِ خَیْرًا کَثِیرًا﴿١٩﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید بر شما حلال نیست که از زنان با مجبور کردن ارث ببرید و بر آنها سخت نگیرید برای آنکه بعضی از آنچیزهای را که به آنزنان داده اید بگیرید مگر آنکه مرتکب فحشای آشکاری شوند و با آنها با رفتار نیک معاشرت کنید و اگراز آنها خوشتان نمی آید بدانید که ممکن است شما از چیزی خوشتان نیاید ولی خدا در آن خوبی بسیاری قرار میدهد ﴿۱۹﴾
وَإِنْ أَرَدتُّمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَّکَانَ زَوْجٍ وَآتَیْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَیْئًا ۚ أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا ﴿٢٠﴾
و اگر میخواهید همسری را به جای همسر دیگری جایگزین سازید و به یکی از آنها مال فراوانی داده اید چیزی از آن را پس نگیرید آیا شما آن (مال) را با تهمت زدن (به همسر) و گناه آشکار می گیرید ﴿۲۰﴾
وَکَیْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَىٰ بَعْضُکُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ وَأَخَذْنَ مِنکُم مِّیثَاقًا غَلِیظًا ﴿٢١﴾
و چگونه شما آن را میگیرید در حالیکه بعضی از شما بسوی بعضی رسیده اید (همخوابگی نموده اید) و آن زنان از شما پیمانی محکم را گرفتند (عقد ازدواج) ﴿۲۱﴾
وَلَا تَنکِحُوا مَا نَکَحَ آبَاؤُکُم مِّنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۚ إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً وَمَقْتًا وَسَاءَ سَبِیلًا ﴿٢٢﴾
و با زنانی که پدران شما با آنها ازدواج کرده اند ازدواج نکنید مگر آنچه که در( رسم جاهلیت) گذشته انجام گرفته و بدانید که این کار فحشا و منفور و راه بسیار بدیست ﴿۲۲﴾
حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهَاتُکُمْ وَبَنَاتُکُمْ وَأَخَوَاتُکُمْ وَعَمَّاتُکُمْ وَخَالَاتُکُمْ وَبَنَاتُ الْأَخِ وَبَنَاتُ الْأُخْتِ وَأُمَّهَاتُکُمُ اللَّاتِی أَرْضَعْنَکُمْ وَأَخَوَاتُکُم مِّنَ الرَّضَاعَةِ وَأُمَّهَاتُ نِسَائِکُمْ وَرَبَائِبُکُمُ اللَّاتِی فِی حُجُورِکُم مِّن نِّسَائِکُمُ اللَّاتِی دَخَلْتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمْ تَکُونُوا دَخَلْتُم بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ وَحَلَائِلُ أَبْنَائِکُمُ الَّذِینَ مِنْ أَصْلَابِکُمْ وَأَن تَجْمَعُوا بَیْنَ الْأُخْتَیْنِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا﴿٢٣﴾
بر شما حرام شد مادرانتان ودخترانتان وخواهرانتان و عمه هایتان و خاله هایتان و دختران برادرتان و دختران خواهرتان و مادران شما که به شما شیر داده اند و خواهران شیری شما (که از یک پستان شیر خورده اید) و مادران زنهای شما و دختران زنهای شما که در حریم شما هستند از زنهایی که شما با آنها آمیزش کرده اید اما اگر با آنها آمیزش نکرده باشید در آنصورت گناهی بر شما نیست (مادری که صاحب دختری است و شما با آن مادر ازدواج کرده اید نمیتوانید با دخترش ازدواج کنید مگر انکه پس از ازدواج هنوز با او هم بستر نشده باشید) و همسران فرزندان شما , فرزندانی که از ستون فقرات شما هستند (فرزندان حقیقی شما) و آنکه جمع کنید میان دو خواهررا ( همزمان با دو خواهر ازدواج کنید) مگر آنچه در گذشته (جاهلیت قدیم) انجام گرفته باشد به یقین خدا آمرزنده مهربان است ﴿۲۳﴾
وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ ۖ کِتَابَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ ۚ وَأُحِلَّ لَکُم مَّا وَرَاءَ ذَٰلِکُمْ أَن تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِکُم مُّحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَافِحِینَ ۚ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا تَرَاضَیْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِیضَةِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿٢٤﴾
و (برشماحرام شد) زنان شوهر دار مگر زنان مومن مهاجرهم پیمان شما که در کتاب خدا بر شما (پیمان دارند) و غیر از آنها (آن زنهایی که در آیه قبل گفته شد) بر شما حلال شد که با اموالتان طلب کنید در صورتیکه شوهرانشان باشید نه زناکاران و اگربوسیلۀ آن با آن زنها آمیزش کردید پس به آنها تمام مهریه هایشان را بدهید سهم معینی (که آن را پذیرفته اید) و گناهی بر شما نیست در آنچه بعد از آن سهم معین (مهریه) که در مورد آن توافق میکنید البته خدا دانای با حکمت است ﴿۲۴﴾
وَمَن لَّمْ یَسْتَطِعْ مِنکُمْ طَوْلًا أَن یَنکِحَ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ فَمِن مَّا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُم مِّن فَتَیَاتِکُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ۚ وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِإِیمَانِکُم ۚبَعْضُکُم مِّن بَعْضٍ ۚ فَانکِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَیْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ ۚ فَإِذَا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَیْنَ بِفَاحِشَةٍ فَعَلَیْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ ۚ ذَٰلِکَ لِمَنْ خَشِیَ الْعَنَتَ مِنکُمْ ۚ وَأَن تَصْبِرُوا خَیْرٌ لَّکُمْ ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ﴿٢٥﴾
و هر کس از شما که توانایی مالی ندارد که با زنان مومن غیر مهاجر ازدواج کند پس ازدواج کند با زنان مهاجر مومنی اززنان جوان با ایمان شما که با شما پیمان دارند و خدا به ایمان شما داناتر است بعضی از شما مانند بضی دیگر هستید (همه مثل هم انسان هستید) پس با اجازه خانواده هایشان با آنها ازدواج کنید و به آنها مهریه هایشان را به نیکویی بدهید در حالیکه پاکدامن باشند ونه بی عفت و نه زنانی که همدم (رفیق ) میگیرند وقتی که (زنان مومن و مهاجری که دور از خانواده هایشان هستند) شوهر کردند اگر مرتکب فحشایی شدند مجازات آن زنان(مومن مهاجر) نصف آن مجازاتی است که بر زنان غیر مهاجر(که در دیار خودشان و در کنار خانواده هایشان هستند) از عذاب است . آن برای هر کدام از شماست که از فاسد شدن میترسد و اگر صبر کنید برایتان بهتر است و خدا آمرزنده ای مهربان است ﴿۲۵﴾
یُرِیدُ اللَّـهُ لِیُبَیِّنَ لَکُمْ وَیَهْدِیَکُمْ سُنَنَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ وَیَتُوبَ عَلَیْکُمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٢٦﴾
خدا میخواهد تا برای شما بیان کند و شما را به راه و روش کسانی که قبل از شما بودند هدایت کند و باز گشت بر شما را قبول کند و خدا دانای حکیم است ﴿۲۶﴾
وَاللَّـهُ یُرِیدُ أَن یَتُوبَ عَلَیْکُمْ وَیُرِیدُ الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَن تَمِیلُوا مَیْلًا عَظِیمًا ﴿٢٧﴾
و خدا می خواهد که توبه شما را قبول کند و کسانی که پیرو شهوات هستند می خواهند منحرف شوید انحرافی بزرگ ﴿۲۷﴾
یُرِیدُ اللَّـهُ أَن یُخَفِّفَ عَنکُمْ ۚ وَخُلِقَ الْإِنسَانُ ضَعِیفًا ﴿٢٨﴾
خدا میخواهد که از شما سبک کند و انسان ضعیف خلق شده ﴿۲۸﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُم بَیْنَکُم بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَن تَکُونَ تِجَارَةً عَن تَرَاضٍ مِّنکُمْ ۚ وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ بِکُمْ رَحِیمًا ﴿٢٩﴾
ای کسانی که ایمان آوردید اموالتان را در بین خودتان به باطل نخورید مگر آنکه تجارتی باشد که در آن رضایت دارید و یکدیگر را به قتل نرسانید البته خدا بر شما رحم کننده است ﴿۲۹﴾
وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِیهِ نَارًا ۚ وَکَانَ ذَٰلِکَ عَلَى اللَّـهِ یَسِیرًا﴿٣٠﴾
و هر کس آن کار (قتل) را با دشمنی و ستمگری انجامش دهد بزودی آتش را به او می چشانیم و آن ( کار) برای خدا آسان است ﴿۳۰﴾
إِن تَجْتَنِبُوا کَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَنُدْخِلْکُم مُّدْخَلًا کَرِیمًا﴿٣١﴾
اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی شده اید دوری کنید از شما بدیهایتان را پاک میکنیم و شما را در جایگاهی ارزشمند داخل میکنیم ﴿۳۱﴾
وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّـهُ بِهِ بَعْضَکُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ لِّلرِّجَالِ نَصِیبٌ مِّمَّا اکْتَسَبُوا ۖ وَلِلنِّسَاءِ نَصِیبٌ مِّمَّا اکْتَسَبْنَ ۚ وَاسْأَلُوا اللَّـهَ مِن فَضْلِهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿٣٢﴾
و آرزو نکنید (حسرت نخورید) به خاطر آن نعمتی را که خدا به بعضی از شما نسبت به بعضی دیگر داده است برای مردان سودی (در آمدی) است ازآنچه کسب و کار میکنند و برای زنان سودی (در آمدی) است ازآنچه کسب و کار میکنند و از خدا بخواهید از فزونی نعمتهایش البته خدا به هر چیزی داناست﴿۳۲﴾
وَلِکُلٍّ جَعَلْنَا مَوَالِیَ مِمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ ۚ وَالَّذِینَ عَقَدَتْ أَیْمَانُکُمْ فَآتُوهُمْ نَصِیبَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدًا ﴿٣٣﴾
و برای هر کدام (از زنان و مردان) نزدیکانی قراردادیم از آنچه که پدر و مادر و خویشاوندان به ارث گذاشتند و کسانی که با آنها پیمانهایتان را بسته اید (محکم کرده اید) پس سهم آنها را به خودشان بدهید البته مطمئن باشید خدا بر همه چیز گواه (شاهد) است ﴿۳۳﴾
الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّـهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ ۚ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَیْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّـهُ ۚ وَاللَّاتِی تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ۖ فَإِنْ أَطَعْنَکُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَیْهِنَّ سَبِیلًا ۗإِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلِیًّا کَبِیرًا ﴿٣٤﴾
مردان برای زنان تکیه گاه هستند برای آنکه خدا بعضی ازمردان را نسبت به بعضی مردان دیگر نعمت داده و بدلیل آنکه مردان از اموالشان (برای زندگی وخانواده) خرج میکنند وزنان صالح پارسایانند وحفظ کننده گان برای ناپیدا هستند بدلیل آنچه را که خدا حفظ کرده (یا دستور به حفاظت از آن حدود را داده) و زنانی که از سرکشی آنها احساس خطر میکنید آنان را به انجام نیکیها و ترک بدیها تشویق کنید و از آنان در رختخواب ها کناره گیری کنید و جدایشان سازید و اگر از شما اطاعت کردند پس بدنبال راه دیگری برای آنها نباشید قطعاً خدا برتر و بزرگوارتر است { * برای توضیح بیشتر اینجا را کلیک کنید}﴿۳۴﴾
وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَیْنِهِمَا فَابْعَثُوا حَکَمًا مِّنْ أَهْلِهِ وَحَکَمًا مِّنْ أَهْلِهَا إِن یُرِیدَا إِصْلَاحًا یُوَفِّقِ اللَّـهُ بَیْنَهُمَا ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلِیمًا خَبِیرًا ﴿٣٥﴾
واگر از ناسازگاری میان آن دو (زن و شوهر) ترس دارید پس یک حاکم از خانواده مرد و یک حاکم از خانواده زن انتخاب کنید اگر آنها خواستار صلح و آشتی باشند خدا بین آن دونفر را به توافق میرساند به یقین خدا دانای آگاه است﴿۳۵﴾
وَاعْبُدُوا اللَّـهَ وَلَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا ۖ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَبِذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَالْجَارِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنبِ وَابْنِ السَّبِیلِ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَا یُحِبُّ مَن کَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا ﴿٣٦﴾
وخدا را پرستش کنید وچیزی را با او شریک نکنید و با پدر و مادر نیکوکاری کنید و با خویشاوندان و یتیمان و فقیران و همسایه خویشاوند و همسایه غریبه ودوست هم نشین (همسفر, همکار) وآواره گان وزنان مومن مهاجری که هم پیمان شما هستند (نیکی کنید) و بدانید که خدا کسی را که فریبکار و فخر فروش است دوست ندارد ﴿۳۶﴾
الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَیَکْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَأَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُّهِینًا ﴿٣٧﴾
کسانی که خسیسی میکنند و مردم را به خسیس بودن فرمان میدهند و آنچه را خدا به آنها از نعمتهایش داده مخفی میکنند و برای کافران عذابی خوار کننده آماده کردیم ﴿۳۷﴾
وَالَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا یُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَلَا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ ۗ وَمَن یَکُنِ الشَّیْطَانُ لَهُ قَرِینًا فَسَاءَ قَرِینًا ﴿٣٨﴾
و کسانی که اموالشان را برای تظاهر (ریا و خودنمایی) خرج میکنند و به خدا وروز آخر ایمان نمی آورند (همدم شیطان هستند) وهرکس همدمش شیطان باشد چه بد همدمی است﴿۳۸﴾
وَمَاذَا عَلَیْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّـهُ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ بِهِمْ عَلِیمًا ﴿٣٩﴾
و چه میشد اگر به خدا و روز آخر ایمان می آوردند و از آنچه خدا روزیشان داد خرج میکردند و خدا به (رفتارشان) دانا ست﴿۳۹﴾
إِنَّ اللَّـهَ لَا یَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ ۖ وَإِن تَکُ حَسَنَةً یُضَاعِفْهَا وَیُؤْتِ مِن لَّدُنْهُ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿٤٠﴾
قطعاً خدا به اندازه وزن یک ذره ستم نمیکند و اگر نیکی باشد دو برابرش میکند و از پیش خودش پاداشی بزرگ میدهد ﴿۴۰﴾
فَکَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِن کُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِکَ عَلَىٰ هَـٰؤُلَاءِ شَهِیدًا ﴿٤١﴾
پس چگونه است وقتی که از هر امتی شاهدی بیاوریم وتو را بر اینها شاهدی بیاوریم ﴿۴۱﴾
یَوْمَئِذٍ یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَعَصَوُا الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّىٰ بِهِمُ الْأَرْضُ وَلَا یَکْتُمُونَ اللَّـهَ حَدِیثًا
در آنروز کسانی که کافر شدند و نافرمانی رسول را کردند دوست دارند ای کاش با زمین یکسان می شدند ونمیتوانند که از خدا سخنی را مخفی کنند﴿۴۲﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنتُمْ سُکَارَىٰ حَتَّىٰ تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِی سَبِیلٍ حَتَّىٰ تَغْتَسِلُوا ۚ وَإِن کُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنکُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَیَمَّمُوا صَعِیدًا طَیِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِکُمْ وَأَیْدِیکُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَفُوًّا غَفُورًا ﴿٤٣﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید در حالیکه مست هستید به نماز نزدیک نشوید تا وقتیکه بدانید چه میگویید و جنب نباشید مگرراهگذر باشید تا وقتی خودتان را بشویید و اگر مریض بودید یا بر سفربودید یا یکی از شما از آبریزگاه (توالت) آمد یا با زنان آمیزش کردید و آب پیدا نکردید پس زمینی پاکیزه را آهنگ کنید (پیدا کنید) وبه صورتها و دستهایتان مسح کنید ( بمالید) البته خدا آمرزنده و مهربان است ﴿۴۳﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیبًا مِّنَ الْکِتَابِ یَشْتَرُونَ الضَّلَالَةَ وَیُرِیدُونَ أَن تَضِلُّوا السَّبِیلَ ﴿٤٤﴾
آیا نمی بینی کسانی که به آنها بهره ای از کتاب داده شده ؟ گمراهی را میخرند ومیخواهند از راه گمراه شوید ﴿۴۴﴾
وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِکُمْ ۚ وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ وَلِیًّا وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ نَصِیرًا﴿٤٥﴾
و خدا به دشمنان شما داناتر است و خدا در یاری کردن کافیست ﴿۴۵﴾
مِّنَ الَّذِینَ هَادُوا یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَیَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَیْنَا وَاسْمَعْ غَیْرَ مُسْمَعٍ وَرَاعِنَا لَیًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِی الدِّینِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانظُرْنَا لَکَانَ خَیْرًا لَّهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَـٰکِن لَّعَنَهُمُ اللَّـهُ بِکُفْرِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِیلًا﴿٤٦﴾
از یهود کسانی هستند که کلمه (سخن خدا) را از معنی اصلیش تغییر داده عوض میکنند و میگویند شنیدیم و نافرمانی کردیم و ناشنوا (کسی که گوش شنوا برای حقیقت ندارد) را بشنوان , و مارا تحمیق (احمق) کن . انکار کردن به زبانهایشان است و عیب جویی در دین است و اگر می گفتند شنیدیم و اطاعت کردیم و(سخن خدا را) به ما بشنوان و ما را مد نظر قرار بده البته برایشان بهتر و پایدارتر بود ولیکن خدا به سبب کفرشان آنها را راند وبیشترشان بجز اندکی ایمان نمی آورند* { کلمۀ راعنا هم به معنی ما را رعایت کن آمده و هم به معنی اینکه ما را احمق کن و یا ما را خریا گوسفند فرض کن یهود برای تمسخر در میان مومنین می نشستند و برای تمسخر رسول و مومنین چنین حرفی میزدند برای همین موضوع در سوره ی بقره قرآن میگوید این کلمه را که به دو گونه معنا میشود بکار نبرید >> یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَقُولُواْ رَاعِنَا وَقُولُواْ انظُرْنَا وَاسْمَعُوا ْوَلِلکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ [البقرة : ۱۰۴] ای کسانیکه ایمان دارید (باور مندید) نگویید ما را رعایت کن (احمق کن و یا خر و یا گوسفند چهارپا فرض کن زیرا راعنا به این معنی هم آمده) و بگویید ما را ببین و مد نظر داشته باش وبشنوید و برای منکران عذاب درد ناکی است ۱۰۴}﴿۴۶﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَکُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَىٰ أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ کَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ ۚ وَکَانَ أَمْرُ اللَّـهِ مَفْعُولًا ﴿٤٧﴾
ای کسانی که به شما کتاب داده شد به آنچه نازل کردیم ایمان بیاورید که تائید کننده است به آنچه که با شماست قبل از آنکه چهره هایی را محو سازیم و بر واژگونی برگردانیمشان یا لعنتشان کنیم همانطوری که گروه شنبه را لعنت کردیم و فرمان خدا انجام شدنیست ﴿۴۷﴾
إِنَّ اللَّـهَ لَا یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِکَ لِمَن یَشَاءُ ۚ وَمَن یُشْرِکْ بِاللَّـهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِیمًا
البته خدا (شرک را) که کسی را شریک او قرار دهید نمی آمرزد و غیر از آن را برای هر کس که می خواهد می آمرزد و هر کس که به خدا شرک ورزد (برایش همتایی قرار دهد) به یقین دروغی بزرگ گفته و به گناهی بزرگ آلوده شده ﴿۴۸﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُزَکُّونَ أَنفُسَهُم ۚ بَلِ اللَّـهُ یُزَکِّی مَن یَشَاءُ وَلَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا
آیا به کسانیکه خودشان را پاکیزه میدانند نمی نگری بلکه خدا هر کس را که می خواهد پاک میکند (خود فرد میخواهد که پاک باشد و خدا پاکش میکند) وبه اندازه فتیلی (لایه ای که میان هسته خرما هست) به آنها ستم نمیشود ﴿۴۹﴾
انظُرْ کَیْفَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّـهِ الْکَذِبَ ۖ وَکَفَىٰ بِهِ إِثْمًا مُّبِینًا
نگاه کن که چگونه دروغ را بر خدا به دروغ می بندند (چیزهایی که از جانب خدا نیست به او نسبت میدهند) و این برای آلوده شدن به گناهی روشن و آشکار کافیست ﴿۵۰﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیبًا مِّنَ الْکِتَابِ یُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَیَقُولُونَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا هَـٰؤُلَاءِ أَهْدَىٰ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا سَبِیلًا
آیا ندیدی کسانیکه بهره ای از کتاب را داده شدند چگونه به چیزی بی فایده و خدایان قلابی و سرکش ایمان می آورند و به کسانی که کافر شدند میگویند اینها نسبت به کسانی که ایمان آورده اند در راه و روش هدایت یافته ترند﴿۵۱﴾
أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّـهُ ۖ وَمَن یَلْعَنِ اللَّـهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِیرًا
آنهایند کسانی که خدا طردشان کرد و هر کس که خدا طردش کند هرگز برایش یاری کننده ای پیدا نمیکنی ﴿۵۲﴾
أَمْ لَهُمْ نَصِیبٌ مِّنَ الْمُلْکِ فَإِذًا لَّا یُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِیرًا
یا برای آنها بهره ای از دارایی هست ؟ اگر اینطور باشد در آن موقع (از آن دارایی) حتی به اندازه سوراخ ریزی که پشت هسته خرما هست به مردم نمی دهند ﴿۵۳﴾
أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَىٰ مَا آتَاهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ ۖ فَقَدْ آتَیْنَا آلَ إِبْرَاهِیمَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَآتَیْنَاهُم مُّلْکًا عَظِیمًا ﴿٥٤﴾
یا به مردم حسادت می کنند به خاطر آنچه خدا از نعمتش به آنها داده البته به خاندان ابراهیم کتاب و حکمت را دادیم و به آنها دارایی بزرگ دادیم﴿۵۴﴾
فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ بِهِ وَمِنْهُم مَّن صَدَّ عَنْهُ ۚ وَکَفَىٰ بِجَهَنَّمَ سَعِیرًا
واز آنها کسانی هستند که به آن ایمان آورده اند و کسانی که از آن ممانعت میکنند و برای جهنم آتشی شعله ور کافیست﴿۵۵﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا سَوْفَ نُصْلِیهِمْ نَارًا کُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَیْرَهَا لِیَذُوقُوا الْعَذَابَ ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَزِیزًا حَکِیمًا
البته کسانی که آیه های ما را انکار کردند بزودی به آنها آتشی می چشانیم که هر وقت پوستهایشان پخته شود تبدیل می کنیم پوستهایی غیر از آن را تا عذاب را حس کنند البته خدا عزتمندی حکیم است ﴿۵۶﴾
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۖ لَّهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ ۖ وَنُدْخِلُهُمْ ظِلًّا ظَلِیلًا ﴿٥٧﴾
وکسانیکه ایمان آوردند و عمل شایسته کردند بزودی آنها را در باغهایی که از زیر آنها رودخانه هایی جاریست داخل می کنیم برای همیشه در آن ساکنند برای آنها زوج هایی پاکیزه در آن است و آنها را در رفاه و آسایشی و سایه ای داخل میکنیم ﴿۵۷﴾
إِنَّ اللَّـهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَىٰ أَهْلِهَا وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ نِعِمَّا یَعِظُکُم بِهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ سَمِیعًا بَصِیرًا
به یقین خدا به شما دستور میدهد که امانت ها را به سوی اهل آن ( صاحبانش ) برگردانید و هر گاه بین مردم حکم میکنید به عداالت حکم کنید واقعاً چه خوب است آنچه که خدا شما را به آن نصیحت میکند حتما خدا شنوای بیناست﴿۵۸﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّـهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنکُمْ ۖ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّـهِ وَالرَّسُولِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا
ای کسانی که ایمان آورده اید اطاعت کنید از خدا و اطاعت کنید رسول را و کار دانان ( کارشناسان یا متخصصین ) از خودتان را و اگر ( با این کارشناسان ) در چیزی نزاع کردید آن را (حکمیت را) به سوی خدا و رسول باز گردانید اگر شما ایمان به خدا و روز آخرت دارید زیرا آن در تاویل نیکو تر و بهتر است﴿۵۹﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ یُرِیدُونَ أَن یَتَحَاکَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَن یَکْفُرُوا بِهِ وَیُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَن یُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِیدًا
آیا ندیدی کسانی را که به گمان خودشان به آنچه بسوی تو نازل شده و آنچه به قبل از تو نازل شده ایمان آورده اند اما میخواهند که قضاوت و حکمیت را بسوی طغیانگر ببرند در حالی که به آنها فرمان داده شده که به آن ( طغیانگر یا طاغوت ) کافر شوند شیطان میخواهد که آنها را گمراه کند گمراهی دور﴿۶۰﴾
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنزَلَ اللَّـهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَیْتَ الْمُنَافِقِینَ یَصُدُّونَ عَنکَ صُدُودًا
و وقتی که به آنها گفته شود که به سوی آنچه خدا نازل کرده است بیائید و بسوی رسول بیائید منافقان را می بینی که از تو باز میدارند ممانعت کنندگان ﴿۶۱﴾
فَکَیْفَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ ثُمَّ جَاءُوکَ یَحْلِفُونَ بِاللَّـهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا إِحْسَانًا وَتَوْفِیقًا
پس چگونه است وقتی که به آنها مصیبتی میرسد به دلیل آنچه از پیش انجام داده اند بسوی سوی تو می آیند و به خدا قسم میخورند که ما غیر از نیکی و موفقیت را نمی خواستیم ﴿۶۲﴾
أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ یَعْلَمُ اللَّـهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِی أَنفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیغًا
آنها کسانی هستند که خدا میداند آنچه در قلب هایشان است پس از آنها کناره گیری کن و به آنها نصیحت کن و در میانشان سخنی رسا برایشان بگو ﴿۶۳﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّـهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّـهَ تَوَّابًا رَّحِیمًا
و هیچ یک از رسولان را نفرستادیم مگر آنکه از او با اجازه خداوند اطاعت شود و اگر آنها وقتی که بر خودشان ستم میکردند پیش تو می آمدند و از خدا آمرزش میخواستند و رسول هم برای آنها آمرزش میخواست قطعاً خدا را توبه پذیر و مهربان میافتند ﴿۶۴﴾
فَلَا وَرَبِّکَ لَا یُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لَا یَجِدُوا فِی أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَیْتَ وَیُسَلِّمُوا تَسْلِیمًا
اما اینگونه نیست و سوگند به پروردگارت که ایمان نیاورده اند تا زمانی که دربارۀ اختلافاتی که میانشان است تو را حاکم کنند و در آنچه با یکدیگر نزاع کردند و داوری تو را بپذیرند و پس از آن در (درون ) خودشان از آنچه که قضاوت کرده ای ناراحتی نداشته باشند و تسلیم حکمیت تو باشند و بپذیرند ﴿۶۵﴾
وَلَوْ أَنَّا کَتَبْنَا عَلَیْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنفُسَکُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِن دِیَارِکُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِیلٌ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا یُوعَظُونَ بِهِ لَکَانَ خَیْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِیتًا
اگر ما برای آنها مینوشتیم که نفستان را بکشید یا از سرزمین خود بیرون روید غیر از تعداد کمی از آنها انجامش نمی دادند ولی اگر آنچه را که به آن نصیحت می شدند انجامش میدادند البته برای آنها بهتر و نیرومند تر و استوار تر بود ﴿۶۶﴾
وَإِذًا لَّآتَیْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِیمًا
و در آن هنگام حتماً به آنها از پیش خود پاداشی بزرگ میدادیم ﴿۶۷﴾
وَلَهَدَیْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِیمًا
و آنها را به راهی مستقیم ( پایدار ) هدایت میکردیم ﴿۶۸﴾
وَمَن یُطِعِ اللَّـهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَـٰئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ ۚ وَحَسُنَ أُولَـٰئِکَ رَفِیقًا
و هرکس از خدا و رسول حمایت کند آنها با کسانی هستند که خدا بر آنها نعمت داده از پیامبران و راست گویان و شاهدان و صالحان و آنها دوستان خوبی هستند ﴿۶۹﴾
ذَٰلِکَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّـهِ ۚ وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ عَلِیمًا﴿٧٠﴾
آن است نعمتی (احسانی) از خدا و دانایی خداوند کافیست ﴿۷۰﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَکُمْ فَانفِرُوا ثُبَاتٍ أَوِ انفِرُوا جَمِیعًا﴿٧١﴾
ای کسانی که ایمان آوردید آگاهی و آمادگی خود را محیا کنید سپس شجاعانه و صادقانه دسته جمعی عازم نبرد شوید ﴿۷۱﴾
وَإِنَّ مِنکُمْ لَمَن لَّیُبَطِّئَنَّ فَإِنْ أَصَابَتْکُم مُّصِیبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَیَّ إِذْ لَمْ أَکُن مَّعَهُمْ شَهِیدًا ﴿٧٢﴾
و البته از شما کسی است که معطل میکند و اگر مصیبتی به شما برسد میگوید واقعاً خدا به من نعمت داد که با آنها حاضر نبودم ﴿۷۲﴾
وَلَئِنْ أَصَابَکُمْ فَضْلٌ مِّنَ اللَّـهِ لَیَقُولَنَّ کَأَن لَّمْ تَکُن بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُ مَوَدَّةٌ یَا لَیْتَنِی کُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِیمًا﴿٧٣﴾
اگر از خدا به شما احسانی یا نعمتی برسد طوری حرف میزند که انگار میان شما و او رفاقتی نبوده و میگوید ای کاش با آنها بودم تا به پیروزی بزرگ دست پیدا میکردم ﴿۷۳﴾
فَلْیُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ الَّذِینَ یَشْرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا بِالْآخِرَةِ ۚ وَمَن یُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ فَیُقْتَلْ أَوْ یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا
پس باید کسانی که زندگی دنیا را با آخرت معامله کرده اند در راه خدا پیکار کنند و هرکس که در راه خدا پیکار میکند اگر کشته شود یا پیروز گردد بزودی به او پاداش بزرگی میدهیم ﴿۷۴﴾
وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَـٰذِهِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ نَصِیرًا
و شما را چه می شود که در راه خدا و ضعیفان از مردان و زنان و کودکان نبرد نمی کنید که میگویند پروردگارا مارا از این شهری که مردمش ستمگراند بیرون ببر و برای ما از جانب خودت یاوری قرار بده ﴿۷۵﴾
الَّذِینَ آمَنُوا یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُوا أَوْلِیَاءَ الشَّیْطَانِ ۖ إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطَانِ کَانَ ضَعِیفًا
کسانی که ایمان آوردند در راه خدا پیکار میکنند و کسانی که کافر شدند در راه سرکشان ( طاغوت ) پیکار میکنند پس با یاران شیطان نبرد کنید و مطمئن باشید که حیله و نقشه شیطان ضعیف است ﴿۷۶﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ قِیلَ لَهُمْ کُفُّوا أَیْدِیَکُمْ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُمْ یَخْشَوْنَ النَّاسَ کَخَشْیَةِ اللَّـهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْیَةً ۚوَقَالُوا رَبَّنَا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنَا الْقِتَالَ لَوْلَا أَخَّرْتَنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِیبٍ ۗقُلْ مَتَاعُ الدُّنْیَا قَلِیلٌ وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ لِّمَنِ اتَّقَىٰ وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِیلًا
آیا ندیدی کسانی را که به آنان گفته شد دستانتان را بازدارید و نماز را بپا دارید و زکات را بدهید ولی وقتی بر آنها جنگیدن نوشته شد در آن وقت گروهی از آنها از مردم میترسند مانند ترسیدن از خدا یا ترسی شدید تر (بیشتر از مردم میترسند تا از خدا) و گفتند خدایا چرا برای ما نبرد را نوشتی چرا تا مهلتی نزدیک ما را به تاخیر نینداختی بگو دارایی و بهرمندی زندگانی دنیا کم است و آخرت برای آن کس که تقوا پیشه کند و رعایت کند بهتر است و به شما ستم نمی شود حتی به اندازۀ نخی که در شکاف هسته خرما است ﴿۷۷﴾
أَیْنَمَا تَکُونُوا یُدْرِککُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ کُنتُمْ فِی بُرُوجٍ مُّشَیَّدَةٍ ۗ وَإِن تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ یَقُولُوا هَـٰذِهِ مِنْ عِندِ اللَّـهِ ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ یَقُولُوا هَـٰذِهِ مِنْ عِندِکَ ۚ قُلْ کُلٌّ مِّنْ عِندِ اللَّـهِ ۖ فَمَالِ هَـٰؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَا یَکَادُونَ یَفْقَهُونَ حَدِیثًا
هرکجا که باشید مرگ شما را در میابد اگر چه در برج های بلند و استوار باشید و اگر به آنها نیکی برسد میگویند این از جانب خداست و اگر بدی برسد میگویند این از جانب توست بگو همه از جانب خداست و چه به سر این قوم آمده که نمیتوانند حرف را بفهمند ﴿۷۸﴾
مَّا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّـهِ ۖ وَمَا أَصَابَکَ مِن سَیِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِکَ ۚ وَأَرْسَلْنَاکَ لِلنَّاسِ رَسُولًا ۚ وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِیدًا
آنچه از نیکی به تو میرسد از خداست و آنچه از بدی به تو میرسد از جانب خودت میباشد و ما تو را فرستادیم برای مردم فرستاده ای و شهادت خدا کافیست ﴿۷۹﴾
مَّن یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّـهَ ۖ وَمَن تَوَلَّىٰ فَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًا
هر کس رسول را اطاعت کند البته خدا را اطاعت کرده (باید متذکر شد هر کس از قرآن اطاعت کند از رسول اطاعت کرده زیرا خدا در قرآن به رسول میگوید از آنجه بسویت وحی میشود پیروی کن و صبر کن تا خدا حکم خودش را صادر کند سوره یونس آیۀ ۱۰۲ یا ۱۰:۱۰۲ و انعام ۱۰۶ ۶:۱۰۶ ) و هرکس که روی برگرداند پس تو را برای آنان نفرستادیم که نگهبانشان باشی ﴿۸۰﴾
وَیَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِندِکَ بَیَّتَ طَائِفَةٌ مِّنْهُمْ غَیْرَ الَّذِی تَقُولُ ۖ وَاللَّـهُ یَکْتُبُ مَا یُبَیِّتُونَ ۖ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ وَکِیلًا
و پیش تو میگویند اطاعت اما وقتی از پیش تو میروند شبانه طایفه ای از آنها غیر از آنچه را که می گویند انجام میدهند وخدا آنچه را شبانه انجام میدهند می نویسد پس از آنان دوری کن و بر خدا توکل کن و وکالت خدا کافیست﴿۸۱﴾
أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚوَلَوْ کَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ اللَّـهِ لَوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلَافًا کَثِیرًا
آیا در قرآن تدبر(ژرف اندیشی) نمی کنند واگر (قرآن) از جانب غیر خدا بود در آن اختلافات زیادی پیدا می کردند ﴿۸۲﴾
وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ ۖ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَىٰ أُولِی الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِینَ یَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ ۗ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّیْطَانَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿٨٣﴾
و وقتی که خبری از امنیت و یا ترس به آنها میرسد خبر آن را پخش میکنند در حالیکه اگر آن را بسوی رسول و بسوی کارشناسان و متخصصین باز می گرداندند حتماً کسانی از خودشان که تجزیه و تحلیل میکردند آن را میدانستند و اگر احسان خدا و رحمتش بر شما نبود حتماً شیطان را پیروی می کردید مگر تعداد کمی از شما ﴿۸۳﴾
فَقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ لَا تُکَلَّفُ إِلَّا نَفْسَکَ ۚ وَحَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ ۖ عَسَى اللَّـهُ أَن یَکُفَّ بَأْسَ الَّذِینَ کَفَرُوا ۚ وَاللَّـهُ أَشَدُّ بَأْسًا وَأَشَدُّ تَنکِیلًا
در راه خدا پیکار کن تکلیف نشود مگر برای خودت و مومنین را (برای آن) تشویق و ترغیب کن ممکن است خدا نیروی کسانی که کافر شدند را باز دارد و خدا در نیرومندی شدید تر است و شدیدتر در مایه عبرت قرار دادن ﴿۸۴﴾
مَّن یَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً یَکُن لَّهُ نَصِیبٌ مِّنْهَا ۖوَمَن یَشْفَعْ شَفَاعَةً سَیِّئَةً یَکُن لَّهُ کِفْلٌ مِّنْهَا ۗ وَکَانَ اللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ مُّقِیتًا
آنکس که کوشش میکند کوشش برای خوبی برایش قسمتی از آن می باشد و آنکس که کوشش می کند کوشش برای بدی برایش مجازاتی مانند آن میباشد و خدا بر هر چیزی مراقب است﴿۸۵﴾
وَإِذَا حُیِّیتُم بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ حَسِیبًا
و هر وقت به شما درود (سلام وتحیت) گفته شد به درودی پس جواب دهید درودی نیکوتر از آن را یا (مانند همان درود را) بازگردانید البته خدا بر هر چیزی حسابگر است ﴿۸۶﴾
اللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ لَیَجْمَعَنَّکُمْ إِلَىٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ لَا رَیْبَ فِیهِ ۗوَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّـهِ حَدِیثًا
خدا که خدایی بجز او نیست حتماً جمع میکند شما را تا روز قیامت که شکی در آن نیست و چه کسی از خدا در گفتار راستگو تر است ﴿۸۷﴾
فَمَا لَکُمْ فِی الْمُنَافِقِینَ فِئَتَیْنِ وَاللَّـهُ أَرْکَسَهُم بِمَا کَسَبُوا ۚ أَتُرِیدُونَ أَن تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّـهُ ۖ وَمَن یُضْلِلِ اللَّـهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِیلًا
پس شما را چه میشود در باره منافقین که دو گروه هستید و خدا به خاطر آنچه کسب کردند سرنگونشان کرده آیا میخواهید کسی را که خدا گمراه کرده هدایت کنید و هرگز برایش راهی پیدا نخواهی کرد ﴿۸۸﴾
وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ کَمَا کَفَرُوا فَتَکُونُونَ سَوَاءً ۖ فَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ أَوْلِیَاءَ حَتَّىٰ یُهَاجِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ ۖ وَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا
دوست دارند که شما هم انکار کنید همانگونه که انکار کردند تا با آنها یکسان و برابرشوید پس برای خود از آنها سرپرستانی نگیرید تا وقتی در راه خدا مهاجرت کنند ولی اگر خواستند (با جنگ و خونریزی) بر شما غلبه کنند پس هر کجا آنها را یافتید دستگیرشان کنید و با آنها نبرد کنید و از آنان سرپرست و نه یاوری نگیرید ﴿۸۹﴾
إِلَّا الَّذِینَ یَصِلُونَ إِلَىٰ قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُم مِّیثَاقٌ أَوْ جَاءُوکُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَن یُقَاتِلُوکُمْ أَوْ یُقَاتِلُوا قَوْمَهُمْ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَیْکُمْ فَلَقَاتَلُوکُمْ ۚ فَإِنِ اعْتَزَلُوکُمْ فَلَمْ یُقَاتِلُوکُمْ وَأَلْقَوْا إِلَیْکُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّـهُ لَکُمْ عَلَیْهِمْ سَبِیلًا
اگر کسانی که به قومی متصل هستند که میان شما و آنها پیمان و عهدی هست یا کسانی که بسوی شما می آیند در حالیکه دلهایشان به تنگ آمده که با شما بجنگند یا با قومشان بجنگند و اگر خدا می خواست آنها را بر شما مسلط می کرد و با شما می جنگیدند و اگر دست از جنگ با شما کشیدند و با شما جنگ نکردند و پیشنهاد سلامتی و صلح را به شما دادند پس خدا برای شما راه دیگری (غیر ازصلح ) در برابر آنها قرار نداده ﴿۹۰﴾
سَتَجِدُونَ آخَرِینَ یُرِیدُونَ أَن یَأْمَنُوکُمْ وَیَأْمَنُوا قَوْمَهُمْ کُلَّ مَا رُدُّوا إِلَى الْفِتْنَةِ أُرْکِسُوا فِیهَا ۚ فَإِن لَّمْ یَعْتَزِلُوکُمْ وَیُلْقُوا إِلَیْکُمُ السَّلَمَ وَیَکُفُّوا أَیْدِیَهُمْ فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ ۚ وَأُولَـٰئِکُمْ جَعَلْنَا لَکُمْ عَلَیْهِمْ سُلْطَانًا مُّبِینًا
بزودی کسان دیگری را پیدا می کنید که میخواهند از شما ایمن باشند و از قومشان ایمن باشند هرگاه به فتنه بازگردانده شوند در آن سرنگون میشوند پس اگر (سلاح را از مقابل شما) برنگرفتند و با شما آشتی نکردند و دست از سر شما برنداشتند پس هرکجا که با آنها روبه رو شدید دستگیرشان کنید و با آنان نبرد کنید و آنها کسانی هستند که شما را بر آنان تسلطی روشن و واضح قرار دادیم﴿۹۱﴾
وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ أَن یَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً ۚ وَمَن قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَأً فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ وَدِیَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰ أَهْلِهِ إِلَّا أَن یَصَّدَّقُوا ۚ فَإِن کَانَ مِن قَوْمٍ عَدُوٍّ لَّکُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ ۖ وَإِن کَانَ مِن قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُم مِّیثَاقٌ فَدِیَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰ أَهْلِهِ وَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ ۖ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ تَوْبَةً مِّنَ اللَّـهِ ۗوَکَانَ اللَّـهُ عَلِیمًا حَکِیمًا
و شایسته ی هیچ مومنی نیست که مومن دیگری را بکشد مگر بخطا و هرکس مومنی را به اشتباه بکشد حتماً باید برده مومنی را آزاد کند و خانواده اش خون بهایی بپردازد مگر آنکه (خانواده مقتول) آن را صدقه کند و اگر مقتول از قومی باشد که با شما دشمن هستند ولی مقتول مومن باشد پس آزاد کردن برده ای مومن و چنانچه مقتول از قومی است که بین شما و آنان پیمانی وجود دارد پس خون بهایی که باید به خانواده اش پرداخت شود و آزاد کردن برده ای مومن و هرکس که ( برده نیافت ) یا نتوانست پس باید۲ ماه پشت سر هم روزه بگیرد پذیرفتن توبه ای از خدا ست و خدا دانای با حکمت است ﴿۹۲﴾
وَمَن یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا وَغَضِبَ اللَّـهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِیمًا
و هرکس مومنی را به عمد بکشد کیفرش جهنم است در آن جایگزین است و خدا بر او خشم گرفت و لعنتش کرد و برایش عذابی بزرگ آماده کرد ﴿۹۳﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا ضَرَبْتُمْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ فَتَبَیَّنُوا وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَىٰ إِلَیْکُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فَعِندَ اللَّـهِ مَغَانِمُ کَثِیرَةٌ ۚ کَذَٰلِکَ کُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللَّـهُ عَلَیْکُمْ فَتَبَیَّنُوا ۚ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا
ای کسانی که ایمان آوردید وقتی که در راه خدا ( به تجارت یا به نبرد ) میروید دقت کنید و به کسی که به شما سلام میکند نگوئید که تو مومن نیستی تا زندگی ناپایدار دنیا را بدست آورید در حالی که چیزهای با ارزش بسیاری پیش خداوند است شما از قبل بدان گونه بودید و خدا بر شما منت گذاشت پس مراقب باشید که قطعاً خدا به آنچه میکنید آگاه است ﴿۹۴﴾
لَّا یَسْتَوِی الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ ۚ فَضَّلَ اللَّـهُ الْمُجَاهِدِینَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِینَ دَرَجَةً ۚ وَکُلًّا وَعَدَ اللَّـهُ الْحُسْنَىٰ ۚوَفَضَّلَ اللَّـهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَى الْقَاعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًا
مساوی و برابر نیستند بازنشسته گان از مومنین که ضرر و زیانی نمی بینند و مجاهدین در راه خدا که با اموالشان و جانهایشان کوشش و جهاد میکنند خدا نعمت و فضیلت داده بر مجاهدین (کوشش گران) با مالهایشان و جانهایشان نسبت به نشسته گان مرتبه و منزلتی داده و کلاً همگی را خدا وعده نیکویی داده و خدا مجاهدان را نسبت بر بازنشسته گان نعمت داده پاداشی بزرگ ﴿۹۵﴾
دَرَجَاتٍ مِّنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً ۚ وَکَانَ اللَّـهُ غَفُورًا رَّحِیمًا
منزلت هایی و مراتبی از او و آمرزشی و رحمتی و خدا آمرزنده مهربان است (﴿۹۶﴾
إِنَّ الَّذِینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ ظَالِمِی أَنفُسِهِمْ قَالُوا فِیمَ کُنتُمْ ۖ قَالُوا کُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی الْأَرْضِ ۚ قَالُوا أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَّـهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا ۚ فَأُولَـٰئِکَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَسَاءَتْ مَصِیرًا
کسانی که بر خودشان ستم کردند وقتی ملائکه جانشان را میگیرند به آنها میگویند در چه چیز بودید میگویند ما در زمین ضعیفانی بودیم و ملائکه میگویند آیا زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید پس جایگاهشان جهنم است و چه بد بازگشت گاهی است (﴿۹۷﴾
إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ لَا یَسْتَطِیعُونَ حِیلَةً وَلَا یَهْتَدُونَ سَبِیلًا
غیر از ضعیفانی از مردان و زنان و کودکان که هیچ کاری نمی توانند انجام دهند و نمی توانند راهی پیدا کنند و نه راه به جایی برند ﴿۹۸﴾
فَأُولَـٰئِکَ عَسَى اللَّـهُ أَن یَعْفُوَ عَنْهُمْ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ عَفُوًّا غَفُورًا
پس امید است که خدا آنها را ببخشد و خدا آمرزنده بخشایش گر است و هرکس که در راه خدا مهاجرت کند در زمین سرزمین های بسیاری و گشایشی پیدا میکند و هرکس که از خانه اش بیرون رود در حالی که بسوی خدا و رسولش هجرت کننده است سپس مرگ دریابدش پس حتماً پاداش او بر خدا واقع شده و خدا آمرزنده ای مهربان است ﴿۹۹﴾
وَمَن یُهَاجِرْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ یَجِدْ فِی الْأَرْضِ مُرَاغَمًا کَثِیرًا وَسَعَةً ۚ وَمَن یَخْرُجْ مِن بَیْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّـهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّـهِ ۗ وَکَانَ اللَّـهُ غَفُورًا رَّحِیمًا
هر کس که در راه خدا در زمین مهاجرت کند سرزمین های بسیاری و گشایشی پیدا میکند و هرکس که از خانه اش هجرت کننده بسوی خدا و رسولش بیرون میرود اگر مرگ به او برسد پس حتمآ اجرش بر خدا واقع شده و خدا آمرزنده ای مهربان است ﴿۱۰۰﴾
وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِی الْأَرْضِ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن یَفْتِنَکُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا ۚ إِنَّ الْکَافِرِینَ کَانُوا لَکُمْ عَدُوًّا مُّبِینًا
وهر وقت در زمین سفر میکنید مشکلی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید اگر میترسید کسانی که کفر ورزیدند شما را به فتنه اندازند قطعآ کافران برای شما دشمن آشکاری هستند ﴿۱۰۱﴾
وَإِذَا کُنتَ فِیهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلَاةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَکَ وَلْیَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُوا فَلْیَکُونُوا مِن وَرَائِکُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَىٰ لَمْ یُصَلُّوا فَلْیُصَلُّوا مَعَکَ وَلْیَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ ۗ وَدَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُم مَّیْلَةً وَاحِدَةً ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِن کَانَ بِکُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ کُنتُم مَّرْضَىٰ أَن تَضَعُوا أَسْلِحَتَکُمْ ۖ وَخُذُوا حِذْرَکُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ أَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُّهِینًا
و وقتی در میان آنها بودی نماز را برایشان بپا دار و باید گروهی ازآنها با تو (نماز) بپا دارند و باید (گروهی دیگراز آنان) سلاح هایشان را بر گیرند تا وقتی به سجده میروند مراقب پشت سر شما باشند و سپس بیایند گروهی دیگر که نماز نگذارده اند و با تو نماز بگذارند و باید آمادگی هایشان و اسلحه هایشان را برگیرند . کسانی که کافرند دوست دارند از سلاح هایتان و توشه هایتان غافل شوید تا بر شما تجاوز کنند تجاوزی به یکباره پس مشکلی بر شما نیست اگر برایتان اذیتی از باران باشد یا مریض باشید که سلاح هایتان را زمین بگذارید ولی آمادگی خود را حفظ کنید البته خدا برای کافران عذابی خوار کننده را آماده کرده ﴿۱۰۲﴾
فَإِذَا قَضَیْتُمُ الصَّلَاةَ فَاذْکُرُوا اللَّـهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِکُمْ ۚ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ ۚ إِنَّ الصَّلَاةَ کَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ کِتَابًا مَّوْقُوتًا
سپس وقتی نماز را گذراندید پس خدا را ایستاده و نشسته و بر پهلوهایتان یاد کنید تا وقتی که به جای مطمئنی رسیدید نماز را به پا دارید که نماز بر مومنان نوشته ایست وقت شده (دراوقات معین) ﴿۱۰۳﴾
وَلَا تَهِنُوا فِی ابْتِغَاءِ الْقَوْمِ ۖ إِن تَکُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَمَا تَأْلَمُونَ ۖ وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّـهِ مَا لَا یَرْجُونَ ۗ وَکَانَ اللَّـهُ عَلِیمًا حَکِیمًا
و در تعقیب کردن آن قوم (دشمن) سست نشوید اگر به شما رنجی میرسد پس به آنها هم رنجی میرسد همانگونه که به شما رنجی میرسد و در حالی که شما از خدا امید دارید آنچه را آنها امید ندارند و خدا دانای حکیم است ﴿۱۰۴﴾
إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاکَ اللَّـهُ ۚ وَلَا تَکُن لِّلْخَائِنِینَ خَصِیمًا
به یقین ما به سوی تو کتاب را به حق فرستادیم تا بین مردم حکم کنی بدان چه که خدا به تو نشان داد و برای خیانت کاران دشمنی کننده ای نباش ﴿۱۰۵﴾
وَاسْتَغْفِرِ اللَّـهَ ۖ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿١٠٦﴾
و از خدا آمرزش بخواه البته خدا آمرزنده مهربان است ﴿۱۰۶﴾
وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذِینَ یَخْتَانُونَ أَنفُسَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَا یُحِبُّ مَن کَانَ خَوَّانًا أَثِیمًا
و با کسانی که به خودشان خیانت میکنند مجادله نکن قطعاً خدا دوست ندارد کسی را که خیانت کاری گناه کار است ﴿۱۰۷﴾
یَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا یَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّـهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ یُبَیِّتُونَ مَا لَا یَرْضَىٰ مِنَ الْقَوْلِ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطًا
آنها میخواهند از مردم مخفی کنند ولی نمیخواهند از خدا پنهان کنند و او با آنهاست وقتی که شبانه سخن چینی میکنند آنچه را که از گفتارشان راضی نیست و خدا بدان چه میکنند محیط است ﴿۱۰۸﴾
هَا أَنتُمْ هَـٰؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فَمَن یُجَادِلُ اللَّـهَ عَنْهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَم مَّن یَکُونُ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا
حالا شما اینهایی هستید در زندگی دنیا از آنها دفاع کردید اما چه کسی ازآنها در مقابل خدا در روز قیامت دفاع میکند یا چه کسی وکیل آنان است ﴿۱۰۹﴾
وَمَن یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللَّـهَ یَجِدِ اللَّـهَ غَفُورًا رَّحِیمًا
و هرکس عمل بد کند یا بر خودش ستم کند سپس از خدا طلب آمرزش کند. خدا را آمرزنده ای مهربان میابد ﴿۱۱۰﴾
وَمَن یَکْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا یَکْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۚوَکَانَ اللَّـهُ عَلِیمًا حَکِیمًا
و هرکس گناهی را کسب کند پس حتماً آن را برای نفس خودش کسب کرده و خدا دانایی با حکمت است ﴿۱۱۱﴾
وَمَن یَکْسِبْ خَطِیئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَرِیئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا
و هر کس خطایی کسب کند یا گناهی مرتکب شود سپس آن را به کسی که بی گناه است نسبت بدهد البته که بر خودش تهمتی و گناهی روشن حمل کرده ﴿۱۱۲﴾
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیْکَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ أَن یُضِلُّوکَ وَمَا یُضِلُّونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ ۖ وَمَا یَضُرُّونَکَ مِن شَیْءٍ ۚ وَأَنزَلَ اللَّـهُ عَلَیْکَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَعَلَّمَکَ مَا لَمْ تَکُن تَعْلَمُ ۚ وَکَانَ فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیْکَ عَظِیمًا
و اگر نعمت خدا و رحمتش بر تو نبود حتماً گروهی از آنها تلاش میکردند که تو را گمراهت کنند و گمراه نمی کنند مگر خودشان را و نمی توانند به تو از چیزی ضرر برسانند و خدا بر تو کتاب و حکمت را فرستاد و به تو آموخت آنچه را نمی دانستی و نعمت خدا بر تو بزرگ بوده است ﴿۱۱۳﴾
لَّا خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَیْنَ النَّاسِ ۚ وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا
در بسیاری از نجواهایشان خیری نیست مگر آن کس که به صدقه ای یا کار خوبی یا اصلاح ( صلح ) میان مردم امر میکند و هر کس که آن را برای جست و جوی رضای خدا انجام دهد پس به زودی پاداشی بزرگ می دهیمش ﴿۱۱۴﴾
وَمَن یُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَیَتَّبِعْ غَیْرَ سَبِیلِ الْمُؤْمِنِینَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِیرًا
و هر کس بارسول مخالفت کند بعد از آنکه هدایت برایش روشن گردد و غیر از راه مومنین را پیروی کند. به آنچه دوست دارد می رسانیمش سپس جهنم را به او می چشانیم و بد بازگشت گاهی است ﴿۱۱۵﴾
إِنَّ اللَّـهَ لَا یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِکَ لِمَن یَشَاءُ ۚ وَمَن یُشْرِکْ بِاللَّـهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِیدًا
و یقین بدانید که خدا نمی آمرزد که به او شرک ورزیده شود ( کسی را همتای خدا قرار دهیم ) و غیر از آن را برای هر کس که میخواهد می آمرزد و هرکس که برای خدا شریک قائل شود البته که گمراه شده است گمراهی دوری﴿۱۱۶﴾
إِن یَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِن یَدْعُونَ إِلَّا شَیْطَانًا مَّرِیدًا ﴿١١٧﴾
آنها نمی خوانند ( دعا نمی کنند ) به غیر از او (خدا) مگر مونث هایی را و نمی خوانند مگر شیطانی متمرد را﴿۱۱۷﴾
لَّعَنَهُ اللَّـهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِکَ نَصِیبًا مَّفْرُوضًا
خدا او را لعنت کرد و گفت حتماً از بندگان تو سهم معین شده را میگیرم﴿۱۱۸﴾
وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّیَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَیُبَتِّکُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَیُغَیِّرُنَّ خَلْقَ اللَّـهِ ۚ وَمَن یَتَّخِذِ الشَّیْطَانَ وَلِیًّا مِّن دُونِ اللَّـهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِینًا
و گمراهشان میکنم و آنها را در آرزو می افکنم و به آنها دستور می دهم که گوش های چهارپایان را بشکافند و به آنها دستور میدهم تا خلق خدا را تغییر دهند و هرکس که به غیر از خداوند شیطان را به سرپرستی خود بگیرد البته زیان کرده است زیانی آشکار﴿۱۱۹﴾
یَعِدُهُمْ وَیُمَنِّیهِمْ ۖ وَمَا یَعِدُهُمُ الشَّیْطَانُ إِلَّا غُرُورًا
به آنها وعده می دهد و در آرزو هایشان می اندازد و شیطان به آنها وعده نمی دهد مگر به فریب ﴿۱۲۰﴾
أُولَـٰئِکَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا یَجِدُونَ عَنْهَا مَحِیصًا
جایگاه آنها جهنم است و از آن راه فراری را پیدا نمی کنند ﴿۱۲۱﴾
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۖ وَعْدَ اللَّـهِ حَقًّا ۚ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّـهِ قِیلًا
و کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند بزودی آنان را در باغهایی داخل میکنیم که از زیر آنها رود هایی جاریست در آن برای همیشه اقامت می گزینند . وعده خدا حق است و راست گو تر از خدا درگفتار کیست؟ ﴿۱۲۲﴾
لَّیْسَ بِأَمَانِیِّکُمْ وَلَا أَمَانِیِّ أَهْلِ الْکِتَابِ ۗ مَن یَعْمَلْ سُوءًا یُجْزَ بِهِ وَلَا یَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللَّـهِ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا ﴿١٢٣﴾
به دلخواه و آرزوی شما نیست و نه بدلخواه اهل کتاب هر کس که عمل بدی کند به آن جزا داده می شود و غیر از خدا برای خودش نه ولیی و نه یاوری پیدا نخواهد کرد ﴿۱۲۳﴾
وَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَـٰئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا یُظْلَمُونَ نَقِیرًا ﴿١٢٤﴾
هرکس از شایسته ها عمل میکند خواه مرد باشد یا زن در حالی که مومن باشد آنها داخل بهشت میشوند و به اندازه سوراخ ریزی ستم نمی شوند ﴿۱۲۴﴾
وَمَنْ أَحْسَنُ دِینًا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّـهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا ۗ وَاتَّخَذَ اللَّـهُ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلًا
و چه کسی دینش بهتر از کسی است که رویش را به سوی خدا تسلیم کرده در حالی که نیکو کاری میکند و از آئین ابراهیم یکتا پرست پیروی میکند و خدا ابراهیم را دوستی صمیمی گرفت ﴿۱۲۵﴾
وَلِلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ بِکُلِّ شَیْءٍ مُّحِیطًا
و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است مخصوص خداست و خدا به هر چیزی محیط (یا مسلط ) است﴿۱۲۶﴾
وَیَسْتَفْتُونَکَ فِی النِّسَاءِ ۖ قُلِ اللَّـهُ یُفْتِیکُمْ فِیهِنَّ وَمَا یُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ فِی الْکِتَابِ فِی یَتَامَى النِّسَاءِ اللَّاتِی لَا تُؤْتُونَهُنَّ مَا کُتِبَ لَهُنَّ وَتَرْغَبُونَ أَن تَنکِحُوهُنَّ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَأَن تَقُومُوا لِلْیَتَامَىٰ بِالْقِسْطِ ۚ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّـهَ کَانَ بِهِ عَلِیمًا
و از تو در باره زنها فتوا میخواهند ( نظرمیخواهند) بگو خدا در باره آنها فتوا میدهد ( نظر میدهد ) و آنچه بر شما خوانده شد دربارۀ زنهای یتیمی که آنچه را که برای آنان نوشته شده به آنها نمی دهید و تمایل دارید که با آنها ازدواج کنید و با کودکان ضعیف و ناتوان بچه سال (هم تمایل به ازدواج با آنها را دارید) در حالیکه (به شما دستور داده شد) که برای یتیمان به عدالت قیام کنید و هر کار خیری بکنید قطعاً خدا به آن آگاه است*{ ازدواج با کودکان ممنوع
وَابْتَلُواْ الْیَتَامَى حَتَّىَ إِذَا بَلَغُواْ النِّکَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُواْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَأْکُلُوهَا إِسْرَافاً وَبِدَاراً أَن یَکْبَرُواْ وَمَن کَانَ غَنِیّاً فَلْیَسْتَعْفِفْ وَمَن کَانَ فَقِیراً فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُواْ عَلَیْهِمْ وَکَفَى بِاللّهِ حَسِیباً [النساء :۶]
وَیَسْتَفْتُونَکَ فِی النِّسَاء قُلِ اللّهُ یُفْتِیکُمْ فِیهِنَّ وَمَا یُتْلَى عَلَیْکُمْ فِی الْکِتَابِ فِی یَتَامَى النِّسَاء الَّلاتِی لاَ تُؤْتُونَهُنَّ مَا کُتِبَ لَهُنَّ وَتَرْغَبُونَ أَن تَنکِحُوهُنَّ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَأَن تَقُومُواْ لِلْیَتَامَى بِالْقِسْطِ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللّهَ کَانَ بِهِ عَلِیماً [النساء :۱۲۷]
برای بررسی بیشتر اینجا کلیک کنید} ﴿۱۲۷﴾
وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَن یُصْلِحَا بَیْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَیْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِن تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّـهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا
و اگر زنی از نشوز شوهراش میترسد ( از سرکشی شوهرش) احساس خطر میکند یا از رویگردانی اش پس مشکلی بر آن دو نیست که با صلح میان خود را اصلاح کنند و صلح بهتر است نفوس را تنگ نظری فرا گرفته ( آماده شده بخل و تنگ نظری در جانهای مردم ) و اگر نیکو کاری کنید و رعایت کنید البته خدا به آنچه میکنید آگاه است ﴿۱۲۸﴾
وَلَن تَسْتَطِیعُوا أَن تَعْدِلُوا بَیْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِیلُوا کُلَّ الْمَیْلِ فَتَذَرُوهَا کَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَإِن تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّـهَ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا
و شما هرگز نمیتوانید که میان زنان به عدالت رفتار کنید اگر چه بر این کار حریص باشید پس میل نکنید ( منحرف نکنید ) علاقه مندی خود را به یک طرف و طرف دیگر را ( آن زن دیگر را ) بلاتکلیف ( سرگردان) رها سازید و اگر صلح کنید ( اصلاح کنید ) و رعایت کنید البته خدا آمرزنده و مهربان است*{ زدن زنها
الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاء بِمَا فَضَّلَ اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُواْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَیْبِ بِمَا حَفِظَ اللّهُ وَاللاَّتِی تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَکُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَیْهِنَّ سَبِیلاً إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلِیّاً کَبِیراً [النساء : ۳۴]
برای بررسی بیشتر این مطلب و مطالب دیگر درمورد زنها اینجا کلیک کنید }﴿۱۲۹﴾
وَإِن یَتَفَرَّقَا یُغْنِ اللَّـهُ کُلًّا مِّن سَعَتِهِ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ وَاسِعًا حَکِیمًا
و اگر ( آن زن و مرد ) تصمیم به جدایی گرفتند خدا هر کدامشان را از گشایشمندی خود بی نیاز میکند و خدا گشایشگری با حکمت است ﴿۱۳۰﴾
وَلِلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَإِیَّاکُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّـهَ ۚ وَإِن تَکْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ غَنِیًّا حَمِیدًا
و مخصوص خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و به یقین به کسانی که قبل از شما به آنها کتاب داده شد وصیت کردیم و همچنین به شما که حدود خدا را رعایت کنید و اگر انکار کنید بدانید آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است برای خداست و خدا بی نیازی ستوده است ﴿۱۳۱﴾
وَلِلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۚ وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ وَکِیلًا﴿١٣٢﴾
و مخصوص خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و خدا اگر وکیل باشد کافی است﴿۱۳۲﴾
إِن یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ أَیُّهَا النَّاسُ وَیَأْتِ بِآخَرِینَ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ عَلَىٰ ذَٰلِکَ قَدِیرًا﴿١٣٣﴾
ای مردم اگر (خدا) بخواهد شما را می برد و کسان دیگری را می آورد و خداوند بر آن کار تواناست﴿۱۳۳﴾
مَّن کَانَ یُرِیدُ ثَوَابَ الدُّنْیَا فَعِندَ اللَّـهِ ثَوَابُ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ سَمِیعًا بَصِیرًا﴿١٣٤﴾
هر کس که ثواب دنیا را میخواهد پس ثواب دنیا و آخرت پیش خداست و خدا شنونده بیناست﴿۱۳۴﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّـهِ وَلَوْ عَلَىٰ أَنفُسِکُمْ أَوِ الْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ ۚ إِن یَکُنْ غَنِیًّا أَوْ فَقِیرًا فَاللَّـهُ أَوْلَىٰ بِهِمَا ۖ فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَىٰ أَن تَعْدِلُوا ۚ وَإِن تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّـهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا
ای کسانی که ایمان دارید قیام کنندگان بر دادگری باشید شاهدانی برای خدا اگر چه بر علیه خودتان باشد یا (علیه) پدر و مادر و نزدیکانتان باشد اگر بی نیاز یا فقیر باشند پس خداوند سرپرست آن دو است و پیروی هوا و هوس خود را نکنید که از حقیقت عدول کنید و اگر سرپیچی کنید یا روی بگردانید البته خدا به آنچه میکنید آگاه است﴿۱۳۵﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّـهِ وَرَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی أَنزَلَ مِن قَبْلُ ۚ وَمَن یَکْفُرْ بِاللَّـهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِیدًا
ای کسانی که باور دارید به خدا و رسولش ایمان بیاورید و کتابی که بر رسولش نازل کرد و کتابی که از قبل نازل کرده و هرکس بخدا و ملائکه اش و کتابهایش و رسولانش و روز آخر کافر شود حتماً گمراه شده است گمراهی دور﴿۱۳۶﴾
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا کُفْرًا لَّمْ یَکُنِ اللَّـهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِیَهْدِیَهُمْ سَبِیلًا ﴿١٣٧﴾
قطعاً کسانی که ایمان آوردند سپس کافر شده اند سپس ایمان آوردند سپس کافر شدند (مرتد شدند) سپس کفررا افزایش دادند خدا آنها را نمی آمرزد و آنها را به راهی هدایت نمی کند﴿۱۳۷﴾
بَشِّرِ الْمُنَافِقِینَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا
به منافقان خبر بده به آنکه برای آنها عذابی دردناک است﴿۱۳۸﴾
الَّذِینَ یَتَّخِذُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ ۚ أَیَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّـهِ جَمِیعًا
کسانی که کافران را دوستان و نزدیکانی غیر از مومنان میگیرند آیا عزت و سربلندی را نزد آنان می جویند البته عزت و سربلندی همه اش مخصوص خداست ﴿۱۳۹﴾
وَقَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فِی الْکِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آیَاتِ اللَّـهِ یُکْفَرُ بِهَا وَیُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّىٰ یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ ۚإِنَّکُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِینَ وَالْکَافِرِینَ فِی جَهَنَّمَ جَمِیعًا
و قطعاً بر شما در کتاب نازل کرد که وقتی (در مجلسی) شنیدید به آیات خدا کفر ورزیده می شود وآن (آیات) مسخره می شود پس با آنها ننشینید تا وقتی که در سخنی غیر از آن وارد شوند که ( اگر با آنها بنشینید ) مطمئن باشید که در آن هنگام مثل آنان هستید به یقین خدا جمع کننده همۀ منافقین و کافرین در جهنم است﴿۱۴۰﴾
الَّذِینَ یَتَرَبَّصُونَ بِکُمْ فَإِن کَانَ لَکُمْ فَتْحٌ مِّنَ اللَّـهِ قَالُوا أَلَمْ نَکُن مَّعَکُمْ وَإِن کَانَ لِلْکَافِرِینَ نَصِیبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَیْکُمْ وَنَمْنَعْکُم مِّنَ الْمُؤْمِنِینَ ۚ فَاللَّـهُ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ وَلَن یَجْعَلَ اللَّـهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلًا
کسانی که برای شما انتظار می کشند پس اگر برای شما از جانب خدا پیروزی باشد میگویند آیا ما با شما نبودیم ؟ و اگر برای کافران بهره ای باشد می گویند آیا از شما مراقبت نکردیم ؟ و شما را از مومنین دور نکردیم و خدا در روز قیامت میان شما حکم میکند و هرگز برای کافران راهی را بر مومنان قرار نمی دهد ﴿۱۴۱﴾
إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللَّـهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا کُسَالَىٰ یُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا یَذْکُرُونَ اللَّـهَ إِلَّا قَلِیلًا
به یقین منافقان با خدا فریب کاری میکنند و او (خدا) فریب دهنده ایشان است و وقتی که به سوی نماز قیام میکنند با کسالت قیام میکنند وبا مردم ریا ( خود نمایی ) میکنند و جز اندکی یاد خدا نمیکنند ﴿۱۴۲﴾
مُّذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذَٰلِکَ لَا إِلَىٰ هَـٰؤُلَاءِ وَلَا إِلَىٰ هَـٰؤُلَاءِ ۚ وَمَن یُضْلِلِ اللَّـهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِیلًا
میان آن سرگردانند نه به سوی اینها هستند ونه به سوی آنها و هرکس را که خدا گمراه کند هرگز برایش راهی پیدا نمیکنی﴿۱۴۳﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ ۚ أَتُرِیدُونَ أَن تَجْعَلُوا لِلَّـهِ عَلَیْکُمْ سُلْطَانًا مُّبِینًا
ای کسانی که ایمان آورده اید کافران را غیر از مومنان به عنوان سرپرستانی نگیرید آیا میخواهید برای خودتان از جانب خدا توانایی ( دلیلی ) روشن قرار دهید ﴿۱۴۴﴾
إِنَّ الْمُنَافِقِینَ فِی الدَّرْکِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِیرًا ﴿١٤٥﴾
قطعاً منافقین در انتهای پستی (پایین ترین درجه) از آتش هستند و هرگز برایشان یاوری پیدا نمیکنی ﴿۱۴۵﴾
إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّـهِ وَأَخْلَصُوا دِینَهُمْ لِلَّـهِ فَأُولَـٰئِکَ مَعَ الْمُؤْمِنِینَ ۖوَسَوْفَ یُؤْتِ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِینَ أَجْرًا عَظِیمًا
مگر کسانی که توبه کردند و اصلاح کردند و به خدا پناهنده شدند و دینشان را برای خدا خالص کردند پس آنها با مومنین هستند و به زودی خدا به مومنین پاداشی بزرگ میدهد ﴿۱۴۶﴾
مَّا یَفْعَلُ اللَّـهُ بِعَذَابِکُمْ إِن شَکَرْتُمْ وَآمَنتُمْ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ شَاکِرًا عَلِیمًا
ا گر ایمان بیاورید و شکر کنید خدا شما را عذاب نمیکند و خدا ستودنده ی داناست ﴿۱۴۷﴾
لَّا یُحِبُّ اللَّـهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ سَمِیعًا عَلِیمًا ﴿١٤٨﴾
خدا بلند حرف زدن به سخنان بد را دوست ندارد مگر کسی که به او ستم شده باشد و خدا شنوای داناست *{لاَّ یُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَن ظُلِمَ وَکَانَ اللّهُ سَمِیعاً عَلِیماً [النساء :۱۴۸] بعضی از دوستان این آیه را دستمایه ای برای توهین و فحاشی کردن در مقابل کافران و ناباوران که به آنها توهین و فحاشی میکنند قرار داده و توهین و فحاشی را جایز میدانند در حالیکه این صحیح نیست آیات متعددی وجود دارد که فحاشی و توهین را نهی میکند .
وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ [الأنعام : ۱۰۸]
مسخره کردن و دادن لقبها ی بد در قرآن نهی شده
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن یَکُونُوا خَیْراً مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاء مِّن نِّسَاء عَسَى أَن یَکُنَّ خَیْراً مِّنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَکُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ وَمَن لَّمْ یَتُبْ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ [الحجرات : ۱۱]
هرزه زبانی و هتاکی در قرآن نهی شده
وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ [الهُمَزَة : ۱]
قرآن مومنان را از کارها و سخنان لغو نهی میکند
وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ [المؤمنون :۳]
در مقابل اینها قرآن مارا به نیکی در گفتار و سخن گفتن استوار و متین و محکم و متقن دعوت میکند
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلاً سَدِیداً [الأحزاب : ۷۰]
ادْعُ إِلِى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ [النحل : ۱۲۵]
وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَاماً [الفرقان : ۷۲]
اما این آیه قرآن چگونه توجیه میشود و معنی آن چیست در مقابل ستمگری که آشکارا ستم میکند و از حدود خدا تجاوز میکند اَّ یُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَن ظُلِمَ وَکَانَ اللّهُ سَمِیعاً عَلِیماً [النساء : ۱۴۸] جهر بسوئ یعنی آشکارا بد بودن ستمگر را اعلان کردن و گناه او را بطور علنی برای شناسایی گفتن غیبت در قرآن بسیار بد است و قرآن میگوید : یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضاً أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ [الحجرات : ۱۲]
اما افشای اعمال کسی که تظاهر به ستمگری میکند و حیا نمیکند بلا اشکال است و سخن گفتن و بد گویی در مورداعمال و رفتار انسان متجاوز و ستمگر ی مانند فرعون که بطور علنی فساد و تباهی میکند و آدم میکشد دیگر غیبت نیست و در جهت اصلاح رفتار فردی درجامعه است البته در این مورد هم باز جایز نیست که حتی به فرعون هم فحاشی کرد و باید مراقب حدود خدا بود}
﴿۱۴۸﴾
إِن تُبْدُوا خَیْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَن سُوءٍ فَإِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَفُوًّا قَدِیرًا ﴿١٤٩﴾
اگر خیری را آشکار کنید یا مخفی اش گردانید یا بدی را عفو کنید بدانید که خدا عفو کننده ای تواناست ﴿۱۴۹﴾
إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِاللَّـهِ وَرُسُلِهِ وَیُرِیدُونَ أَن یُفَرِّقُوا بَیْنَ اللَّـهِ وَرُسُلِهِ وَیَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَکْفُرُ بِبَعْضٍ وَیُرِیدُونَ أَن یَتَّخِذُوا بَیْنَ ذَٰلِکَ سَبِیلًا
قطعاً کسانی که به خدا و رسولانش نا باورند و میخواهند که بین خدا و رسولانش فرق بگذارند و میگویند به بعضی ایمان می آوریم و به بعضی کافر می شویم و میخواهند بین آن راهی را بگیرند ﴿۱۵۰﴾
أُولَـٰئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ حَقًّا ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُّهِینًا
آنها کسانی هستند که به حقیقت کافرند و برای کافران عذابی خوارکننده آماده کردیم ﴿۱۵۱﴾
وَالَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَرُسُلِهِ وَلَمْ یُفَرِّقُوا بَیْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ أُولَـٰئِکَ سَوْفَ یُؤْتِیهِمْ أُجُورَهُمْ ۗ وَکَانَ اللَّـهُ غَفُورًا رَّحِیمًا
و کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آورده اند و بین هیچ یک از آنان (رسولان) فرقی نگذاشتند بزودی به آنها پاداششان را می دهد و خدا آمرزنده ای مهربان است ﴿۱۵۲﴾
یَسْأَلُکَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَیْهِمْ کِتَابًا مِّنَ السَّمَاءِ ۚفَقَدْ سَأَلُوا مُوسَىٰ أَکْبَرَ مِن ذَٰلِکَ فَقَالُوا أَرِنَا اللَّـهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ۚ ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَٰلِکَ ۚ وَآتَیْنَا مُوسَىٰ سُلْطَانًا مُّبِینًا﴿١٥٣﴾
اهل کتاب از تو در خواست میکنند که کتابی را از آسمان برای آنها پایین آوری مطمئن باش که از موسی بزرگ تر از آن را خواستند و گفتند خدا را به ما نشان بده دیدن رو در رو و بخاطر ظلمشان گرفتار صاعقه شدند سپس بر گرفتند (انتخاب کردند) گوساله را بعد از آنکه برای آنها روشنگری ها آمد سپس از آن (خطا) عفو کردیم و به موسی تسلطی کامل دادیم ﴿۱۵۳﴾
وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِمِیثَاقِهِمْ وَقُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا فِی السَّبْتِ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّیثَاقًا غَلِیظًا﴿١٥٤﴾
و کوه طور را بخاطر پیمانشان ( محکم شدن پیمانشان ) برافراشتیم و به آنها گفتیم از در سجده کنان وارد شوید و به آنها گفتیم که در روز شنبه از حریم تجاوز نکنید و از آنها پیمانی سخت گرفتیم ﴿۱۵۴﴾
فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَاقَهُمْ وَکُفْرِهِم بِآیَاتِ اللَّـهِ وَقَتْلِهِمُ الْأَنبِیَاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَلْ طَبَعَ اللَّـهُ عَلَیْهَا بِکُفْرِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿١٥٥﴾
سپس بخاطر شکستن پیمانشان و انکار آنها به آیات خدا و (بخاطر) کشتن پیامبران به ناحق و (بخاطر) سخنانشان که (میگفتند) قلب های ما در غلاف (پوشش) است البته بدلیل کفرشان خدا بر آن (قلبها) مهر زده است و غیراز تعداد کمی از آنها ایمان نمی آورند ﴿۱۵۵﴾
وَبِکُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَىٰ مَرْیَمَ بُهْتَانًا عَظِیمًا
بدلیل کفرشان و سخنشان که تهمتی بزرگ بر مریم زدند ﴿۱۵۶﴾
وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ رَسُولَ اللَّـهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَـٰکِن شُبِّهَ لَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ ۚ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ ۚ وَمَا قَتَلُوهُ یَقِینًا
و بدلیل سخنشان که گفتند ما مسیح عیسی پسر مریم رسول خدا را کشته ایم در حالی که او را نکشتند و او را به صلیب نکشیدند ولیکن برای آنها شبهه شد و البته کسانی که در آن اختلاف کردند در مورد آن شک دارند در حالی که هیچ دانش و آگاهی در مورد آن ندارند غیر از پیروی کردن از حدس و گمان در حالی که یقیناً او را نکشتند ﴿۱۵۷﴾
بَل رَّفَعَهُ اللَّـهُ إِلَیْهِ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ عَزِیزًا حَکِیمًا
بلکه خدا او را بسوی خودش بالا برد و خدا عزتمندی حکیم است ﴿۱۵۸﴾
وَإِن مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ ۖ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکُونُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا ﴿١٥٩﴾
و در زمره اهل کتاب نیست مگر کسی که قبل از مرگش به او ایمان آورد و در روز قیامت بر آنها شاهد خواهد بود ﴿۱۵۹﴾
فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِینَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَیْهِمْ طَیِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ کَثِیرًا
و بخاطر ظلمی از سوی کسانی که یهودی شدند بر آنان حرام کردیم پاکیزه هایی را که برایشان حلال شده بود وبخاطر اینکه بسیاری را از راه خداوند باز می داشتند ﴿۱۶۰﴾
وَأَخْذِهِمُ الرِّبَا وَقَدْ نُهُوا عَنْهُ وَأَکْلِهِمْ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا
و بخاطر ربا گرفتنشان و در حالی که از آن نهی شده بودند و بدلیل انکه اموال مردم را به باطل میخوردند و برای کافران از آنها عذابی دردناک است ﴿۱۶۱﴾
لَّـٰکِنِ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَالْمُؤْمِنُونَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ ۚ وَالْمُقِیمِینَ الصَّلَاةَ ۚ وَالْمُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَالْمُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ أُولَـٰئِکَ سَنُؤْتِیهِمْ أَجْرًا عَظِیمًا
لیکن ثابت قدمان آنها در علم و دانش و مومنان ایمان می آورند به آنچه بسوی تو نازل شد و به آنچه قبل از تو نازل شد و بپا دارندگان نماز و پرداخت کنندگان زکات و ایمان آورندگان به خدا و روز آخر آنها هستند که بزودی پاداشی بزرگ به آنها میدهیم ﴿۱۶۲﴾
إِنَّا أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ کَمَا أَوْحَیْنَا إِلَىٰ نُوحٍ وَالنَّبِیِّینَ مِن بَعْدِهِ ۚوَأَوْحَیْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِیسَىٰ وَأَیُّوبَ وَیُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَیْمَانَ ۚ وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا﴿١٦٣﴾
البته ما به سوی تو وحی کردیم همانطوری که بسوی نوح و پیامبران بعد از اووحی کردیم و به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق ویعقوب و اسباط و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی کردیم و به داوود زبور را دادیم ﴿۱۶۳﴾
وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَیْکَ مِن قَبْلُ وَرُسُلًا لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَیْکَ ۚ وَکَلَّمَ اللَّـهُ مُوسَىٰ تَکْلِیمًا
و رسولانی که قصه های آنها را برایت گفتیم و رسولانی که داستانهایشان را برایت نگفتیم و خدا با موسی سخن گفت نوعی از سخن گفتن ﴿۱۶۴﴾
رُّسُلًا مُّبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّـهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ عَزِیزًا حَکِیمًا
رسولانی بشارت دهنده و هشدار دهنده تا بعد از رسولان برای مردم دلیلی و دست آویزی در مقابل خدا نباشد و خدا عزتمندی حکیم است ﴿۱۶۵﴾
لَّـٰکِنِ اللَّـهُ یَشْهَدُ بِمَا أَنزَلَ إِلَیْکَ ۖ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ ۖ وَالْمَلَائِکَةُ یَشْهَدُونَ ۚ وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِیدًا
لیکن خدا شهادت میدهد بدان چه که بسوی تو فرستاده شد آن را با دانش خود فرستاد و ملائکه هم شهادت میدهند و شهادت خداوند کافیست﴿۱۶۶﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّـهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلَالًا بَعِیدًا
به یقین کسانی که کافر شدند و از راه خدا جلوگیری کردند قطعاً گمراه شدند گمراهی دور ﴿۱۶۷﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ یَکُنِ اللَّـهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِیَهْدِیَهُمْ طَرِیقًا
قطعاً کسانی که کافر شدند و ظلم کردند خدا آنها را نمی آمرزد و آنها را در راه هدایت نمی کند ﴿۱۶۸﴾
إِلَّا طَرِیقَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۚ وَکَانَ ذَٰلِکَ عَلَى اللَّـهِ یَسِیرًا
مگر به راه جهنم که در آن برای همیشه اقامت می گزینند و آن کار بر خدا آسان است ﴿۱۶۹﴾
یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَکُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِن رَّبِّکُمْ فَآمِنُوا خَیْرًا لَّکُمْ ۚوَإِن تَکْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَکَانَ اللَّـهُ عَلِیمًا حَکِیمًا
ای مردم مطمئن باشید که از جانب پروردگارتان رسولی به حق برایتان آمد پس اگر ایمان بیاورید برای شما بهتر است و اگر کافر شوید . بدانید آنچه در آسمانها و زمین است مخصوص خداست و خدا دانای حکیم است ﴿۱۷۰﴾
یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لَا تَغْلُوا فِی دِینِکُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّـهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ إِنَّمَا الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ رَسُولُ اللَّـهِ وَکَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَىٰ مَرْیَمَ وَرُوحٌ مِّنْهُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّـهِ وَرُسُلِهِ ۖ وَلَا تَقُولُوا ثَلَاثَةٌ ۚانتَهُوا خَیْرًا لَّکُمْ ۚ إِنَّمَا اللَّـهُ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ سُبْحَانَهُ أَن یَکُونَ لَهُ وَلَدٌ ۘ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ وَکَفَىٰ بِاللَّـهِ وَکِیلًا﴿١٧١﴾
ای اهل کتاب در دینتان غلوّ نکنید ( زیاده روی نکنید ) و بر خدا جز حق را نگوئید (سخن خدا را تحریف نکنید) و مطمئن باشید که مسیح عیسی پسر مریم فقط رسول خداست و کلمه ی او که آن را بسوی مریم افکند و روحی از جانب او (که بسوی مریم فرستاده شد) پس به خدا و رسولانش ایمان بیاورید و نگوئید سه تا . اگر دست بردارید برای شما بهتر است غیر از این نیست که خدا خدایی واحد است او منزه است که برایش فرزندی باشد آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است برای اوست و کافیست که خدا وکیل باشد ﴿۱۷۱﴾
لَّن یَسْتَنکِفَ الْمَسِیحُ أَن یَکُونَ عَبْدًا لِّلَّـهِ وَلَا الْمَلَائِکَةُ الْمُقَرَّبُونَ ۚ وَمَن یَسْتَنکِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَیَسْتَکْبِرْ فَسَیَحْشُرُهُمْ إِلَیْهِ جَمِیعًا
هرگز مسیح امتناع نمی کند که بنده ای برای خدا باشد و ملائکه ی مقربین هم همینطور انکار نمی کنند که بنده خدا هستند و هر کس از بندگی او انکار و امتناع کند و طلب بزرگی جوید پس بزودی آنها را بسوی خود جمع میکند ﴿۱۷۲﴾
فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیُوَفِّیهِمْ أُجُورَهُمْ وَیَزِیدُهُم مِّن فَضْلِهِ ۖ وَأَمَّا الَّذِینَ اسْتَنکَفُوا وَاسْتَکْبَرُوا فَیُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا وَلَا یَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّـهِ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا
سپس کسانی را که ایمان آوردند و عمل نیکو انجام دادند پاداششان را به تمام به آنها میدهد و به آنها از نعمت اش نعمت میدهد و اما کسانی که امتناع کردند و ادعای بزرگی کردند بزودی عذابشان میکند عذابی دردناک و برای خودشان غیر از خدا ولی ( سرپرستی ) و نه یاوری را پیدا نمیکنند ﴿۱۷۳﴾
یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَکُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَیْکُمْ نُورًا مُّبِینًا﴿١٧٤﴾
ای مردم البته برای شما دلیلی از جانب پروردگارتان آمد و بسوی شما نوری روشنگر را نازل کردیم ﴿۱۷۴﴾
فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَاعْتَصَمُوا بِهِ فَسَیُدْخِلُهُمْ فِی رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَیَهْدِیهِمْ إِلَیْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِیمًا
سپس کسانی که به خدا ایمان آوردند و بسوی او پناه بردند بزودی آنها را در رحمت و نعمتی از خود داخل میکند و آنها را بسوی راهی راست هدایت میکند ﴿۱۷۵﴾
یَسْتَفْتُونَکَ قُلِ اللَّـهُ یُفْتِیکُمْ فِی الْکَلَالَةِ ۚ إِنِ امْرُؤٌ هَلَکَ لَیْسَ لَهُ وَلَدٌ وَلَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَکَ ۚ وَهُوَ یَرِثُهَا إِن لَّمْ یَکُن لَّهَا وَلَدٌ ۚفَإِن کَانَتَا اثْنَتَیْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَکَ ۚ وَإِن کَانُوا إِخْوَةً رِّجَالًا وَنِسَاءً فَلِلذَّکَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَیَیْنِ ۗ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمْ أَن تَضِلُّوا ۗوَاللَّـهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿١٧٦﴾
از تو نظر میخواهند بگو خدا به شما درباره ی کلاله نظر میدهد اگر مردی بمیرد که فرزندی نداشته باشد و برای او خواهری باشد برای خواهراش نصف آنچه را به ارث گذاشته خواهد بود و آن مرد از آن زن ارث میبرد اگر آن زن فرزندی نداشت ولی اگر دو نفر زن باشند برای هرکدام از آندو دو ثلث است از آنچه به ارث گذاشته شده و اگر برادران یا خواهرانی مردانی و زنانی باشند پس برای مرد مانند سهم دو زن است خدا برای شما بیان میکند که گمراه نشوید و خدا به هر چیزی داناست ﴿۱۷۶﴾
بنده خدا ۱۳۸۸/۱۱/۱۷
سوال: سوره نسا ایه ۳۴ را چگونه ترجمه می کنید ؟ میگوید زنان سرکش را بزنید
ج:با ذکر ایه وبا توجه به ایات قران میگوییم ضرب معانی گوناگونی دارد وترجمه مترجمین را که به غلط ضرب را در اینجا به معنی زدن ترجمه کرده اند را غیر توحیدی و مخالف با سیاق آیات میدانم زیرا در هیچ کجای قرآن برای اطاعت دیگری از شما ویا از خدا امر به زدن نمیکند و ترجمه ضرب در این ایه به معنی رها کردن یا صرف نظر کردن است
نسا ۳۴
الرجال قوامون على النساء بما فضل الله بعضهم على بعض و بما انفقوا من اموالهم فالصالحات قانتات حافظات للغیب بما حفظ الله و اللاتی تخافون نشوزهن فعظوهن و اهجروهن فی المضاجع و اضربوهن فان اطعنکم فلا تبغوا علیهن سبیلا ان الله کان علیا کبیرا (۳۴)
مردان، تکیه گاه زنانند بدانچه خدا بعضى از مردان را نسبت به بعضى دیگراز مردان نعمت داده و بخاطر خرج هایی که از اموالشان مى کنند.(تامین مخارج زنان) و زنان شایسته، فروتنند،وانچه را باید محفوظ باشد، حفظ مى کنند. و ( آن دسته از زنان را که از سرکشى و نافرمانی اشان بیم دارید، پند و اندرز دهید! (و اگر مؤثر واقع نشد،) در بستر از آنها دورى نمایید! و جدایشان سازید و اگر از شما پیروى کردند، راهى براى تعدى بر آنها نجویید! قطعا" خداوند، بلندمرتبه و بزرگ است. ۳۴
سوال : کلمه ضرب به معنی زدن است چطور می گوئید صرف نظرکردن یا جدا کردن؟
ج :با استناد به ایات قران کریم وفرهنگ لغت در زبان عرب که کلمه ضرب به معانی مختلف از جمله جدا کردن یا رها کردن بکار میرود مثلا (ضرب الدهر بیننا=روزگار بین ما جدایی انداخت )یا(ضرب بینی و بینه الایام = زمان بین من و او را جدا کرد)اما در قرآن هم ضرب به معانی مختلف آمده از جمله صرف نظرکردن و جدا کردن در زِِِِِِِِِِِیربخشی از این ایات را که ضرب معنی غیر از زدن دارد می اوریم
رعد ۱۷ ۱۳:۱۷
انزل من السماء ماء فسالت اودیة بقدرها فاحتمل السیل زبدا رابیا و مما یوقدون علیه فی النار ابتغاء حلیة او متاع زبد مثله کذلک یضرب الله الحق و الباطل فاما الزبد فیذهب جفاء و اما ما ینفع الناس فیمکث فی الارض کذلک یضرب الله الامثال (۱۷)
خداوند از آسمان آبى فرستاد; و از هر دره و رودخانه اى به اندازه آنها سیلابى جارى شد; سپس سیل بر روى خود کفى حمل کرد; و از آنچه (در کوره ها،) براى به دست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگى، آتش روى آن روشن مى کنند نیز کفهایى مانند آن به وجود مى آید -خداوند، حق و باطل را چنین جدا میکند اما کفها به بیرون پرتاب مى شوند، ولى آنچه به مردم سود مى رساند ( آب یا فلز خالص ) در زمین مى ماند; خداوند اینچنین مثالها را بیان میکند (۱۷)
دقت در آیه فوق نشان میدهد که ترجمه های غلط که مترجمین با کپی کردن از یکدیگر چگونه قران را تحریف کرده و از مفاهیم و معانی اصیل توحیدی فاصله گرفته انددر این آیه ضرب دو بار تکرار شده که بار اول بمعنی جدا کردن حق از باطل است وبار دوم بیان کردن مثال هاست
زخرف ۵ ۵/۴۳ا فنضرب عنکم الذکر صفحا ان کنتم قوما مسرفین (۵)
آیا صرف نظر میکنیم از شما و در می گذریم از ذکر ( قرآن) بخاطر اینکه قومى اسرافکارید؟! (۵)
در این ایه ضرب به معنی صرفنظر کردن است یا باز داشتن است
نسا ۱۰۱... ۴:۱۰۱
و اذا ضربتم فی الارض فلیس علیکم جناح ان تقصروا من الصلاة ان خفتم ان یفتنکم الذین کفروا ان الکافرین کانوا لکم عدوا مبینا (۱۰۱)
هنگامى که سفر مى کنید، گناهى بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید اگر از فتنه کافران بترسید زیرا کافران براى شما دشمن آشکارى هستند. (۱۰۱)
اینجا ضرب به معنی مسافرت است
کهف ۱۱... ۱۸:۱۱
فضربنا على آذانهم فی الکهف سنین عددا (۱۱)
و پوشاندیم بر گوشهایشان در غار بشمار سالها
داستان اصحاب کهف است که ضرب به معنی حجاب و پوشش است
طه ۷۷.. ۲۰:۷۷
و لقد اوحینا الى موسى ان اسر بعبادی فاضرب لهم طریقا فی البحر یبسا لا تخاف درکا و لا تخشى (۷۷)
وقطعا" به موسى وحى فرستادیم که شبانه بنده هایم را با خود ببر وجستجو کن براى آنها راهى خشک در دریا نه از دستگیر شدن بترس و نه از غرق شدن در دریا (۷۷)
در اینجا هم ضرب به معنی یافتن و جستجوست . آیات مشابه این ایات باز هم در قران هست که فعل ضرب به معانی دیگر آمده و در کلام عرب نیز همینطور مانند ضرب الدهر بیننا = روزگار میان ما جدایی انداخت ضرب بینی و بینه الایام روزگار میان من و او جدایی انداخت ضرب در فرهنگ لغات عرب به معانی گونا گونی آمده و ضرب فقط به معنی زدن نیست
هرگز در قران توصیه نمیشود کسی را با تنبیه وکتک به هدایت دعوت کرد
۵ - مائده (سفره غذا)
سورة المائدة
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
بنام خدای بخشنده مهربان
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ ۚ أُحِلَّتْ لَکُم بَهِیمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا یُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ غَیْرَ مُحِلِّی الصَّیْدِ وَأَنتُمْ حُرُمٌ ۗ إِنَّ اللَّـهَ یَحْکُمُ مَا یُرِیدُ ﴿١﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید به عهد هایتان وفا کنید برای شما چهار پایان از دامها حلال شد مگر آنچه برشما خوانده شود . شکارکردن بر شما حلال نیست در حالیکه شما در احرام هستید قطعاً خدا آنچه را می خواهد حکم میکند ﴿۱﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّـهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْیَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّینَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَانًا ۚ وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا ۚ وَلَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُوا ۘ وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۖإِنَّ اللَّـهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٢﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید علامتهای (شعائر) خدا را حلال نشمارید و نه ماه حرام را و نه قربانیهای هدیه شده را و نه قربانی هایی قلاده دار و نه آهنگ کنندگان خانه حرام (کعبه ) را که برکتی از پروردگارشان می خواهند و رضایتی را (از خدا طلب میکنند را در حال احرام حلال نشمارید) و وقتی که از احرام بیرون آمدید پس از آن شکار کنید و دشمنی گروهی شما را به جرم وادار نکند که به کسانی که شما را از مسجد الحرام بازداشتند تجاوز کنید ویکدیگر را بر نیکی و پرهیز گاری کمک کنید ویکدیگر را بر گناه و دشمنی کمک نکنید وحدود خدا را رعایت کنید قطعاً خدا در عقوبت شدید است ﴿۲﴾
حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنزِیرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّـهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّیَةُ وَالنَّطِیحَةُ وَمَا أَکَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَکَّیْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَأَن تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلَامِ ۚ ذَٰلِکُمْ فِسْقٌ ۗ الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِن دِینِکُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ ۚ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ فِی مَخْمَصَةٍ غَیْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٣﴾
بر شما حرام شد مردار وخون و گوشت خوک وآنچه را که نام غیر خدا بر آن برده شود وحیوان خفه شده و حیوان که زیر کتک مرده و حیوانی که از بلندی پرتاب شده ومرده وحیوانی که شاخ زده شده ومرده و آنچه را که درندگان خورده اند مگر آنچه را که خودتان سر ببرید وآنچه که بر(مزار بت ها) نصب شده قربانی شود (چهار چوبه هایی از طلا و نقره که برای بتها میساختند و برمزار بتها نصب میکردند وبرای آنها قربانی میکردند و از آنها حاجت میخواستند) و آن چیزی که با تیرهای قرعه کشی تقسیمش کنید (خوردن همگی اینها برایتان حرام شده است و سر پیچی از) آن برای شما گناه است امروز کسانیی که کافر شده اند از دین شما مایوس شده اند پس از آنها نترسید واز من بترسید امروز برای شما دین شما را کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام کردم اسلام را برای شما بعنوان دین پسندیدم و هرکس در مخمصه ای (تنگنایی) برای خوردن حرامها ناگزیر شود بدون آنکه (در خوردن) به گناه از حد تجاوز کند پس قطعا خدا آمرزنده مهربان است ﴿۳﴾
یَسْأَلُونَکَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ ۖ قُلْ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبَاتُ ۙ وَمَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُکَلِّبِینَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَکُمُ اللَّـهُ ۖ فَکُلُوا مِمَّا أَمْسَکْنَ عَلَیْکُمْ وَاذْکُرُوا اسْمَ اللَّـهِ عَلَیْهِ ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ﴿٤﴾
از تو میپرسند چه چیز برای آنها حلال شد بگو برای شما پا کیزه ها حلال شد و آنچه به حیوانات شکاری یاد دادید (بعنوان) پرورش دهنده به آنها یاد دادید از آنچه خدا به شما یاد داد پس بخورید از آنچه (حیوانات شکاری) برای شما نگه داشتند و نام خدا را بر آن یاد کنید و حدود خدا را رعایت کنید قطعا خدا در حساب سریع است ﴿۴﴾
الْیَوْمَ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبَاتُ ۖ وَطَعَامُ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ حِلٌّ لَّکُمْ وَطَعَامُکُمْ حِلٌّ لَّهُمْ ۖ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ إِذَا آتَیْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَافِحِینَ وَلَا مُتَّخِذِی أَخْدَانٍ ۗ وَمَن یَکْفُرْ بِالْإِیمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِینَ﴿٥﴾
امروز برای شما پاکیزه ها حلال شد و خوراک کسانیکه به آنها کتاب داده شد (اهل کتاب) برای شما حلال شد و غذای شما برای آنها حلال شد و زنان نجیب از مومنان و زنان عفیف از کسانیکه قبل از شما به آنها کتاب داده شد بر شما حلال شد (میتوانید با اهل کتاب ازدواج کنید) وقتیکه مزد هایشان را به آنها پرداخت کنید شوهران آنها باشید نه زناکاران و نه گیرندگان مونس وهمدم و هر کس پس از ایمان آوردن کافر شود پس حتما عملش را تباه ساخته و او در آخرت از زیان دیده هاست ﴿۵﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَیْنِ ۚ وَإِن کُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا ۚ وَإِن کُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنکُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَیَمَّمُوا صَعِیدًا طَیِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِکُمْ وَأَیْدِیکُم مِّنْهُ ۚ مَا یُرِیدُ اللَّـهُ لِیَجْعَلَ عَلَیْکُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَـٰکِن یُرِیدُ لِیُطَهِّرَکُمْ وَلِیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿٦﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید هر گاه به سوی نماز قیام کردید پس صورتهایتان را و دستهایتان را بسوی آرنجها بشویید و مسح کنید (دستتان را بمالید ) سرهایتان را و پاهایتان را بسوی دو استخوان برآمده در مچ و اگر شما جنب بودید پس پاکیزه شوید و اگر مریض بودید یا بر سفر بودید یا یکی از شما از مستراح آمد یا با زنها آمیزش کردید و آب پیدا نکردید آنگاه قصد خاکی پاکیزه کنید و از آن (خاک) به صورتهایتان و دستهایتان بمالید خدا نمی خواهد که بر شما سخت بگیرد و لکن می خواهد تا شما را پاک کند و برای اینکه نعمتش را بر شما تمام کند باشد که شما تشکر کنید ﴿۶﴾
وَاذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَمِیثَاقَهُ الَّذِی وَاثَقَکُم بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖوَاتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٧﴾
و نعمتش را بر شما بیاد آورید و پیمانش را که بر اساس آن با شما پیمان بست وقتی که گفتید شنیدیم و اطاعت کردیم وحدود خدا را رعایت کنید قطعاً خدا به حقیقت سینه ها داناست ﴿۷﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامِینَ لِلَّـهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید قیام کنندگانی برای خدا و شاهدانی برای عدالت باشید و دشمنی کردن با گروهی از مردم شما را به جرم وادار نسازد بر آنکه عدالت نکنید عدالت کنید که آن برای رعایت حدود خدا نزدیکتر است و حدود خدا را مراعات کنید که به یقین خدا به آنچه عمل می کنید آگاه است ﴿۸﴾
وَعَدَ اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۙ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿٩﴾
خدا به کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند وعده داده که برای آنها مغفرتی و پاداشی بزرگ است ﴿۹﴾
وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ ﴿١٠﴾
و کسانیکه کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند آنها همدمان آتش هستند ﴿۱۰﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ فَکَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنکُمْ ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾
ای کسانیکه ایمان آوردید یاد کنید نعمت خدا را بر شما وقتی که قومی قصد کردند که بسوی شما دست درازی کنند و(خدا) دستانشان را از شما باز داشت و حدود خدا را رعایت کنید و مومنان باید بر خدا توکل کنند ﴿۱۱﴾
وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّـهُ مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَیْ عَشَرَ نَقِیبًا ۖ وَقَالَ اللَّـهُ إِنِّی مَعَکُمْ ۖلَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَیْتُمُ الزَّکَاةَ وَآمَنتُم بِرُسُلِی وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّـهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُکَفِّرَنَّ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَلَأُدْخِلَنَّکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ فَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِکَ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ ﴿١٢﴾
و بطور قطع خدا از بنی اسرائیل پیمان گرفت و ازآنها دوازده پیشوا بر انگیختیم وخدا گفت که من با شما هستم اگر نماز را به پا دارید و زکات را بدهید و به رسولانم ایمان آورید وبه آنها یاری کنید و اگر به خدا قرضی نیکو قرض بدهید قطعاً از شما بدیها را می برم و شما را در باغهایی داخل می کنم که از زیر آنها نهر هایی جاریست و هر کس از شما بعد از آن کافر شود پس حتماً از راه مساوی گمراه شده﴿۱۲﴾
فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِیَةً ۖ یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ ۙ وَنَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُکِّرُوا بِهِ ۚ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنْهُمْ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿١٣﴾
سپس به دلیل آنکه آنها پیمانشان را شکستند لعنت شان کردیم و قلبهایشان را سخت قرار دادیم معنی اصلی کلمه را از جایگاه ومعنای اصلیش تغییر می دهند و فراموش کردند بهره ونصیبی از آنچه که به آن متذکر شدند و پیوسته بر خیانتی از آنها مطلع می شوی مگر تعداد کمی از آنها پس آنها را عفو کن واز آنها روی بگردان قطعاً خدا نیکو کاران را دوست دارد ﴿۱۳﴾
وَمِنَ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ أَخَذْنَا مِیثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُکِّرُوا بِهِ فَأَغْرَیْنَا بَیْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ ۚوَسَوْفَ یُنَبِّئُهُمُ اللَّـهُ بِمَا کَانُوا یَصْنَعُونَ ﴿١٤﴾
و از کسانیکه گفتند که ما مسیحی هستیم پیمانشان را گرفتیم سپس فراموش کردند بهره و نصیبی را که به آن متذکر شدند سپس بین آنها دشمنی وکینه را تا روز قیامت چسباندیم و بزودی خدا به آنها خبر می دهد آنچه را که می ساختند ﴿۱۴﴾
یَا أَهْلَ الْکِتَابِ قَدْ جَاءَکُمْ رَسُولُنَا یُبَیِّنُ لَکُمْ کَثِیرًا مِّمَّا کُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْکِتَابِ وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ ۚ قَدْ جَاءَکُم مِّنَ اللَّـهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُّبِینٌ ﴿١٥﴾
ای اهل کتاب قطعاً برای شما رسولی آمد که بسیاری از آنچه را که شما از کتاب مخفی می کردید برای شما بیان می کند و از بسیاری عفو می کند البته برای شما از خدا نوری و کتابی روشن آمد ﴿۱۵﴾
یَهْدِی بِهِ اللَّـهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَیُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَیَهْدِیهِمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿١٦﴾
خدا با آن (کتاب) هر کس را که خشنودی او را پیروی کند به راههای سلامتی هدایت می کند و آنها را با اجازه او (خدا) از تاریکیها بسوی نور بیرون میبرد و آنها را بسوی راهی راست هدایت می کند ﴿۱۶﴾
لَّقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ ۚ قُلْ فَمَن یَمْلِکُ مِنَ اللَّـهِ شَیْئًا إِنْ أَرَادَ أَن یُهْلِکَ الْمَسِیحَ ابْنَ مَرْیَمَ وَأُمَّهُ وَمَن فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ۗ وَلِلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا ۚ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٧﴾
بطور یقین کافر شدند کسانیکه گفتند که مسیح پسر مریم اوخدا است بگو چه کسی از خدا چیزی را مالک می شود اگر بخواهد که مسیح پسر مریم و مادرش را و هر کس که در زمین است همگی را هلاک کند و مالکیت آسمانها وزمین و آنچه که در میان آندوهست مخصوص خداست آنچه را می خواهد می آفریند وخدا بر هر چیزی تواناست ﴿۱۷﴾
وَقَالَتِ الْیَهُودُ وَالنَّصَارَىٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّـهِ وَأَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُکُم بِذُنُوبِکُم ۖ بَلْ أَنتُم بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ ۚ یَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ ۚ وَلِلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا ۖوَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿١٨﴾
و یهودیان ومسیحیان گفتند که ما فرزندان خدا و مورد علاقه او هستیم بگو پس چرا شما را به خاطر گناها نتان عذاب میکند بلکه شما بشری هستید از کسانی که خلق کرده می آمرزد برای هر کس که می خواهد و عذاب می کند هر کس را که می خواهد و برای خداست دارایی آسمانها وزمین وآنچه میان آن دو است و بسوی اوست بازگشت ﴿۱۸﴾
یَا أَهْلَ الْکِتَابِ قَدْ جَاءَکُمْ رَسُولُنَا یُبَیِّنُ لَکُمْ عَلَىٰ فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ أَن تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِن بَشِیرٍ وَلَا نَذِیرٍ ۖفَقَدْ جَاءَکُم بَشِیرٌ وَنَذِیرٌ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٩﴾
ای اهل کتاب حتماً رسول ما بسوی شما آمد که برای شما بیان کند بر وقفه ای از رسولان که نگویید بر ما بشارت دهنده ای نیامد و نه آگاهی دهنده ای(هم نیامد)پس حتماً بسوی شما بشارت دهنده و آگاهی دهنده ای آمد و خدا بر هر چیزی توانا ست﴿۱۹﴾
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَعَلَ فِیکُمْ أَنبِیَاءَ وَجَعَلَکُم مُّلُوکًا وَآتَاکُم مَّا لَمْ یُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِینَ ﴿٢٠﴾
و وقتیکه موسی به قومش گفت ای قوم یاد کنید نعمت خدا را بر شما وقتیکه در میان شما پیامبرانی قرار داد وشما را فرمانروایانی قرار داد و به شما داد آنچه را که به احدی از جهانیان نداد ﴿۲۰﴾
یَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِی کَتَبَ اللَّـهُ لَکُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِکُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِینَ ﴿٢١﴾
ای قوم داخل شوید به سرزمین مقدسی که خدا برای شما نوشت و رو بر نگردانید که زیاندیده واژ گون می شوید ﴿۲۱﴾
قَالُوا یَا مُوسَىٰ إِنَّ فِیهَا قَوْمًا جَبَّارِینَ وَإِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّىٰ یَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِن یَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ ﴿٢٢﴾
گفتند : ای موسی قطعاً در آن قومی گردنکش هستند و ما هرگز به آن داخل نشویم تا وقتی که از آن بیرون روند پس هر وقت از آنجا بیرون رفتند سپس ما داخل میشویم ﴿۲۲﴾
قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِینَ یَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَیْهِمَا ادْخُلُوا عَلَیْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّکُمْ غَالِبُونَ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَتَوَکَّلُوا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٢٣﴾
گفتند: دو نفر از کسانیکه میترسیدند وخدا به آن دو نفر نعمت داده بود داخل شوید برآنها از درها و هر وقت به آن داخل شوید شما غالب هستید و بر خدا باید توکل کنید اگر شما مومن هستید﴿۲۳﴾
قَالُوا یَا مُوسَىٰ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا أَبَدًا مَّا دَامُوا فِیهَا ۖ فَاذْهَبْ أَنتَ وَرَبُّکَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ ﴿٢٤﴾
گفتند ای موسی مادامیکه آنها در آنجا هستند ما هرگز تا ابد به آن داخل نمی شویم پس برو تو و پروردگارت و جنگ کنید در حالیکه ما در اینجا نشسته ایم ﴿۲۴﴾
قَالَ رَبِّ إِنِّی لَا أَمْلِکُ إِلَّا نَفْسِی وَأَخِی ۖ فَافْرُقْ بَیْنَنَا وَبَیْنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ ﴿٢٥﴾
(موسی) گفت : ای پروردگارمن٫ من غیر از خودم و برادرم مالک ( رفتارکس دیگری) نیستم پس بین ما و بین گروه نافرمانها را جدا کن ﴿۲۵﴾
قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَیْهِمْ ۛ أَرْبَعِینَ سَنَةً ۛ یَتِیهُونَ فِی الْأَرْضِ ۚ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِینَ ﴿٢٦﴾
گفت البته آن (سرزمین) بر آنها چهل سال حرام شد در زمین سرگردان می شوند و بر قوم نافرمانها متاسف نباش ﴿۲۶﴾
وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ ابْنَیْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَلَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّکَ ۖقَالَ إِنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللَّـهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ ﴿٢٧﴾
و برای آنان خبر فرزندان آدم را به حقیقت بخوان وقتی که برای نزدیکی به خدا قربانی کردند سپس از یکی از آندو پذیرفته شد و از دیگری پذیرفته نشد گفت تو را می کشم گفت قطعاً خدا (قربانی را) از متقین قبول می کند ﴿۲۷﴾
لَئِن بَسَطتَ إِلَیَّ یَدَکَ لِتَقْتُلَنِی مَا أَنَا بِبَاسِطٍ یَدِیَ إِلَیْکَ لِأَقْتُلَکَ ۖ إِنِّی أَخَافُ اللَّـهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ ﴿٢٨﴾
اگر دستت را بسوی من بگشایی که من را بکشی من دستم را بسویی تو بازنمی کنم که تو را بکشم به یقین من از خدا پروردگار جهانها می ترسم ﴿۲۸﴾
إِنِّی أُرِیدُ أَن تَبُوءَ بِإِثْمِی وَإِثْمِکَ فَتَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ۚ وَذَٰلِکَ جَزَاءُ الظَّالِمِینَ ﴿٢٩﴾
قطعاً می خواهم که گناه من و گناه خودت را بر عهده بگیری سپس از همدمان آتش باشی و آن جزای ستمگران است ﴿۲۹﴾
فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِیهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٣٠﴾
وهوای نفسش در کشتن برادرش به او کمک کرد و او را کشت و صبح کرد در حالیکه از زیان دیده ها بود﴿۳۰﴾
فَبَعَثَ اللَّـهُ غُرَابًا یَبْحَثُ فِی الْأَرْضِ لِیُرِیَهُ کَیْفَ یُوَارِی سَوْءَةَ أَخِیهِ ۚ قَالَ یَا وَیْلَتَىٰ أَعَجَزْتُ أَنْ أَکُونَ مِثْلَ هَـٰذَا الْغُرَابِ فَأُوَارِیَ سَوْءَةَ أَخِی ۖ فَأَصْبَحَ مِنَ النَّادِمِینَ ﴿٣١﴾
و خدا کلاغی را برانگیخت که زمین را جستجو میکرد تا به او نشان بدهد چگونه جسد برادرش را پنهان سازد گفت ای وای بر من آیا من عاجز هستم از اینکه مانند این کلاغ باشم که جسد برادرم را پنهان کنم و صبح کرد در حالیکه پشیمان بود ﴿ ۳۱﴾
مِنْ أَجْلِ ذَٰلِکَ کَتَبْنَا عَلَىٰ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَیِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ کَثِیرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَٰلِکَ فِی الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ ﴿٣٢﴾
به خاطر آن بر بنی اسرائیل نوشتیم که هر کس نفسی را بکشد بدون آنکه کسی را کشته باشد مانند آنست که تمام مردم را کشته باشد و آنکس که او را زنده سازد مانند آنست که تمام مردم را زنده کرده است و بطور قطع رسولان ما با دلایل روشن بسوی آنها آمدند سپس بسیاری از آنها بعد از آن در زمین از حد تجاوز می کنند ﴿۳۱﴾
إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ وَیَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسَادًا أَن یُقَتَّلُوا أَوْ یُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلَافٍ أَوْ یُنفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیَا ۖ وَلَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ﴿٣٣﴾
مطمئناً کسانی که با خدا و رسولش می جنگند و در زمین به فساد کردن تلاش میکنند جزای آنها آنست که کشته شوند یا بردار شوند یا دستها و پاهایشان از پشت قطع شود یا از زمین تبعیدشان کنید آن برایشان خاری در دنیاست ودر آخرت برای آنها عذابی بزرگ است ﴿۳۳﴾
إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُوا عَلَیْهِمْ ۖ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٣٤﴾
مگر کسانیکه قبل از آنکه بر آنها مسلط شوید توبه کردند پس بدانید که خدا آمرزنده و مهربان است ﴿۳۴﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وَجَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣٥﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید حدود خدا را رعایت کنید و بسوی او وسیله ای بجویید (وسیله مانند صبر و نماز و روزه و دعا و جهاد وصدقه و..........) و در راه او کوشش کنید شاید شما رستگار شوید ﴿۳۵﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لِیَفْتَدُوا بِهِ مِنْ عَذَابِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٣٦﴾
به یقین کسانی که کافر شدند اگر همه آنچه در زمین است برای آنها باشد و مانند آن با آن باشد تا آن را برای رهایی از عذاب روز قیامت به عوض رها شدن بدهند از آنها پذیرفته نشود و برای آنها عذابی دردناک است ﴿۳۶﴾
یُرِیدُونَ أَن یَخْرُجُوا مِنَ النَّارِ وَمَا هُم بِخَارِجِینَ مِنْهَا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّقِیمٌ ﴿٣٧﴾
می خواهند که از آتش خارج شوند و آنها از آن خارج شونده نیستند برای آنها عذابی پایداراست ﴿۳۷﴾
وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَیْدِیَهُمَا جَزَاءً بِمَا کَسَبَا نَکَالًا مِّنَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٣٨﴾
و مرد دزد و زن دزد پس دستهای آن دو را قطع کنید جزایی است به دلیل آنچه آند و کسب کردند درس عبرتی است از خدا و خدا عزتمند حکیم است *{ قطع دست سارق فیزیکی نیست
در رابطه با آیه 38 سوره مائده برخلاف برداشت سنتی نظر من قطع دست دزد نیست زیرااگر منظور قطع فیزیکی دست دزد بود حتمآ خدا میگفت که از کجا باید قطع گردد با دقت کردن در آ یه 6 همین سوره برای وضو خداوند برای شستن دستها میفرماید که دستهایتان را تا آرنج بشویید یعنی حتی برای شستن حدود را معین میکند چگونه ممکن است که برای قطع کردن دست دزد به ما نگوید که دست را از کجا باید قطع کنیم چنانکه پیروان مذاهب بسته به احادیث که آن را به پیامبر منصوب میکنند به روشهای گوناگون دست دزد را از جاهای مختلفی قطع میکنند بعضی از انگشتان و برخی از مچ دست بعضی از آرنج و بعضی دیگر از کتف قطع میکنند و همگی اعتقاد دارند که سنت رسول را اجرا میکنند در حالیکه در زمان رسول هرگز دست سارقی قطع نشده
دلیل دیگر سوره یوسف در قرآن است که در آیه 31 سوره یوسف زنانی که هر کدامشان چاقویی در دست دارند با دیدن یوسف دستان خود را قطع میکنند (فقطعن ایدیهن) چگونه این زنها دستانشان را قطع میکنند؟ البته قطع دست این زنها به گونه ای نیست که دست را از بدن جدا کرده و به کناری بیندازند قطع در قرآن به معانی دیگر غیر از بریدن آمده به نظر من قطع در سوره مائده آیه 38 به معنی ممانعت از ادامه کار سارق و معرفی سارق به مردم است چنانچه در فارسی آگر ما بگوییم پای فلانی را ببر و به او اجازه نده به خانه مان بیاید منظورمان بریدن فیزیکی پای کسی نیست و منظور ما ممانعت کردن از آمدن فرد به حریم خانه مان است برای بررسی بیشتر اینجا کلیک کنید }﴿۳۸﴾
فَمَن تَابَ مِن بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّـهَ یَتُوبُ عَلَیْهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٣٩﴾
پس هرکس بعد از ستمش توبه کند و اصلاح کند پس خدا توبه اش را می پذیرد قطعا خدا آمرزنده ای مهربان است ﴿۳۹﴾
أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ وَیَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٤٠﴾
آیا نمی دانی که خدا دارایی آسمانها و زمین برای اوست عذاب میکند آنکس را که می خواهد و برای آنکس که می خواهد می آمرزد و خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۴۰﴾
یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ لَا یَحْزُنکَ الَّذِینَ یُسَارِعُونَ فِی الْکُفْرِ مِنَ الَّذِینَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِن قُلُوبُهُمْ ۛ وَمِنَ الَّذِینَ هَادُوا ۛ سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِینَ لَمْ یَأْتُوکَ ۖ یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ مِن بَعْدِ مَوَاضِعِهِ ۖ یَقُولُونَ إِنْ أُوتِیتُمْ هَـٰذَا فَخُذُوهُ وَإِن لَّمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا ۚوَمَن یُرِدِ اللَّـهُ فِتْنَتَهُ فَلَن تَمْلِکَ لَهُ مِنَ اللَّـهِ شَیْئًا ۚ أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ لَمْ یُرِدِ اللَّـهُ أَن یُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ ۚ لَهُمْ فِی الدُّنْیَا خِزْیٌ ۖ وَلَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿٤١﴾
ای رسول تو را محزون نکند کسانی که در کفر شتاب می کنند از کسانی که با دهانهایشان گفتند ایمان آورده ایم ولی قلبهایشان ایمان نیاورده واز کسانی که یهودی هستند شنونده ای برای دروغ و شنواننده برای قوم دیگری که هنوزپیش تو نیامده اند کلام را از مکانش تحریف می کنند می گویند اگر این به شما داده شد پس آن را بگیرید واگر آن را داده نشدید پس دوری کنید و هر کس را که بخواهد خدا او را درفتنه می افکند و هرگز مالک چیزی از خدا برای او نیستی آنها کسانی هستند که خدا نخواسته است که برای آنها قلبهایشان را پاک سازد در دنیا خواری است و در آخرت برای آنها عذابی بزرگ است ﴿۴۱﴾
سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ أَکَّالُونَ لِلسُّحْتِ ۚ فَإِن جَاءُوکَ فَاحْکُم بَیْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ ۖ وَإِن تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَن یَضُرُّوکَ شَیْئًا ۖ وَإِنْ حَکَمْتَ فَاحْکُم بَیْنَهُم بِالْقِسْطِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ﴿٤٢﴾
برای دروغ بسیار شنونده هستند برای مال حرام بسیار خورنده هستند و اگر سویت آمدند پس میان آنها حکم کن یا از آنان روی برگردان واگر از آنها رویگردان شوی هرگز چیزی را به تو ضرر نمیرسانند واگر حکم کردی پس بین آنان به دادگری حکم کن قطعاً خدا دادگران را دوست دارد ﴿۴۲﴾
وَکَیْفَ یُحَکِّمُونَکَ وَعِندَهُمُ التَّوْرَاةُ فِیهَا حُکْمُ اللَّـهِ ثُمَّ یَتَوَلَّوْنَ مِن بَعْدِ ذَٰلِکَ ۚ وَمَا أُولَـٰئِکَ بِالْمُؤْمِنِینَ ﴿٤٣﴾
و چگونه حکم تو را قبول کنند در حالیکه تورات نزد آنها ست که در آن حکم خداست سپس بعد از آن روی بر می تابند و نیستند مومنان ﴿۴۳﴾
إِنَّا أَنزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِیهَا هُدًى وَنُورٌ ۚ یَحْکُمُ بِهَا النَّبِیُّونَ الَّذِینَ أَسْلَمُوا لِلَّذِینَ هَادُوا وَالرَّبَّانِیُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِن کِتَابِ اللَّـهِ وَکَانُوا عَلَیْهِ شُهَدَاءَ ۚ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا ۚ وَمَن لَّمْ یَحْکُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ﴿٤٤﴾
بطور یقین ما تورات را فرستادیم در آن هدایت و نوری است که پیامبران توسط آن حکم میکنند کسانی که اسلام آوردند برای کسانی که یهودیند و خدا پرستان و پیشوایان دین به آنچه خواسته شد از آنها که از کتاب خدا محافظت کنند در حالیکه بر آن شاهدان بودند پس از مردم نترسید و از من بترسید و آیات من را به بهایی کم نفروشید و هرکس به آنچه خدا نازل کرده است حکم نکند پس آنها کافر هستند ﴿۴۴﴾
وَکَتَبْنَا عَلَیْهِمْ فِیهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَیْنَ بِالْعَیْنِ وَالْأَنفَ بِالْأَنفِ وَالْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌ ۚفَمَن تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ کَفَّارَةٌ لَّهُ ۚ وَمَن لَّمْ یَحْکُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٤٥﴾
و برای آنها در آن (تورات ) نوشتیم که جان در برابر جان وچشم در برابر چشم و بینی در برابر بینی و گوش در برابر گوش ودندان در برابر دندان و برای زخمها تلافی است پس هر کس آن را صدقه کند (از قصاص در گذرد) سپس او پاک گرداننده گناهان برای اوست و هر کس بر اساس آنچه خدا نازل کرده است حکم نکند پس آنها ستمگران هستند ﴿۴۵﴾
وَقَفَّیْنَا عَلَىٰ آثَارِهِم بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ ۖ وَآتَیْنَاهُ الْإِنجِیلَ فِیهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِینَ ﴿٤٦﴾
و بر تاریخ آنها عیسی پسر مریم را ترجیح دادیم تصدیق کننده ای بر آنچه از تورات در حضور اوست و به او انجیل را دادیم که در آن هدایت و نور است و تصدیق کننده ای بر آنچه از تورات در حضور اوست و هدایت و پند و اندرزی برای رعایت کنندگان ﴿۴۶﴾
وَلْیَحْکُمْ أَهْلُ الْإِنجِیلِ بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ فِیهِ ۚ وَمَن لَّمْ یَحْکُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٤٧﴾
و اهل انجیل باید بر اساس آنچه خدا در آن نازل کرده حکم کنند و هرکس به آنچه خدا نازل کرده حکم نکند پس آنها گمراه هستند﴿۴۷﴾
وَأَنزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکِتَابِ وَمُهَیْمِنًا عَلَیْهِ ۖ فَاحْکُم بَیْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ ۖوَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَکَ مِنَ الْحَقِّ ۚ لِکُلٍّ جَعَلْنَا مِنکُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَجَعَلَکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَـٰکِن لِّیَبْلُوَکُمْ فِی مَا آتَاکُمْ ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ ۚ إِلَى اللَّـهِ مَرْجِعُکُمْ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٤٨﴾
و بسوی تو کتاب را به حق فرستادیم تصدیق کننده ای به آنچه در حضور آن است از کتاب و نگهبانی بر آن (کتاب) پس میان آنها حکم کن بر اساس آنچه خدا نازل کرده از آنچه برای تو از حقیقت آمد و از هوس هایشان پیروی نکن. برای هر یک از شما روشن گری و راه آشکاری را قرار دادیم و اگر خدا می خواست قطعاً شما را امتی واحد قرار میداد ولیکن تا شما را دررنج افکند در آنچه به شما داده است پس در خوبیها مسابقه دهید بسوی خداست بازگشت شما همگی و آگاه کند شما را به آنچه در آن اختلاف می کردید 2* ﴿۴۸﴾
وَأَنِ احْکُم بَیْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَن یَفْتِنُوکَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللَّـهُ إِلَیْکَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا یُرِیدُ اللَّـهُ أَن یُصِیبَهُم بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ ۗ وَإِنَّ کَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ ﴿٤٩﴾
و آنکه میان آنها حکم کن بر اساس آنچه خدا نازل کرده وازهوا هایشان پیروی نکن و مراقب آنها باش تا تو را به فتنه نیندارند از بعضی از آنچه را که خدا بسوی تو نازل کرده واگر روی گرداندند بدانکه حتما خدا می خواهد که به (سزای ) بعضی از گناهانشان برساندشان و قطعاً بسیاری از مردم گمراهند ﴿۴۹﴾
أَفَحُکْمَ الْجَاهِلِیَّةِ یَبْغُونَ ۚ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّـهِ حُکْمًا لِّقَوْمٍ یُوقِنُونَ﴿٥٠﴾
آیا حکم جاهلیت را می خوا هند و چه کسی بهتر از خداست در حکم دادن برای قومی که یقین دارند ﴿۵۰﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِیَاءَ ۘبَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٥١﴾
ای کسانی که ایمان آوردید یهود و نصاری را بعنوان سر پرستانی نگیرید بعضی از آنان سر پرستان بعضی دیگر هستند و هر کس از شما آنها را سر پرست خود قرار دهد پس قطعاً او از آنهاست و یقیناً خدا قوم ظالمان را هدایت نمی کند ﴿۵۱﴾
فَتَرَى الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ یُسَارِعُونَ فِیهِمْ یَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَن تُصِیبَنَا دَائِرَةٌ ۚ فَعَسَى اللَّـهُ أَن یَأْتِیَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَیُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّوا فِی أَنفُسِهِمْ نَادِمِینَ ﴿٥٢﴾
تو کسانی را می بینی که در قلبهایشان مرض است در(دوستی) آنها می شتابند می گویند می ترسیم که گرفتاری به ما برسد (و به آنها نیاز پیدا کنیم) وممکن است که خدا پیروزی یا کاری از پیش خودش را (برای مومنان) پیش بیاورد تا صبح کنند بر آنچه درون خودشان مخفی می کردند پشیمانان﴿۵۲﴾
وَیَقُولُ الَّذِینَ آمَنُوا أَهَـٰؤُلَاءِ الَّذِینَ أَقْسَمُوا بِاللَّـهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ ۙ إِنَّهُمْ لَمَعَکُمْ ۚ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خَاسِرِینَ ﴿٥٣﴾
و کسانی که ایمان آوردند می گویند آیا اینها هستند کسانی که قسم خوردند به خدا شدید ترین قسم هایشان را که حتماً با شما هستند کارهایشان تباه شد و صبح کردند زیانکاران ﴿۵۳﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّـهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚذَٰلِکَ فَضْلُ اللَّـهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٥٤﴾
ای کسانی که ایمان آوردید هر کس از شما از دینش مرتد شود پس بزودی خدا قومی را می آورد که دوستشان دارد و آنها هم دوستش دارند٫ فروتن هستند٫ برابر مومنان نیرومند هستند٫ برابر کافران در راه خدا کوشش می کنند و از سرزنش سرزنشگر نمی ترسند آن است نعمت خداوند که آن را به هرکس که می خواهد میدهد و خدا وسعت دهنده داناست ﴿۵۴﴾
إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّـهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ ﴿٥٥﴾
قطع و یقین بدانید که تنها خدا ولی شما و رسولش و کسانی است که ایمان آوردند کسانی که نماز را بپا می دارند و زکات می دهند و آنها رکوع گذارهستند {ولایت فقط مخصوص خداست
إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ [المائدة : ۵۵]
وَمَن یَتَوَلَّ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّـهِ هُمُ الْغَالِبُونَ ﴿٥٦﴾
و هر کس از خدا و رسولش و کسانی که ایمان دارند رو بگرداند پس قطعاً گروه خدا آنها پیروز هستند ﴿۵۶﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَکُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِّنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَالْکُفَّارَ أَوْلِیَاءَ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٥٧﴾
ای کسانی که ایمان دارید کسانی را که دین شما را به تمسخر و بازیچه می گیرند از کسانی که قبل از شما به آنها کتاب داده شد و کافران را سر پرست خود نگیرید و حدود خدا را رعایت کنید اگر شما مومن هستید ﴿۵۷﴾
وَإِذَا نَادَیْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا یَعْقِلُونَ ﴿٥٨﴾
و وقتی که صدا کنید بسوی نماز آن را به تمسخر و بازیچه می گیرند آن به آن دلیل است که آنها قومی بدون عقل هستند﴿۵۸﴾
قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ هَلْ تَنقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْنَا وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلُ وَأَنَّ أَکْثَرَکُمْ فَاسِقُونَ﴿٥٩﴾
بگو ای اهل کتاب آیا از ما انتقام می کشید غیر از آنکه به خدا ایمان آورده ایم و آنچه به سوی ما نازل شد وآنچه از قبل نازل شده است (نیز ایمان آورده ایم) ؟ و قطعاً بسیاری از شما گمراه هستند ﴿۵۹﴾
قُلْ هَلْ أُنَبِّئُکُم بِشَرٍّ مِّن ذَٰلِکَ مَثُوبَةً عِندَ اللَّـهِ ۚ مَن لَّعَنَهُ اللَّـهُ وَغَضِبَ عَلَیْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِیرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولَـٰئِکَ شَرٌّ مَّکَانًا وَأَضَلُّ عَن سَوَاءِ السَّبِیلِ ﴿٦٠﴾
بگو آیا به شما بد تر از آن کیفر را خبر بدهم ؟ در پیشگاه خداوند کسی است که خدا دورش کرده و بر او خشم گرفته و از آنها بوزینه ها و خوکهایی قرار داده و کسی است که بندگی طغیا نگر را کرده ٫آنها بدترینها در مکان هستند وگمراهترین ها از راه عدالت میباشند ﴿۶۰﴾
وَإِذَا جَاءُوکُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَد دَّخَلُوا بِالْکُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ ۚ وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا کَانُوا یَکْتُمُونَ ﴿٦١﴾
و هر وقت پیش شما بیایند می گویند ایمان آوردیم و در حالی که با کفر وارد شدند وآنها حتماً با آن (کفر) خارج می شوند و خدا به آنچه پنهان می کردند داناست ﴿۶۱﴾
وَتَرَىٰ کَثِیرًا مِّنْهُمْ یُسَارِعُونَ فِی الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَکْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٦٢﴾
و بسیاری از آنان را می بینی که در گناه و ستم می شتابند و مال حرام خوردنشان را (هم میبینی) چه بد بود آنچه بودند عمل می کردند ﴿۶۲﴾
لَوْلَا یَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِیُّونَ وَالْأَحْبَارُ عَن قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَأَکْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا کَانُوا یَصْنَعُونَ ﴿٦٣﴾
چرا خدا شناسان و پیشوایان دینی آنها را از گفتارشان به ستم و مال حرام خورد نشان نهی نمی کنند چه بد است آنچه را می ساختند ﴿۶۳﴾
وَقَالَتِ الْیَهُودُ یَدُ اللَّـهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَیْدِیهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ یَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ یُنفِقُ کَیْفَ یَشَاءُ ۚ وَلَیَزِیدَنَّ کَثِیرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ طُغْیَانًا وَکُفْرًا ۚ وَأَلْقَیْنَا بَیْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ ۚ کُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّـهُ ۚ وَیَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسَادًا ۚوَاللَّـهُ لَا یُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ ﴿٦٤﴾
یهود گفتند دست خدا بسته است دستانشان بسته شد و(از خدا) دور شدند به دلیل آنچه گفتند بلکه دستانش باز است خرج می کند هر طور که می خواهد و قطعاً آنچه بسوی تو از پروردگارت نازل شده برای بسیاری از آنها موجب فزونی سرکشی و کفر است و بین آنها تا روز قیامت تجاوز ودشمنی را افکندیم هر وقت برای جنگ آتش روشن کنند خدا خاموشش می کند و در زمین به فساد می کوشند و خدا فاسدان را دوست ندارد ﴿۶۴﴾
وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَکَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٦٥﴾
و اگر اهل کتاب ایمان می آوردند و رعایت می کردند قطعاً گناهانشان را از آنها می زدودیم و حتماً آنها را به باغهای نعمت ها داخل می گرداندیم ﴿۶۵﴾
وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِیلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْهِم مِّن رَّبِّهِمْ لَأَکَلُوا مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم ۚ مِّنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ ۖ وَکَثِیرٌ مِّنْهُمْ سَاءَ مَا یَعْمَلُونَ ﴿٦٦﴾
و اگر آنها تورات وانجیل و آنچه بسوی آنها فرستاده شد را بر پا می داشتند قطعاً از بالای سرشان واز زیر پا هایشان (روزی) می خوردند از آنان امتی میانه رو هستند و بسیاری از آنها بد عمل میکنند ﴿۶۶﴾
یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ ۖ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّـهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ﴿٦٧﴾
ای رسول آنچه را بسوی تو از پروردگارت نازل شد ابلاغ کن و اگر نکنی رسالت او (خدا) را ابلاغ نکرده ای و خدا تو را در برابر مردم محافظت نمی کند قطعاً خدا قوم کافران را هدایت نمی کند ﴿۶۷﴾
قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لَسْتُمْ عَلَىٰ شَیْءٍ حَتَّىٰ تُقِیمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِیلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْکُم مِّن رَّبِّکُمْ ۗ وَلَیَزِیدَنَّ کَثِیرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ طُغْیَانًا وَکُفْرًا ۖ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿٦٨﴾
بگو ای اهل کتاب بر چیزی نیستید تا وقتی که تورات و انجیل را بر پا دارید و آنچه را که از پروردگارتان بسوی شما نازل شده و قطعاً
آنچه بسوی تو از پروردگارت فرستاده شد سرکشی وکفر بسیاری از آنها را افزایش می دهد پس بر قوم کافران تاسف نخور﴿۶۸﴾
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَىٰ مَنْ آمَنَ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٦٩﴾
قطعاً کسانی که ایمان آوردند و کسانی که یهودی شدند و صابی ها و نصرانی ها هر کس که بخدا و روز آخر ایمان آورد و عمل شایسته کرد پس ترسی بر انها نیست و اندوهگین نشوند ﴿۶۹﴾
لَقَدْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَأَرْسَلْنَا إِلَیْهِمْ رُسُلًا ۖ کُلَّمَا جَاءَهُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُهُمْ فَرِیقًا کَذَّبُوا وَفَرِیقًا یَقْتُلُونَ ﴿٧٠﴾
البته از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم و بسوی آنها رسولانی فرستادیم هر وقت رسولی برایشان می آمد که مخالف هوسهای آنها بود گروهی را تکذیب کردند و گروهی را کشتند ﴿۷۰﴾
وَحَسِبُوا أَلَّا تَکُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُوا وَصَمُّوا ثُمَّ تَابَ اللَّـهُ عَلَیْهِمْ ثُمَّ عَمُوا وَصَمُّوا کَثِیرٌ مِّنْهُمْ ۚ وَاللَّـهُ بَصِیرٌ بِمَا یَعْمَلُونَ ﴿٧١﴾
و(پیش خود) حساب کردند که دیگر گمراه نمیشوند سپس کور شدند و کر شدند سپس خدا بر آنها بازگشت و بسیاری از آنها کور شدند و خدا به آنچه میکنند بیناست ﴿۷۱﴾
لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ ۖ وَقَالَ الْمَسِیحُ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اعْبُدُوا اللَّـهَ رَبِّی وَرَبَّکُمْ ۖ إِنَّهُ مَن یُشْرِکْ بِاللَّـهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّـهُ عَلَیْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنصَارٍ﴿٧٢﴾
قطعاً و یقیناً کسانی که گفتند خدا او پسر مریم است کافر شدند و این در حالیست که مسیح گفت ای بنی اسرائیل خدایی را که پروردگار من و پروردگار شماست بندگی کنید و بدانید که هر کس با خدا کسی را شریک بگرداند البته خدا برای او بهشت را حرام کرده است و جایگاهش آتش است و برای ستمکاران یاورانی نیست ﴿۷۲﴾
لَّقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ ۘ وَمَا مِنْ إِلَـٰهٍ إِلَّا إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۚ وَإِن لَّمْ یَنتَهُوا عَمَّا یَقُولُونَ لَیَمَسَّنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٧٣﴾
بطور حتم کسانی که گفتند که خدا سومین است کافر هستند در حالیکه خدایی نیست مگر خدای واحد و اگر از آنچه که می گویند دست نکشند قطعاً به کسانی از آنها که کافر هستند عذابی دردنا ک می رسد ﴿۷۳﴾
أَفَلَا یَتُوبُونَ إِلَى اللَّـهِ وَیَسْتَغْفِرُونَهُ ۚوَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٧٤﴾
آیا بسوی خدا توبه نمی کنند واز او آمرزش نمی خواهند و خدا آمرزنده مهربان است﴿۷۴﴾
مَّا الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَأُمُّهُ صِدِّیقَةٌ ۖ کَانَا یَأْکُلَانِ الطَّعَامَ ۗ انظُرْ کَیْفَ نُبَیِّنُ لَهُمُ الْآیَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّىٰ یُؤْفَکُونَ ﴿٧٥﴾
مسیح پسر مریم غیر از رسولی نیست که البته قبل از او رسولانی درگذشته اند (مرده اند) ومادرش راستگو بود آندو غذا می خوردند بنگر که چگونه آیات را برایشان بیان می کنیم و نگاه کن چگونه دروغ می گویند ﴿۷۵﴾
قُلْ أَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا یَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ۚ وَاللَّـهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٧٦﴾
بگو آیا غیر از خداوند عبادت می کنید آنچیز هایی را که مالک نفع و ضرری برای شما نیستند وخدا او شنوایی داناست ﴿۷۶﴾
قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لَا تَغْلُوا فِی دِینِکُمْ غَیْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِن قَبْلُ وَأَضَلُّوا کَثِیرًا وَضَلُّوا عَن سَوَاءِ السَّبِیلِ ﴿٧٧﴾
بگو ای اهل کتاب در دین خودتان به ناحق غلوّ نکنید و هوسهای قومی که از قبل گمراه شده اند را پیروی نکنید و بسیاری را از راه مساوات گمراه کردند ﴿۷۷﴾
لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُودَ وَعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ ۚ ذَٰلِکَ بِمَا عَصَوا وَّکَانُوا یَعْتَدُونَ ﴿٧٨﴾
کسانی که از بنی اسرائیل کافر شدند بر زبان داوود و عیسی پسر مریم لعنت شدند٫ به دلیل آنکه عصیان کردند و تجاوز می کردند ﴿۷۸﴾
کَانُوا لَا یَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنکَرٍ فَعَلُوهُ ۚ لَبِئْسَ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿٧٩﴾
از منکری که انجامش می دادند دست نمی کشیدند چه زشت بود آنچه انجامش می دادند ﴿۷۹﴾
تَرَىٰ کَثِیرًا مِّنْهُمْ یَتَوَلَّوْنَ الَّذِینَ کَفَرُوا ۚ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللَّـهُ عَلَیْهِمْ وَفِی الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ ﴿٨٠﴾
بسیاری از آنها را می بینی کسانی را که کافر شده اند را به سرپرستی می گیرند بد است آنچه را نفوسشان برایشان پیش پیش فرستاد که خدا بر آنها خشمگین شد و در عذاب اقامت میگزینند ﴿۸۰﴾
وَلَوْ کَانُوا یُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَالنَّبِیِّ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِیَاءَ وَلَـٰکِنَّ کَثِیرًا مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٨١﴾
اگر به خدا و پیامبر و آنچه بسوی او نازل شد ایمان می آوردند . آنها را به سرپرستی نمی گرفتند ولیکن بسیاری از آنها گمراهند﴿۸۱﴾
لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِینَ آمَنُوا الْیَهُودَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُم مَّوَدَّةً لِّلَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّیسِینَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا یَسْتَکْبِرُونَ ﴿٨٢﴾
قطعاً سر سخت ترین مردم را در دشمنی کردن با کسانی که ایمان آوردند یهود را می یابی و کسانی که مشرک شدند و قطعاً می یابی نزدیکترین آنها را در دوستی برای کسانی که ایمان آوردند کسانی که گفتند ما نصاری هستیم آن به دلیل آنست که از آنها کشیشان و ترسنده گانی هستند و حتماً آنها تکبر نمی ورزند﴿۸۲﴾
وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَىٰ أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ۖ یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ﴿٨٣﴾
و وقتی که آنچه را بسوی رسول نازل شد می شنوند می بینی چشمهای آنها لبریز از اشک می شود به دلیل آنچه از حقیقت شناختند می گویند پروردگارا ما ایمان آوردیم پس ما را با شاهدان بنویس ﴿۸۳﴾
وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَن یُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِینَ ﴿٨٤﴾
و چه شود ما را که به خدا و آنچه برای ما از حقیقت آمد ایمان نمی آوریم و طمع داریم که پروردگارمان ما را با گروه شایسته ها داخل کند ﴿۸۴﴾
فَأَثَابَهُمُ اللَّـهُ بِمَا قَالُوا جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ وَذَٰلِکَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِینَ ﴿٨٥﴾
سپس خدا به دلیل آنچه گفتند پاداششان داد باغهایی که از زیر آن نهر هایی جاریست در آن اقامت می گزینند و آن پاداش نیکو کاران است ﴿۸۵﴾
وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ ﴿٨٦﴾
و کسانی که کافر شدند و آیات ما را دروغ شمردند آنها یاران جحیم هستند ﴿۸۶﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّـهُ لَکُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ ﴿٨٧﴾
ای کسانی که ایمان آوردید حرام نکنید پاکیزه ها یی را که خدا برای شما حلال کرد و تجاوز نکنید که خدا تجاوز کاران را دوست ندارد ﴿۸۷﴾
وَکُلُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّـهُ حَلَالًا طَیِّبًا ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ الَّذِی أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾
و از آنچه خدا به شما روزی داد حلالی پاکیزه بخورید وحدود خدا را رعایت کنید کسی که شما به او ایمان دارید ﴿۸۸﴾
لَا یُؤَاخِذُکُمُ اللَّـهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمَانِکُمْ وَلَـٰکِن یُؤَاخِذُکُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الْأَیْمَانَ ۖ فَکَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاکِینَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِیکُمْ أَوْ کِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِیرُ رَقَبَةٍ ۖ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ ثَلَاثَةِ أَیَّامٍ ۚ ذَٰلِکَ کَفَّارَةُ أَیْمَانِکُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ ۚوَاحْفَظُوا أَیْمَانَکُمْ ۚ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿٨٩﴾
خدا شما را به بیهودگی در سوگندهایتان مواخذه نمی کند و لکن شما را در قطعی کردن پیمانها مواخذه میکند پس کفاره آن خورانیدن ده نفر فقیراست از میان آنچه خانواده تان را می خورانید یا پوشانیدن آنها یا آزاد کردن برده ای و اگر کسی توانایی نداشت پس سه روز روزه بگیرد آن کفاره سوگندهای شماست وقتی که قسم می خورید و از پیمانهای خودتان حفاظت کنید بدانسان خدا برای شما آیاتش را بیان میکند شاید شما تشکر کنید ﴿۸۹﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَیْسِرُ وَالْأَنصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٩٠﴾
ای کسانی که ایمان آوردید قطعاً هر مستی آور و قمار و چیزهایی که (بر بتها) نصب میکنید و تیرهای قرعه کشی کار زشتی است از عمل شیطان است پس از آن دوری کنید شاید شما رستگار شوید ﴿۹۰﴾
إِنَّمَا یُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَن یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِی الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ وَیَصُدَّکُمْ عَن ذِکْرِ اللَّـهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّنتَهُونَ ﴿٩١﴾
قطعاً بدانید که شیطان می خواهد که میان شما دشمنی و کینه را واقع گرداند در هر چیز مستی آور و قمار و مانع شما شود از یاد آوردن خدا واز نماز پس آیا شما دست بر می دارید ﴿۹۱﴾
وَأَطِیعُوا اللَّـهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَاحْذَرُوا ۚ فَإِن تَوَلَّیْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿٩٢﴾
و از خدا اطاعت کنید و از رسول اطاعت کنید و مراقب باشید پس اگر اعراض کردید بدانید که قطعاً بر رسول ما جز تبلیغ روشنگر نیست *{* اطاعت از قرآن اطاعت از رسول است
http://www.quranmoslems.blogspot.nl/2012/08/blog-post_9.html }
﴿۹۲﴾
لَیْسَ عَلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِیمَا طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوا وَّآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوا وَّآمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوا وَّأَحْسَنُوا ۗوَاللَّـهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿٩٣﴾
بر کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند گناهی نیست در آنچه خوردند وقتی رعایت کردند و ایمان آوردند عمل شایسته کردند سپس رعایت کردند و ایمان آوردند سپس رعایت کردند و نیکی کردند و خدا نیکوکاران را دوست دارد ﴿۹۳﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَیَبْلُوَنَّکُمُ اللَّـهُ بِشَیْءٍ مِّنَ الصَّیْدِ تَنَالُهُ أَیْدِیکُمْ وَرِمَاحُکُمْ لِیَعْلَمَ اللَّـهُ مَن یَخَافُهُ بِالْغَیْبِ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٩٤﴾
ای کسانی که ایمان دارید قطعاً خدا شما را در سختی می افکند با چیزی از شکار که دستهایتان و تیر و کمان هایتان آن را می گیرد حتماً خدا میداند چه کسی در خلوت از او میترسد سپس هر کس بعد از آن تجاوز کند پس برای او عذابی درد ناک است ﴿۹۴﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَقْتُلُوا الصَّیْدَ وَأَنتُمْ حُرُمٌ ۚ وَمَن قَتَلَهُ مِنکُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ یَحْکُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنکُمْ هَدْیًا بَالِغَ الْکَعْبَةِ أَوْ کَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاکِینَ أَوْ عَدْلُ ذَٰلِکَ صِیَامًا لِّیَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ ۗ عَفَا اللَّـهُ عَمَّا سَلَفَ ۚ وَمَنْ عَادَ فَیَنتَقِمُ اللَّـهُ مِنْهُ ۗ وَاللَّـهُ عَزِیزٌ ذُو انتِقَامٍ ﴿٩٥﴾
ای کسانی که ایمان آوردید وقتی که در احرام هستید شکار را نکشید و هر کس از شما بطور عمدی آن را بکشد پس کیفرش مانند آنچه کشته است از دامها (شتر٫ گاو٫گوسفند) است که به آن دو داور عادل از شما حکم کنند هدیۀ رسیده به کعبه یا کفارۀ که خوراک بی نوایان شود یا برابر آن روزۀ تا گرفتاری کارش را بچشد آنچه را در گذشته سپری شده خدا بخشید و هر کس (از حدود خدا) تجاوز کند پس خدا از او انتقام می کشد و خدا عزتمند صاحب انتقام است ﴿۹۵﴾
أُحِلَّ لَکُمْ صَیْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعًا لَّکُمْ وَلِلسَّیَّارَةِ ۖ وَحُرِّمَ عَلَیْکُمْ صَیْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٩٦﴾
برای شما شکار دریا و خوراکش حلال شد توشۀ برای شما و برای مسافران و بر شما شکار بیابان حرام شد مادامی که در احرام هستید و حدود خدا را مراعات کنید کسی که بسوی او گرد آورده شوید ﴿۹۶﴾
جَعَلَ اللَّـهُ الْکَعْبَةَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ قِیَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْیَ وَالْقَلَائِدَ ۚ ذَٰلِکَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَأَنَّ اللَّـهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٩٧﴾
خدا کعبه را خانه حرمت بر پا داشتن (حریمی) برای مردم قرار داد و ماه حرام را و قربانی هدیه شده بی نشان وقربانی قلاده دارنشانه دارقرار داد برای آنکه بدانید که خدا قطعاً میداند آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و قطعاً خدا به هر چیزی داناست ﴿۹۷﴾
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ وَأَنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٩٨﴾
قطعاً بدانید که خدا سخت عقوبت است و آنکه قطعاً خدا آمرزنده مهربان است ﴿۹۸﴾
مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَکْتُمُونَ﴿٩٩﴾
نیست بر رسول مگر رساندن پیام و خدا میداند آنچه را آشکار می کنید و آنچه را کتمان می کنید ﴿۹۹﴾
قُل لَّا یَسْتَوِی الْخَبِیثُ وَالطَّیِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَکَ کَثْرَةُ الْخَبِیثِ ۚفَاتَّقُوا اللَّـهَ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿١٠٠﴾
بگو پلید و پاکیزه مساوی نیستند و هر چند تو را زیاد بودن پلید متعجب کند پس حدود خدا را مراعات کنید ای صاحبان خرد شاید رستگار شوید ﴿۱۰۰﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْیَاءَ إِن تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ وَإِن تَسْأَلُوا عَنْهَا حِینَ یُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَکُمْ عَفَا اللَّـهُ عَنْهَا ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿١٠١﴾
ای کسانی که ایمان آورده اید, وقتی که قرآن نازل می گردد
از چیزهایی نپرسید که اگر برای شما افشا شود بدتان می آید
و اگر از آن بپرسید (هنگام نزول قرآن) برای شما فاش می شود. خدا آن را بخشید و خدا آمرزنده برد باراست﴿۱۰۱﴾
قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِّن قَبْلِکُمْ ثُمَّ أَصْبَحُوا بِهَا کَافِرِینَ ﴿١٠٢﴾
حتماً قوم قبل از شما از اینگونه سوالها پرسیدند سپس صبح کردند در حالیکه به آن ناباوربودند﴿۱۰۲﴾
مَا جَعَلَ اللَّـهُ مِن بَحِیرَةٍ وَلَا سَائِبَةٍ وَلَا وَصِیلَةٍ وَلَا حَامٍ ۙ وَلَـٰکِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّـهِ الْکَذِبَ ۖوَأَکْثَرُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ ﴿١٠٣﴾
خدا قرار نداده از بحیره ونه سایبه و نه وصیله و نه حام (اینها تقسیم بندی خدا و دستور او نیست) و لکن کسانی که کافر شدند سخنان دروغ را به خدا نسبت می دهند دروغی را و بیشترشان با عقلشان نمی فهمند{
توضیح آیه ۱۰۳ بحیره سائبه وصیله حام
1- بحیره شتریست که گوش ان را میشکافتند در مجمع البیان از زجاج نقل شده چون شتری پنج بار میزایید و بچه پنجمش نر می بود گوش آن شتر را میشکافتند و دیگر به آن سوار نمی شدند و ذبح نمیکردند و در چراگاه و ابشخور مزاحم آن نمی شدند
2- سائبه شتریست که نذر می کردند در صورت آمدن مسافر و شفای مریض آن را به حال خود رها کنند
3- وصیله – اگر گوسفندی بچه ماده میزایید برای خود بر میداشتند و اگر نر می زایید برای خدایان ذبح میکردند و آگر یکدفعه نر و ماده را با هم میزایید میگفتند ماده به برادرش وصل شده و دیگر بچه نر را برای خدایان ذبح نمیکردند (وصیله = مونث وصیل = وصل کننده)
4- حام شتر نری بود که از پشت او ده شتر بوجود می آمد می گفتند پشت خود را قرق کرده و دیگر سوار ان نمی شدند و مانند بحیره آزادش میکردند (اقوال دیگری نیز در مجمع و غیره نقل شده که ذکر انها لازم نیست منبع قاموس قرآن ج ۱و ج ۳ وج۷ }﴿۱۰۳﴾
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنزَلَ اللَّـهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قَالُوا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ شَیْئًا وَلَا یَهْتَدُونَ﴿١٠٤﴾
و وقتی به آنها گفته می شود بسوی آنچه خدا نازل کرده است و بسوی رسول بیائید می گویند آنچه را که پدران خود را بر آن منوال یافتیم برای ما کافی است آیا اگر چه پدرانشان چیزی را نمی دانستند و هدایت هم نشدند ﴿۱۰۴﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَیْکُمْ أَنفُسَکُمْ ۖ لَا یَضُرُّکُم مَّن ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ ۚ إِلَى اللَّـهِ مَرْجِعُکُمْ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٠٥﴾
ای کسانی که ایمان آوده اید بر شماست مراقبت کردن ازخودتان کسی که گمراه شده است به شما ضرر نمی رساند وقتی که شما هدایت شدید بسوی خداست بازگشت همه شما سپس شما را آگاه می کند به آنچه بودید می کردید ﴿۱۰۵﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَیْنِکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ حِینَ الْوَصِیَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنکُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَیْرِکُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِی الْأَرْضِ فَأَصَابَتْکُم مُّصِیبَةُ الْمَوْتِ ۚ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلَاةِ فَیُقْسِمَانِ بِاللَّـهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِی بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۙ وَلَا نَکْتُمُ شَهَادَةَ اللَّـهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الْآثِمِینَ ﴿١٠٦﴾
ای کسانی که ایمان آوردید شهادت میان شما هر وقت یکی از شما مرگش فرا برسد هنگام وصیت کردن دو نفر از صاحبان عدالت از شما (خواه زن باشند یا مرد) یا دو نفر دیگر غیر ازآشنایان شما شاهد بگیرد اگر شما در زمین در سفر بودید و با مصیبت مرگ روبرو شدید آن دوشاهد را باز داشت کنید اگر مشکوک شدید بعد از نماز تا به خدا قسم بخورند که آن شهادت را به هیچ قیمتی نمی فروشیم و اگر چه خویشاوندان ما باشند و شهادت خدا را پنهان نکنیم در آن هنگام ما از گناهکاران هستیم ﴿۱۰۶﴾
فَإِنْ عُثِرَ عَلَىٰ أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ یَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِینَ اسْتَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْأَوْلَیَانِ فَیُقْسِمَانِ بِاللَّـهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَیْنَا إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِینَ ﴿١٠٧﴾
سپس اگر متوجه شدید که بر آندو نفر گناهی ثابت شده پس دو نفر دیگر را به جای آن دو نفراولی جایگزین سازید از کسانی که محق تربودند بر آنها از آن دو نفر پیشین پس باید قسم بخورند به خدا که شهادت ما با ثبات تر از شهادت آن دو نفر پیشین است و ما تجاوزاز حق نمی کنیم که در آن هنگام قطعاً از ستمکاران خواهیم بود ﴿۱۰۷﴾
ذَٰلِکَ أَدْنَىٰ أَن یَأْتُوا بِالشَّهَادَةِ عَلَىٰ وَجْهِهَا أَوْ یَخَافُوا أَن تُرَدَّ أَیْمَانٌ بَعْدَ أَیْمَانِهِمْ ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاسْمَعُوا ۗ وَاللَّـهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ ﴿١٠٨﴾
آن نزدیک تربه صواب است که به شهادت بیائید به روش صحیح آن یا بترسند از اینکه عهد و پیمانهایی بعد از قسم هایشان برگشت داده شود و حدود خدا را رعایت کنید و گوش کنید و خدا قوم گناهکاران را هدایت نمی کند ﴿۱۰۸﴾
یَوْمَ یَجْمَعُ اللَّـهُ الرُّسُلَ فَیَقُولُ مَاذَا أُجِبْتُمْ ۖ قَالُوا لَا عِلْمَ لَنَا ۖإِنَّکَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُیُوبِ ﴿١٠٩﴾
روزی که خدا رسولان را جمع می کند و می گوید چگونه جواب داده شدید گویند دانشی برای ما نیست قطعاً تو دانای غیب ها هستی* { رسولان پس از مرگ شاهد اعمال امت خود نیستند زیرا مرده اند۱۰۹و ۱۱۶
۱۱۷
برای بررسی مطلب اینجا را کلیک کنید} ﴿۱۰۹﴾
إِذْ قَالَ اللَّـهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ اذْکُرْ نِعْمَتِی عَلَیْکَ وَعَلَىٰ وَالِدَتِکَ إِذْ أَیَّدتُّکَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا ۖ وَإِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنجِیلَ ۖ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ بِإِذْنِی فَتَنفُخُ فِیهَا فَتَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِی ۖ وَتُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِی ۖ وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِی ۖ وَإِذْ کَفَفْتُ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَنکَ إِذْ جِئْتَهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَـٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ ﴿١١٠﴾
وقتی که خدا گفت ای عیسی پسر مریم یاد کن نعمتم را بر تو و بر مادرت وقتی که تو را به روح القدس قدرت دادم با مردم در گهواره ودر پیری حرف می زنی و وقتی که به تو کتاب و حکمت و تورات و انجیل را یاد دادم و وقتی که از گِل با اجازه من مانند قیافه پرنده خلق می کردی سپس در آن می دمیدی و با اجازه من پرنده ای می شد و دیوانه یا کور و پیر را با اجازه من درمان می کردی و وقتی که با اجازه من مرده ها را خارج میکردی و وقتی که (گزند) بنی اسرائیل را از تو بازداشتم وقتی که بسوی آنها با دلایل روشن آمدی سپس گفتند کسانی که از آنها ناباور شدند این غیراز جادویی روشن نیست ﴿۱۱۰﴾
وَإِذْ أَوْحَیْتُ إِلَى الْحَوَارِیِّینَ أَنْ آمِنُوا بِی وَبِرَسُولِی قَالُوا آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ ﴿١١١﴾
و وقتیکه بسوی حواریون وحی کردم که به من و به رسول من ایمان آورید گفتند ایمان آوردیم و شاهد باش به آنکه ما مسلمانان هستیم ﴿۱۱۱﴾
إِذْ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ هَلْ یَسْتَطِیعُ رَبُّکَ أَن یُنَزِّلَ عَلَیْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ ۖ قَالَ اتَّقُوا اللَّـهَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿١١٢﴾
وقتیکه حواریون گفتند ای عیسی پسر مریم آیا پروردگارت می تواند که بر ما سفره غذایی از آسمان نازل کند گفت حدود خدا را مراعات کنید اگر شما مومن هستید ﴿۱۱۲﴾
قَالُوا نُرِیدُ أَن نَّأْکُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَکُونَ عَلَیْهَا مِنَ الشَّاهِدِینَ﴿١١٣﴾
گفتند می خواهیم که از آن بخوریم و قلبهای ما مطمین شود و بدانیم که حتماً به ما راست گفته ای و بر آن از شاهدان باشیم ﴿۱۱۳﴾
قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ اللَّـهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَیْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَکُونُ لَنَا عِیدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآیَةً مِّنکَ ۖ وَارْزُقْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿١١٤﴾
عیسی پسر مریم گفت: خدایا ای پروردگار ما بر ما سفره غذایی از آسمان بفرست که برای ما عیدی باشد برای اول ما و آخر ما و آیه ای از تو و به ما روزی بده و تویی بهترین روزی دهندگان ﴿۱۱۴﴾
قَالَ اللَّـهُ إِنِّی مُنَزِّلُهَا عَلَیْکُمْ ۖ فَمَن یَکْفُرْ بَعْدُ مِنکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَّا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِینَ ﴿١١٥﴾
خدا گفت من نازل کننده ام آن را بر شما پس هر کس از شما بعد از آن کافر شود قطعاً عذابش می کنم عذابی که احدی از جهانیان را آنگونه عذاب نکنم﴿۱۱۵﴾
وَإِذْ قَالَ اللَّـهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِی وَأُمِّیَ إِلَـٰهَیْنِ مِن دُونِ اللَّـهِ ۖ قَالَ سُبْحَانَکَ مَا یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ مَا لَیْسَ لِی بِحَقٍّ ۚ إِن کُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ ۚ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَلَا أَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِکَ ۚ إِنَّکَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُیُوبِ ﴿١١٦﴾
و وقتی که خدا گفت ای عیسی پسر مریم آیا تو به مردم گفتی که غیر از خدا من و مادرم را بعنوان دو خدا اختیار کنید گفت منزهی تو شایسته من نیست که بگویم آنچه را در آن حقی ندارم اگر آن را می گفتم حتماً آن را می دانستی٫ می دانی آنچه را که در من است و نمیدانم آنچه را در توست زیرا که قطعاً تو هستی دانای غیبها ﴿۱۱۶﴾
مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِی بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ رَبِّی وَرَبَّکُمْ ۚ وَکُنتُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا مَّا دُمْتُ فِیهِمْ ۖ فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنتَ أَنتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ ۚوَأَنتَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿١١٧﴾
من به آنها نگفتم مگر آنچه را که من را به آن دستور دادی که فقط خدا را عبادت کنید که پروردگار من و پروردگار شماست و تو بر آنها شاهد بودی مادامیکه درمیان آنها بودم سپس وقتیکه مرا متوفی کردی تو مراقب ایشان بودی و تو بر هر چیزی شاهد هستی ﴿۱۱۷﴾
إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ ۖ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١١٨﴾
اگر عذابشان کنی پس قطعاً آنها بندگان تو هستند و اگر آنها را بیامرزی پس قطعاً تو هستی نیرومند حاکم ﴿۱۱۸﴾
قَالَ اللَّـهُ هَـٰذَا یَوْمُ یَنفَعُ الصَّادِقِینَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۚ رَّضِیَ اللَّـهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿١١٩﴾
خدا گفت این روز نفع میدهد راستگویان را راستی شان . برای آنها باغهایی است که از زیر آنها نهرهایی جاریست در آن برای همیشه اقامت می گزینند خدا از آنها راضی است و از او راضی هستند آنست رستگاری بزرگ ﴿۱۱۹﴾
لِلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا فِیهِنَّ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٢٠﴾
برای خداست دارایی آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست و او بر هر چیزی تواناست﴿۱۲۰﴾
راست گفت خدای بزرگ بنده خدا ۳/۳/۱۳۸۸ والسلام بنده خدا