۱۶ - نحل (زنبورعسل)

                                                     سورة النحل

                                               بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای رحم کنندۀ رحم گستر

أَتَىٰ أَمْرُ اللَّـهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿١﴾

دستور خدا می آید و به آن عجله نکنید او منزه و برتر است از آنچه با او شریک میسازند ﴿١﴾

یُنَزِّلُ الْمَلَائِکَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَىٰ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُوا أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ ﴿٢﴾
 ملائکه و روح را با دستورش نازل می کند بر هر کس از بنده هایش که می خواهد که هشدار دهید که هیچ خدایی غیر از من وجود ندارد پس حدود من را رعایت کنید  ﴿۲﴾

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۚ تَعَالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٣﴾
 آسمانها و زمین را به حق آفرید از آنچه با او شریک میکنید برتر است ﴿۳﴾

 خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ ﴿٤﴾
 انسان را از نطفه ای خلق کرد و آن هنگام  او در خصومتی آشکار (با خدا) است  ﴿۴﴾

وَالْأَنْعَامَ خَلَقَهَا ۗ لَکُمْ فِیهَا دِفْءٌ وَمَنَافِعُ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٥﴾
 و چهار پایان را برای شما آفرید در  آنها برای شما وسایل گرمایی (مانند پشم ) و منفعت هایی است و از(گوشت ) آنها می خورید  ﴿۵﴾

وَلَکُمْ فِیهَا جَمَالٌ حِینَ تُرِیحُونَ وَحِینَ تَسْرَحُونَ ﴿٦﴾
 و در آنها برای شما تجملاتی است هنگام شب که از چرا بازمی گردند و یا صبح گاه که به چرا می روند ﴿۶﴾

وَتَحْمِلُ أَثْقَالَکُمْ إِلَىٰ بَلَدٍ لَّمْ تَکُونُوا بَالِغِیهِ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنفُسِ ۚ إِنَّ رَبَّکُمْ لَرَءُوفٌ رَّحِیمٌ ﴿٧﴾
 و بارهای سنگین شما را بسمت شهری حمل می کنند که شما نمی توانید آن (بارها) را برسانید مگر با رنج و زحمت فراوان خودتان البته  پروردگارتان مهربان و رحم کننده است  ﴿۷﴾

وَالْخَیْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِیرَ لِتَرْکَبُوهَا وَزِینَةً ۚ وَیَخْلُقُ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٨﴾
 و اسب ها و قاطرها و خرها برای آنکه  سوارشان شوید و آراستگی (برای شماست) و می آفریند آنچه را نمی دانید  ﴿۸﴾

وَعَلَى اللَّـهِ قَصْدُ السَّبِیلِ وَمِنْهَا جَائِرٌ ۚ وَلَوْ شَاءَ لَهَدَاکُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٩﴾ 
 و بر خداست رفتن در راه صحیح و راست . و (کسانیکه) از آن روی گردان هستند (ستمگرند) و اگر خدا میخواست تمامی شما را هدایت می کرد ﴿۹﴾

 هُوَ الَّذِی أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً ۖ لَّکُم مِّنْهُ شَرَابٌ وَمِنْهُ شَجَرٌ فِیهِ تُسِیمُونَ ﴿١٠﴾
 و کسی است که از آسمان آب را نازل کرد, که برای شما از آن نوشیدنی است و از آن درخت (بوجود می آید) و درآن حیوانات را به چرا می برید  ﴿١۰﴾

یُنبِتُ لَکُم بِهِ الزَّرْعَ وَالزَّیْتُونَ وَالنَّخِیلَ وَالْأَعْنَابَ وَمِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ ۗإِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿١١﴾
 برای شما از آن زراعت و زیتون و درختان خرما و درختان انگور و از تمام محصولات  میرویاند قطعاً در آن نشانه هایی برای متفکران وجود دارد ﴿١۱﴾

وَسَخَّرَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ وَالنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿١٢﴾
 وبه حرکت در آورد برای شما شب و روز و خورشید و ماه و ستاره هایی که به دستور او حرکت میکنند یقیناً در آن نشانه هایی است برای قومی که عقلشان را به کار می گیرند  ﴿١۲﴾

وَمَا ذَرَأَ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّقَوْمٍ یَذَّکَّرُونَ ﴿١٣﴾
 و آنچه را برای شما در زمین گذاشت که رنگهایش مختلف است البته در آن نشانه ایست برای گروهی که تذکر می پذیرند ﴿١۳﴾

وَهُوَ الَّذِی سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْکُلُوا مِنْهُ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ مَوَاخِرَ فِیهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ﴿١٤﴾
 و او کسی است که دریا را برای شما روان ساخت تا از آن گوشت تازه بخورید و از آنها ابزار آرایش استخراج کنید که می پوشید و تو کشتی را می بینی که در آن حرکت می کند و برای آنکه از نعمت او (خدا) جستجو کنید و باشد شما سپاسگذاری کنید  ﴿١۴﴾

وَأَلْقَىٰ فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَن تَمِیدَ بِکُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَّعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٥﴾
 و در زمین کوه های بلند و استوار بدون آنکه بر شما خمیده شوند ( و بر شما فرو ریزند) و رودخانه ها و راه هایی باشد که شما هدایت یابید  ﴿١۵﴾

وَعَلَامَاتٍ ۚ وَبِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ ﴿١٦﴾
 و علامتهایی و بوسیلۀ ستاره آنها هدایت می شوند  ﴿١۶﴾

 أَفَمَن یَخْلُقُ کَمَن لَّا یَخْلُقُ ۗ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿١٧﴾
 آیا آنکس که خلق میکند مانند کسی است که خلق نمی کند ؟ آیا متذکر نمی شوید ؟  ﴿١۷﴾

وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّـهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١٨﴾
 و اگر بخواهید نعمتهای خدا را بشمارید, نمی توانید آنها را شمارش کنید البته خدا آمرزنده و مهربان است  ﴿١۸﴾

 وَاللَّـهُ یَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ﴿١٩﴾
 و خدا میداند آنچه را مخفی میکنید و آنچه را علنی می سازید ﴿١۹﴾

 وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ لَا یَخْلُقُونَ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ ﴿٢٠﴾
 و کسانی را که غیر از خدا می خوانند چیزی را خلق نمی کنند و خودشان خلق شده اند  ﴿۲۰﴾

أَمْوَاتٌ غَیْرُ أَحْیَاءٍ ۖ وَمَا یَشْعُرُونَ أَیَّانَ یُبْعَثُونَ ﴿٢١﴾
 مرده هستند و زنده نیستند, و خودشان هم نمیدانند چه زمانی برانگیخته می شوند ﴿۲۱﴾

إِلَـٰهُکُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۚ فَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُم مُّنکِرَةٌ وَهُم مُّسْتَکْبِرُونَ ﴿٢٢﴾
خدای شما خدای واحد است . و کسانی که به آخرت ایمان ندارند قلبهایشان انکار کننده است و آنها تکبر دارند﴿۲۲﴾

لَا جَرَمَ أَنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ۚ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ ﴿٢٣﴾ 
 به ناچار حتماً خدا میداند آنچه را پنهان می کنند و آنچه را علنی می سازند. البته ( خدا ) متکبران را دوست ندارد ﴿۲۳﴾

 وَإِذَا قِیلَ لَهُم مَّاذَا أَنزَلَ رَبُّکُمْ ۙ قَالُوا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿٢٤﴾
 و وقتی به آنها گفته می شود پروردگارتان چه چیزی را نازل کرد؟ می گویند داستانهای قدیمی را ﴿۲۴﴾

لِیَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ کَامِلَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۙ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِینَ یُضِلُّونَهُم بِغَیْرِ عِلْمٍ ۗأَلَا سَاءَ مَا یَزِرُونَ ﴿٢٥﴾
 تا در روز قیامت بار گناهانشان را بطور کامل حمل کنند. و همچنین بار گناهان کسانی را که به نادانی گمراهشان کردند. آگاه باشید آنچه از بار گناه بر دوش میکشند بسیار بد است ﴿۲۵﴾

 قَدْ مَکَرَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّـهُ بُنْیَانَهُم مِّنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَیْهِمُ السَّقْفُ مِن فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ ﴿٢٦﴾
 البته کسانی که قبل از آنها بودند نقشه کشیدند و خدا بر آنها از پایه های بناهایشان آمد و سقف را از بالای سرشان برایشان ویران ساخت و از جایی که درک نمیکنند عذابشان آمد ﴿۲۶﴾

ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُخْزِیهِمْ وَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنتُمْ تُشَاقُّونَ فِیهِمْ ۚ قَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْیَ الْیَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٢٧﴾
 روز قیامت خوارشان می کند و می گوید شریکان من که شما در بارۀ آنها ستیز میکردید کجا هستند ؟ کسانی که به آنها دانش داده شده بود گفتند : البته بدی و خواری امروز بر کافران است ﴿۲۷﴾

 الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ ظَالِمِی أَنفُسِهِمْ ۖ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا کُنَّا نَعْمَلُ مِن سُوءٍ ۚ بَلَىٰ إِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٢٨﴾ 
کسانی که ملائکه جان آنها را می گیرند در حالیکه به خود ستم کرده اند و اعلان تسلیم می کنند که ما کار زشتی نکرده ایم (ملائکه جواب میدهند) بله البته خدا می داند آن اعمالی که انجام می دادید ﴿۲۸﴾

فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا ۖ فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ ﴿٢٩﴾
 پس از درهای جهنم وارد شوید و در آن جای گزین شوید, و جایگاه متکبران چه بد است  ﴿۲۹﴾

 وَقِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنزَلَ رَبُّکُمْ ۚ قَالُوا خَیْرًا ۗ لِّلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَـٰذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ ۚ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ ۚوَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ ﴿٣٠﴾
 و به کسانی که پرهیزکار هستند گفته میشود پروردگارتان چه چیزی نازل کرد؟ می گویند خیر را, برای کسانی که در این دنیا نیکی کرده اند نیکی است ,و خانۀ آخرت بهتر است و خانۀ پرهیزکاران چه خوب است ﴿۳۰﴾

جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ ۚ کَذَٰلِکَ یَجْزِی اللَّـهُ الْمُتَّقِینَ ﴿٣١﴾
 باغهایی اقامتگاه که داخل آن گردش می کنند که از پایین آن رود ها جاریست . برایشان هر چه بخواهند در آن آماده است بدانسان خدا به پرهیز کاران پاداش می دهد﴿۳۱﴾

الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ طَیِّبِینَ ۙ یَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَیْکُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٣٢﴾ 
 کسانی که وقتی فرشته ها جانشان را میگیرند پاکیزه اند میگویند سلام بر شما باد داخل باغ شوید به دلیل آنچه انجام دادهاید ﴿۳۲﴾

 هَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِیَهُمُ الْمَلَائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّکَ ۚ کَذَٰلِکَ فَعَلَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّـهُ وَلَـٰکِن کَانُوا أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿٣٣﴾
 آیا آنها انتظار دارند که ملایکه بسراغشان نیاید یا آنگه فرمان پروردگارت بیاید ؟آنگونه انجام دادند کسانی که قبل از آنها بودند و خدا به آنها ستم نکرد و لیکن خودشان بر خودشان ستم کردند ﴿۳۳﴾

 فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِم مَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٤﴾
 و بدی اعمالی که انجام میدادند به آنها رسید و آنچه را که آنها آن را مسخره میکردند به حقیقت پیوست ﴿۳۴﴾

وَقَالَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا لَوْ شَاءَ اللَّـهُ مَا عَبَدْنَا مِن دُونِهِ مِن شَیْءٍ نَّحْنُ وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِن دُونِهِ مِن شَیْءٍ ۚ کَذَٰلِکَ فَعَلَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿٣٥﴾ 
 و کسانی که مشرک شدند گفتند اگر خدا میخواست ما کسی غیر از او را پرستش نمی کردیم و غیر از او چیزی را حرام نمی کردیم همانگونه که قبل از آنها انجام دادند پس آیا برای رسولان غیر از ابلاغ روشنگر چیز دیگری هست ؟﴿۳۵﴾

وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ۖ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى اللَّـهُ وَمِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلَالَةُ ۚ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٣٦﴾
 و البته درهر امتی رسولی بر انگیختیم که خدا را پرستش کنید و از طغیانگر دوری کنید ,و از آنها کسی است که خدا هدایتش کرد, و از آنها کسی است که گمراهی برایش محقق گشت پس در زمین بگردید و بنگرید که عاقبت تکذیب کننده ها چه بود ﴿۳۶﴾

إِن تَحْرِصْ عَلَىٰ هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّـهَ لَا یَهْدِی مَن یُضِلُّ ۖ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِینَ ﴿٣٧﴾
اگر بر هدایتشان حریص هستی بدان که خدا کسی را که گمراه شده است را هدایت نمی کند و کمک کننده ها یی برایشان نیست﴿۳۷﴾

وَأَقْسَمُوا بِاللَّـهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ ۙ لَا یَبْعَثُ اللَّـهُ مَن یَمُوتُ ۚ بَلَىٰ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا وَلَـٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿٣٨﴾
 و به خدا قسم میخورند سخت ترین سوگندهایشان را که خدا کسی را که مرده است را بر نمی انگیزد, بلکه وعده ایست که بر او (خدا) محقق گشته و لکن اکثر مردم نمی دانند ﴿۳۸﴾

 لِیُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی یَخْتَلِفُونَ فِیهِ وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ کَانُوا کَاذِبِینَ﴿٣٩﴾
 تا برای آنها روشن کند آنچه را که در آن اختلاف میکردند و تا بدانند کسانی که انکار کردند که آنها دروغ گوهستند﴿۳۹﴾

إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَیْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ﴿٤٠﴾
 جز این نیست که سخن ما به چیزی وقتی که اراده اش کنیم که باشد فقط  به او می گوییم بشو سپس می شود﴿۴۰﴾

 وَالَّذِینَ هَاجَرُوا فِی اللَّـهِ مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً ۖ وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ ۚ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٤١﴾
و کسانی که در راه خدا هجرت کردند بعد از آنکه ستم کشیدند به آنها در دنیا جایگاهی نیکو می دهیم و البته  پاداش آخرت بزرگتر است اگرآنها بدانند﴿۴۱﴾

الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿٤٢﴾
 کسانی که صبر کردند و بر پروردگارشان توکل می کنند ﴿۴۲﴾

وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِی إِلَیْهِمْ ۚ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٤٣﴾ 
 و قبل از تو پیامبری نفرستادیم مگرمردانی که به آنها وحی میکردیم پس از اهل ذکر بپرسید اگر شما نمیدانید﴿۴۳﴾

 بِالْبَیِّنَاتِ وَالزُّبُرِ ۗ وَأَنزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ ﴿٤٤﴾
 با دلایل و کتابهایی (فرستادیمشان) و بسوی تو ذکر را نازل کردیم تا برای مردم بیان کنی آنچه را بسویشان نازل شد و شاید آنها تفکر کنند ﴿۴۴﴾

 أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَکَرُوا السَّیِّئَاتِ أَن یَخْسِفَ اللَّـهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ ﴿٤٥﴾
 آیا کسانی که نقشه های بد میکشند ایمن شدند از اینکه خدا آنها را در زمین فرو برد یا عذاب بسراغشان بیاید از جاییکه درک نمی کنند ؟ ﴿۴۵﴾

أَوْ یَأْخُذَهُمْ فِی تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُم بِمُعْجِزِینَ ﴿٤٦﴾
 یا آنها را در تقلای روزانه اشان بگیرد ؟و آنها به عجز آورنده نیستند﴿۴۶﴾

أَوْ یَأْخُذَهُمْ عَلَىٰ تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّکُمْ لَرَءُوفٌ رَّحِیمٌ﴿٤٧﴾
 یا آنها را بگیرد در حالیکه هراسانند ؟ پس البته پروردگارتان مهربان رحمت کننده است ﴿۴۷﴾

أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَىٰ مَا خَلَقَ اللَّـهُ مِن شَیْءٍ یَتَفَیَّأُ ظِلَالُهُ عَنِ الْیَمِینِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّدًا لِّلَّـهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ ﴿٤٨﴾ 
 آیا به آنچه خدا خلق کرده نگاه نمی کنند ؟ چیزهایی که سایه هایشان جابجا می گردد را راست و چپ برای خدا سجده می کنند در حالیکه آنها خفیف و کوچکند ﴿۴۸﴾

 وَلِلَّـهِ یَسْجُدُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مِن دَابَّةٍ وَالْمَلَائِکَةُ وَهُمْ لَا یَسْتَکْبِرُونَ ﴿٤٩﴾
 و برای خدا سجده می کنند همۀ جانداران آنچه در آسمانها و آنچه در در زمین است و فرشته ها  وآنها تکبر نمیکنند﴿۴۹﴾

 یَخَافُونَ رَبَّهُم مِّن فَوْقِهِمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ۩ ﴿٥٠﴾
 از بالای سرشان از خدا میترسند و آنچه به آنها دستور داده شود را انچام میدهند ﴿۵۰﴾

 وَقَالَ اللَّـهُ لَا تَتَّخِذُوا إِلَـٰهَیْنِ اثْنَیْنِ ۖ إِنَّمَا هُوَ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ ﴿٥١﴾
 و خدا گفت  : که دو خدای دو گانه را (بعنوان خدا) بر نگیرید جز این نیست که او خدای یگانه است و از من بترسید ﴿۵۱﴾

 وَلَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَهُ الدِّینُ وَاصِبًا ۚ أَفَغَیْرَ اللَّـهِ تَتَّقُونَ ﴿٥٢﴾
و برای اوست آنچه در آسمانها و زمین است و دین پایدار برای اوست آیا پس از غیر خدا پرهیز کنیم؟ ﴿۵۲﴾

 وَمَا بِکُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللَّـهِ ۖ ثُمَّ إِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فَإِلَیْهِ تَجْأَرُونَ ﴿٥٣﴾
 و هر نعمتی برای شماهست از جانب خداست و وقتی به شما ضرری میرسد بسوی خدا پناه می برید ﴿۵۳﴾

 ثُمَّ إِذَا کَشَفَ الضُّرَّ عَنکُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِّنکُم بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ ﴿٥٤﴾
 و وقتی از شما ضرر را دفع می کند آنوقت گروهی از شما برای پروردگارشان شریک قرار میدهند ﴿۵۴﴾

لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٥٥﴾
 تا آنچه را به آنها داد را انکار کنند پس بهره مند شوید که بزودی خواهید دانست ﴿۵۵﴾

 وَیَجْعَلُونَ لِمَا لَا یَعْلَمُونَ نَصِیبًا مِّمَّا رَزَقْنَاهُمْ ۗ تَاللَّـهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کُنتُمْ تَفْتَرُونَ ﴿٥٦﴾ 
 و برای آنچه که آن را نمی شناسید (بتها)بخشی از آنچه را به آنها دادیم قرار میدهند (نذر آنها می کنند) قسم به خدا که بزودی از آنچه دروغ می بندید پرسش خواهید شد ﴿۵۶﴾

 وَیَجْعَلُونَ لِلَّـهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ ۙ وَلَهُم مَّا یَشْتَهُونَ﴿٥٧﴾ 
 و برای خدا دختران را قرار می دهند او منزه است و برای آنها هرچه را میل کنند (ازپسران) هست ﴿۵۷﴾

وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِالْأُنثَىٰ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ﴿٥٨﴾
 و هر وقت به یکی از آنها تولد فرزند دختری بشارت دهند (بگویند مژده که فرزندت دختر شد) صورتش سیاه و تاریک می شود در حالیکه خشم خود را فرو می خورد ﴿۵۸﴾

 یَتَوَارَىٰ مِنَ الْقَوْمِ مِن سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ ۚ أَیُمْسِکُهُ عَلَىٰ هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرَابِ ۗ أَلَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿٥٩﴾
 از قوم خود متواری می شود بخاطر مژدۀ بدی که به او داده شده است. که آیا با خواری از آن (نوزاد دختر) نگهداری کند یا زنده زنده در خاکش کند آگاه باشید آنچه را که حکم میکنند(زنده بگور کردن دختران) بسیار بد است ﴿۵۹﴾

لِلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ ۖ وَلِلَّـهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَىٰ ۚ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ﴿٦٠﴾
 برای کسانی که به آخرت باور ندارند مثلی بد است و برای خدا مثال برتر است و او عزتمند با حکمت است ﴿۶۰﴾

وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّـهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِم مَّا تَرَکَ عَلَیْهَا مِن دَابَّةٍ وَلَـٰکِن یُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ ﴿٦١﴾
 و اگر خدا مردم را به ستم ها یشان مواخذه می کرد بر روی آن جنبنده ای باقی نمی گذاشت و لیکن تا سر رسیدی معین آنها را به تاخیر می اندازد و هنگامی که اجلشان فرا برسد نه ساعتی به تاخیر می افتند و نه جلو می افتند ﴿۶۱﴾

وَیَجْعَلُونَ لِلَّـهِ مَا یَکْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْکَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَىٰ ۖ لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُم مُّفْرَطُونَ ﴿٦٢﴾
و آن چیز هایی که دوست ندارند برای خدا می دهند و زبانهایشان دروغ را وصف می کند که برای آنها خیر و نیکی است ولی به ناچار آتش برای آنهاست و برای آن شتاب می کنند ﴿۶۲﴾

 تَاللَّـهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِّن قَبْلِکَ فَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِیُّهُمُ الْیَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٦٣﴾ 
 سوگند به خدا که ما در امتهای قبل از تو رسولانی فرستادیم سپس شیطان اعمالشان را برای آنها آراسته ساخت و امروز او سرپرست آنهاست و برای آنها عذابی دردناک است ﴿۶۳﴾

 وَمَا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ إِلَّا لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فِیهِ ۙ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٦٤﴾
 و برای تو از کتاب نازل نکردیم مگر آنکه برای آنها روشن سازی آنچه را در آن اختلاف داشتند , و هدایت و رحمتی برای گروهی که باور دارند﴿۶۴﴾

وَاللَّـهُ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّقَوْمٍ یَسْمَعُونَ ﴿٦٥﴾
 و خدا از آسمان آبی را نازل کرد و با آن زمین را بعد از مرگش زنده کرد البته در آن نشانه ای است برای گروهی که می شنوند ﴿۶۵﴾

 وَإِنَّ لَکُمْ فِی الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً ۖنُّسْقِیکُم مِّمَّا فِی بُطُونِهِ مِن بَیْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَّبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِّلشَّارِبِینَ ﴿٦٦﴾
 و قطعاً برای شما در چهار پایان عبرتی است از آنچه در شکمهای آنهاست از میان محتویات شکمبه و خون شیری خالص به شما می نوشانیم که برای نوشنده ها گواراست ﴿۶۶﴾

 وَمِن ثَمَرَاتِ النَّخِیلِ وَالْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿٦٧﴾
 و از محصولات درخت و خرما و انگور که از آن شکر و روزی خوب بدست می آورید البته در آن نشانه هاییست برای گروهی که عقلشان را به کار می گیرند﴿۶۷﴾

 وَأَوْحَىٰ رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ ﴿٦٨﴾
 و پروردگارت به زنبور عسل وحی کرد که از کوه ها و درخت و آنچه بالا می برند برای خود خانه ای بر گیر ﴿۶۸﴾

 ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا ۚیَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿٦٩﴾
 سپس از تمام محصولات بخور و با فروتنی راههای پروردگارت را بپیما . از شکمش نوشیدنی بیرون می آید که رنگهایش گوناگون است و برای مردم در آن شفاست البته در آن نشانه هاییست برای گروهی که تفکر می کنند﴿۶۹﴾

وَاللَّـهُ خَلَقَکُمْ ثُمَّ یَتَوَفَّاکُمْ ۚوَمِنکُم مَّن یُرَدُّ إِلَىٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْ لَا یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئًا ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ ﴿٧٠﴾
 و خداست که شما را خلق کرد. سپس شما را می میراند و از شما کسی است که به بخش بی ارزشی از عمر بر می گردد (پیری) بطوریکه دیگر بعد از آن نمی داند چیزهایی را که قبلاً می دا نسته البته خدا دانای تواناست ﴿۷۰﴾

وَاللَّـهُ فَضَّلَ بَعْضَکُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ فِی الرِّزْقِ ۚ فَمَا الَّذِینَ فُضِّلُوا بِرَادِّی رِزْقِهِمْ عَلَىٰ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَهُمْ فِیهِ سَوَاءٌ ۚ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّـهِ یَجْحَدُونَ ﴿٧١﴾ 
 و خدا بعضی از شما را نسبت به بعضی دیگر در روزی فزونی نعمت داد و کسانی که روزیشان فراوان داده شده روزیشان را بسوی زنان مهاجر هم پیمانشان رد نمیکنند, که دراستفاده از آن برابر باشند آیا نعمت خدا را انکار می کنند ؟﴿۷۱﴾

وَاللَّـهُ جَعَلَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَکُم مِّنْ أَزْوَاجِکُم بَنِینَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَکُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ ۚ أَفَبِالْبَاطِلِ یُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَتِ اللَّـهِ هُمْ یَکْفُرُونَ ﴿٧٢﴾
 و خدا برای شما از جنس خودتان همسرانی قرار داد و برای شما از همسرانتان فرزندان ونژادی قرار داد, و از پاکیزه ها به شما روزی داد آیا به باطل ایمان می آورید؟ و نعمت خدا را انکار می کنید؟ ﴿۷۲﴾

وَیَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا یَمْلِکُ لَهُمْ رِزْقًا مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ شَیْئًا وَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿٧٣﴾
و غیر از خدا چیزهایی را پرستش می کنند که نمی توانند چیزی را از آسمانها و زمین به آنها روزی دهند و مالک چیزی نیستند ﴿۷۳﴾

فَلَا تَضْرِبُوا لِلَّـهِ الْأَمْثَالَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧٤﴾
 پس شما برای خدا مثلها را بیان نکنید چرا که خدا میداند و شما نمی دانید ﴿۷۴﴾

  ضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا عَبْدًا مَّمْلُوکًا لَّا یَقْدِرُ عَلَىٰ شَیْءٍ وَمَن رَّزَقْنَاهُ مِنَّا رِزْقًا حَسَنًا فَهُوَ یُنفِقُ مِنْهُ سِرًّا وَجَهْرًا ۖ هَلْ یَسْتَوُونَ ۚ الْحَمْدُ لِلَّـهِ ۚ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ﴿٧٥﴾ 
 خدا مثل بنده ای که به مالکیت کسی در آمده را نقل می کند, که بر چیزی توانا یی ندارد و آن  کس (دیگر) که از جانب خود به او روزی دادیم روزی نیکو, و او از آن مال بصورت پنهانی و آشکار خرج می کرد آیا آنها (در روش) برابر هستند ؟ حمد و ستایش مخصوص خداست ولی بیشتر آنها نمی دانند﴿۷۵﴾

وَضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا رَّجُلَیْنِ أَحَدُهُمَا أَبْکَمُ لَا یَقْدِرُ عَلَىٰ شَیْءٍ وَهُوَ کَلٌّ عَلَىٰ مَوْلَاهُ أَیْنَمَا یُوَجِّههُّ لَا یَأْتِ بِخَیْرٍ ۖ هَلْ یَسْتَوِی هُوَ وَمَن یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ ۙ وَهُوَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿٧٦﴾
 و خدا مثل دو نفر را نقل می کند که یکی از آندو لال و ساکت است و توانایی بر کاری را ندارد و او برای سرپرستش بی خاصیت است و به هر کاری دست نیزند خیری را نمی آورد. آیا چنین شخصی با کسی که دستور به عدالت میدهد و او بر راه راست است برابر است ؟﴿۷۶﴾

وَلِلَّـهِ غَیْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَا أَمْرُ السَّاعَةِ إِلَّا کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٧٧﴾ 
 و غیب آسمانها و زمین فقط مخصوص خداوند است و دستور ساعت (قیامت) نیست مگر مانند چشم به هم زدنی یا زودتر از آن. البته خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۷۷﴾

وَاللَّـهُ أَخْرَجَکُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَیْئًا وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۙ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿٧٨﴾
 و خدا شما را از شکم های مادرانتان بیرون آورد در حالیکه هیچ نمی دانستید و برای شما گوش و دیده ها و دلهایی قرار داد باشد که شما تشکر کنید ﴿۷۸﴾

 أَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ مُسَخَّرَاتٍ فِی جَوِّ السَّمَاءِ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا اللَّـهُ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٧٩﴾

 آیا به پرنده ها نگاه نمی کنید که در جو آسمان شناور هستند ؟ آنها را کسی غیر از خدا نگهداری نمی کند قطعاً در آن نشانه هایی است برای گروهی که ایمان دارند ﴿۷۹﴾

وَاللَّـهُ جَعَلَ لَکُم مِّن بُیُوتِکُمْ سَکَنًا وَجَعَلَ لَکُم مِّن جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُیُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا یَوْمَ ظَعْنِکُمْ وَیَوْمَ إِقَامَتِکُمْ ۙ وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِینٍ ﴿٨٠﴾
و خدا برای شما از خانه هایتان آرامشگاهی قرار داد و برای شما از پوست چهار پایان خانه هایی قرار داد که هنگام کوچ و روز اقامت براحتی قابل جابجایی هستند و از پشم آنها و پرهایشان و موهای آنها اثاثیه و بهره مندی تا زمانی (معین قرار داد)﴿۸۰﴾

 وَاللَّـهُ جَعَلَ لَکُم مِّمَّا خَلَقَ ظِلَالًا وَجَعَلَ لَکُم مِّنَ الْجِبَالِ أَکْنَانًا وَجَعَلَ لَکُمْ سَرَابِیلَ تَقِیکُمُ الْحَرَّ وَسَرَابِیلَ تَقِیکُم بَأْسَکُمْ ۚکَذَٰلِکَ یُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْلِمُونَ ﴿٨١﴾
و خدا از آنچه خلق کرده برای شما سایبانهایی قرار داد و برای شما از کوه ها پناهگاه هایی قرار داد و برای شما لباسهایی که شما را از حرارت (سرما و گرما) حفظ می کند و لباسهایی که شما را از خشمتان حفاظت می کند (زره و سپر) به آن گونه خدا نعمتش را بر شما تمام می کند شاید شما اسلام بیاورید ﴿۸۱﴾

فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْکَ الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿٨٢﴾ 
 و اگر رویگردان شدید پس جز ابلاغی روشنگر بر عهده ی تو نیست ﴿۸۲﴾

یَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّـهِ ثُمَّ یُنکِرُونَهَا وَأَکْثَرُهُمُ الْکَافِرُونَ ﴿٨٣﴾ 
نعمت خدا را میشناسند و پس از آن انکارش می کنند و بیشتر آنها کافر هستند ﴿۸۳﴾

 وَیَوْمَ نَبْعَثُ مِن کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا ثُمَّ لَا یُؤْذَنُ لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَلَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ ﴿٨٤﴾ 
 و روزی که از هر امتی شاهدی بر می انگیزیم سپس به کسانی که کافر شدند گوش داده نخواهد شد و آنها مورد رضایت واقع نمی شوند﴿۸۴﴾

 وَإِذَا رَأَى الَّذِینَ ظَلَمُوا الْعَذَابَ فَلَا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ وَلَا هُمْ یُنظَرُونَ﴿٨٥﴾ 
 و وقتی کسانی که ستم کردند عذاب را ببینند پس از آنها چیزی کم نمیشود و به آنها مهلت داده نمیشود ﴿۸۵﴾

 وَإِذَا رَأَى الَّذِینَ أَشْرَکُوا شُرَکَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَـٰؤُلَاءِ شُرَکَاؤُنَا الَّذِینَ کُنَّا نَدْعُو مِن دُونِکَ ۖ فَأَلْقَوْا إِلَیْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّکُمْ لَکَاذِبُونَ﴿٨٦﴾ 
 و وقتی کسانی که شرک ورزیده اند شریکان خود را ببینند می گویند ای پروردگار ما اینها کسانی هستند که ما آنها را شریک تو قرار دادیم ,کسانی که غیر از تو آنها را می خواندیم سپس سخن به سمت آنها افکنده شود. که قطعاً شما دروغ گویان هستید ﴿۸۶﴾

وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّـهِ یَوْمَئِذٍ السَّلَمَ ۖ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ﴿٨٧﴾
و در آن روز بسوی خدا آشتی می افکنند و چیزهایی را که به دروغ ساخته اند از آنها گم می شود  ﴿۸۷﴾

الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّـهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا کَانُوا یُفْسِدُونَ ﴿٨٨﴾
کسانی که کافر شدند و از راه خدا باز داشتند عذابشان را بر فراز عذابی دیگر افزایش می دهیم بدلیل آنکه فساد می کردند ﴿۸۸﴾

 وَیَوْمَ نَبْعَثُ فِی کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا عَلَیْهِم مِّنْ أَنفُسِهِمْ ۖ وَجِئْنَا بِکَ شَهِیدًا عَلَىٰ هَـٰؤُلَاءِ ۚ وَنَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ تِبْیَانًا لِّکُلِّ شَیْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِینَ ﴿٨٩﴾
 و روزی که در هر ملتی شاهدی را از خودشان بر می انگیزیم و تو را بر اینها شاهد می آوریم و کتاب را بر تو برای روشنگری همه چیز فرود آوردیم و هدایت و مژده ای برای مسلمانان است ﴿۸۹﴾

 إِنَّ اللَّـهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَیَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ وَالْبَغْیِ ۚ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿٩٠﴾
 البته خدا به عدالت و نیکوکاری و بذل و بخشش به خویشاوندان دستور می دهد و باز داشتن از فحشا و ناشایست و تجاوز به شما اندرز می دهد شاید شما تذکر بپذیرید﴿۹۰﴾

وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّـهِ إِذَا عَاهَدتُّمْ وَلَا تَنقُضُوا الْأَیْمَانَ بَعْدَ تَوْکِیدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّـهَ عَلَیْکُمْ کَفِیلًا ۚ إِنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ﴿٩١﴾
 و به عهد خدا هنگامیکه عهد بستید وفا کنید وپس از آنکه به آن تاکید کردید پیمان شکنی نکنید در حالیکه خدا را کفیل و سرپرست خود قرار داده اید البته خدا آنچه را انجام میدهید میداند ﴿۹۱﴾

 وَلَا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنکَاثًا تَتَّخِذُونَ أَیْمَانَکُمْ دَخَلًا بَیْنَکُمْ أَن تَکُونَ أُمَّةٌ هِیَ أَرْبَىٰ مِنْ أُمَّةٍ ۚ إِنَّمَا یَبْلُوکُمُ اللَّـهُ بِهِ ۚ وَلَیُبَیِّنَنَّ لَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَا کُنتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٩٢﴾
 و مانند آن زن نباشید که (طناب) تابیدۀ خود را بعد از محکم شدنش وا تابید (کارش را تباه کرد) که قسم های خود را جهت فریب یکدیگر بر گیرید که گروهی از شما بالاتر از گروهی دیگر باشند. البته خدا شما را بوسیلۀ آن در رنج و سختی می افکند و تا برای شما در روز قیامت روشن سازد آنچه را که در آن اختلاف میکردید ﴿۹۲﴾

وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَجَعَلَکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَـٰکِن یُضِلُّ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ ۚ وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ﴿٩٣﴾
 و اگر خدا میخواست شما را یک جمعیت واحد قرار میداد و لکن گمراه می کند هر کس را که میخواهد و هدایت می کند هر کس را که می خواهد. و البته از آنچه  عمل می کردید سوال میشوید ﴿۹۳﴾

وَلَا تَتَّخِذُوا أَیْمَانَکُمْ دَخَلًا بَیْنَکُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا وَتَذُوقُوا السُّوءَ بِمَا صَدَدتُّمْ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ ۖ وَلَکُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ﴿٩٤﴾
 و قسم های خود را جهت فریب یکدیگر به کار نگیرید تا قدمی بعد از ثابت بودنش لغزش پیدا کند و بدلیل آنکه (مردم را) از راه خدا باز داشتید بدی را می چشید و برای شما عذابی دردناک است ﴿۹۴﴾

وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّـهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۚ إِنَّمَا عِندَ اللَّـهِ هُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٩٥﴾
 و عهد خدا را به قیمت ناچیز نفروشید. قطعاً آنچه نزد خداست آن برایتان بهتر است اگر شما بدانید﴿۹۵﴾

 مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ ۖ وَمَا عِندَ اللَّـهِ بَاقٍ ۗ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ﴿٩٦﴾
 آنچه پیش شماست تمام می شود وآنچه نزد خداست  باقی می ماند و تا کسانی را که صبر کردند پاداش دهیم به بهتر از آنچه عمل می کردند﴿۹۶﴾

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً ۖ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٩٧﴾
کسی که عمل شایسته انجام داد خواه زن باشد یا مرد باشد اگر او مومن باشد پس او را زنده اش میکنیم زندگی پاکیزه, و البته به آنها پاداششان را میدهیم به بهتر از آن چیزی که عمل میکردند ﴿۹۷﴾

فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّـهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ ﴿٩٨﴾
 و وقتی که قرآن خوانده میشود پس از شر شیطان رانده شده به خدا پناه ببر﴿۹۸﴾ 

 إِنَّهُ لَیْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿٩٩﴾
قطعاً او (شیطان) بر کسانی که ایمان آوردند و بر پروردگارشان توکل می کنند تسلطی ندارد﴿۹۹﴾

 إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُم بِهِ مُشْرِکُونَ ﴿١٠٠﴾
 جز این نیست که او (شیطان) بر کسانی تسلط دارد که او را ولی و مولای خود قرار می دهند و کسانی که به او (خدا) شریک قرار می دهند ﴿۱۰۰﴾

وَإِذَا بَدَّلْنَا آیَةً مَّکَانَ آیَةٍ ۙ وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا یُنَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مُفْتَرٍ ۚ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿١٠١﴾
 و هر گاه  آیه ای را بجای آیه ای دیگر تبدیل می کنیم و در حالیکه خدا به آنچه نازل می کند داناتر است (کافران) میگویند غیر از این نیست که تو دروغ گو هستی (به خدا دروغ می بندی) در حالیکه بیشترشان نمیدانند  ﴿۱۰۱﴾

 قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِن رَّبِّکَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذِینَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِینَ ﴿١٠٢﴾
 بگو روح القدس آن (قران) را از جانب پروردگارت به حق فرود آورد تا مومنان را ثابت قدم بگرداند و هدایت و بشارتی برای مسلمانها باشد ﴿۱۰۲﴾

وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُ بَشَرٌ ۗ لِّسَانُ الَّذِی یُلْحِدُونَ إِلَیْهِ أَعْجَمِیٌّ وَهَـٰذَا لِسَانٌ عَرَبِیٌّ مُّبِینٌ ﴿١٠٣﴾
 و البته می دانیم که آنها می گویند حتمآً بشری به او (قرآن را ) یاد می دهد (غافل از آنکه) زبان کسی که در موردش شهادت دروغ می دهند اعجمی است و درحالیکه این (قرآن) بزبان عربی روشن است ﴿۱۰۳﴾

 إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّـهِ لَا یَهْدِیهِمُ اللَّـهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٠٤﴾
 قطعاً کسانی که به خدا ایمان نمی آورند خدا هدایتشان نمی کند و برای آنها عذابی دردناک است ﴿۱۰۴﴾

إِنَّمَا یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّـهِ ۖ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿١٠٥﴾
 غیر از این نیست دروغ را کسانی بر خدا افترا میبندند که به آیات خدا ایمان نمی آورند و آنها همان دروغگویانند﴿۱۰۵﴾

مَن کَفَرَ بِاللَّـهِ مِن بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ وَلَـٰکِن مَّن شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللَّـهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١٠٦﴾
 هرکس بعد از ایمانش خدا را انکار کند مگر کسی که بزور وادار شود ولی قلبش مطمئن به ایمان است . ولیکن هرکس که سینه به کفر گشود پس خشمی از خدا بر آنهاست و برای آنها عذابی بزرگ است ﴿۱۰۶﴾

مَن کَفَرَ بِاللَّـهِ مِن بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ وَلَـٰکِن مَّن شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللَّـهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١٠٦﴾
بدلیل آنکه آنها زندگانی دنیا را بیشتر از آخرت دوست دارند و قطعاً خدا گروه کافران را هدایت نمی کند﴿۱۰۷﴾

 أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّـهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۖ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ ﴿١٠٨﴾
 آنها کسانی هستند که خدا بر قلبها و گوشها و دیدگاه هایشان (کفر را) مطبوع کرد (مورد پذیرش قرار داد)و آنها همان غافلان هستند ﴿۱۰۸﴾

لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿١٠٩﴾
 به ناچار در آخرت همان زیان دیده ها هستند ﴿۱۰۹﴾

 ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ هَاجَرُوا مِن بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ﴿١١٠﴾
 و البته پروردگارت برای کسانی که بعد از آنکه به سختی افتادند هجرت کردند سپس جهاد کردند و صبر کردند البته پروردگارت بعد از آن آمرزنده ای رحمت کننده است ﴿۱۱۰﴾

 یَوْمَ تَأْتِی کُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَن نَّفْسِهَا وَتُوَفَّىٰ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿١١١﴾
 روزی می آید که هر کس با نفس خود در ستیز است و به هر نفسی به تمامی (کیفر)داده می شود آنچه را که عمل کرده و به آنها ستم نمی شود ﴿۱۱۱﴾

 وَضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا قَرْیَةً کَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَئِنَّةً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن کُلِّ مَکَانٍ فَکَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّـهِ فَأَذَاقَهَا اللَّـهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا کَانُوا یَصْنَعُونَ﴿١١٢﴾ 
 و خدا مثل شهری را بیان می کند که در امنیت و اطمینان کامل بود که روزیش از همه جا به فراوانی می آمد  تا اینکه نعمت خدا را انکار کرد و خدا لباس ترس و گرسنگی را به آنها پوشاندیم بدلیل انچه ساختند (کفران کردند) ﴿۱۱۲﴾

 وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِّنْهُمْ فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿١١٣﴾
 و البته رسولی از خودشان بسوی آنها آمد و تکذیبش کردند و عذاب گرفتشان در حالیکه ستمگر بودند﴿۱۱۳﴾

فَکُلُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّـهُ حَلَالًا طَیِّبًا وَاشْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ إِن کُنتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿١١٤﴾
 پس از آنچه خدا به شما روزی داده حلال و پاکیزه بخورید و نعمت خدا را شکر گذاری کنید اگر شما او را می پرستید﴿۱۱۴﴾

إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنزِیرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّـهِ بِهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١١٥﴾
 غیر از این نیست که برشما حرام شد مردار و خون و گوشت خوک و هر چیزی (طعام حلالی) که نام غیر خدا بر آن برده شده باشد. و هرکس ناچار (به خوردن) شود نباید زیاده از حد تجاوز کند (بخورد) پس خدا آمرزنده ای رحم کننده است﴿۱۱۵﴾

وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُکُمُ الْکَذِبَ هَـٰذَا حَلَالٌ وَهَـٰذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُوا عَلَى اللَّـهِ الْکَذِبَ ۚ إِنَّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّـهِ الْکَذِبَ لَا یُفْلِحُونَ﴿١١٦﴾
 و هر چیزی را که زبانهایتان به دروغ وصف می کند نگویید که این حلال است و این حرام است تا برخی دروغها را به خدا نسبت بدهید قطعاً کسانی که (مطالب) دروغ را به خدا نسبت می دهند رستگار نمی شوند ﴿۱۱۶﴾

 مَتَاعٌ قَلِیلٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١١٧﴾ 
  بهره بردنی اندک در این جهان و برای آنها عذابی دردناک است﴿۱۱۷﴾

 وَعَلَى الَّذِینَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَیْکَ مِن قَبْلُ ۖ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَـٰکِن کَانُوا أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿١١٨﴾
 و بر کسانی که یهودی شدند حرام کردیم آنچه را که خبرش را از قبل بر تو نقل کردیم و ما بر آنها ستم نکردیم و لیکن انها بر خودشان ستم میکردند ﴿۱۱۸﴾

ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِکَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١١٩﴾ 
 سپس البته پروردگارت بر کسانی که به نادانی گناه انجام دادند و پس از آن توبه کردند و (کارهایشان را) اصلاح کردند قطعاً پروردگارت بعد از آن آمرزنده ای رحم کننده است ﴿۱۱۹﴾

 إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِّلَّـهِ حَنِیفًا وَلَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿١٢٠﴾
 البته آیین ابراهیم فروتنی برای خدا و یکتا پرستی بود و او جزو مشرکان نبود ﴿۱۲۰﴾

شَاکِرًا لِّأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿١٢١﴾
برای نعمتهایش شکرگذار بود که او را برگزید و به راه راست هدایتش کرد﴿۱۲۱﴾

 وَآتَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً ۖ وَإِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١٢٢﴾
 و به او در دنیا نیکی دادیم و حتماً او در آخرت از شایسته هاست﴿۱۲۲﴾

 ثُمَّ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا ۖ وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿١٢٣﴾
 پس از آن به تو وحی کردیم که که از کیش و آیین ابراهیم پیروی کن و او(ابراهیم) از کشرکان نبود﴿۱۲۳﴾

إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ ۚ وَإِنَّ رَبَّکَ لَیَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿١٢٤﴾
 جز این نیست که شنبه بر کسانی قرار داده شد که در آن اختلاف می کردند و البته پروردگارت روز قیامت میان آنها حکم میکند در بارۀ آنچه درآن اختلاف میکردند ﴿۱۲۴﴾

ادْعُ إِلَىٰ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿١٢٥﴾
 بسوی پروردگارت با حکمت و اندرز نیکو دعوت کن وبا آنها بوسیلۀ چیزی که آن نیکوتر است مجادله کن . البته پروردگارت! او دانا تر است به کسی که از راه او گمراه شده و او به هدایت یافته ها داناتراست﴿۱۲۵﴾

وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ ۖ وَلَئِن صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصَّابِرِینَ ﴿١٢٦﴾
 و اگر در صدد عقوبت کردن بودید به مانند آنچه به شما آسیب رسیده کیفر کنید و اگر صبور باشید (به فکر انتقام نباشید) البته آن برای صابران بهتر است﴿۱۲۶﴾

 وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُکَ إِلَّا بِاللَّـهِ ۚ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْکُرُونَ ﴿١٢٧﴾
 و صبور باش که صبر تو جز برای خدا نیست و برای آنها غمگین نباش و بخاطر آنچه نقشه می کشند در تنگنا نباش﴿۱۲۷﴾

 إِنَّ اللَّـهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوا وَّالَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ ﴿١٢٨﴾
 قطعاً خدا با کسانی است که حدود خدا را رعایت میکنند و کسانی که آنها نیکوکار هستند ﴿۱۲۸﴾

            و لله الحمد ۲۲/۶/۱۳۹۰  شهریور ماه      شوال

بندۀ خدا

۱۷ - الاسراء (سیر در شب)

                                                سورة الإسراء

                                          بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای رحم کنندۀ رحم آور 

سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ﴿١﴾ 

(از پلیدی و پلشتی ) منزه است کسی که بنده اش را در شبی از مسجدالحرام به طرف مسجدالاقصی شبانه برد, همانکه اطراف آن را برکت دادیم تا  آیات خودمان را به او نشان دهیم. البته او همان شنوای بیناست  ﴿۱﴾

وَآتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِی إِسْرَائِیلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِن دُونِی وَکِیلًا ﴿٢﴾
 و به موسی کتاب دادیم و آن (کتاب) را برای بنی اسراییل هدایت قرار دادیم که غیر از من وکیلی بر نگیرید ﴿۲﴾

ذُرِّیَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ ۚ إِنَّهُ کَانَ عَبْدًا شَکُورًا ﴿٣﴾

 فرزندان کسانی که با نوح حملشان کردیم البته او بنده ای سپاسگذار بود ﴿۳﴾

وَقَضَیْنَا إِلَىٰ بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی الْکِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیرًا ﴿٤﴾
 و در کتاب بسوی بنی اسراییل چنین گذراندیم که حتماً درزمین دو بار فساد می کنید و حتماً برتری جویی می کنید برتری جویی بزرگ ﴿۴﴾

فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَیْکُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّیَارِ ۚوَکَانَ وَعْدًا مَّفْعُولًا ﴿٥﴾
 و وقتیکه اولین وعده از آن دو (وعده) آمد. بنده هایی برای خود بر می انگیزیم که دارای نیرویی سخت هستند. پس میان سرزمینها جستجو کنید و وعده انجام شده بود ﴿۵﴾

ثُمَّ رَدَدْنَا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَأَمْدَدْنَاکُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَجَعَلْنَاکُمْ أَکْثَرَ نَفِیرًا ﴿٦﴾
سپس شما را یک بار دیگر بر آنها برگرداندیم و شما را به اموال و فرزندان کمک کردیم و برای شما جنگجویان زیادی قرار دادیم ﴿۶﴾

 إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِکُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ۚ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِیَسُوءُوا وُجُوهَکُمْ وَلِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ کَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِیُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِیرًا ﴿٧﴾

اگر نیکی کنید برای خودتان نیکی می کنید, و اگر ستم کنید بر خودتان کرده اید . و وقتی که وعدۀ دیگر بیاید روهایتان نا امید می شود و تا به مسجد الحرام داخل گردند همان طوری که اول بار داخلش شدند, و تا نابود سازند آنچه را برتری جویی میکردند نابود کردنی﴿۷﴾

عَسَىٰ رَبُّکُمْ أَن یَرْحَمَکُمْ ۚ وَإِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا ۘ وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْکَافِرِینَ حَصِیرًا ﴿٨﴾
امید است که پروردگارتان به شما رحم کند. و اگر برگردید برمی گردیم و جهنم را زندانی برای کافران قرار دادیم ﴿۸﴾

إِنَّ هَـٰذَا الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ وَیُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا کَبِیرًا﴿٩﴾
 به طور یقین این قرآن هدایت می کند بسوی آن چیزی که آن پایدار تر است ومومنین را  بشارت می دهد , کسانی را که عمل صالح انجام می دهند که برای آنها پاداشی بزرگ است ﴿۹﴾

 وَأَنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿١٠﴾
 و بر کسانی که ایمان به  آخرت ندارند عذابی دردناک برایشان آماده کرده ایم ﴿۱۰﴾

وَیَدْعُ الْإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَیْرِ ۖ وَکَانَ الْإِنسَانُ عَجُولًا ﴿١١﴾
  و انسان در حالیکه خیر را می خواند برای خود طلب شر می کند و انسان عجول بوده است (چیزهایی را از خدا می خواهد که در آن شر است اما با تصور خیر آن را از خدا میخواهد)﴿۱۱﴾

وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ آیَتَیْنِ ۖ فَمَحَوْنَا آیَةَ اللَّیْلِ وَجَعَلْنَا آیَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِّتَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّکُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ ۚ وَکُلَّ شَیْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِیلًا ﴿١٢﴾
 و شب و روز را دو آیه قرار دادیم, سپس آیۀ شب را محو کردیم و آیۀ روز را موجب بینش قرار دادیم . تا در آن از نعمت پروردگارتان بخواهید و تا بدانید عدد سالها و حساب (ریاضی) را و هر چیز را بطور مفصل جدا کردیم ﴿۱۲﴾

 وَکُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ ۖ وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنشُورًا ﴿١٣﴾
 و قسمت هر انسانی را به گردن خودش ملزم ساختیم (هر انسانی برای بهره مند شدن خودش باید تلاش کند) و در روز قیامت کتابی برای او بیرون می آوریم که به اورسانده میشود در حالیکه باز است ﴿۱۳﴾

اقْرَأْ کِتَابَکَ کَفَىٰ بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا ﴿١٤﴾
کتابت را بخوان امروز خودت بر حسابگری خودت کافی هستی﴿۱۴﴾

 مَّنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ وَمَا کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا ﴿١٥﴾
 هر کس که هدایت یافت جز این نیست که برنفس خود هدایت می یابد . و هرکس گمراه شود جز این نیست که بر آن (نفس خود)گمراه گشته . و هیچ کس بار گناه دیگری را بر دوش خود حمل نخواهد کرد و ما تا زمانی که رسولی را بر انگیزیم ﴿۱۵﴾

وَإِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِیهَا فَفَسَقُوا فِیهَا فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِیرًا ﴿١٦﴾
 و وقتیکه بخواهیم شهری را هلاک کنیم به کامروایان آن دستور میدهیم و در آن (فرمان خدا) نافرمانی میکنند سپس سخن بر آن (اهل شهر) به حقیقت می پیوندد و واژگونش میکنیم واژگون شده﴿۱۶﴾

 وَکَمْ أَهْلَکْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ نُوحٍ ۗوَکَفَىٰ بِرَبِّکَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا ﴿١٧﴾
وچه بسا جمعیت هایی را بعد از نوح هلاک کردیم وپروردگارت به آگاهی و بینش به گناهان بنده هایش کافیست ﴿۱۷﴾

مَّن کَانَ یُرِیدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِیهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِیدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا ﴿١٨﴾ 
هرکس که (عذاب و کیفر خدا را ) با شتاب بخواهد در آنچه که میخواهیم برای او شتاب می کنیم ,  سپس برایش جهنم را قرار می دهیم که آن را می چشد طرد شده و سر زنش شده ﴿۱۸﴾

 وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْیَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَـٰئِکَ کَانَ سَعْیُهُم مَّشْکُورًا ﴿١٩﴾
و هر کس که آخرت را میخواهد و برای آن کوشش کرده و در حالیکه او مومن است آنها هستند که از کوشش آنها تشکر میشود ﴿۱۹﴾

کُلًّا نُّمِدُّ هَـٰؤُلَاءِ وَهَـٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّکَ ۚ وَمَا کَانَ عَطَاءُ رَبِّکَ مَحْظُورًا﴿٢٠﴾ 
 به تمام آنها (دنیا طلبان)و اینها (آخرت طلبان)از بخشش پروردگارت یاری می رسانیم و بخشش پروردگارت قابل جلوگیری نیست ﴿۲۰﴾

انظُرْ کَیْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ وَلَلْآخِرَةُ أَکْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَکْبَرُ تَفْضِیلًا ﴿٢١﴾
نگاه کن چگونه بعضی را بر بعضی دیگر نعمت می دهیم و برای آخرت درجات بزرگترو نعمتهای بزرگتری است ﴿۲۱﴾

 لَّا تَجْعَلْ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولًا ﴿٢٢﴾ 
 با خدا الهه ی  دیگری قرار نده که سرزنش شده و یاری نشده زمین گیر می شوی ﴿۲۲﴾

 وَقَضَىٰ رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِندَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا کَرِیمًا ﴿٢٣﴾
 و پروردگارت حکم کرد که غیر از او را پرستش نکنید و به پدر و مادر نیکی کنید و اگر هنگام پیری هر دوی آنها یا یکی از آنها پیش تو آمدند به آنها نق نزنید (غرغر) نکنید و آنها را مایوس بر نگردانید (آنها را از خود نرانید) و به آن دو (پدر و مادر)سخنی بزرگوارانه بگویید﴿۲۳﴾

وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرًا ﴿٢٤﴾
و برای رسیدن به آن دو (پدر و مادر) بالهای فروتنی از رحمت را نرم کن و بگو ای پروردگارمن به آن دو رحم کن همان گونه که من را در کودکی پرورش دادند ﴿۲۴﴾

 رَّبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِی نُفُوسِکُمْ ۚ إِن تَکُونُوا صَالِحِینَ فَإِنَّهُ کَانَ لِلْأَوَّابِینَ غَفُورًا ﴿٢٥﴾
 پروردگارتان به آنچه در درون شماست داناتر است اگر از شایسته ها باشید پس او برای بازگشت کننده ها (از گناه) آمرزنده است﴿۲۵﴾

 وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا ﴿٢٦﴾
و به خویشاوند حقش را بده و به بی نوا و آواره (حقشان را بدهید) و مال را ریخت و پاش نکنید که آن را تلف کنید﴿۲۶﴾

 إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کَانُوا إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ ۖ وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِرَبِّهِ کَفُورًا ﴿٢٧﴾
 البته ریخت و پاش کننده ها برادران شیطان هستند , و شیطان برای پروردگارش انکار کننده است ﴿۲۷﴾

وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّکَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّیْسُورًا ﴿٢٨﴾
 و اگر از آنها برای رسیدن به رحمتی از پروردگارت روی بگردانی که امید آن را داری پس به آنها سخنی آسان (قرآن را) بگو ﴿۲۸﴾

وَلَا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِکَ وَلَا تَبْسُطْهَا کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا ﴿٢٩﴾ 
و نه آنکه دستت را بسته به گردنت قرارنده و نه آنکه آن را گشوده دار آنقدر گشاده که چیزی در آن باقی نماند (نه خست به خرج ده و نه دست و دل بازی کن) که زمین گیر شوی سرزنش شدۀ حسرت کشیده ﴿۲۹﴾

إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاءُ وَیَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ کَانَ بِعِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا ﴿٣٠﴾
 البته پروردگارت برای هر کس که میخواهد روزی را گشایش میدهد و به اندازه و مقدار می دهد (به هر کس میخواهد) مطمئن باشید که او به احوال بنده هایش آگاه و بیناست﴿۳۰﴾

وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِیَّاکُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْئًا کَبِیرًا ﴿٣١﴾
و فرزندان خود را از ترس تنگدستی (فقر) نکشید ما به آنها و به شما روزی میدهیم اگر آنها را بکشید قطعاً مرتکب خطایی بزرگ شده اید ﴿۳۱﴾

وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَىٰ ۖ إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِیلًا﴿٣٢﴾
 وبه رابطۀ نامشروع جنسی (زنا) نزدیک نشوید که البته آن فحشا و کار بسیار بدی است﴿۳۲﴾

وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّـهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا فَلَا یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ کَانَ مَنصُورًا ﴿٣٣﴾ 
و نفسی را که خدا حرامش کرده نکشید مگر به (حکم) حق (کسی را کشته باشد ویا مرتکب فساد شده باشدو.........) و هر کس مظلوم کشته شود پس ما برای سرپرستش تسلطی قرار دادیم (قصاص حق خانواده و سرپرست مقتول است اگر بخواهد میبخشد و اگر بخواهد قصاص میکند) پس در کشتار اسراف نکنید (فقط قاتل را مجازات کنید و خانواده و بستگان قاتل مصون هستند و نباید کشته شوند ) البته او (فردی که مظلوم کشته شده) یاری شده است ﴿۳۳﴾

وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْیَتِیمِ إِلَّا بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ یَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ کَانَ مَسْئُولًا ﴿٣٤﴾

و به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به آنچه که آن نیکوتر است تا زمانیکه به رشد و بلوغ برسد و به عهد خود وفا کنید که از عهد و پیمان شما سوال خواهد شد﴿۳۴﴾

وَأَوْفُوا الْکَیْلَ إِذَا کِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِیمِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا ﴿٣٥﴾
 و پیمانه و ترازو را وقتی چیزی را وزن می کنید به تمام بدهید و با ترازوی درست و سالم وزن کشی را انجام دهید که آن بهتر و در تأویل نیکوتر است ﴿۳۵﴾

 وَلَا تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولَـٰئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا ﴿٣٦﴾
و از چیزی که به آن دانش نداری (و در بارۀ آن نمیدانی) دنباله روی نکن که حتماً از شنوایی و بینایی و ادراک همۀ آنها مورد پرسش قرار می گیرند﴿۳۶﴾

وَلَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّکَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا ﴿٣٧﴾
 و در زمین با غرور و ادعا راه نرو که تو هرگز نمی توانی زمین را پاره کنی و هرگز ( در تنومندی و هیکل ) به بلندی کوهها نمی رسی  ﴿۳۷﴾

کُلُّ ذَٰلِکَ کَانَ سَیِّئُهُ عِندَ رَبِّکَ مَکْرُوهًا ﴿٣٨﴾
همه ی آن (آنچه در بالا برایت خوانده شد) گناه است و در پیشگاه پروردگارت نا خوشایند است﴿۳۸﴾

ذَٰلِکَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَیْکَ رَبُّکَ مِنَ الْحِکْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِی جَهَنَّمَ مَلُومًا مَّدْحُورًا ﴿٣٩﴾
 (تمام آنچه در بالا برایت خوانده شد) آن از حکمت است آنچیزی که پروردگارت بسوی تو وحی میکند و با خدا الهۀ دیگری قرار نده  که در جهنم  نکوهش شدۀ طرد شده افکنده می شوی ﴿۳۹﴾

أَفَأَصْفَاکُمْ رَبُّکُم بِالْبَنِینَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِکَةِ إِنَاثًا ۚ إِنَّکُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِیمًا﴿٤٠﴾
 آیا پروردگارتان برای شما فرزندان پسر برگزید و برای خود دخترانی از ملائکه (بعنوان فرزند) برگرفت البته سخنی را که می گویید سخنی عظیم است ﴿۴۰﴾

وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِی هَـٰذَا الْقُرْآنِ لِیَذَّکَّرُوا وَمَا یَزِیدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿٤١﴾
 البته ما در این قرآن (دانش بسیاری) مصرف کردیم تا آنها متذکر شوند و برای آنها غیر از نفرت چیزی اضافه نشد ﴿۴۱﴾

قُل لَّوْ کَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ کَمَا یَقُولُونَ إِذًا لَّابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِی الْعَرْشِ سَبِیلًا ﴿٤٢﴾
 بگو اگر با او الهه دیگری بود همانطوری که می گویند باید راهی بسوی عرش پیدا میکرد﴿۴۲﴾

سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا یَقُولُونَ عُلُوًّا کَبِیرًا﴿٤٣﴾
 او (خدا) منزه (از داشتن شریک و همکار) و برتر است از آنچه میگویند برتری بسیار بزرگ ﴿۴۳﴾

تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ ۚ وَإِن مِّن شَیْءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَـٰکِن لَّا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ ۗ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا ﴿٤٤﴾
برای او شناور هستند آسمانهای هفتگانه و زمین و کسانی که در آنها هستند و هیچ چیزی نیست مگر آنکه او را ستایش میکند در حالیکه شناور است (حرکت میکند)و لکن متوجه حرکت خود شان نمیشوند البته که او بردباری آمرزنده است ﴿۴۴﴾

 وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَیْنَکَ وَبَیْنَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا ﴿٤٥﴾
 و وقتی قرآن میخوانی میان تو و کسانی که به آخرت باوری ندارند حجابی پوشاننده قرار می دهیم ﴿۴۵﴾

وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَفِی آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا ﴿٤٦﴾
و بر قلبهایشان  پوششی قرار دادیم که آن را در نمی یابند و در گوشهایشان سنگینی است و هنگامی که در قرآن پروردگارت را به تنهایی یاد کنی بانفرت به تو پشت می کنند ﴿۴۶﴾

نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ یَسْتَمِعُونَ إِلَیْکَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰ إِذْ یَقُولُ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا ﴿٤٧﴾
 ما داناتر هستیم به آنچه به آن گوش میسپارند وقتی که به تو گوش میدهند و وقتی نجوا میکنند (پنهانی با هم حرف می زنند)و آن هنگامی که ستمکاران می گویند شما پیروی نمی کنید مگر مردی را که جادو شده ﴿۴۷﴾

انظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلًا ﴿٤٨﴾
 نگاه کن که چگونه مثالهایی به تو منسوب کردند و گمراه شدند و نمی توانند راهی پیدا کنند﴿۴۸﴾

وَقَالُوا أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِیدًا ﴿٤٩﴾
و گفتند آیا وقتی که ما استخوانهای پوسیده ای شدیم آیا ما در آفرینشی جدید بر انگیخته میشویم ؟ ﴿۴۹﴾

 قُلْ کُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِیدًا ﴿٥٠﴾
 بگو اگر حتی سنگ و یا آهن شوید﴿۵۰﴾

أَوْ خَلْقًا مِّمَّا یَکْبُرُ فِی صُدُورِکُمْ ۚ فَسَیَقُولُونَ مَن یُعِیدُنَا ۖ قُلِ الَّذِی فَطَرَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚفَسَیُنْغِضُونَ إِلَیْکَ رُءُوسَهُمْ وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَن یَکُونَ قَرِیبًا ﴿٥١﴾
یا در خلقتی بزرگتر از آنچه در سینه هایتان می پندارید باشید (بر انگیخته میشوید) و بزودی میگویند چه کسی ما را بر میگرداند ؟بگو همان کسی که اول بار شما را خلق کرد و بزودی سرهایشان را به سمت تو تکان می دهند و می گویند آن (وعده) چه زمانی خواهد بود؟ بگو امید است که بزودی (اتفاق افتد) ﴿۵۱﴾

یَوْمَ یَدْعُوکُمْ فَتَسْتَجِیبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا ﴿٥٢﴾
روزی که شما را دعوت می کند و شما با ستایش به او جواب می دهید , و (درآن زمان) اینگونه تصور می کنید که زمان بسیار کوتاهی را مانده اید ( تصور میکنید که از زمان مرگ شما زمان بسیار کمی گذشته است) ﴿۵۲﴾

وَقُل لِّعِبَادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنزَغُ بَیْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوًّا مُّبِینًا﴿٥٣﴾
 و به بنده های من بگو آنچه که نیکوتر است را بگویند البته شیطان میان آنها  دو بهم زنی میکند. قطعاً شیطان دشمن آشکاری برای انسان است﴿۵۳﴾

رَّبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ ۖ إِن یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِن یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا ﴿٥٤﴾ 

 پروردگارتان از شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت می کند و اگر بخواهد شمارا عذاب می کند و تو را بر آنها بعنوان وکیل نفرستادیم ﴿۵۴﴾

وَرَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿٥٥﴾
 و پروردگارت به کسانی که در آسمانها و زمین هستند داناتر است و البته بعضی از پیامبران را نسبت به بعضی دیگر نعمت دادیم و به داوود زبور را دادیم ﴿۵۵﴾

قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنکُمْ وَلَا تَحْوِیلًا ﴿٥٦﴾
 بگو کسانی که می  پندارید (میتوانند برایتان کاری انجام دهند) را بخوانید . آنها مالک برداشتن ضرری از شما نیستند و نمی توانند تغییر و تحولی ایجاد کنند﴿۵۶﴾

أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ یَدْعُونَ یَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِیلَةَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ وَیَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَیَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ کَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾ 
(مشرکان) کسانی (غیر از خدا) را میخوانند تا و سیله ای بسوی پروردگارشان بیابند کدامیک از آنها نزدیکتر هستند ؟ و به رحمتش امید دارند ؟ و از عذابش می ترسند ؟ البته عذاب پروردگارت برحذرداشته شده است ﴿۵۷﴾

 وَإِن مِّن قَرْیَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِکُوهَا قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِیدًا ۚ کَانَ ذَٰلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا ﴿٥٨﴾
و هیچ سرزمینی وجود ندارد مگر آنکه ما قبل از روز قیامت آن را هلاکش می کنیم یا به عذابی سخت عذابش می کنیم آن در کتاب نگاشته شده است﴿۵۸﴾

وَمَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالْآیَاتِ إِلَّا أَن کَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ ۚ وَآتَیْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِالْآیَاتِ إِلَّا تَخْوِیفًا﴿٥٩﴾ 
 وما منع نکردیم که آیات را بفرستیم مگر آنکه پیشینیان آن را تکذیب کردند و به ثمود ناقه (شتر ماده) را بعنوان بصیرت دادیم و به آن ستم کردند و آیات را جز برای ترس (از خطر گمراه شدن) نمی فرستیم﴿۵۹﴾

وَإِذْ قُلْنَا لَکَ إِنَّ رَبَّکَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْیَا الَّتِی أَرَیْنَاکَ إِلَّا فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا یَزِیدُهُمْ إِلَّا طُغْیَانًا کَبِیرًا ﴿٦٠﴾
  و وقتی که به تو گفتیم پروردگارت برتمام مردم احاطه دارد ورویایی را که به تو نشان دادیم قرار ندادیم مگر فتنه ای برای مردم و همین طور درخت طرد شده در قران (را هم فتنه ای برای مردم قرار دادیم) و به آنها اخطار میدهیم و بر آنها غیر از سرکشی بزرگ چیزی اضافه نمی کند (فایده ای ندارد)﴿۶۰﴾

وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِینًا ﴿٦١﴾
 و آنگاه که به ملائکه گفتیم که به آدم سجده کنید و سجده کردند ,غیر از ابلیس که گفت : آیا من به کسی که او را از گل آفریده ای سجده کنم ؟ ﴿۶۱﴾

قَالَ أَرَأَیْتَکَ هَـٰذَا الَّذِی کَرَّمْتَ عَلَیَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ لَأَحْتَنِکَنَّ ذُرِّیَّتَهُ إِلَّا قَلِیلًا ﴿٦٢﴾
(ابلیس) گفت آیا نمی بینی که این کسی که بر من کرامت دادی اگر به من تا روز قیامت مهلت دهی, قطعاً بر فرزندانش تسلط می یابم غیر از (عدۀ) کمی (از آنها) ﴿۶۲﴾

قَالَ اذْهَبْ فَمَن تَبِعَکَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُکُمْ جَزَاءً مَّوْفُورًا ﴿٦٣﴾
( خدا) گفت : برو و هر کس از آنها از تو پیروی کند کیفر شما جهنم است جزایی فراوان ﴿۶۳﴾

وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُم بِصَوْتِکَ وَأَجْلِبْ عَلَیْهِم بِخَیْلِکَ وَرَجِلِکَ وَشَارِکْهُمْ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا یَعِدُهُمُ الشَّیْطَانُ إِلَّا غُرُورًا ﴿٦٤﴾
 هر کس از آنها را میتوانی با صدای خود بی قرار کن و با اسب سواران خود  و پیاده نظام خود بر آنها بتاز و آنها را در اموال و اولاد با خود شریک کن و به آنها وعده بده و شیطان غیر از دروغ و فریب وعده نمی دهد ﴿۶۴﴾

إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَکَفَىٰ بِرَبِّکَ وَکِیلًا ﴿٦٥﴾
البته بر بنده های حقیقی من تو هیچ تسلطی بر آنها نداری و پروردگارت برای نمایندگی کافیست﴿۶۵﴾

رَّبُّکُمُ الَّذِی یُزْجِی لَکُمُ الْفُلْکَ فِی الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ کَانَ بِکُمْ رَحِیمًا ﴿٦٦﴾
 پروردگار شما کسی است که کشتی را در دریا برایتان به جلو می راند تا ازنعمتش بدست آورید. البته او برای شما رحمت گستر است ﴿۶۶﴾

وَإِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِیَّاهُ ۖ فَلَمَّا نَجَّاکُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ ۚ وَکَانَ الْإِنسَانُ کَفُورًا ﴿٦٧﴾
و وقتی ضرری در دریا به شما برسد تمام کسانی که غیر ازاو را میخوانید از (نظر) شما گم میشود, وزمانیکه شما را به سمت خشگی نجات میدهد . اعراض می کنید و انسان نا سپاس است ﴿۶۷﴾

أَفَأَمِنتُمْ أَن یَخْسِفَ بِکُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَکُمْ وَکِیلًا ﴿٦٨﴾

 آیا شما ایمن هستید از آن که شما را در ناحیه ای از خشکی فرو برد ؟ یا برای شما طوفان شن بفرستد ؟ سپس در آن هنگام هیچ نماینده ای برای خود پیدا نکنید ؟ ﴿۶۸﴾

 أَمْ أَمِنتُمْ أَن یُعِیدَکُمْ فِیهِ تَارَةً أُخْرَىٰ فَیُرْسِلَ عَلَیْکُمْ قَاصِفًا مِّنَ الرِّیحِ فَیُغْرِقَکُم بِمَا کَفَرْتُمْ ۙ ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَکُمْ عَلَیْنَا بِهِ تَبِیعًا ﴿٦٩﴾
آیا ایمن شده اید که شما را یک بار دیگر در آن (وضعیت بحرانی دریا) برگرداند ؟ و بر شما تند بادی کوبنده بفرستد و شما را به علت کفرتان غرق سازد ؟ سپس برای خود هیچ قراردادی را در مقابل ما پیدا نخواهید کرد ﴿۶۹﴾

 وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا ﴿٧٠﴾
 و قطعاً به فرزندان آدم کرامت دادیم و آنها را در خشکی و دریا حمل کردیم و به آنها از پاکیزه ها روزی دادیم و به آنها درنعمت فراوان دادیم . نسبت به بسیاری از کسانی که خلق کرده ایم فراوانی نعمت را ﴿۷۰﴾

 یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولَـٰئِکَ یَقْرَءُونَ کِتَابَهُمْ وَلَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا ﴿٧١﴾
روزی که هر مردمی را با پیشوایشان میخوانیم , و آنکس که کتابش به دست راستش داده شود. آنها کتابشان را(نامه ی اعمالشان را)  میخوانند و ذره ای به آنها ستم نمی شود﴿۷۱﴾

وَمَن کَانَ فِی هَـٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِیلًا﴿٧٢﴾
 و هر کس دراین دنیا کور باشد پس او در آخرت کور است و گمراه تر در راه ﴿۷۲﴾

 وَإِن کَادُوا لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ لِتَفْتَرِیَ عَلَیْنَا غَیْرَهُ ۖ وَإِذًا لَّاتَّخَذُوکَ خَلِیلًا ﴿٧٣﴾
و نزدیک بود تو را فریب دهند از آن چیزی که بسویت وحی کردیم تا برما دروغ ببندی چیزی غیر از آنچه ( که به تو وحی میشود) و (اگر این کار را می کردی) آنوقت تو را به دوستی خود می گرفتند ﴿۷۳﴾

وَلَوْلَا أَن ثَبَّتْنَاکَ لَقَدْ کِدتَّ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئًا قَلِیلًا ﴿٧٤﴾
 و اگر ما تو را ثابت قدم نمی کردیم البته نقشه می کشیدند که مقدار کمی به آنها اعتماد کنی ﴿۷۴﴾

 إِذًا لَّأَذَقْنَاکَ ضِعْفَ الْحَیَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ عَلَیْنَا نَصِیرًا ﴿٧٥﴾
( اگر این کار را می کردی) آنوقت دو برابر زندگی و دو برابر مرگ را بر تو می چشاندیم سپس از جانب ما یاوری برای خودت یاوری پیدا نمی کردی ﴿۷۵﴾

وَإِن کَادُوا لَیَسْتَفِزُّونَکَ مِنَ الْأَرْضِ لِیُخْرِجُوکَ مِنْهَا ۖ وَإِذًا لَّا یَلْبَثُونَ خِلَافَکَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿٧٦﴾
و نزدیک بود که با تو بجنگند تا تو را از سرزمینت بیرون بکشند تا از آن اخراجت کنند و (اگر این کار را انجام میدادند) آنوقت مدت زمان زیادی جانشین تو نمی شدند مگر اندک زمانی﴿۷۶﴾

سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِن رُّسُلِنَا ۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِیلًا ﴿٧٧﴾
 شیوۀ کسانی از رسولان ماست که قبل از تو آنها را فرستادیم و تو در شیوۀ ما تغییر و دگر گونی پیدا نمی کنی ﴿۷۷﴾

 أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّیْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا﴿٧٨﴾ 
 به هنگام سست شدن آفتاب (وقتی که خورشید قدرت تابش خود را از دست میدهد) نماز را بپا دار تا وقتی که تاریکی شب شدت می یابد (شب کاملآ تاریک میشود) و خواندن قران صبحدم البته خواندن صبحدم مشاهده شده است﴿۷۸﴾

وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَىٰ أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴿٧٩﴾
 و (بخشی) از شب را بخواب که (خواب) بخششی برای توست امید است که پروردگارت تو را در جایگاهی ستوده بر انگیزد﴿۷۹﴾

 وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا ﴿٨٠﴾
 و بگو ای پروردگار من, من را در مکان راستی داخل کن و از مکان درستی خارج کن و از نزد خودت برایم دلایلی کمک کننده قرار بده ﴿۸۰﴾

 وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا ﴿٨١﴾
 و بگو حق آمد و باطل نابود شد. که البته باطل نابود شونده است ﴿۸۱﴾

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ ۙ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا ﴿٨٢﴾
و از قرآن آنچه را که در آن شفا و رحمت برای مومنان است نازل کردیم و برای ستمگران جز خسارت و زیان اضافه نمیکند﴿۸۲﴾

وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ ۖ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ کَانَ یَئُوسًا ﴿٨٣﴾
و هر گاه به انسان نعمت دادیم با دور کردن آن (نعمت) از اطرافیانش و سست کردن آن از آن دوری میجوید و وقتی به او شری میرسد نا امید میشود﴿۸۳﴾

قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلَىٰ شَاکِلَتِهِ فَرَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَىٰ سَبِیلًا ﴿٨٤﴾
بگو هر کدام از شما بر اساس راه و روش خود عمل میکند و پروردگارتان داناتر است به کسی که او در روش خود هدایت یافته تر است ﴿۸۴﴾

وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَمَا أُوتِیتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلًا ﴿٨٥﴾
 و از تو در بارۀ روح میپرسند. بگو روح از امر(دستور) پروردگار من است و غیر از مقدار کمی از دانش به شما داده نشده است ﴿۸۵﴾

 وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ بِهِ عَلَیْنَا وَکِیلًا﴿٨٦﴾
و اگر بخواهیم آنچه را که بسویت وحی کردیم را میبریم سپس درآن هنگام ما را نمایندۀ خود نخواهی یافت﴿۸۶﴾

إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ ۚ إِنَّ فَضْلَهُ کَانَ عَلَیْکَ کَبِیرًا ﴿٨٧﴾
مگر رحمتی از پروردگارت البته نعمت او (پروردگار) بر تو بسیار بزرگ است ﴿۸۷﴾

قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَىٰ أَن یَأْتُوا بِمِثْلِ هَـٰذَا الْقُرْآنِ لَا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ کَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیرًا ﴿٨٨﴾
 بگو اگر جنیان و انسانها جمع شوند برای آنکه مانند این قرآن را بیاورند نمیتوانند که مانند آن را بیاورند. و اگر چه بعضی از آنها برخی دیگر را پشتیبانی کنند ﴿۸۸﴾

وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِی هَـٰذَا الْقُرْآنِ مِن کُلِّ مَثَلٍ فَأَبَىٰ أَکْثَرُ النَّاسِ إِلَّا کُفُورًا ﴿٨٩﴾
 و به یقین برای مردم در این قرآن از هر مثالی خالصانه بیان کردیم و بسیاری از مردم با انکار سرپیچی کردند﴿۸۹﴾

وَقَالُوا لَن نُّؤْمِنَ لَکَ حَتَّىٰ تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ یَنبُوعًا ﴿٩٠﴾
و گفتند هرگز به تو ایمان نمی آوریم (تو را باور نمیکنیم) تا زمانیکه برای ما از زمین چشمه ای جو شان جاری کنی ﴿۹۰﴾

 أَوْ تَکُونَ لَکَ جَنَّةٌ مِّن نَّخِیلٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَارَ خِلَالَهَا تَفْجِیرًا﴿٩١﴾
 یا برایت باغی باشد از خرما و انگور و جاری کنی در میان آن رودهایی جاری ساختنی ﴿۹۱﴾

 أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ کَمَا زَعَمْتَ عَلَیْنَا کِسَفًا أَوْ تَأْتِیَ بِاللَّـهِ وَالْمَلَائِکَةِ قَبِیلًا ﴿٩٢﴾
یا اینکه آسمان پایین افتد همان طوری که تو می پنداری یا اینکه خد ا و ملائکه را مقابل ما بیاوری ﴿۹۲﴾

أَوْ یَکُونَ لَکَ بَیْتٌ مِّن زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَىٰ فِی السَّمَاءِ وَلَن نُّؤْمِنَ لِرُقِیِّکَ حَتَّىٰ تُنَزِّلَ عَلَیْنَا کِتَابًا نَّقْرَؤُهُ ۗ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّی هَلْ کُنتُ إِلَّا بَشَرًا رَّسُولًا ﴿٩٣﴾
 یا برای تو خانه ای از جواهرات باشد یا در آسمان بالا بروی  و هرگز بالا رفتنت را باور نمی کنیم مگر آنکه کتابی برایمان پایین آوری که ما آن را بخوانیم. بگو منزه است پروردگارم آیا من غیر از بشری فرستاده شده چیز دیگری هستم ؟ ﴿۹۳﴾

وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن یُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ إِلَّا أَن قَالُوا أَبَعَثَ اللَّـهُ بَشَرًا رَّسُولًا﴿٩٤﴾
 و هیچ مانع مردم نشد از اینکه ایمان بیاورند وقتی برایشان هدایت آمد مگر آنکه گفتند: آیا خدا بشری را بعنوان پیامبر بر انگیخته ؟ ﴿۹۴﴾

قُل لَّوْ کَانَ فِی الْأَرْضِ مَلَائِکَةٌ یَمْشُونَ مُطْمَئِنِّینَ لَنَزَّلْنَا عَلَیْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَکًا رَّسُولًا ﴿٩٥﴾
 بگو اگر فرشته ها میتوانستند با اطمینان در زمین راه بروند حتماً برای آنها فرشته ای را از آسمان نازل می کردیم ﴿۹۵﴾

 قُلْ کَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ ۚ إِنَّهُ کَانَ بِعِبَادِهِ خَبِیرًا بَصِیرًا ﴿٩٦﴾
 بگو شاهد بودن خدا میان من و شما کافیست چو ن او حتماً به بنده هایش آگاه و بیناست ﴿۹۶﴾

وَمَن یَهْدِ اللَّـهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَن یُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْیًا وَبُکْمًا وَصُمًّا ۖمَّأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ کُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِیرًا ﴿٩٧﴾
 و هر کس را خدا هدایت کند او هدایت یافته است و هر کس را گمراه سازد پس هرگز سرپرستانی غیر از او برای آنها نخواهی یافت . و روز قیامت بر صورتهایشان (نشانه های) کوری و و گنگی و ناشنوایی است  و جایگاهشان جهنم است هر گاه در آن ساکن شوند بر آنها آتش افروخته را اظافه میکنیم ﴿۹۷﴾

ذَٰلِکَ جَزَاؤُهُم بِأَنَّهُمْ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا وَقَالُوا أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِیدًا ﴿٩٨﴾ 
 آن کیفر آنهاست بدلیل آنکه آنها آیات ما را انکار کردند و گفتند آیا وقتی که (تبدیل) به استخوان شدیم و کوبیده شدیم آیا در آن هنگام در خلقت جدیدی بر انگیخته می شویم ؟﴿۹۸﴾

 أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّـهَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَن یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَّا رَیْبَ فِیهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا کُفُورًا ﴿٩٩﴾
 آیا نمی بینند که خدا کسی که آسمانها و زمین را آفرید قادر است بر اینکه مانند آنها را خلق کند ؟ و برای آنها زمان سررسیدی قرار دهد که شکی در آن نباشد ؟ و ستمگران سر پیچی کردند (و کاری) غیر ازانکار کردن نکردند ﴿۹۹﴾

 قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِکُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّی إِذًا لَّأَمْسَکْتُمْ خَشْیَةَ الْإِنفَاقِ ۚ وَکَانَ الْإِنسَانُ قَتُورًا ﴿١٠٠﴾
 بگو اگر شما مالک انبارهای رحمت پروردگارم بودید درآن هنگام باز هم از ترس از خرج کردن خود داری میکردید. و انسان خسیس بوده است ﴿۱۰۰﴾

وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّی لَأَظُنُّکَ یَا مُوسَىٰ مَسْحُورًا ﴿١٠١﴾
 و البته به موسی نه آیه روشنگر دادیم,  پس از بنی اسراییل بپرس وقتی که پیش انها آمد و فرعون به او گفت : ای موسی من تصور میکنم که تو جادوگر باشی ﴿۱۰۱﴾

قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَـٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّی لَأَظُنُّکَ یَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا ﴿١٠٢﴾ 
 (موسی ) گفت : البته میدانی که این (آیات) را (کسی) غیر از پروردگار آسمانها و زمین بعنوان بینشهایی نازل نکرده است. و ای فرعون من تصور میکنم که تو طرد شده هستی ﴿۱۰۲﴾

فَأَرَادَ أَن یَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ جَمِیعًا ﴿١٠٣﴾ 
 سپس (فرعون) خواست که آنها را از سرزمین بیرونشان کند (بکشد) و ما او و کسانی که با او بودند همگی را غرق کردیم ﴿۱۰۳﴾

وَقُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ اسْکُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِکُمْ لَفِیفًا ﴿١٠٤﴾
و بعد از آن به بنی اسرائیل گفتیم که در زمین ساکن شوید و هنگامی که وعدۀ دیگری بیاید (دوباره) شما را در اجتماعی بزرگتر شما را گرد می آوریم  ﴿۱۰۴﴾

وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِیرًا﴿١٠٥﴾
 و آن را به حقیقت نازل کردیم و به حقیقت نازل کرد و ما تو را غیر از بشارت دهنده و هشدار دهنده ای نفرستادیم ﴿۱۰۵﴾

وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُکْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنزِیلًا﴿١٠٦﴾ 
 و قرآنی که آن را جدا ساختیم تا آن را با مکث برمردم بخوانی و بصورت مرتب شده نازلش کردیم ﴿۱۰۶﴾

قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا یُتْلَىٰ عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا ﴿١٠٧﴾
بگو اگر به آن ایمان بیاورید ویا ایمان نیاورید. قطعاً کسانی که قبل از آن به آنها علم داده شد وقتی که بر آنها تلاوت میشود. برای سجده کردن بر چانه هایشان به زمین می افتند ﴿۱۰۷﴾

وَیَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن کَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا ﴿١٠٨﴾
 و می گویند پروردگار ما منزه است البته که وعدۀ پروردگارمان شدنی است ﴿۱۰۸﴾

وَیَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ یَبْکُونَ وَیَزِیدُهُمْ خُشُوعًا  ﴿١٠٩﴾
 و بر چانه ها گریه کنان بر زمین می افتند و بر هراسشان افزوده میگردد ﴿۱۰۹﴾

 قُلِ ادْعُوا اللَّـهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَـٰنَ ۖ أَیًّا مَّا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِکَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَیْنَ ذَٰلِکَ سَبِیلًا ﴿١١٠﴾ 

 بگو خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید هر کدامشان را بخوانید پس نامهای نیکو برای اوست . و در نماز صدایت را بلند نکن و نه آن (که صدایت) را مخفی کن و میان آن راهی پیدا کن ﴿۱۱۰﴾

 وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُن لَّهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُن لَّهُ وَلِیٌّ مِّنَ الذُّلِّ ۖوَکَبِّرْهُ تَکْبِیرًا ﴿١١١﴾
 و بگو ستایش مخصوص خداست کسی که نه فرزندی می گیرد و نه برای او در مالکیت (هستی) شریکی وجود دارد و نه از ذلت برای او ولی (سرپرستی) باشد و او را بزرگ شمار بزرگ شمردنی ﴿۱۱۱﴾

الحمد لله ۲۰/۷/۹۰       بندۀ خدا

۱۸ - کهف (غار)

                                            سورة الکهف

                                    بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدا رحمت کنندۀ رحم کننده

الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِی أَنزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْکِتَابَ وَلَمْ یَجْعَل لَّهُ عِوَجًا ۜ﴿١﴾
ستایش مخصوص خداست, کسی که کتاب را بر بندۀ خود نازل کرد و برای آن انحرافی قرار نداد ﴿۱﴾

 قَیِّمًا لِّیُنذِرَ بَأْسًا شَدِیدًا مِّن لَّدُنْهُ وَیُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا ﴿٢﴾
(کتابی) استوار . تا خشمی سخت از نزد او را هشدار دهد و بر مومنانی که عمل شایسته انجام میدهد بشارت دهد, که حتماً برای آنها پاداش خوبی وجود دارد ﴿۲﴾

 مَّاکِثِینَ فِیهِ أَبَدًا﴿٣﴾
 در آن (پاداش خوب) تا ابد مانده گاران هستند ﴿۳﴾

 وَیُنذِرَ الَّذِینَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّـهُ وَلَدًا ﴿٤﴾
 و هشدار دهد به کسانی که گفتند خدا فرزندی بر گرفته است ﴿۴﴾

مَّا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ ۚ کَبُرَتْ کَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ ۚإِن یَقُولُونَ إِلَّا کَذِبًا ﴿٥﴾ 
چیزی را (گفتند) که بر آن علمی ندارند و نه برای پدرانشان (چنین علمی وجود داشته) کلمۀ بزرگی است که از دهانهایشان خارج می شود آنها چیزی غیر از دروغ نمی گویند ﴿۵﴾

 فَلَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَّفْسَکَ عَلَىٰ آثَارِهِمْ إِن لَّمْ یُؤْمِنُوا بِهَـٰذَا الْحَدِیثِ أَسَفًا ﴿٦﴾
 شاید تو بر اثر افسانه های آنها (خرافاتی که به آن اعتقاد دارند) جانت را از دست بدهی و متاسف هستی که چرا به این سخن (قرآن) ایمان نمی آورند ﴿۶﴾

 إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِینَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ﴿٧﴾ 
 البته ما آنچه را که در زمین است برایش آرایشی قرار دادیم تا آنها متوجه شوند که کدایک از آنها در عمل کردن نیکوتر است ﴿۷﴾

وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَیْهَا صَعِیدًا جُرُزًا ﴿٨﴾
  و البته ما قرار میدهیم که آنچه بر آن (زمین ) است از بیخ کنده شده و  به خاک تبدیل گردد ﴿۸﴾

أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا ﴿٩﴾
 آیا چنین محاسبه کردی که اصحاب کهف و رقیم از آیات ما در تعجب (شگفتی) بودند ؟ ﴿۹﴾

 إِذْ أَوَى الْفِتْیَةُ إِلَى الْکَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً وَهَیِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا ﴿١٠﴾
 وقتی که آن جوانان بسوی غار پناهنده شدند و گفتند: ای پروردگار ما از جانب خودت رحمتی به ما بده و برای ما از کارمان (هدایت) رشد را آماده کن ﴿۱۰﴾

فَضَرَبْنَا عَلَىٰ آذَانِهِمْ فِی الْکَهْفِ سِنِینَ عَدَدًا ﴿١١﴾
 و بر گوشهایشان بستیم (پوششی را که نشنوند) به تعداد سالها (که در غار بودند) ﴿۱۱﴾

 ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَیُّ الْحِزْبَیْنِ أَحْصَىٰ لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا ﴿١٢﴾

 سپس آنها را بر انگیختیم البته ما می دانیم کدامیک از دو گروه مدتی را (که در غار) سپری کرده بودند بهتر شمرده است ﴿۱۲﴾

نَّحْنُ نَقُصُّ عَلَیْکَ نَبَأَهُم بِالْحَقِّ ۚ إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى ﴿١٣﴾
 ما به حقیقت برای تو از اخبار آنها (اصحاب کهف) قصه میگوییم . آنها جوانانی بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند و ما بر هدایتشان افزودیم ﴿۱۳﴾

وَرَبَطْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ إِلَـٰهًا ۖ لَّقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا ﴿١٤﴾
 و وقتی قیام کردند(بپا خواستند) و گفتند پروردگار ما پروردگار آسمانها و زمین است و ما هرگز الهه ای غیر از او را نمیخوانیم  قلبهایشان را قوی کردیم (و گفتند اگر چنین کاری کنیم) قطعآ در آن هنگام سخنی به دور از حقیقت گفته ایم ﴿۱۴﴾

 هَـٰؤُلَاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ لَّوْلَا یَأْتُونَ عَلَیْهِم بِسُلْطَانٍ بَیِّنٍ ۖ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ کَذِبًا ﴿١٥﴾
 اینها قوم ما هستند که غیر از او خدایانی گرفته اند چرا هیچ دلیل روشنی برای (باورهای غلطشان) نمی آورند و چه کسی ستمکارتراز کسی است که بر خدا دروغ بندد؟ ﴿۱۵﴾

وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّـهَ فَأْوُوا إِلَى الْکَهْفِ یَنشُرْ لَکُمْ رَبُّکُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَیُهَیِّئْ لَکُم مِّنْ أَمْرِکُم مِّرْفَقًا ﴿١٦﴾

 و وقتی از آنها (قوم مشرک) و آنجه را که غیر از خدا  میپرستیدند دوری کردید به سمت غار پناهنده شوید زیرا پروردگارتان از رحمتش برایتان می گشاید و برای شما از کارتان تکیه گاه آماده میکند (که از آن کمک بگیرید) ﴿۱۶﴾

وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن کَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِی فَجْوَةٍ مِّنْهُ ۚ ذَٰلِکَ مِنْ آیَاتِ اللَّـهِ ۗ مَن یَهْدِ اللَّـهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَن یُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُ وَلِیًّا مُّرْشِدًا ﴿١٧﴾
 و خورشید را می بینی وقتی که طلوع میکند از غار آنها بسمت راست روی بر می تابد و وقتی غروب میکند از آنها به سمت شمال برچیده میشود و آنها (اصحاب کهف)در شکاف کوه (دور از دسترس) از آن (خورشید) بودند آن از آیات خداست هر کس را که خدا هدایت کند او هدایت یافته است و آنکس را که گمراه سازد تو دیگر هرگز نمی توانی برای او سرپرست و راهنمایی کننده ای پیدا نمی کنی﴿۱۷﴾

 وَتَحْسَبُهُمْ أَیْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ ۚ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَذَاتَ الشِّمَالِ ۖ وَکَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَیْهِ بِالْوَصِیدِ ۚ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَیْهِمْ لَوَلَّیْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا ﴿١٨﴾
 و می پنداری که آنها بیدار هستند و در حالی که آنها خواب بودند و ما آنها را به سمت راستو به سمت چپ  بر می گرداندیم و سگشان آرنجهایش را بر در غار بر زمین گذاشته بود آگر بر آنها دسترسی پیدا میکردی به فرار از آنها روی می گرداندی و از (دیدار) آنها از ترس پر می شدی﴿۱۸﴾

وَکَذَٰلِکَ بَعَثْنَاهُمْ لِیَتَسَاءَلُوا بَیْنَهُمْ ۚ قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ کَمْ لَبِثْتُمْ ۖ قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ ۚ قَالُوا رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَکُم بِوَرِقِکُمْ هَـٰذِهِ إِلَى الْمَدِینَةِ فَلْیَنظُرْ أَیُّهَا أَزْکَىٰ طَعَامًا فَلْیَأْتِکُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَلْیَتَلَطَّفْ وَلَا یُشْعِرَنَّ بِکُمْ أَحَدًا ﴿١٩﴾
  و به آنگونه آنها را بر انگیختیم تا بین خودشان سوال کنند . گوینده ای از آنها (اصحاب کهف) گفت :  چه مدت زمان (در غار) ماندید ؟ گفتند : یک روز یا بخشی از یک روز را (در غار) مانده ایم . گفتند : پروردگارتان به مدت زمانی که مانده اید داناتر است پس یکی از خودتان را با پولهایتان به سمت شهر بفرستید تا ببیند کدام خوردنی پاکیزه تر است وبرایتان از آن (خوردنی ها) روزی بیاورد و باید (با مردم) مدارا کند تا احدی بر (حضور) شما آگاه نشود﴿۱۹﴾

إِنَّهُمْ إِن یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ یَرْجُمُوکُمْ أَوْ یُعِیدُوکُمْ فِی مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا ﴿٢٠﴾
 مطمئناً اگر آنها بر (حضور) شما آگاهی پیدا کنند شما را سنگسار می کنند تا شما را به (اجبار)در آیین خودشان بر می گردانند و در آن هنگام هرگز تا ابد رستگار (رها) نمیشوید ﴿۲۰﴾

وَکَذَٰلِکَ أَعْثَرْنَا عَلَیْهِمْ لِیَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّـهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لَا رَیْبَ فِیهَا إِذْ یَتَنَازَعُونَ بَیْنَهُمْ أَمْرَهُمْ ۖ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَیْهِم بُنْیَانًا ۖرَّبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ ۚ قَالَ الَّذِینَ غَلَبُوا عَلَىٰ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِم مَّسْجِدًا ﴿٢١﴾
  و به آنگونه (مردم را به اسرار اصحاب کهف)بر آنها مطلع ساختیم برای اینکه بدانند وعدۀ خدا حق است و ساعت (قیامت) شکی در آن نیست وقتی که کارشان در میان خودشان (در باره ی اصحاب کهف) به نزاع می کشید سپس گفتند برای آنها یاد بودی بنا کنید پروردگارشان به احوال آنها داناتر است گروه دیگری که بر کارشان چیره گی داشتند گفتند: حتماً برای آنها مسجدی بر می گیریم ﴿۲۱﴾ 

سَیَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ کَلْبُهُمْ وَیَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ کَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَیْبِ ۖ وَیَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَثَامِنُهُمْ کَلْبُهُمْ ۚ قُل رَّبِّی أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا یَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِیلٌ ۗ فَلَا تُمَارِ فِیهِمْ إِلَّا مِرَاءً ظَاهِرًا وَلَا تَسْتَفْتِ فِیهِم مِّنْهُمْ أَحَدًا ﴿٢٢﴾
 بزودی میگویند سه نفر بودند و چهارمین نفرشان سگشان بود و می گویند پنج نفر بودند و ششمین آنها سگشان بود پرتاب سنگی در ناپیداست (تیری در تاریکی) و می گویند هفت نفر بودند و هشتمین آنها سگشان بود . بگو پروردگارم به تعداد آنها داناتر است به غیر از عده ای اندک کسی تعداد انها (اصحاب کهف ) را نمیداند پس با آنها (که تعداد اصحاب کهف و مدت زمان ماندنشان در غار را بدون دانش و بر اساس حدث و گمان بیان میکنند) غیر از بحثی روشن (که در قرآن آمده) در بارۀ آنها (اصحاب کهف) بگو مگو نکن  و در بارۀ آنها (اصحاب کهف) ازاحدی از آنها (مردم عادی) سوال نپرس  ﴿۲۲﴾

وَلَا تَقُولَنَّ لِشَیْءٍ إِنِّی فَاعِلٌ ذَٰلِکَ غَدًا ﴿٢٣﴾

 و نگو در بارۀ چیزی که من آن را فردا انجام میدهم ﴿۲۳﴾

 إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّـهُ ۚ وَاذْکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَىٰ أَن یَهْدِیَنِ رَبِّی لِأَقْرَبَ مِنْ هَـٰذَا رَشَدًا ﴿٢٤﴾
 مگر آنکه (بگویی) اگر خدا بخواهد و هر گاه که فراموش کردی پروردگارت را بیاد آور و بگو امید است که پروردگارم من را هدایت کند تا در آگاهی از این نزدیکتر شوم ﴿۲۴﴾

 وَلَبِثُوا فِی کَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنِینَ وَازْدَادُوا تِسْعًا ﴿٢٥﴾
 و در غارشان سیصد سال ماندند و نه (۹) را اضافه کردند ﴿۲۵﴾ 

قُلِ اللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا ۖ لَهُ غَیْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ ۚ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَدًا ﴿٢٦﴾

 بگو خدا به آنچه (مدت زمانی که) ماندند داناتر است (دانستن) غیب آسمانها و زمین مخصوص اوست بوسیله ی آن (قرآن) بینا کن و بشنوان که برای آنها غیر از او (خداوند) ولی  وجود ندارد و او (خدا) در حکمش احدی را شریک نمی کند ﴿۲۶﴾

وَاتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِن کِتَابِ رَبِّکَ ۖ لَا مُبَدِّلَ لِکَلِمَاتِهِ وَلَن تَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿٢٧﴾
 و آنچه را ازکتاب پروردگارت بسویت وحی شد را بخوان برای کلماتش تبدیل کننده ای نیست و هرگز غیر از او پناه گاهی را پیدا نمیکنی ﴿۲۷﴾

وَاصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَیْنَاکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا ﴿٢٨﴾
 نفس خود را با کسانی که پروردگارشان را در سپیده دمان و شامگاهان می خوانند صبور ساز خوشنودیش را می خواهند و چشمهایت را از آنها بر نگردان تا آراستگی زندگانی دنیا را بخواهی و اطاعت از کسی نکن که قلبش را از یادآوری مان غافل کردیم و از هوسهایش پیروی می کند و کارش نابودی است ﴿۲۸﴾

وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّکُمْ ۖ فَمَن شَاءَ فَلْیُؤْمِن وَمَن شَاءَ فَلْیَکْفُرْ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِن یَسْتَغِیثُوا یُغَاثُوا بِمَاءٍ کَالْمُهْلِ یَشْوِی الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا ﴿٢٩﴾

 و بگو حق از جانب پروردگارتان است و هر کس خواست ایمان می آورد و هر کس خواست کافر می شود البته ما برای ستمکاران آتشی که غبارش اطراف ان را احاطه کرده آماده کردیم و اگر درخواست نوشیدنی کنند به آبی مانند روغن گداخته به آنها نوشانده میشود که صورتهایشان را کباب می کند چه نوشیدنی بدیست و چه بد همراهی کردنی است ﴿۲۹﴾

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا ﴿٣٠﴾
  قطعآ کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند البته ما ما پاداش آنس را که عمل نیکو انجام داد را ضایع نمیکنیم ﴿۳۰﴾

أُولَـٰئِکَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَیَلْبَسُونَ ثِیَابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ ۚ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا ﴿٣١﴾ 

 آنها یی که برای آنها باغهایی اقامتگاه  است که از زیر آنها جویهایی جاریست که در آن با دستبند های طلا آراسته می شوند و لباسی سبز(دوخته شده) از پارچه ای ابریشمی و پارچه ابریشمی زرباف میپوشند در آن بر تختها تکیه می دهند خوب پاداشی و خوب همراهی کردنی است ﴿۳۱﴾

 وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا رَّجُلَیْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَیْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمَا زَرْعًا ﴿٣٢﴾
 و برای آنها مثال دومرد را بازگو کن که برای یکی از آنها دوباغ انگور قرار دادیم و آن دو (باغ) را با خرما پوشاندیم و میان آن دو (باغ)را زراعتی قرار دادیم ﴿۳۲﴾

کِلْتَا الْجَنَّتَیْنِ آتَتْ أُکُلَهَا وَلَمْ تَظْلِم مِّنْهُ شَیْئًا ۚ وَفَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَرًا ﴿٣٣﴾
 هر دو باغ خوراکیش را میداد وچیزی از دادن (محصول) کم نمی گذاشت و رودی را از میان آن دو (باغ) روان کردیم ﴿۳۳﴾

وَکَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ یُحَاوِرُهُ أَنَا أَکْثَرُ مِنکَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا ﴿٣٤﴾

 و برای او محصولاتی بود پس در حالیکه صحبت میکرد به دوست خود گفت : که من از تو مال بیشتری دارم و در تعداد نفرات از تو نیرومند تر هستم ﴿۳۴﴾

وَدَخَلَ جَنَّتَهُ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ قَالَ مَا أَظُنُّ أَن تَبِیدَ هَـٰذِهِ أَبَدًا﴿٣٥﴾
  و در حالیکه بر خود ستم کرده بود وارد باغش شد گفت من فکرش را هم نمی کردم که این باغ هرگز تا ابد نابود گردد ﴿۳۵﴾

وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِن رُّدِدتُّ إِلَىٰ رَبِّی لَأَجِدَنَّ خَیْرًا مِّنْهَا مُنقَلَبًا ﴿٣٦﴾
 من فکرش را هم نمی کردم که ساعت به پا داشته شود و اگر بسوی پروردگارم باز گردم (می پنداشتم) که چیزی بهتر از آن دو باغ را که دگر گون شده اند را پیدا می کردم ﴿۳۶﴾

قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَ یُحَاوِرُهُ أَکَفَرْتَ بِالَّذِی خَلَقَکَ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاکَ رَجُلًا ﴿٣٧﴾
 دوستش در حالیکه حرف می زد به او گفت : آیا کافر شدی به کسی که تو را از خاک سپس از نطفه ای خلق  کرد سپس تو را مردی ساخت؟﴿۳۷﴾

لَّـٰکِنَّا هُوَ اللَّـهُ رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِرَبِّی أَحَدًا ﴿٣٨﴾
 لکن او خدا پروردگار من است و احدی را با پروردگارم شریک نمی کنم ﴿۳۹﴾

 وَلَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَکَ قُلْتَ مَا شَاءَ اللَّـهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّـهِ ۚ إِن تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنکَ مَالًا وَوَلَدًا ﴿٣٩﴾
 چه شد وقتی که وارد باغت شدی نگفتی هرچه خدا خواهد ؟ (چرا نگفتی) هیچ نیرویی نیست مگر برای خدا ؟ اگر می بینی که من کمتر از تو مال وفرزند دارم ﴿۳۹﴾

فَعَسَىٰ رَبِّی أَن یُؤْتِیَنِ خَیْرًا مِّن جَنَّتِکَ وَیُرْسِلَ عَلَیْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِیدًا زَلَقًا ﴿٤٠﴾
 امیدوارم پروردگارم به من بهتر از باغ تو را بدهد و بر آن از آسمان حساب کننده ای میفرستد تا صبح کند زمینی تراشیده (بیابان)﴿۴۰﴾ 

أَوْ یُصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْرًا فَلَن تَسْتَطِیعَ لَهُ طَلَبًا ﴿٤١﴾
 یا صبح کند در حالیکه آبش به زمین فرو رود و دیگر هرگز نمی توانی آن را طلب کنی﴿۴۱﴾  

وَأُحِیطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ یُقَلِّبُ کَفَّیْهِ عَلَىٰ مَا أَنفَقَ فِیهَا وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُشْرِکْ بِرَبِّی أَحَدًا ﴿٤٢﴾
 و محصولش محاصره شد و هنگام صبح دستهایش را به هم می مالید به خاطر خرجی که در آن کرده بود در حالی که چهار چوبه های آن خشک شده بود (درختان و گیاهان و زمینش) و میگوید ای کاش کسی را با پروردگارم شریک نمی کردم ﴿۴۲﴾  

وَلَمْ تَکُن لَّهُ فِئَةٌ یَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّـهِ وَمَا کَانَ مُنتَصِرًا ﴿٤٣﴾ 
 و برای اوغیر از خدا  گروهی نباشد که کمکش کنند و او یاری شده نبود ﴿۴۳﴾ 

 هُنَالِکَ الْوَلَایَةُ لِلَّـهِ الْحَقِّ ۚ هُوَ خَیْرٌ ثَوَابًا وَخَیْرٌ عُقْبًا ﴿٤٤﴾ 
 از آن روست که ولایت مخصوص خداست به حقیقت او در دادن پاداش بهتر است و او بهتر است در عقوبت کردن ﴿۴۴﴾ 

 وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِیمًا تَذْرُوهُ الرِّیَاحُ ۗوَکَانَ اللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ مُّقْتَدِرًا ﴿٤٥﴾
و برای آنها مثال زندکانی دنیا را بازگو کن که مانند آبی است که آن را از آسمان نازل کردیم وبا آن روئیدنی های زمین را مخلوط کردیم سپس صبح کرد خشکیده خرد شده ای که بادها آن را پراکنده می سازد و خدا بر هر چیزی قدرتمند بوده است ﴿۴۵﴾ 

الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ أَمَلًا ﴿٤٦﴾
  مال و فرزندان آراستگی زندگی دنیاست و باقی مانده هایی از کارهای شایسته نزد پروردگارت در ثواب بهتر است و بهتر در آرزوها ﴿۴۶﴾

 وَیَوْمَ نُسَیِّرُ الْجِبَالَ وَتَرَى الْأَرْضَ بَارِزَةً وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا ﴿٤٧﴾

 و روزی که کوه ها را به حرکت در آوریم زمین را میبینی که درونش را آشکار میکند و آنها را جمع می کنیم و احدی از آنها را باقی نمی گذاریم ﴿۴۷﴾

وَعُرِضُوا عَلَىٰ رَبِّکَ صَفًّا لَّقَدْ جِئْتُمُونَا کَمَا خَلَقْنَاکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّن نَّجْعَلَ لَکُم مَّوْعِدًا ﴿٤٨﴾

و در صف بر پروردگارت عرضه می گردند البته پیش ما آورده شدید همانگونه که اولین بار شما را خلق کردیم در حالیکه می پنداشتید که هرگز برای شما وعده گاهی قرار نداده ایم ﴿۴۸﴾

وَوُضِعَ الْکِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَیَقُولُونَ یَا وَیْلَتَنَا مَالِ هَـٰذَا الْکِتَابِ لَا یُغَادِرُ صَغِیرَةً وَلَا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا ۚ وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا ۗ وَلَا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَدًا ﴿٤٩﴾
 و کتاب نهاده شد و مجرمان را می بینی که از آنچه در آن (کتاب) است هراسان هستند و می گویند ای وای بر ما این کتاب را چه می شود که کوچک و نه بزرگی را باقی نمی گذارد ؟ مگر آنکه آن را شمرده است و آنچه را انجام داده اند بصورت حاضر می یابند و پروردگارت به احدی ستم نمی کند﴿۴۹﴾ 

وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ کَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ ۗأَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّیَّتَهُ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِی وَهُمْ لَکُمْ عَدُوٌّ ۚ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَ بَدَلًا ﴿٥٠﴾ 

 و آنگاه که به ملائکه گفتیم که به آدم سجده کنید و سجده کردند غیر از ابلیس که از جن بود و از دستور پروردگارش نافرمانی کرد آیا او و فرزندانش را بعنوان اولیاء خود غیر از من برمی گزینید؟ در حالیکه آنها دشمنی برای شما هستند چه بد است برای ستمگران تبدیل کردن (عوض کردن شیطان و فرزندانش بجای خدا) ﴿۵۰﴾ 

 مَّا أَشْهَدتُّهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَمَا کُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُدًا ﴿٥١﴾

  آنها را هنگام آفریدن آسمانها و زمین و نه در خلقت خودشان به شهادت نگرفتم و من بر گیرنده ی گمراهان (به عنوان) یاور نیستم ﴿۵۱﴾ 

وَیَوْمَ یَقُولُ نَادُوا شُرَکَائِیَ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَیْنَهُم مَّوْبِقًا ﴿٥٢﴾
 و روزی که خدا می گوید : شریکان من کسانی را که می پنداشتید صدا کنید و آنها را میخوانند و (شریکانشان) به آنها جواب نمیدهند و میان آنها باقی گذارنده را قرار میدهیم﴿۵۲﴾ 

 وَرَأَى الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُم مُّوَاقِعُوهَا وَلَمْ یَجِدُوا عَنْهَا مَصْرِفًا ﴿٥٣﴾
و مجرمان آتش را میبینند و می پندارند که در آن می افتند و از آن گذر گاهی نمی یابند﴿۵۳﴾ 

وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِی هَـٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن کُلِّ مَثَلٍ ۚ وَکَانَ الْإِنسَانُ أَکْثَرَ شَیْءٍ جَدَلًا ﴿٥٤﴾
 و البته در این قرآن از هر مثالی گذراندیم  و انسان در بیشتر چیزها جدال کننده بوده است ﴿۵۴﴾ 

وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن یُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَیَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِیَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِینَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا ﴿٥٥﴾
 و مردم را منع نکرد از اینکه ایمان بیاورند وقتی که هدایت برایشان آمد و پروردگارشان را استغفار کنند مگر آنکه برایشان آمد قوانینی که برای پیشینیان آمد یا عذاب مقابلشان آمد ﴿۵۵﴾ 

وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا مُبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ ۚوَیُجَادِلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ ۖ وَاتَّخَذُوا آیَاتِی وَمَا أُنذِرُوا هُزُوًا ﴿٥٦﴾
و فرستاده ها را نمی فرستیم مگر بعنوان بشارت دهنده ها و هشدار دهنده هایی و کسانی که کافر شدند بوسیله ی باطل مجادله می کنند تا حقیقت را باطل نشان دهند و آیات من و آنچه که هشدار داده شدند را به تمسخر گرفتند ﴿۵۶﴾ 

وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکِّرَ بِآیَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِیَ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ ۚ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَفِی آذَانِهِمْ وَقْرًا ۖ وَإِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ فَلَن یَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا﴿٥٧﴾

 و چه کسی ستم کارتر ازکسی است که به آیات پروردگارش متذکر میشود و از آن روی بر می گرداند و فراموش میکند دستانش پیش فرستاده البته ما بر قلبهایشان پوششی قرار دادیم که آن(قرآن) را نفهمند و در گوشهایشان سنگینی (قرار دادیم) و اگر آنها را به سوی هدایت دعوت کنی آن هنگام هرگز تا ابد هدایت نمی شوند ﴿۵۷﴾ 

وَرَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ ۖ لَوْ یُؤَاخِذُهُم بِمَا کَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ ۚ بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن یَجِدُوا مِن دُونِهِ مَوْئِلًا ﴿٥٨﴾
و پروردگارت آمرزنده ای دارای رحمت است اگر (خدا) آنها را به دلیل آنچه کسب کردند می گرفت البته برای آنها در عذاب شتاب می کرد بلکه برای آنها وعده گاهی (در زمان معین) است که هرگز غیر از او گریزگاهی نمی یابند﴿۵۸﴾ 

 وَتِلْکَ الْقُرَىٰ أَهْلَکْنَاهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَجَعَلْنَا لِمَهْلِکِهِم مَّوْعِدًا ﴿٥٩﴾
و آن شهر ها را وقتی ستم کردند هلاکشان کردیم و برای هلاکتشان وعده گاهی (زمان معینی) قرار دادیم﴿۵۹﴾ 

 وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّىٰ أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَیْنِ أَوْ أَمْضِیَ حُقُبًا﴿٦٠﴾

 ووقتیکه موسی به جوان همراهش گفت : دست نمی کشم تا زمانیکه به محل جمع شدن دو دریا برسم یا اینکه زمان زیادی را سپری کنم ﴿۶۰﴾ 

فَلَمَّا بَلَغَا مَجْمَعَ بَیْنِهِمَا نَسِیَا حُوتَهُمَا فَاتَّخَذَ سَبِیلَهُ فِی الْبَحْرِ سَرَبًا ﴿٦١﴾
 و وقتی آن دو (موسی و جوان همراهش) به مکان جمع شدن دو دریا رسیدند ماهی خودشان را فراموش کردند و (ماهی) راهش را در دریا برگرفت و رفت﴿۶۱﴾ 

فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَاهُ آتِنَا غَدَاءَنَا لَقَدْ لَقِینَا مِن سَفَرِنَا هَـٰذَا نَصَبًا﴿٦٢﴾

 و هنگامی که از آنجا گذشتند به جوان همراهش گفت: صبحانۀ ما را بیاور البته از این سفرمان به ما خستگی رسید ﴿۶۲﴾ 

قَالَ أَرَأَیْتَ إِذْ أَوَیْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّی نَسِیتُ الْحُوتَ وَمَا أَنسَانِیهُ إِلَّا الشَّیْطَانُ أَنْ أَذْکُرَهُ ۚ وَاتَّخَذَ سَبِیلَهُ فِی الْبَحْرِ عَجَبًا﴿٦٣﴾ 

گفت : آیا دیدی آن وقتی را که  کنار آن صخره مکان گزیدیم ؟ ماهی را فراموش کردم و فراموشم نکرد مگر شیطان که به یاد آورمش و (آن ماهی)به طرز شگفت انگیزی راهش را در دریا برگرفت ﴿۴۶۳

قَالَ ذَٰلِکَ مَا کُنَّا نَبْغِ ۚ فَارْتَدَّا عَلَىٰ آثَارِهِمَا قَصَصًا ﴿٦٤﴾

 (موسی) گفت : آن همان چیزی (مکانی) است که ما در جستجویش هستیم و بر رد پاهای خود پیگیری کننده بر گشتند (از همان جایی که آمده بودند برگشتند) ﴿۶۴﴾ 

فَوَجَدَا عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَیْنَاهُ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا ﴿٦٥﴾
 و بنده ای از بنده های ما را یافتند که به او رحمتی از پیش خود داده بودیم و به او علمی را از پیش خود تعلیم کرده بودیم﴿۶۵﴾ 

قَالَ لَهُ مُوسَىٰ هَلْ أَتَّبِعُکَ عَلَىٰ أَن تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا ﴿٦٦﴾
 موسی به او گفت : آیا پیروی تو را بکنم برای اینکه از آنچه از آگاهی به تو آموزش داده شد را به من یاد بدهی ؟ ﴿۶۶﴾ 

قَالَ إِنَّکَ لَن تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْرًا ﴿٦٧﴾
(بندۀ خدا) گفت : البته تو نمی توانی که با من صبر کنی ﴿۶۷﴾ 

وَکَیْفَ تَصْبِرُ عَلَىٰ مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا ﴿٦٨﴾
و چگونه صبر خواهی کرد بر آنچه برآن آگاهی نداری ؟ ﴿۶۸﴾ 

قَالَ سَتَجِدُنِی إِن شَاءَ اللَّـهُ صَابِرًا وَلَا أَعْصِی لَکَ أَمْرًا ﴿٦٩﴾
 (موسی) گفت بزودی اگر خدا بخواهد من را از صابران خواهی یافت و از دستور تو نافرمانی نخواهم کرد ﴿۶۹﴾ 

قَالَ فَإِنِ اتَّبَعْتَنِی فَلَا تَسْأَلْنِی عَن شَیْءٍ حَتَّىٰ أُحْدِثَ لَکَ مِنْهُ ذِکْرًا ﴿٧٠﴾
 (بندۀ خدا) گفت : اگر می خواهی که دنبال من بیایی پس نباید در بارۀ هیچ چیز از من سوال کنی تا اینکه برایت باز گو کنم از آن یاد آوردنی را ﴿۷۰﴾ 

فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا رَکِبَا فِی السَّفِینَةِ خَرَقَهَا ۖ قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَیْئًا إِمْرًا﴿٧١﴾
 سپس رهسپار شدند تا وقتی که آن دو در کشتی سوار شدند آن (کشتی) را سوراخ کرد (موسی) گفت آیا کشتی را سوراخ میکنی تا مردمش را غرق سازی ؟ واقعآ کار بدی مرتکب شدی ﴿۷۱﴾ 

قَالَ أَلَمْ أَقُلْ إِنَّکَ لَن تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْرًا ﴿٧٢﴾
 (بندۀ خدا) گفت :آیا به تو نگفتم هرگز نمیتوانی با من صبر پیشه کنی ؟  ﴿۷۲﴾ 

قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِی بِمَا نَسِیتُ وَلَا تُرْهِقْنِی مِنْ أَمْرِی عُسْرًا ﴿٧٣﴾
  (موسی) گفت : به خاطر آنچه فراموش کرده ام من را مواخذه نکن و بدلیل اشکال کارم بر من سخت نگیر  ﴿۷۳﴾ 

 فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا لَقِیَا غُلَامًا فَقَتَلَهُ قَالَ أَقَتَلْتَ نَفْسًا زَکِیَّةً بِغَیْرِ نَفْسٍ لَّقَدْ جِئْتَ شَیْئًا نُّکْرًا ﴿٧٤﴾
 سپس رهسپار شدند تا پسر بچه ای را ملاقات کردند و آن مرد او را کشت . مو سی گفت : آیا فرد بی گناهی را کشتی بدون اینکه کسی را کشته باشد ؟ واقعآ که کار ناخوشایندی را مرتکب شدی  ﴿۷۴﴾ 

 قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّکَ إِنَّکَ لَن تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْرًا ﴿٧٥﴾
 آن مرد گفت : آیا به تو نگفتم که تو هرگز نمیتوانی بامن صبوری کنی ؟ ﴿۷۵﴾ 

قَالَ إِن سَأَلْتُکَ عَن شَیْءٍ بَعْدَهَا فَلَا تُصَاحِبْنِی ۖ قَدْ بَلَغْتَ مِن لَّدُنِّی عُذْرًا﴿٧٦﴾
(موسی) گفت اگر بعد از آن در بارۀ چیزی از تو سوال کردم دیگر با من همراهی نکن البته عذر و بهانۀ خوبی از جانب خود (برای ترک همراهی با تو) رساندم ﴿۷۶﴾ 

فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا أَتَیَا أَهْلَ قَرْیَةٍ اسْتَطْعَمَا أَهْلَهَا فَأَبَوْا أَن یُضَیِّفُوهُمَا فَوَجَدَا فِیهَا جِدَارًا یُرِیدُ أَن یَنقَضَّ فَأَقَامَهُ ۖ قَالَ لَوْ شِئْتَ لَاتَّخَذْتَ عَلَیْهِ أَجْرًا ﴿٧٧﴾

 سپس به راه افتادند تا زمانی که به مردمی در آبادی رسیدند و از آنها غذا خواستند ولی مردم آبادی از پذیرایی کردن از آن دو سر باز زدند و در آن آبادی دیواری پیدا کردند که میخواست فرو ریزد و آن مرد آن را برپا داشت (موسی) گفت : اگر برای این کار مزدی میخواستی آیا آن را میگرفتی ؟  ﴿۷۷﴾ 

قَالَ هَـٰذَا فِرَاقُ بَیْنِی وَبَیْنِکَ ۚسَأُنَبِّئُکَ بِتَأْوِیلِ مَا لَمْ تَسْتَطِع عَّلَیْهِ صَبْرًا ﴿٧٨﴾
 آن مرد گفت این (هنگام) جدایی میان من و توست بزودی تو را از تاویل انچه که نتوانستی بر آن صبر کنی آگاه میکنم  ﴿۷۸﴾ 

أَمَّا السَّفِینَةُ فَکَانَتْ لِمَسَاکِینَ یَعْمَلُونَ فِی الْبَحْرِ فَأَرَدتُّ أَنْ أَعِیبَهَا وَکَانَ وَرَاءَهُم مَّلِکٌ یَأْخُذُ کُلَّ سَفِینَةٍ غَصْبًا ﴿٧٩﴾
 اما کشتی متعلق به بینوایانی بود که در دریا کار میکردند و من خواستم آن را معیوب کنم چرا که پشت سرشان پادشاهی بود که تمام کشتی های سالم را غاصبانه میگرفت ﴿۷۹﴾ 

وَأَمَّا الْغُلَامُ فَکَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَیْنِ فَخَشِینَا أَن یُرْهِقَهُمَا طُغْیَانًا وَکُفْرًا ﴿٨٠﴾

 و اما ان پسر بچه پدر و مادرش مومن بودند و پرهیز کردیم از اینکه آن درو را به طغیان و کفر به گناه وادار کند ﴿۸۰﴾ 

فَأَرَدْنَا أَن یُبْدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَیْرًا مِّنْهُ زَکَاةً وَأَقْرَبَ رُحْمًا ﴿٨١﴾

 و خواستیم که پروردگارشان به بهتر از آن و پاکیزه تر از آن (فرزندی) نزدیک تر دررحمت برای آن دو تبدیل کند ﴿۸۱﴾ 

 وَأَمَّا الْجِدَارُ فَکَانَ لِغُلَامَیْنِ یَتِیمَیْنِ فِی الْمَدِینَةِ وَکَانَ تَحْتَهُ کَنزٌ لَّهُمَا وَکَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّکَ أَن یَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَیَسْتَخْرِجَا کَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ ۚ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِی ۚ ذَٰلِکَ تَأْوِیلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَیْهِ صَبْرًا﴿٨٢﴾
 اما آن دیوار برای دو فرزند یتیمی در آن شهر بود و در زیر آن گنجی بود پدر آن دو کودک انسان شایسته ای بود و پروردگارت می خواست که آن دو بالغ شوند و با توان گنج متعلق به خودشان را بیرون بیاورند رحمتی از جانب پروردگارت و این کارها را با میل خود انجام ندادم (بدستور خدا انجامش دادم) آن است تاویل انچه را که نتوانستی بر آن صبور باشی ﴿۸۲﴾ 

 وَیَسْأَلُونَکَ عَن ذِی الْقَرْنَیْنِ ۖ قُلْ سَأَتْلُو عَلَیْکُم مِّنْهُ ذِکْرًا﴿٨٣﴾
 و از تو در بارۀ ذوالقرنین سوال میکنند بگو بزودی برای شما از او یاد آوردنی را میخوانم ﴿۸۳﴾ 

إِنَّا مَکَّنَّا لَهُ فِی الْأَرْضِ وَآتَیْنَاهُ مِن کُلِّ شَیْءٍ سَبَبًا ﴿٨٤﴾
 ما در زمین به او قدرت دادیم و به او از هر چیزی وسیله ای دادیم﴿۸۴﴾ 

 فَأَتْبَعَ سَبَبًا﴿٨٥﴾
 و او از وسایل پیروی کرد ﴿۸۵﴾ 

حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِندَهَا قَوْمًا ۗ قُلْنَا یَا ذَا الْقَرْنَیْنِ إِمَّا أَن تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَن تَتَّخِذَ فِیهِمْ حُسْنًا ﴿٨٦﴾
 تا زمانی که به زمان غروب خورشید رسید چنین پنداشت که خورشید در چشمه ای گل آلود غروب میکرد و در کنار آن قومی را یافت . گفتیم : ای ذوالقرنین آیا انها را مجازات میکنی ؟ یا در بارۀ انها روش نیکویی انتخاب میکنی ؟ ﴿۸۶﴾ 

 قَالَ أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ یُرَدُّ إِلَىٰ رَبِّهِ فَیُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُّکْرًا ﴿٨٧﴾
 گفت : اما انکس که ستم کرد بزودی او را مجازات می کنم سپس بسوی پروردگارش باز میگردد و او به عذابی ناشناخته عذابش میکند﴿۸۷﴾ 

وَأَمَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُ جَزَاءً الْحُسْنَىٰ ۖ وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا یُسْرًا ﴿٨٨﴾ 
 و اما آنکس که ایمان آورد و عمل صالح انجام داد پس برا ی او پاداش نیکو است  و بزودی برایش از آسانی کارمان می گوییم﴿۸۹﴾ 

ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا﴿٨٩﴾
سپس از وسایل استفاده کرد﴿۸۹﴾ 

 حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَىٰ قَوْمٍ لَّمْ نَجْعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتْرًا ﴿٩٠﴾ 
 تا وقتی که به زمان طلوع خورشید رسید و متوجه شد که آن بر قومی طلوع میکند که غیر از آن (خورشید) پوششی برای آنها قرار ندادیم ﴿۹۰﴾ 

کَذَٰلِکَ وَقَدْ أَحَطْنَا بِمَا لَدَیْهِ خُبْرًا ﴿٩١﴾
 آنگونه بود والبته ما به  همۀ آنچه پیش او بود خبر داشتیم ﴿۹۱﴾ 

ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا ﴿٩٢﴾
سپس از وسایل استفاده کرد ﴿۹۲﴾ 

حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ بَیْنَ السَّدَّیْنِ وَجَدَ مِن دُونِهِمَا قَوْمًا لَّا یَکَادُونَ یَفْقَهُونَ قَوْلًا ﴿٩٣﴾
 تا وقتی بین دو کوه رسیدند در آنجا غیر از آن دو (ملت قبلی) قومی را یافت که به سختی سخن را می فهمیدند ﴿۹۳﴾ 

قَالُوا یَا ذَا الْقَرْنَیْنِ إِنَّ یَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَکَ خَرْجًا عَلَىٰ أَن تَجْعَلَ بَیْنَنَا وَبَیْنَهُمْ سَدًّا ﴿٩٤﴾
 گفتند ای ذوالقرنین قطعاً یاجوج و ماجوج در زمین مفسد هستند و آیا اگر ما هزینۀ  آن را به تو بپردازیم میان ما و آنها مانعی را برای ما درست میکنی ؟ ﴿۹۴﴾ 

قَالَ مَا مَکَّنِّی فِیهِ رَبِّی خَیْرٌ فَأَعِینُونِی بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُمْ رَدْمًا ﴿٩٥﴾
(ذوالقرنین) گفت: آنچه را که درآن  پروردگارم به من قدرت داد بهتر است پس با نیرویی به من کمک کنید تا میان شما و میان آنها را ببندم ﴿۹۶﴾ 

آتُونِی زُبَرَ الْحَدِیدِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا سَاوَىٰ بَیْنَ الصَّدَفَیْنِ قَالَ انفُخُوا ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِی أُفْرِغْ عَلَیْهِ قِطْرًا ﴿٩٦﴾
 برای من قطعات آهن بیاورید تا وقتی که شکاف میان دو کوه برابر شد گفت : در آن بدمید تا زمانیکه آن را بصورت آتشی گردانید آنگاه گفت : برایم مس گداخته بیاورید تا بر روی آن بریزم ﴿۹۶﴾ 

فَمَا اسْطَاعُوا أَن یَظْهَرُوهُ وَمَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا ﴿٩٧﴾
 سپس آنها نمیتوانند بر آن (سد) مسلط شوند و نمیتوانند که آن را سوراخ کنند﴿۹۷﴾ 

قَالَ هَـٰذَا رَحْمَةٌ مِّن رَّبِّی ۖ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّی جَعَلَهُ دَکَّاءَ ۖ وَکَانَ وَعْدُ رَبِّی حَقًّا ﴿٩٨﴾ 
گفت این از رحمت پروردگار من است و وقتی وعدۀ پروردگارم بیاید آن را خرد و متلاشی میکند و وعده ی پروردگار من حقیقی است ﴿۹۸﴾ 

 وَتَرَکْنَا بَعْضَهُمْ یَوْمَئِذٍ یَمُوجُ فِی بَعْضٍ ۖ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعًا ﴿٩٩﴾
 و در آن روز بعضی از آنها را که در بعضی دیگر موج میزنند ترک میکنیم و در صور دمیده میشود و آنها را جمع میکنیم جمع کردنی ﴿۹۹﴾ 

 وَعَرَضْنَا جَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ لِّلْکَافِرِینَ عَرْضًا ﴿١٠٠﴾
 و جهنم را در آن روز بر کافران عرضه می کنیم ﴿۱۰۰﴾

الَّذِینَ کَانَتْ أَعْیُنُهُمْ فِی غِطَاءٍ عَن ذِکْرِی وَکَانُوا لَا یَسْتَطِیعُونَ سَمْعًا ﴿١٠١﴾
 همان کسانی که چشمهایشان از یادکردن من در پوشش بود و همانهایی که نمی توانستند که بشنوند﴿۱۰۱﴾

أَفَحَسِبَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَن یَتَّخِذُوا عِبَادِی مِن دُونِی أَوْلِیَاءَ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْکَافِرِینَ نُزُلًا ﴿١٠٢﴾
 آیا کافران چنین حساب میکنند که بنده های من را بغیر از من بعنوان اولیایی برای خود برگزینند البته ما جهنم را برای کافران بعنوان پیشکش آماده کردیم ﴿۱۰۲﴾

قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُم بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا ﴿١٠٣﴾ 
 بگو آیا شما را به زیانبار ترین اعمال خبر دهم ﴿۱۰۳﴾

الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا ﴿١٠٤﴾
کسانی که تلاش آنها در زندگی دنیا تباه گردیده و میپندارند که آنها نیکوکاری می سازند ﴿۱۰۴﴾

أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَزْنًا ﴿١٠٥﴾
 آنها کسانی هستند که به آیات پروردگار و به ملاقاتش کفر ورزیدند اعمالشان تباه گردیده است و روز قیامت برای آنها وزنی را بپا نمیداریم ﴿۱۰۵﴾

ذَٰلِکَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا کَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آیَاتِی وَرُسُلِی هُزُوًا ﴿١٠٦﴾
بدلیل کفرشان آن جهنم کیفرشان است و آیات و رسولان من را به مسخره گرفتند ﴿۱۰۶﴾

 إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا ﴿١٠٧﴾
 البته کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند برای آنها باغهای بهشت پیشکش است ﴿۱۰۷﴾

خَالِدِینَ فِیهَا لَا یَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا ﴿١٠٨﴾
در آن ساکن میشوند و از آن تغییر و تحولی نخواهند یافت ﴿۱۰۸﴾

قُل لَّوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا ﴿١٠٩﴾
 بگو اگر دریا برای نوشتن کلمات پروردگارم مرکب شود قطعاً دریا تمام میشود قبل از آنکه کلمات پروردگارم تمام شود و اگر چه مانند آن (دریا) کمک بدهد﴿۱۰۹﴾

 قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُوحَىٰ إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُکُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَن کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا ﴿١١٠﴾
 بگو من بشری مانند شما هستم به من وحی میشود که خدای شما خدای واحد است و هر کس که به ملاقات پروردگارش امیدوار است پس باید عمل کند عملی شایسته و به عبادت پروردگارش احدی را شریک نکند﴿۱۱۰﴾

الحمد لله  ۸/۵/۱۳۹۱        ۹/رمضان/۱۴۳۳    

بندۀ خدا

۱۹ - مریم

                                                                                                               سورة مریم                                                بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشندۀ بخشاینده

کهیعص ﴿١﴾ 

کهیعص ﴿۱﴾

ذِکْرُ رَحْمَتِ رَبِّکَ عَبْدَهُ زَکَرِیَّا ﴿٢﴾
 یادی از پروردگارت به بنده اش ذکریا ﴿۲﴾ 

 إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ نِدَاءً خَفِیًّا ﴿٣﴾ 
 وقتی که با صدایی مخفیانه پروردگارش را صدا کرد ﴿۳﴾

قَالَ رَبِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبًا وَلَمْ أَکُن بِدُعَائِکَ رَبِّ شَقِیًّا ﴿٤﴾
گفت : ای پروردگارم من استخوانهایم سست گردیده و گرد پیری بر سرم نشسته و من در خواندن تو ای پروردگارم بدبخت نبوده ام ﴿۴﴾

 وَإِنِّی خِفْتُ الْمَوَالِیَ مِن وَرَائِی وَکَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا فَهَبْ لِی مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا ﴿٥﴾ 
 و من از نزدیکانم بعد از خود میترسم و همسرم هم نازاست پس از جانب خود ولیی برایم قرار بده ﴿۵﴾

یَرِثُنِی وَیَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیًّا ﴿٦﴾
 که او از من ارث ببد و از آل یعقوب ارث ببرد و او را پسندیده قرار بده ﴿۶﴾

 یَا زَکَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ یَحْیَىٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا ﴿٧﴾ 
 ای ذکریا ما تو را به پسری که نامش یحیی است بشارت میدهیم تاکنون کسی را با این اسم قرار نداده ایم ﴿۷﴾

قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَکَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا﴿٨﴾
 گفت پروردگار من! چگونه برای من پسری میشود ؟ در حالیکه همسرم نازاست ؟ و البته خشکی پیری به من رسیده است ﴿۸﴾

 قَالَ کَذَٰلِکَ قَالَ رَبُّکَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُکَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَکُ شَیْئًا ﴿٩﴾ 
 گفت : آنگونه گفت پروردگارت آن (کار) بر من آسان است و تو را قبل از آن خلق کردم در حالیکه تو چیزی نبودی ﴿۹﴾

قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّی آیَةً ۚ قَالَ آیَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَیَالٍ سَوِیًّا﴿١٠﴾ 
گفت : ای پروردگارم برای من آیه ای قرار بده (خدا) گفت آیه (نشانۀ) تو آنست که با مردم سه شب متوالی سخن نگویی ﴿۱۰﴾

فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰ إِلَیْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُکْرَةً وَعَشِیًّا﴿١١﴾
 و بسوی قومش از محراب بیرون آمد و به او وحی کردیم که صبح و شب او را تسبیح کنید ﴿۱۱﴾

یَا یَحْیَىٰ خُذِ الْکِتَابَ بِقُوَّةٍ ۖ وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا ﴿١٢﴾
ای یحیی کتاب را با نیرومندی بگیر و در کودکی به او حکم دادیم ﴿۱۲﴾ 

 وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَکَاةً ۖ وَکَانَ تَقِیًّا ﴿١٣﴾

و مهربانی از جانب ما و پاکیزگی و پرهیز کاری بود ﴿۱۳﴾

 وَبَرًّا بِوَالِدَیْهِ وَلَمْ یَکُن جَبَّارًا عَصِیًّا﴿١٤﴾ 
 و نیکوکاری نسبت به پدر و مادرش و از زور گویان سرکش نبود﴿۱۴﴾

وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا﴿١٥﴾

 و سلام بر او روزی که متولد شد و روزی که می میرد و روزی که زنده بر انگیخته می شود ﴿۱۶﴾

وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مَرْیَمَ إِذِ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَکَانًا شَرْقِیًّا﴿١٦﴾
 و در کتاب یاد کن مریم را هنگامی که از خانواده اش در مکانی شرقی کناره گرفت ﴿۱۶﴾

فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا﴿١٧﴾
 و دور از آنها حجابی بر گرفت و روح مان را بسوی او فرستادیم و (روح) برای او مانند بشری نمایان شد ﴿۱۷﴾

 قَالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمَـٰنِ مِنکَ إِن کُنتَ تَقِیًّا﴿١٨﴾
 (مریم) گفت من از تو به خدای رحمت گر پناه میبرم که تو از رعایت کننده گان حدود خدا باشی  ﴿۱۸﴾

قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ لِأَهَبَ لَکِ غُلَامًا زَکِیًّا ﴿١٩﴾
 (روح) گفت من فرستادۀ پروردگارت هستم تا به تو پسر پاکیزه ای ببخشم ﴿۱۹﴾

 قَالَتْ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَلَمْ أَکُ بَغِیًّا ﴿٢٠﴾
 (مریم) گفت من چگونه صاحب فرزندی میشوم ؟ در حالیکه بشری مرا لمس نکرده و بد کاره هم نبودم؟ ﴿۲۰﴾

قَالَ کَذَٰلِکِ قَالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ ۖ وَلِنَجْعَلَهُ آیَةً لِّلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِّنَّا ۚوَکَانَ أَمْرًا مَّقْضِیًّا﴿٢١﴾ 
 (روح) گفت : آنگونه گفت پروردگارت آن برای من آسان است , و تا آن را برای مردم آیه ای قرار دهم و رحمتی از جانب ما و کار انجام شد ﴿۲۱﴾

 فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِهِ مَکَانًا قَصِیًّا﴿٢٢﴾
 و او باردار شد و او به  مکان دوردستی کناره گرفت ﴿۲۲﴾

 فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَـٰذَا وَکُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا﴿٢٣﴾
 سپس درد زایمان او را به نقطۀ دوردستی بسوی خوشۀ خرمایی آورد (مریم) گفت کاش قبل از این مرده بودم و فراموش فراموش شده ای بودم ﴿۲۳﴾

 فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِیًّا﴿٢٤﴾
 و از پایینش او را صدا زد که اندوهگین نباش پروردگارت چشمۀ آبی زیر تو قرار داده ﴿۲۴﴾

 وَهُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَیْکِ رُطَبًا جَنِیًّا ﴿٢٥﴾
و بسمت خودت خوشه ی خرما را تکان بده تا برایت رطب تازه بریزد ﴿۲۵﴾

فَکُلِی وَاشْرَبِی وَقَرِّی عَیْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِی إِنِّی نَذَرْتُ لِلرَّحْمَـٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُکَلِّمَ الْیَوْمَ إِنسِیًّا ﴿٢٦﴾ 
 و بخور و بیاشام و چشم روشن باش و اگر احدی از بشر را دیدی بگو : من برای خدای رحمت کستر روزه ای نذر کرده ام و امروز با انسانی سخن نمی گویم ﴿۲۶﴾

فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ ۖ قَالُوا یَا مَرْیَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَیْئًا فَرِیًّا ﴿٢٧﴾
 و بسوی قومش آمد در حالیکه او (بچه) را حمل می کرد گفتند : ای مریم به یقین چیز بسیار بدی آوردی 27

 یَا أُخْتَ هَارُونَ مَا کَانَ أَبُوکِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا کَانَتْ أُمُّکِ بَغِیًّا ﴿٢٨﴾ 
 ای خواهر هارون پدرت آدم بدی نبود و مادرت بدکاره نبود ﴿۲۸﴾

فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ ۖ قَالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَن کَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا ﴿٢٩﴾ 
 و بسوی او (بچه) اشاره کرد گفتند چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوییم ؟ ﴿۲۹﴾

 قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّـهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا ﴿٣٠﴾
(بچه) گفت من بندۀ خدا هستم به من کتاب داد و من را پیامبر قرار داد  ﴿۳۰﴾

 وَجَعَلَنِی مُبَارَکًا أَیْنَ مَا کُنتُ وَأَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ وَالزَّکَاةِ مَا دُمْتُ حَیًّا ﴿٣١﴾
و من را مبارک قرار داد هرکجا که باشم و من را به نماز و زکات توصیه کرد تا زمانیکه زنده هستم ﴿۳۱﴾

 وَبَرًّا بِوَالِدَتِی وَلَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّارًا شَقِیًّا ﴿٣٢﴾ 
 و نیکی کردن به مادرم (توصیه کرد) و من را زورگو و تیره بخت قرار نداد ﴿۳۲﴾

وَالسَّلَامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدتُّ وَیَوْمَ أَمُوتُ وَیَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا ﴿٣٣﴾
و سلام بر من روزی که متولد شدم و روزی که میمیرم و روزی که زنده بر انگیخته می شوم ﴿۳۳﴾

 ذَٰلِکَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِی فِیهِ یَمْتَرُونَ ﴿٣٤﴾ 
 آن عیسی پسر مریم است سخن حقی که در آن شک می کنند  ﴿۳۴﴾

مَا کَانَ لِلَّـهِ أَن یَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ ۖسُبْحَانَهُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُن فَیَکُونُ ﴿٣٥﴾ 
شایستۀ خدا نیست که برای خود فرزندی بگیرد . او منزه است وقتی که بخواهد کاری را بگذراند جز این نیست که بگوید بشو پس می شود ﴿۳۵﴾

وَإِنَّ اللَّـهَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ ﴿٣٦﴾
 و قطعاً خدا پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید این راه راست است ﴿۳۶﴾

فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَیْنِهِمْ ۖ فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ یَوْمٍ عَظِیمٍ﴿٣٧﴾ 
 و احزاب  از میان خود اختلاف کردند و وای بر کسانی که کافر شدند از مکان شهادت روزی بزرگ (که در ان بر کفرشان گواهی میدهند) ﴿۳۷﴾ 

أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ یَوْمَ یَأْتُونَنَا ۖ لَـٰکِنِ الظَّالِمُونَ الْیَوْمَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ﴿٣٨﴾
 آنها را بشنوان و بینا ساز روزی که بسوی ما می آیند لیکن ستمگران امروز در گمراهی آشکاری هستند ﴿۳۸﴾

وَأَنذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِیَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِی غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ﴿٣٩﴾
و به آنها از روز حسرت هشدار بده وقتی که کار گذرانده شود و آنها در غفلت هستند و آنها ایمان نمی آورند ﴿۳۹﴾

 إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَمَنْ عَلَیْهَا وَإِلَیْنَا یُرْجَعُونَ﴿٤٠﴾
 قطعاً این ما هستیم که زمین و آنکس که در آنست را  به ارث می بریم و بسوی ما بازگردانده میشوند ﴿۴۰﴾

وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِبْرَاهِیمَ ۚ إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقًا نَّبِیًّا ﴿٤١﴾
و یاد کن در کتاب ابراهیم را البته او پیامبری راستگو بود ﴿۴۱﴾

 إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ یَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا یَسْمَعُ وَلَا یُبْصِرُ وَلَا یُغْنِی عَنکَ شَیْئًا﴿٤٢﴾
وقتی به پدرش گفت : ای پدر چرا چیزی را پرستش میکنی که نمیشنود و نمی بیند و تو را از چیزی بی نیاز نمی کند ﴿۴۲﴾

 یَا أَبَتِ إِنِّی قَدْ جَاءَنِی مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ یَأْتِکَ فَاتَّبِعْنِی أَهْدِکَ صِرَاطًا سَوِیًّا﴿٤٣﴾
 ای پدر من البته به من از دانش چیزی داده شد که به تو داده نشد پس از من پیروی کن تا تو را به راه برابری هدایت کنم ﴿۴۳﴾

 یَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّیْطَانَ ۖ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلرَّحْمَـٰنِ عَصِیًّا﴿٤٤﴾ 
 ای پدرمن شیطان را عبادت نکن قطعاً شیطان برای خدای رحم گستر عصیانگر بود ﴿۴۴﴾

یَا أَبَتِ إِنِّی أَخَافُ أَن یَمَسَّکَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَـٰنِ فَتَکُونَ لِلشَّیْطَانِ وَلِیًّا ﴿٤٥﴾
 ای پدر من میترسم از اینکه از جانب خدای رحمتگر عذابی سخت به تو برسد و در حالیکه تو تحت سرپرستی شیطان باشی ﴿۴۵﴾

 قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنْ آلِهَتِی یَا إِبْرَاهِیمُ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ لَأَرْجُمَنَّکَ ۖ وَاهْجُرْنِی مَلِیًّا ﴿٤٦﴾
 گفت: آیا تو از خدایان بیزاری می جویی ای ابراهیم ؟ اگر دست بر نداری سنگسارت میکنم و با دلتنگی از من دور باش ﴿۴۶﴾

 قَالَ سَلَامٌ عَلَیْکَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَکَ رَبِّی ۖ إِنَّهُ کَانَ بِی حَفِیًّا ﴿٤٧﴾ 
 (ابراهیم) گفت : سلام بر تو بزودی از پروردگارم برایت طلب آمرزش میکنم البته او نسبت به من بسیار نیکی کننده بوده است ﴿۴۷﴾

وَأَعْتَزِلُکُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَأَدْعُو رَبِّی عَسَىٰ أَلَّا أَکُونَ بِدُعَاءِ رَبِّی شَقِیًّا﴿٤٨﴾
 و از شما و آنچه غیر از خدا میخوانید کناره میگیرم و پروردگارم را میخوانم باشد که بر خواندن پروردگارم تیره بخت نباشم ﴿۴۸﴾

 فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ ۖ وَکُلًّا جَعَلْنَا نَبِیًّا﴿٤٩﴾ 
 و زمانیکه از آنها و آنچه غیر از خدا پرستش میکردند, کناره گرفت به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و تمام آنها را پیامبر قرار دادیم ﴿۴۹﴾

وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا ﴿٥٠﴾
و از رحمت خود بر آنها بخشیدیم و برای آنها زبان صدق برتر قرار دادیم  ﴿۵۰﴾

 وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مُوسَىٰ ۚإِنَّهُ کَانَ مُخْلَصًا وَکَانَ رَسُولًا نَّبِیًّا ﴿٥١﴾
 و در کتاب موسی را یاد کن که البته او خالص شده بود و رسولی پیامبر بود ﴿۵۱﴾

وَنَادَیْنَاهُ مِن جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِیًّا ﴿٥٢﴾
و از جانب راست طور صدایش کردیم و بعنوان نجات دهنده نزدیکش کردیم ﴿۵۲﴾

 وَوَهَبْنَا لَهُ مِن رَّحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِیًّا ﴿٥٣﴾
 و برای او از رحمت خود به برادرش هارون پیامبری بخشیدیم ﴿۵۳﴾

 وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِسْمَاعِیلَ ۚإِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَکَانَ رَسُولًا نَّبِیًّا ﴿٥٤﴾
 و در کتاب اسماعیل را یاد کن که البته او در وعده صادق بود و رسولی پیامبر بود ﴿۵۴﴾

 وَکَانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّکَاةِ وَکَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا ﴿٥٥﴾ 
 واو اهلش را به نماز و زکات امر میکرد و نزد پروردگارش پسندیده بود ﴿۵۵﴾

وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِدْرِیسَ ۚ إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقًا نَّبِیًّا ﴿٥٦﴾

 و در کتاب ادریس را یاد کن البته که او پیامبری راستگو بود ﴿۵۶﴾

 وَرَفَعْنَاهُ مَکَانًا عَلِیًّا﴿٥٧﴾
 و او را به مکان بالاتری بالا بردیم ﴿۵۷﴾

أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ مِن ذُرِّیَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّیَّةِ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْرَائِیلَ وَمِمَّنْ هَدَیْنَا وَاجْتَبَیْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُ الرَّحْمَـٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُکِیًّا ۩﴿٥٨﴾
 آنها کسانی هستند که خدابر آنها نعمت داده از پیامبران از فرزندان آدم و از کسانی که با نوح (در کشتی) حمل کردیم و از نسل ابراهیم و اسراییل و ازآن کسانی که هدایت کردیم و برگزیدیم هنگامی که آیات خدای رحمتگر بر آنها تلاوت میشود گریه کنان به سجده میافتند ﴿۵۸﴾

فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا ﴿٥٩﴾
 وبعد از آنها  جانشین انها شدند جانشینانی که نماز را ضایع کردند و از شهوت ها پیروی کردند و بزودی در گمراهی افکنده میشوند﴿۵۹﴾

 إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَـٰئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا یُظْلَمُونَ شَیْئًا﴿٦٠﴾
 غیر از آنکس که توبه کرد و ایمان آورد  و عمل شایسته انجام داد آنها کسانی هستند که داخل بهشت میشوند و به آنها ستمی نمیشود ﴿۶۰﴾ 

 جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَـٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَیْبِ ۚ إِنَّهُ کَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیًّا﴿٦١﴾
باغهای اقامتگاه  که خدای رحمت گستر آن را به بنده هایش بصورت غیب وعده داد البته وعده ی او انجام میشود ﴿۶۱﴾

 لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَةً وَعَشِیًّا﴿٦٢﴾

 در آن سخن لغو نمیشنوند غیر از سلامی و روزی آنها در آن شب و روز برای آنها هست ﴿۶۲﴾

 تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن کَانَ تَقِیًّا﴿٦٣﴾ 
این باغی است که از بنده های ما هر کس که تقوا پیشه کند  به ارث داده میشود ﴿۶۳﴾

 وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّکَ ۖ لَهُ مَا بَیْنَ أَیْدِینَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَیْنَ ذَٰلِکَ ۚ وَمَا کَانَ رَبُّکَ نَسِیًّا ﴿٦٤﴾
 و ما غیر از دستور پروردگار تو نازل نمیشویم برای اوست آنچه در حضور ماست و آنچه در اینده ی ماست و آنچه که بین آنست .وپروردگارت فراموش کار نیست ﴿۶۴﴾

رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیًّا ﴿٦٥﴾
 پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان انهاست پس او را پرستش کن و بر عبادت او شکیبایی گزین آیا برای او هم نامی می شناسی  ؟ ﴿۶۵﴾

 وَیَقُولُ الْإِنسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَیًّا﴿٦٦﴾
 و انسان میگوید : آیا وقتی مردم بزودی زنده بیرون می آیم ؟﴿۶۶﴾

 أَوَلَا یَذْکُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ وَلَمْ یَکُ شَیْئًا﴿٦٧﴾ 
 آیا انسان یاد آور نمیشود که ما او را از قبل خلق کردیم در حالیکه چیزی نبود ؟ ﴿۶۷﴾

فَوَرَبِّکَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّیَاطِینَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیًّا﴿٦٨﴾
پس قسم به پروردگارت که حتمآ آنها و شیاطین را  جمع میکنیم سپس انها را در حالیکه زانو زده اند پیرامون جهنم حاضرشان میکنیم ﴿۶۸﴾

 ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن کُلِّ شِیعَةٍ أَیُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَـٰنِ عِتِیًّا﴿٦٩﴾
 سپس بر میکنیم از هر گروهی هرکام که در سرکشی بر خدای مهربان شدیدتر بود ﴿۶۹﴾

 ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِینَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِیًّا ﴿٧٠﴾ 
سپس ما داناتر هستیم به کسانی که سزاوارتر به چشیدن ان هستند﴿۷۰﴾ 

وَإِن مِّنکُمْ إِلَّا وَارِدُهَا ۚ کَانَ عَلَىٰ رَبِّکَ حَتْمًا مَّقْضِیًّا ﴿٧١﴾
وهیچ کسی از شما نیست مگر انکه به آن (جهنم) وارد میشود این بر پروردگارت حتمی و شدنیست ﴿۷۱﴾

 ثُمَّ نُنَجِّی الَّذِینَ اتَّقَوا وَّنَذَرُ الظَّالِمِینَ فِیهَا جِثِیًّا ﴿٧٢﴾ 
سپس نجات میدهیم کسانی را که حدود خدا را رعایت کردند و ستمکاران را درحالیکه بزانو در آمده اند (در آنجا ) رها میکنیم ﴿۷۲﴾ 

وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَیُّ الْفَرِیقَیْنِ خَیْرٌ مَّقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِیًّا﴿٧٣﴾
و وقتی آیات ما بروشنی بر آنها خوانده میشود کسانی که کافر شدند به مومنان میگویند : کدامیک از دو گروه ما در مقام بهتر است ؟ و در خواندن نیکوتر است ؟﴿۷۳﴾

 وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْیًا﴿٧٤﴾ 
 و چه بسا هلاک کردیم قبل از آنها از قرنی که از آنها بیشتر و زیباتر بودند ﴿۷۴﴾

قُلْ مَن کَانَ فِی الضَّلَالَةِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّکَانًا وَأَضْعَفُ جُندًا ﴿٧٥﴾
 بگو آنکس کهدر ضلالت باشد خدای مهربان او را هم کمک میکند کمک کردنی تا زمانی که ببینند آنچه را وعده میدهند یا عذاب و یا ساعت را پس بزودی میدانند چه کسی او جایگاه بد تری دارد و سپاهش ضعیف تر است ﴿۷۵﴾

 وَیَزِیدُ اللَّـهُ الَّذِینَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ مَّرَدًّا ﴿٧٦﴾
 و خدا کسانی را که هدایت شدند بر هدایتشان می افزاید و کارهای شایسته ای که باقی می ماند نزد پروردگارت در ثواب بهتر است و در بازگشت نیکوتر است ﴿۷۶﴾

أَفَرَأَیْتَ الَّذِی کَفَرَ بِآیَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَیَنَّ مَالًا وَوَلَدًا ﴿٧٧﴾ 
 آیا دیدی کسی را که آیات ما را انکار کرد و گفت : البته که مال و فرزند داده میشوم ﴿۷۷﴾

أَطَّلَعَ الْغَیْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٧٨﴾
  آیا بر غیب اطلاع پیدا کرده ؟ یا از نزد خدای مهربان عهدی را گرفته ﴿۷۸﴾

 کَلَّا ۚ سَنَکْتُبُ مَا یَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ﴿٧٩﴾ 
همۀ اینها را بزودی مینویسم آنچه را میگوید و مدت عذابش را طولانی میکنیم کشیدنی ﴿۷۹﴾

وَنَرِثُهُ مَا یَقُولُ وَیَأْتِینَا فَرْدًا﴿٨٠﴾
 و آنچه را میگوید به ارث میدهیمش و به تنهایی پیش ما خواهد آمد ﴿۸۰﴾

 وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ آلِهَةً لِّیَکُونُوا لَهُمْ عِزًّا ﴿٨١﴾
و غیر از خدا خدایانی برای خود برگرفتند تا برایشان عزت باشند ﴿۸۱﴾

 کَلَّا ۚسَیَکْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَیَکُونُونَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا﴿٨٢﴾
چنین نیست بزودی به پرستش انها کافر میشوند و بر ضد آنها ( خدایان باطل) میشوند ﴿۸۲﴾

 أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّیَاطِینَ عَلَى الْکَافِرِینَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ﴿٨٣﴾ 
آیا ندیدی که ما شیاطین را بسوی کافران فرستادیم تا آنها را اذیت کنند اذیت کردنی ؟ ﴿۸۳﴾

فَلَا تَعْجَلْ عَلَیْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ﴿٨٤﴾
پس بر انها عجله نکن جز این نیست که ما برای انها میشماریم شمردنی ﴿۸۴﴾

 یَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِینَ إِلَى الرَّحْمَـٰنِ وَفْدًا﴿٨٥﴾ 
و روزی که رعایت کننده گان حدود خدا را بعنوان نماینده هایی بسوی خدا جمع میکنیم ﴿۸۵﴾

وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِینَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا﴿٨٦﴾
 و مجرمین را برای ورود به جهنم میرانیم ﴿۸۶﴾

 لَّا یَمْلِکُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾
مالک شفاعت نیستند مگر کسی که از جانب خدا عهدی بر گرفته باشد ﴿۸۷﴾

 وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَـٰنُ وَلَدًا ﴿٨٨﴾
 و گفتند خدای مهربان فرزندی بر گرفته است ﴿۸۸﴾

 لَّقَدْ جِئْتُمْ شَیْئًا إِدًّا﴿٨٩﴾
البته  چیزی (سخنی) زننده را آوردید ﴿۸۹﴾

 تَکَادُ السَّمَاوَاتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا ﴿٩٠﴾
 نزدیک بود که آسمانها متلاشی شود و زمین بشکافد و کوه ها شدیدآ منهدم شوند ﴿۹۰﴾

 أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَـٰنِ وَلَدًا﴿٩١﴾ 
 بدلیل انکه برای خدای رحمتگر فرزندی را ادعا کردند ﴿۹۱﴾

وَمَا یَنبَغِی لِلرَّحْمَـٰنِ أَن یَتَّخِذَ وَلَدًا﴿٩٢﴾ 
 در حالیکه شایسته ی خدا نیست که برای خود فرزندی برگیرد ﴿۹۲﴾

إِن کُلُّ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِی الرَّحْمَـٰنِ عَبْدًا﴿٩٣﴾ 
و هیچ کس در آسمانها و زمین نیست مگر انکه بعنوان بنده ی خدای مهربان می اید﴿۹۳﴾

لَّقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا﴿٩٤﴾
 البته ما تعداد آنها را میشماریم شمردنی ﴿۹۴﴾

 وَکُلُّهُمْ آتِیهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَرْدًا﴿٩٥﴾
و تمام انها در روز قیامت به تنهایی پیش او می آیند﴿٩۵﴾

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَـٰنُ وُدًّا ﴿٩٦﴾
 قطعاً کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند بزودی خدای مهربان برای آنها دوستی قرار میدهد﴿٩۶﴾

فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِینَ وَتُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا﴿٩٧﴾
 و جز این نیست که ما آن (قرآن) را به زبان تو آسان گردانیدیم تا بوسیله ی آن (قران) کسانی را که حدود خدا را رعایت میکنند را بشارت دهی و بوسیله ی آن (قرآن) به قومی که معاند هستند هشدار بدهی ﴿۹۷﴾

وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزًا﴿٩٨﴾
و چه بسا قبل از آنها از قرن هایی هلاک کردیم آیا احدی از آنها را احساس میکنی ؟  یا کوچکترین صدایی از آنها را میشنوی ؟﴿٩٨﴾

سبحان الله  سه شنبه ۱۰/۵/۹۱    ۱۱/ رمضان/۱۴۳۳  

بندۀ خدا     

۲۰-طه (از حروف مقطعۀ قران است که تعداد انها 14 عدد است)

                                    سورة طه 

                               بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای بخشندۀ بخشاینده

 طه ﴿١﴾

طه

مَا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ ﴿٢﴾

 ما قرآن را بر تو نفرستادیم تا در رنج افتی ﴿۲﴾

 إِلَّا تَذْکِرَةً لِّمَن یَخْشَىٰ ﴿٣﴾
 مگر برای تذکر برای انکس که میترسد ﴿۳﴾

 تَنزِیلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى ﴿٤﴾ 
 نازل کردنیست از ان کسی که زمین و آسمانها را خلق کرد﴿۴﴾

الرَّحْمَـٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ ﴿٥﴾
 خدای رحمت گر که برعرش مسلط است﴿۵﴾

لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَىٰ ﴿٦﴾
 آنچه در آسمانها و زمین است و آنچه میان آنهاست و آنچه در زیر خاک است برای اوست ﴿۶﴾

وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى ﴿٧﴾
 و اگر سخنی را آشکار کنید البته او راز و آنچه که مخفی است را میداند﴿٧﴾

 اللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ﴿٨﴾ 
خدا که غیر از او خدایی نیست برای او نامهای نیکوست ﴿٨﴾

وَهَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَىٰ ﴿٩﴾
 آیا داستان موسی برایت آمد ﴿٩﴾

  إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّی آتِیکُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى ﴿١٠﴾
 وقتی که آتشی دید و به خانواده اش گفت : اینجا بمانید که من آتشی را دیدم  شاید قسمتی از ان را برایتان بیاورم یا (از کسانی که اطراف) بر آتش هستند هدایتی (آدرسی)بگیرم ﴿١٠﴾

 فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِیَ یَا مُوسَىٰ﴿١١﴾ 
 و همینکه به آتش نزدیک شد صدا کرده شد . ای موسی ﴿١١﴾

إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ ۖ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى﴿١٢﴾

 من پروردگار تو هستم کفشهایت را در بیاور چرا که تو در دره ی مقدس طوی هستی ﴿١٢﴾

وَأَنَا اخْتَرْتُکَ فَاسْتَمِعْ لِمَا یُوحَىٰ ﴿١٣﴾

 و من تو را انتخاب کردم پس به آنچه وحی میشود گوش کن﴿١۳﴾

 إِنَّنِی أَنَا اللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِکْرِی ﴿١٤﴾ 
قطعآ من خدا هستم خدایی غیر از من نیست پس من را پرستش کن و برای یاد آوردن من نماز را بپا دار﴿۱۴﴾

إِنَّ السَّاعَةَ آتِیَةٌ أَکَادُ أُخْفِیهَا لِتُجْزَىٰ کُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ ﴿١٥﴾
 حتمآ ساعت قیامت می آید و میخواهم تا زمان آن را مخفی نگه دارم تا هر نفسی به آنچه کوشیده است پاداش داده شود﴿۱۵﴾

 فَلَا یَصُدَّنَّکَ عَنْهَا مَن لَّا یُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَىٰ ﴿١٦﴾
 و تو را از آن باز ندارد کسی که به آن ایمان ندارد و از هوای نفس خود پیروی کردکه هلاک خواهی شد﴿۱۶﴾

 وَمَا تِلْکَ بِیَمِینِکَ یَا مُوسَىٰ﴿١٧﴾
 و آنچه در دست داری چیست ای موسی ؟﴿۱۷﴾

 قَالَ هِیَ عَصَایَ أَتَوَکَّأُ عَلَیْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِی وَلِیَ فِیهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰ﴿١٨﴾
 گفت آن عصای من است که بر ان تکیه میکنم و بوسیله ی آن برای گوسفندانم برگ میریزم و برای من در آن حاجتهای دیگری هم هست ﴿۱۸﴾

 قَالَ أَلْقِهَا یَا مُوسَىٰ ﴿١٩﴾
 (خدا) گفت : آن را بینداز ای موسی﴿۱۹﴾

 فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِیَ حَیَّةٌ تَسْعَىٰ﴿٢٠﴾
 و آن را بزمین انداخت و در ان هنگام (عصا) زنده شد و حرکت می کرد ﴿۲۰﴾

 قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ ۖ سَنُعِیدُهَا سِیرَتَهَا الْأُولَىٰ﴿٢١﴾ 

 گفت : نترس و آن را بگیر بزودی آن را بصورت اول برمی گردانیم ﴿۲۱﴾

وَاضْمُمْ یَدَکَ إِلَىٰ جَنَاحِکَ تَخْرُجْ بَیْضَاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ آیَةً أُخْرَىٰ﴿٢٢﴾

 و دستت را بر بغل خود بچسبان بدون هیچ ضرری سفید و درخشان بیرون می آید نشانه ای دیگر (از جانب خدا) ﴿۲۲﴾

 لِنُرِیَکَ مِنْ آیَاتِنَا الْکُبْرَى ﴿٢٣﴾
برای آنکه از آیات بزرگتر به تو نشان دهیم ﴿۲۳﴾

 اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ﴿٢٤﴾
 بسوی فرعون برو که او البته طغیان کرده ﴿۲۴﴾

 قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی ﴿٢٥﴾
 موسی گفت : پروردگارا سینه ام را فراخ گردان ﴿۲۵﴾

 وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی﴿٢٦﴾
 و کار را بر من آسان گردان﴿۲۶﴾

 وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِی﴿٢٧﴾ 
 و گره را از زبانم بگشا ﴿۲۷﴾

یَفْقَهُوا قَوْلِی﴿٢٨﴾
 تا سخن من را بفهمند ﴿۲۸﴾ 

وَاجْعَل لِّی وَزِیرًا مِّنْ أَهْلِی﴿٢٩﴾ 
 و کسی را برای من از خانواده ام وزیری قرار بده ﴿٢٩﴾ 

هَارُونَ أَخِی﴿٣٠﴾ 
 برادرم هارون را﴿٣٠﴾ 

اشْدُدْ بِهِ أَزْرِی﴿٣١﴾
 و پشت من را توسط او محکم کن﴿٣١﴾

 وَأَشْرِکْهُ فِی أَمْرِی﴿٣٢﴾
 و او را در کار من شریک کن﴿۳۲﴾

 کَیْ نُسَبِّحَکَ کَثِیرًا﴿٣٣﴾
 تا تو را تسبیح بگوییم﴿۳۳﴾

وَنَذْکُرَکَ کَثِیرًا﴿٣٤﴾
 و تو را بسیار یاد کنیم﴿۳۴﴾

 إِنَّکَ کُنتَ بِنَا بَصِیرًا﴿٣٥﴾
 قطعاٌ تو بر ما بینا هستی ﴿۳۵﴾

 قَالَ قَدْ أُوتِیتَ سُؤْلَکَ یَا مُوسَىٰ﴿٣٦﴾ 
 گفت : ای موسی آنچه می خواستی به تو داده شد﴿۳۶﴾

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَیْکَ مَرَّةً أُخْرَىٰ﴿٣٧﴾
 والبته یک بار دیگر بر تو منت نهادیم ﴿۳۷﴾

ذْ أَوْحَیْنَا إِلَىٰ أُمِّکَ مَا یُوحَىٰ ﴿٣٨﴾
 وقتی به مادرت وحی کردیم آنچه وحی شد ﴿۳۸﴾

 أَنِ اقْذِفِیهِ فِی التَّابُوتِ فَاقْذِفِیهِ فِی الْیَمِّ فَلْیُلْقِهِ الْیَمُّ بِالسَّاحِلِ یَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّی وَعَدُوٌّ لَّهُ ۚ وَأَلْقَیْتُ عَلَیْکَ مَحَبَّةً مِّنِّی وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَیْنِی ﴿٣٩﴾
 که او را در صندوق بگذار و او را در دریا رها کن و دریا او را به ساحل می افکند تا دشمن من و دشمن او او را بگیرد و محبت تو را از جانب خود در دل (فرعون) افکندم و تا تو را طبق خواسته ی من پرورش دهد ﴿۳۹﴾

 إِذْ تَمْشِی أُخْتُکَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَىٰ مَن یَکْفُلُهُ ۖ فَرَجَعْنَاکَ إِلَىٰ أُمِّکَ کَیْ تَقَرَّ عَیْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ ۚ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّیْنَاکَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاکَ فُتُونًا ۚفَلَبِثْتَ سِنِینَ فِی أَهْلِ مَدْیَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَىٰ قَدَرٍ یَا مُوسَىٰ ﴿٤٠﴾
 وقتی که خواهرت دنبال تو میرفت و می گفت : آیا شما را راهنمایی کنم بر آنکسی که بتواند کفالت او را بعهده بگیرد؟و اآنگونه تو را بسوی مادرت باز گرداندیم تا چشمش را روشن کنی  و نفسی را کشتی سپس تو را از اندوه نجات دادیمو تو را به فتنه انداختیم فتنه ای و در پیش اهل مدین سالهایی را ماندی سپس بر اساس اندازه ای اینجا آمده ای ای موسی ﴿۴۰﴾

وَاصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسِی ﴿٤١﴾
تو را برای خود پرورش دادم ﴿۴۱﴾

 اذْهَبْ أَنتَ وَأَخُوکَ بِآیَاتِی وَلَا تَنِیَا فِی ذِکْرِی ﴿٤٢﴾
 تو و برادرت با آیات من بروید و در یاد کردن من کوتاهی نکنید ﴿۴۲﴾

 اذْهَبَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ﴿٤٣﴾
 بسوی فرعون بروید که او طغیان کرده﴿۴۳﴾

 فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّیِّنًا لَّعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَىٰ﴿٤٤﴾
 و بااو به نرمی سخن بگویید شاید او متذکر گردد و یا فروتنی کند ﴿۴۴﴾

 قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَن یَفْرُطَ عَلَیْنَا أَوْ أَن یَطْغَىٰ﴿٤٥﴾
گفتند : ای پروردگار ما ما از آن میترسیم که (فرعون) در حق ما افراط کند یا طغیان کند ﴿۴۵﴾

 قَالَ لَا تَخَافَا ۖ إِنَّنِی مَعَکُمَا أَسْمَعُ وَأَرَىٰ﴿٤٦﴾
گفت : نترسید که من با شما هستم می شنوم و می بینم﴿۴۶﴾

فَأْتِیَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّکَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ ۖ قَدْ جِئْنَاکَ بِآیَةٍ مِّن رَّبِّکَ ۖ وَالسَّلَامُ عَلَىٰ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَىٰ﴿٤٧﴾ 
پس بسوی او بیایید و بگویید که ما دو نفر رسولان پروردگارت هستیم پس بنی اسراییل را با ما بفرست و آنها را عذاب نکن البته ما نشانه هایی از جانب پروردگارت برایت آوردیم و سلام بر آنکس که هدایت را پیروی کند ﴿۴۷﴾

إِنَّا قَدْ أُوحِیَ إِلَیْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَىٰ مَن کَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ﴿٤٨﴾
 البته به ما وحی شده که عذاب بر کسی میرسد که تکذیب کرد و روی برتافت ﴿۴۸﴾

قَالَ فَمَن رَّبُّکُمَا یَا مُوسَىٰ﴿٤٩﴾
 (فرعون) گفت: پروردگار شما کیست ای موسی ؟ ﴿۴۹﴾

 قَالَ رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَىٰ کُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَىٰ﴿٥٠﴾ 
 گفت پروردگار ما کسیست که به هر چیزی که خلق کرد (روزی و مایحتاج زندگی را) اعطا کرد سپس هدایت کرد ﴿۵۰﴾

قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَىٰ ﴿٥١﴾
(فرعون) گفت پس تکلیف مردم قرنهای پیشین چیست ؟ ﴿۵۱﴾

قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّی فِی کِتَابٍ ۖ لَّا یَضِلُّ رَبِّی وَلَا یَنسَى ﴿٥٢﴾
 گفت علم انها در کتاب نزد پروردگار من است نه آن را گم میکند و نه فراموش میکند ﴿۵۲﴾

الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَکَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلًا وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّىٰ ﴿٥٣﴾
 کسی که زمین را مانند گهواره ای برای شما قارار داد و برای شما در آن راههایی قرار داد و از آسمان آبی نازل کرد و بوسیلۀ آن زوجهایی پراکنده بیرون آورد ﴿۵۳﴾

 کُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَکُمْ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّأُولِی النُّهَىٰ ﴿٥٤﴾  
 بخورید و دامهای خود را بچرانید قطعا در آن برای خردمندان نشانه هاییست ﴿۵۴﴾

مِنْهَا خَلَقْنَاکُمْ وَفِیهَا نُعِیدُکُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارَةً أُخْرَىٰ﴿٥٥﴾ 

شمارا از آن خلق کردیم و شمارا در آن باز میگردانیم و شما را مرتبه ای دیگر از آن بیرون می آوریم ﴿۵۵﴾

وَلَقَدْ أَرَیْنَاهُ آیَاتِنَا کُلَّهَا فَکَذَّبَ وَأَبَىٰ ﴿٥٦﴾
و البته ما همگی آیات خود را به او (فرعون)  نشان دادیم و تکذیب کرد و سرپیچی کرد ﴿۵۶﴾

 قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِکَ یَا مُوسَىٰ ﴿٥٧﴾ 
(فرعون) گفت ای موسی آیا پیش ما آمدی تا ما را از سرزمین خود بیرون کنی ؟ ﴿۵۷﴾

فَلَنَأْتِیَنَّکَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهِ فَاجْعَلْ بَیْنَنَا وَبَیْنَکَ مَوْعِدًا لَّا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَا أَنتَ مَکَانًا سُوًى﴿٥٨﴾
و بزودی جادویی مانند آن را برایت می آوریم پس زمان قراری را بین ما و خودت تعیین کن که نه ما و نه تو از آن (وعده) تخلف نکنیم در زمینی هموار ﴿۵۸﴾

 قَالَ مَوْعِدُکُمْ یَوْمُ الزِّینَةِ وَأَن یُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى﴿٥٩﴾
(موسی) گفت : وعده گاه شما روز آرایش باشد و هنگام ظهر مردم را جمع کنید ﴿۵۹﴾

 فَتَوَلَّىٰ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ کَیْدَهُ ثُمَّ أَتَىٰ ﴿٦٠﴾ 
 وفرعون روی برتافت و نقشه اش را جمع کرد و آمد ﴿۶۰﴾

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ وَیْلَکُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّـهِ کَذِبًا فَیُسْحِتَکُم بِعَذَابٍ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَىٰ﴿٦١﴾
 موسی به آنها گفت وای بر شما بر خدا سخن دروغ نسبت ندهید دروغی را که شما را به عذاب  هلاک می کند و البته زیان کرد هرکس که سخن دروغ را نسبت داد ﴿۶۱﴾

 فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُم بَیْنَهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَىٰ﴿٦٢﴾
 و در بین خودشان کارشان به بحث و جدل کشید و مخفیانه نجوا کردند ﴿۶۲﴾

 قَالُوا إِنْ هَـٰذَانِ لَسَاحِرَانِ یُرِیدَانِ أَن یُخْرِجَاکُم مِّنْ أَرْضِکُم بِسِحْرِهِمَا وَیَذْهَبَا بِطَرِیقَتِکُمُ الْمُثْلَىٰ ﴿٦٣﴾
 گفتند : این دو نفر حتمآ دو ساحر هستند که می خواهند شما بوسیله ی جادو هایشان  را از سرزمینتان بیرون کنند و آیین مثال زدنی شما را از بین ببرند ﴿۶۳﴾

 فَأَجْمِعُوا کَیْدَکُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا ۚ وَقَدْ أَفْلَحَ الْیَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَىٰ ﴿٦٤﴾

 پس تمام حیله هایتان را (که در سر دارید) جمع کنید سپس در یک صف به مقابله بیایید و البته هر کس از شما (جادوگران ) که برتری یابد رها می شود ﴿۶۴﴾

قَالُوا یَا مُوسَىٰ إِمَّا أَن تُلْقِیَ وَإِمَّا أَن نَّکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَىٰ ﴿٦٥﴾
 گفتند : ای موسی آیا تو شروع  می کنی یا اینکه  ما اول شروع کنیم ؟ ﴿۶۵﴾

قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ إِلَیْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ﴿٦٦﴾ 
(موسی) گفت : اول شما شروع کنید و ناگها ن طنابهایشان و عصا هایشان در تخیل (موسی)به نظرش می آمد که حرکت میکنند ﴿۶۶﴾

فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً مُّوسَىٰ ﴿٦٧﴾
 و موسی در در نفس خود پنهانی ترسید ﴿۶۷﴾

 قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّکَ أَنتَ الْأَعْلَىٰ﴿٦٨﴾
 گفتیم نترس البته که تو برتر هستی ﴿۶۸﴾

 وَأَلْقِ مَا فِی یَمِینِکَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا ۖ إِنَّمَا صَنَعُوا کَیْدُ سَاحِرٍ ۖ وَلَا یُفْلِحُ السَّاحِرُ حَیْثُ أَتَىٰ﴿٦٩﴾ 
 و آنچه را در دست توست بینداز همۀ آنچه را ساخته اند را میبلعد غیر از این نیست آنچه را که ساخته اند حیله گری جادوگر است  و جادوگر هر کجا بیاید رستگار نمیشود ﴿۶۹﴾

فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ ﴿٧٠﴾
 و جادوگران به سجده افتادند گفتند : ما به پروردگار موسی و هارون ایمان آوردیم ﴿۷۰﴾

 قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُمْ ۖ إِنَّهُ لَکَبِیرُکُمُ الَّذِی عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ ۖفَلَأُقَطِّعَنَّ أَیْدِیَکُمْ وَأَرْجُلَکُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّکُمْ فِی جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَیُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَىٰ ﴿٧١﴾
 (فرعون) گفت : آیا قبل از آنکه به شما اجازه دهم به او ایمان می آورید؟ قطعآ او بزرگ شماست کسی که جادوگری را به شما یاد داده است پس حتمآ دست و پای شما را از پشت قطه خواهم کرد و شما را در شاخه های درخت خرما به صلیب میکشم و تا اینکه بدانید کدام یک از ما در شکنجه دادن سخت تر و مانده گار تر هستیم ﴿۷۱﴾

 قَالُوا لَن نُّؤْثِرَکَ عَلَىٰ مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالَّذِی فَطَرَنَا ۖ فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ ۖ إِنَّمَا تَقْضِی هَـٰذِهِ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٧٢﴾
 ساحران گفتند هرگز در برابر آنچه از روشنگری ها برایمان آمدو کسی که ما را خلق کرد تو را بر نمی گزینیم پس هر کاری که میتوانی انجام بده غیر از این نیست که تو فقط در این زندگی دنیا میتوانی کاری کنی ﴿۷۲﴾

 إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِیَغْفِرَ لَنَا خَطَایَانَا وَمَا أَکْرَهْتَنَا عَلَیْهِ مِنَ السِّحْرِ ۗ وَاللَّـهُ خَیْرٌ وَأَبْقَىٰ﴿٧٣﴾
 قطعآ ما به پروردگارمان ایمان آوردیم تا خطاهای ما را بر ما ببخشد و آنچه از جادوگری که تو ما را وادار به آن کردی (نیز ببخشد) و خدا بهتر و باقی تر است ﴿۷۳﴾

 إِنَّهُ مَن یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَىٰ ﴿٧٤﴾ 
 البته هرکس که اودر حالی بسوی پروردگارش بیاید که مجرم باشد حتماٌ برای او جهنم آست که در آن نه میمیرد و نه زنده میشود ﴿۷۴﴾

وَمَن یَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَـٰئِکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ﴿٧٥﴾ 
و هر کس در حالی بسوی او بیاید که مومن باشد البته عمل صالح انجام داده و البته آنها هستند که برایشان درجات عالی تر است ﴿۷۵﴾

جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ وَذَٰلِکَ جَزَاءُ مَن تَزَکَّىٰ﴿٧٦﴾
باغهایی اقامتگاه که از پایین آنها رودهایی جاریستدر آن جایگزین شونده هستند و آن پاداش کسی است که پاکیزه تر است ﴿۷۶﴾

وَلَقَدْ أَوْحَیْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِی فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقًا فِی الْبَحْرِ یَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَکًا وَلَا تَخْشَىٰ ﴿٧٧﴾ 
 و البته ما به موسی وحی کردیم که بنده های من را شبانه ببر و برای آنها راهی خشک در دریا جستجو کن نه از دستگیر شدن بترس و نه بیم ناک باش ﴿۷۷﴾

فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِیَهُم مِّنَ الْیَمِّ مَا غَشِیَهُمْ ﴿٧٨﴾
 و فرعون با سپاهیانش تعقیبش کردند و دریا آنها را پوشانید پوشاندنی﴿۷۸﴾

 وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَىٰ﴿٧٩﴾
 و فرعون قومش را به گمراهی برد و هدایت نکرد ﴿۷۹﴾

 یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ قَدْ أَنجَیْنَاکُم مِّنْ عَدُوِّکُمْ وَوَاعَدْنَاکُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَیْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ﴿٨٠﴾
 ای بنی اسراییل ما شما را از دشمنتان نجات دادیم و با شما در طرف راست طور وعده کردیم ﴿۸۰﴾

 کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِیهِ فَیَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبِی ۖ وَمَن یَحْلِلْ عَلَیْهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوَىٰ﴿٨١﴾
بخورید از پاکیزه های آنچه به شما روزی دادیم و در آن طغیان نکنید تا خشم من بر شما فرود آید و هر کس که خشم من بر او بر او فرود آید البته که سقوط میکند و می افتد ﴿۸۱﴾

وَإِنِّی لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ ﴿٨٢﴾ 
 و من برای هرکسی که توبه کند و ایمان بیاورد و عمل صالح کند آمرزنده هستم سپس هدایت میکنم ﴿۸۲﴾

 وَمَا أَعْجَلَکَ عَن قَوْمِکَ یَا مُوسَىٰ ﴿٨٣﴾ 
 و چه چیزی باعث شده که از قومت به عجله وادار شوی ای موسی ؟ ﴿۸۳﴾

قَالَ هُمْ أُولَاءِ عَلَىٰ أَثَرِی وَعَجِلْتُ إِلَیْکَ رَبِّ لِتَرْضَىٰ﴿٨٤﴾
 گفت: آنها به دنبال من می آیند ومن بسوی تو شتافتم ای پروردگارم تا راضی شوی﴿۸۴﴾

 قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَکَ مِن بَعْدِکَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِیُّ ﴿٨٥﴾
(خدا) گفت : که ما قوم تو را بعد از تو به فتنه انداختیم و سامری انها را گمراه ساخت ﴿۸۵﴾

 فَرَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا ۚ قَالَ یَا قَوْمِ أَلَمْ یَعِدْکُمْ رَبُّکُمْ وَعْدًا حَسَنًا ۚ أَفَطَالَ عَلَیْکُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن یَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّکُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِی ﴿٨٦﴾ 
 و موسی در حالیکه خشمگین بود و تاسف می خورد  بسوی قومش بازگشت گفت : ای قوم آیا پروردگارتان با شما وعده نکرد ؟ وعده ای نیکو ؟ آیا عهد (خدا) برای شما طولانی شد ؟ یا میخواهید که خشمی از پروردگارتان بر شما فرود آید ؟ که از وعده ی من تخلف کردید ؟ ﴿۸۶﴾

قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَکَ بِمَلْکِنَا وَلَـٰکِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِّن زِینَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَکَذَٰلِکَ أَلْقَى السَّامِرِیُّ﴿٨٧﴾
 گفتند : ما به دلخواه خود با وعده ی خود مخالفت نکردیم و لیکن بارهایی از زیور آلات قوم بر ما بار شد و آن را انداختیم و سامری آنگونه القا کرد﴿۸۷﴾

فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَـٰذَا إِلَـٰهُکُمْ وَإِلَـٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِیَ ﴿٨٨﴾
 و برای آنها کالبد گوساله ای بیرون آورد که برایش صدایی بود و گفتند که این خدای شما و خدای موسی است و فراموش ساخت ﴿۸۸﴾

 أَفَلَا یَرَوْنَ أَلَّا یَرْجِعُ إِلَیْهِمْ قَوْلًا وَلَا یَمْلِکُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ﴿٨٩﴾ 
آیا آنها ندیدند که (گوساله) سخنی را بسوی انها بر نمی گرداند ؟ و مالک ضرر و سودی برای آنها نیست؟﴿۸۹﴾

وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ یَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ ۖ وَإِنَّ رَبَّکُمُ الرَّحْمَـٰنُ فَاتَّبِعُونِی وَأَطِیعُوا أَمْرِی ﴿٩٠﴾
 و البته هارون از قبل به آنها گفت : ای قوم به یقین بوسیله ی آن در فتنه افکنده شده اید و البته پروردگار واقعی شما خدای رحمتگر است پس از من پیروی کنید و از دستور من اطاعت کنید ﴿۹۰﴾

قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَیْهِ عَاکِفِینَ حَتَّىٰ یَرْجِعَ إِلَیْنَا مُوسَىٰ ﴿٩١﴾
 گفتند ما هرگز دست نمیکشیم و تا زمانی که موسی بسوی ما برگردد بر آن معتکف هستیم ﴿۹۱﴾

 قَالَ یَا هَارُونُ مَا مَنَعَکَ إِذْ رَأَیْتَهُمْ ضَلُّوا ﴿٩٢﴾
(موسی) گفت : ای هارون چه چیزی جلوی تو را گرفت ؟ وقتی دیدی انها گمراه شدند ؟ ﴿۹۲﴾

 أَلَّا تَتَّبِعَنِ ۖ أَفَعَصَیْتَ أَمْرِی ﴿٩٣﴾
 که از من پیروی نکنی ؟ آیا از دستور من سرپیچی کردی ؟ ﴿۹۳﴾ 

 قَالَ یَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْیَتِی وَلَا بِرَأْسِی ۖ إِنِّی خَشِیتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِی﴿٩٤﴾
(هارون) گفت : ای پسر مادرم سر و ریش مرا نگیر من میترسیدم که بگویی بین من و بنی اسراییل (بذر) جدایی انداختی و از حرف من مراقبت نکردی﴿۹۴﴾

قَالَ فَمَا خَطْبُکَ یَا سَامِرِیُّ﴿٩٥﴾ 
 (موسی) گفت : سامری کار تو چیست ؟ ﴿۹۵﴾

قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ یَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَکَذَٰلِکَ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی﴿٩٦﴾
 گفت : من چیزی را دیدم که آنها آن را ندیدند و برگرفتم  از آثار رسول گرفتنی و آن را بکار بستم و نفس من آنگونه آن را برایم آراست ﴿۹۶﴾

 قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَکَ فِی الْحَیَاةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ ۖ وَإِنَّ لَکَ مَوْعِدًا لَّن تُخْلَفَهُ ۖ وَانظُرْ إِلَىٰ إِلَـٰهِکَ الَّذِی ظَلْتَ عَلَیْهِ عَاکِفًا ۖلَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فِی الْیَمِّ نَسْفًا﴿٩٧﴾
 گفت : پس برو برای توست در زندگی که بگویی من را لمس نکنید (به من دست نزنید و برایت و عده گاهی است که هرگز با آن مخالفت نمیکنی و بسوی خدایت نگاه کن همان (خدایی) که پیوسته بر آن معتکف بودی که قطعآ آن را می سوزانیم سپس آن را در دریا پراکنده میسازیم پراکندنی ﴿۹۷﴾

 إِنَّمَا إِلَـٰهُکُمُ اللَّـهُ الَّذِی لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ وَسِعَ کُلَّ شَیْءٍ عِلْمًا﴿٩٨﴾
جز این نیست که خدای شما خداست کسی که خدایی غیر از او نیست علم او بر هر چیزی توسعه یافته ﴿۹۸﴾

کَذَٰلِکَ نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَیْنَاکَ مِن لَّدُنَّا ذِکْرًا ﴿٩٩﴾ 
 به آن سان برای تو قصه می گوییم از اخبار آنچه در سابق اتفاق افتاده و البته به تو از جانب خود ذکری دادیم﴿۹۹﴾

مَّنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وِزْرًا﴿١٠٠﴾
 هر کس از او اعراض کند او در روز قیامت باری را حمل میکند ﴿۱۰۰﴾

خَالِدِینَ فِیهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ حِمْلًا ﴿١٠١﴾
 در آن جایگزین هستند و برایشان در روز قیامت بد باری است ﴿۱۰۱﴾

 یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِینَ یَوْمَئِذٍ زُرْقًا ﴿١٠٢﴾ 
روزی که در صور دمیده شود و مجرمان را در آن روز با بدنی کبود جمع میکنیم ﴿۱۰۲﴾

یَتَخَافَتُونَ بَیْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا﴿١٠٣﴾
به آهستگی در میان خود سخن می گویند . شما غیر از ده روز (در دنیا) نماندید﴿۱۰۳﴾

 نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ إِذْ یَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِیقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا یَوْمًا ﴿١٠٤﴾

ما به آنچه میگویند داناتر هستیم وقتی که رو راست تریت آنها میگویند که شما بیش از یک روز درنگ نکردید  ﴿١٠٤﴾

وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ یَنسِفُهَا رَبِّی نَسْفًا 

  و از تو در باره ی کوه ها می پرسند بگو پروردگارم آنها را پراکنده می سازد پراکندنی  ﴿۱۰۵﴾

 فَیَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا﴿١٠٦﴾
 و بصورت هموار و صاف می گذاردش ﴿۱۰۶﴾

 لَّا تَرَىٰ فِیهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا ﴿١٠٧﴾
 بطوری که در آن کجی و پستی و بلندی نمیبینی﴿۱۰۷﴾

 یَوْمَئِذٍ یَتَّبِعُونَ الدَّاعِیَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖوَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَـٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا﴿١٠٨﴾ 
 در آن روز همه از خواننده ای که کجی برایش نیست پیروی میکنند و صداها برای خداوند بخشنده متواضع میگردد و غیر از صدای آهسته چیزی نمیشنوی ﴿۱۰۸﴾

یَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ وَرَضِیَ لَهُ قَوْلًا ﴿١٠٩﴾
 در آن روز شفاعت سود نمی دهد مگر برای آنکس که از جانب خدای مهربان برایش مجوز صادر شود و برای او در سخن راضی باشد ﴿۱۰۹﴾

یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیطُونَ بِهِ عِلْمًا﴿١١٠﴾ 
 میداند آنچه را در پیش دارند و آنچه را پشت سر گذاشته اند و به علم خدا احاطه ای ندارند (کسی نمیتواند دانش خدا را سنجش کند) ﴿۱۱۰﴾ 

وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا﴿١١١﴾
و در برابر خدای زنده و پاینده انسانهای موجه به زحمت می افتند و البته آنکس که بار ظلم را حمل کرد زیان کرد ﴿۱۱۱﴾

وَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا یَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا﴿١١٢﴾ 
 و هر کس از کارهای شایسته انجام میدهد در حالیکه او مومن است پس از ظلم و ستمی نمی ترسد ﴿۱۱۲﴾

وَکَذَٰلِکَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا وَصَرَّفْنَا فِیهِ مِنَ الْوَعِیدِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ أَوْ یُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْرًا ﴿١١٣﴾
 و بدانسان ان را قرآنی عربی نازل کردیم و در آن از وعده ها گذراندیم شاید آنها حدود خدا را رعایت کنند یا برایشان ذکری را پدید آورد ﴿۱۱۳﴾

فَتَعَالَى اللَّـهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ ۗ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن یُقْضَىٰ إِلَیْکَ وَحْیُهُ ۖ وَقُل رَّبِّ زِدْنِی عِلْمًا ﴿١١٤﴾ 
 پس خدا مالک حقیقی برتر است . و قبل از آنکه وحی آن بسویت گذرانده شود به قرآن عجله نکن و بگو ای پروردگار من دانش من را افزایش بده ﴿۱۱۴﴾

وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِیَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا ﴿١١٥﴾
و البته از قبل بسوی آدم عهد کردیم و فراموش کرد و او را ثابت قدم نیافتیم  ﴿۱۱۵﴾

 وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَىٰ ﴿١١٦﴾ 
و آن هنگام به ملائکه گفتیم که برای آدم سجده کنید و همگی سجده کردند غیر از ابلیس که سرپیچی کرد   ﴿۱۱۶﴾ 

فَقُلْنَا یَا آدَمُ إِنَّ هَـٰذَا عَدُوٌّ لَّکَ وَلِزَوْجِکَ فَلَا یُخْرِجَنَّکُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَىٰ ﴿١١٧﴾
و گفتیم ای آ دم این دشمنی برای تو و همسرت است پس شما دونفر را از باغی که در  آن هستید بیرون نکند که بد بخت میشوید ﴿۱۱۷﴾

 إِنَّ لَکَ أَلَّا تَجُوعَ فِیهَا وَلَا تَعْرَىٰ ﴿١١٨﴾

 البته برایت در آن طوری فراهم شده که نه گرسنه شوی و نه لخت و برهنه بمانی ﴿١١٨﴾

 وَأَنَّکَ لَا تَظْمَأُ فِیهَا وَلَا تَضْحَىٰ﴿١١٩﴾
 و در ان تشنه نمیشوی و تابش خورشید به تو آسیبی نمیرساند  ﴿۱۱۹﴾

 فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ الشَّیْطَانُ قَالَ یَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّکَ عَلَىٰ شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْکٍ لَّا یَبْلَىٰ ﴿١٢٠﴾
 و شیطان او را وسوسه کرد گفت : ای آدم آیا می خواهی که تو را به درخت جاودانگی و دارایی بی پایان راهنمایی کنم ؟  ﴿۱۲۰﴾

 فَأَکَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ ۚ وَعَصَىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَىٰ﴿١٢١﴾ 
 و دوتایی از آن (درخت) خوردند و (پس از نافرمانی خدا) بدیهای کارشان بر آندو آشکار شد شروع کردند به وصله کردن بر خودشان از برگ باغ ( که خود را مخفی کنند) و آدم از فرمان پروردگارش نا فرمانی کرد و سرگردان شد  ﴿۱۲۱﴾

ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَیْهِ وَهَدَىٰ ﴿١٢٢﴾
 سپس پروردگارش او را انتخاب کرد و بر او بازگشت و هدایت کرد  ﴿۱۲۲﴾

 قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِیعًا ۖ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُم مِّنِّی هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَایَ فَلَا یَضِلُّ وَلَا یَشْقَىٰ﴿١٢٣﴾ 
 (خدا) گفت: از آن (نافرمانی) دست بردارید و همگی تان فروتن شوید بعضی از شما دشمن بعضی دیگر هستید و اگر از جانب من برای شما هدایتی بیاید پس هر کس از هدایت پیروی کند نه گمراه شود و نه بدبخت شود ﴿۱۲۳﴾

وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَىٰ﴿١٢٤﴾
 و هر کس از تذکر من روبرگرداند برای او گذران زندگیش تنگ گردد و او را در روز قیامت کور محشور میکنیم﴿۱۲۴﴾

قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمَىٰ وَقَدْ کُنتُ بَصِیرًا﴿١٢٥﴾
 گوید : ای پروردگار من چرا من را کور محشور کردی در حالیکه من بینا بودم ؟ ﴿۱۲۵﴾

قَالَ کَذَٰلِکَ أَتَتْکَ آیَاتُنَا فَنَسِیتَهَا ۖ وَکَذَٰلِکَ الْیَوْمَ تُنسَىٰ ﴿١٢٦﴾
 گوید : بدلیل آنکه آیات ما برای تو آمد و فراموشش کردی و به همان دلیل تو هم امروز فراموش میشوی ﴿۱۲۶﴾

وَکَذَٰلِکَ نَجْزِی مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ یُؤْمِن بِآیَاتِ رَبِّهِ ۚ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰ ﴿١٢٧﴾ 
و آنگونه کیفر میدهیم آنکس را که از حدود زیاده روی کند و به آیات پروردگارش ایمان نمی آوردو البته عذاب آخرت شدیدتر و پایدار تر است ﴿۱۲۷﴾

أَفَلَمْ یَهْدِ لَهُمْ کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ یَمْشُونَ فِی مَسَاکِنِهِمْ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّأُولِی النُّهَىٰ﴿١٢٨﴾
آیا برای آنها هدایت نمیکند ؟ که چه  بسیار قرنهایی قبل از آنها را هلاک کردیم ؟ که در مسکنهای آنها راه میروند ؟ قطعآ در ان نشانه هاییست برای خردمندان﴿۱۲۸﴾

وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ لَکَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُّسَمًّى﴿١٢٩﴾
 و اگر نبود کلمه ای که پروردگارت از پیش معین نمود و سر رسیدی معین (که انسانها در آن کیفر میشوند) البته(کیفردر همین دنیا) لزوم می یافت ﴿۱۲۹﴾

فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا ۖ وَمِنْ آنَاءِ اللَّیْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّکَ تَرْضَىٰ﴿١٣٠﴾
 و برای آنچه می گویند صبور باش و پروردگارت را تسبیح کوی قبل از طلوع خورشید و قبل از غروب کردنش و اوقاتی از شب را تسبیح بگو و اطراف روز را (نیز تسبیح گوی) باشد که خشنود شوی ﴿۱۳۰﴾

 وَلَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ ۚ وَرِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَأَبْقَىٰ ﴿١٣١﴾
 و چشمهایت را بسوی آنچه به آنها دادیم امتداد نده زوجه های آنها شکوفه های زندگی دنیاست تا انها را درآن در فتنه اندازیم و روزی پرودگارت بهتر و باقی تر است ﴿۱۳۱﴾

وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا ۖ لَا نَسْأَلُکَ رِزْقًا ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُکَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ﴿١٣٢﴾
 و خانواده ات را به نماز امر کن و بر آن شکیبا باش ما از تو روزی نمی خواهیم ما به تو روزی میدهیم و عاقبت برای رعایت کننده هاست ﴿۱۳۲﴾

 وَقَالُوا لَوْلَا یَأْتِینَا بِآیَةٍ مِّن رَّبِّهِ ۚأَوَلَمْ تَأْتِهِم بَیِّنَةُ مَا فِی الصُّحُفِ الْأُولَىٰ ﴿١٣٣﴾
 و گفتند چرا آیه ای از جانب پروردگارش را برای ما نمی آورد ؟ آیا آیات روشنگر در صحیفه های پیشین برایشان نیامد ؟ ﴿۱۳۳﴾

 وَلَوْ أَنَّا أَهْلَکْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَیْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آیَاتِکَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخْزَىٰ﴿١٣٤﴾
 و اگر ما قبل از آن توسط عذابی هلاکشان می کردیم قطعآ میگفتند چرا پرورد گار ما رسولی را بسوی ما نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم قبل از آنکه ذلیل و خوار شویم ﴿۱۳۴﴾

 قُلْ کُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا ۖفَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِیِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ﴿١٣٥﴾
 بگو همگی چشم براهند و چشم براه باشید و بزودی خواهید دانست چه کسی از اصحاب راه برابری است و چه کسی هدایت یافته است  ﴿۱۳۵﴾

   بسم الله مجریها و مرسیها      ۱۵/۵/۱۳۹۱    برابر با ۱۶/رمضان/۱۴۳۳

بندۀ خدا