۲۵- فرقان(جدا کننده)

                                             سورة الفرقان

                                      بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای رحمتگر رحم کننده

تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا ﴿١﴾

مبارک است کسی که فرقان را بر بنده اش نازل کرد تا برای جهانیان هشداری باشد ﴿۱﴾

الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُن لَّهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیرًا ﴿٢﴾

کسی که آسمانها و زمین برای اوست و فرزندی نمی گیرد وبرای او در مالکیت هستی شریکی نیست هر چیزی را که خلق کرده به اندازه ی خودش مقدار داده﴿۲﴾

وَاتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّا یَخْلُقُونَ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ وَلَا یَمْلِکُونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا یَمْلِکُونَ مَوْتًا وَلَا حَیَاةً وَلَا نُشُورًا﴿٣﴾
و غیر از او خدایانی را برگرفتند که چیزی را خلق نمی کنند در حالیکه خودشان خلق شده اند و برای خودشان هم مالک ضرر و نفعی نیستند و مالک مرگ وزندگی ونشر و انتشار موجودات هم نیستند﴿۳﴾

 وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هَـٰذَا إِلَّا إِفْکٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَیْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ ۖ فَقَدْ جَاءُوا ظُلْمًا وَزُورًا ﴿٤﴾ 
و کسانی که کافر شدند گفتند این نیست غیر از دروغی که او این دروغ را (به خدا) نسبت میدهد و قوم دیگری برای آن (ساختن دروغ) او را کمک می کنند قطعاً به ستم و ناروا آمدند﴿۴﴾

وَقَالُوا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ اکْتَتَبَهَا فَهِیَ تُمْلَىٰ عَلَیْهِ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿٥﴾
 و گفتند این افسانه های قدیمی هاست که او آن را نوشته  و آن صبح و شب بر او املاء می شود﴿۵﴾

 قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِی یَعْلَمُ السِّرَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿٦﴾ 
بگو کسی که راز آسمانها و زمین را می داند آن را نازل کرد البته او آمرزندۀ رحم کننده بوده است ﴿۶﴾

وَقَالُوا مَالِ هَـٰذَا الرَّسُولِ یَأْکُلُ الطَّعَامَ وَیَمْشِی فِی الْأَسْوَاقِ ۙ لَوْلَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیرًا ﴿٧﴾
 و گفتند : چگونه است که این رسول غذا می خورد و در بازار ها راه می رود چرا فرشته ای بسوی او نازل نشد که با او هشدار دهند ﴿۷﴾

 أَوْ یُلْقَىٰ إِلَیْهِ کَنزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْهَا ۚ وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا﴿٨﴾
یا چرا برای او گنجی افکنده نمی شود یا برای او باغی نیست که از آن بخورد و ستمگران اینگونه گفتند : که شما پیروی نمیکنید مگر مردی را که جادو شده﴿۸﴾

 انظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلًا ﴿٩﴾
 نگاه کن که ما چگونه برایت مثالها را بیان می کنیم و مراه شدند و نمیتوانند راهی را پیدا کنند﴿۹﴾

 تَبَارَکَ الَّذِی إِن شَاءَ جَعَلَ لَکَ خَیْرًا مِّن ذَٰلِکَ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَیَجْعَل لَّکَ قُصُورًا ﴿١٠﴾
مبارک است کسی که اگر بخواهد برای تو خیری  از آن قرار میدهد باغ هایی که از زیرش رودهایی جاریست و قصر هایی برایت قرار میدهد ﴿۱۰﴾

 بَلْ کَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لِمَن کَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِیرًا ﴿١١﴾
 بلکه ساعت را تکذیب کردند و برای کسی که ساعت را تکذیب کرد سوزاننده را آماده کردیم ﴿۱۱﴾

إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّکَانٍ بَعِیدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَیُّظًا وَزَفِیرًا ﴿١٢﴾
 وقتی که آنها از مکانی دور آن را ببینند صدای خشم آلود آن را می شنوند﴿۱۲﴾

 وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَکَانًا ضَیِّقًا مُّقَرَّنِینَ دَعَوْا هُنَالِکَ ثُبُورًا ﴿١٣﴾
 و وقتی که از آن به مکانی تنگ افکنده می شوند در حالیکه به زنجیر کشیده شده اند در آنجا مرگ را طلب می کنند ﴿۱۳﴾

 لَّا تَدْعُوا الْیَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا کَثِیرًا ﴿١٤﴾
 امروز یک هلاکت و مرگ را نخوانید. بلکه نابودی و مرگ بسیاری طلب کنید  ﴿۱۴﴾

قُلْ أَذَٰلِکَ خَیْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ کَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِیرًا﴿١٥﴾ 
بگو آیا آن بهتر است یا اقامتگاه بهشت که به کسانی که حدود خدا را رعایت کرده اند وعده داده شد ؟ آن پاداش و محدوده ای برای آنها بوده است﴿۱۵﴾

 لَّهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ خَالِدِینَ ۚ کَانَ عَلَىٰ رَبِّکَ وَعْدًا مَّسْئُولًا﴿١٦﴾
 هر چیزی که بخواهند در آن برایشان هست مقیمند بر عهدۀ پروردگارت وعده ای درخواستی است ﴿۱۶﴾

 وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ فَیَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِی هَـٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِیلَ ﴿١٧﴾ 

و روزی که آنها و آنچه را که غیر خدا می پرستیدند را جمع می کند و به آنها می گوید آیا شما بنده های من اینها را گمراه ساختید ؟ یا خودشان راه را گم کردند ؟ ﴿۱۷﴾

 قَالُوا سُبْحَانَکَ مَا کَانَ یَنبَغِی لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِکَ مِنْ أَوْلِیَاءَ وَلَـٰکِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّکْرَ وَکَانُوا قَوْمًا بُورًا﴿١٨﴾ 
(بتها) می گویند منزهی تو شایسته ی ما نبوده است که غیر از تو برای خود اولیایی بر گیریم و لکن آنها و پدرانشان را بهره مند ساختی تا زمانیکه ذکر را فراموش کردند و قومی نابود شده بودند *  تمام بتهایی که در قرآن از آنها نام برده شده و یا به آن اشاره شده انسان بودند برای بررسی این مطلب به لینک رجوع کنید

http://www.quranmoslems.blogspot.com/2010/01/blog-post_4260.html

﴿۱۸﴾

 فَقَدْ کَذَّبُوکُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِیعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚوَمَن یَظْلِم مِّنکُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا کَبِیرًا ﴿١٩﴾ 
 و البته شما را تکذیب کردند بدلیل آنچه شما می گویید و شما نمیتوانید (عذاب را از آنها) منصرف کنید ونه اینکه آنها را یاری کنید و هر کس از شما ستم کند به او عذابی بزرگ می چشانیم ﴿۱۹﴾

 وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَیَمْشُونَ فِی الْأَسْوَاقِ ۗوَجَعَلْنَا بَعْضَکُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَکَانَ رَبُّکَ بَصِیرًا﴿٢٠﴾
 و قبل از تو رسولانی نفرستادیم مگر اینکه آنها هم غذا می خوردند و در بازار ها راه میرفتند و بعضی از شما را مایه فتنه بعضی دیگر قرار دادیم آیا صبر می کنید و پروردگارت بینا بوده است ﴿۲۰﴾

 وَقَالَ الَّذِینَ لَا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَیْنَا الْمَلَائِکَةُ أَوْ نَرَىٰ رَبَّنَا ۗ لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فِی أَنفُسِهِمْ وَعَتَوْا عُتُوًّا کَبِیرًا ﴿٢١﴾
و کسانی که به ملاقات ما امید نداشتند گفتند : چرا برای ما ملائکه نازل نشدند ؟ و یا چرا پروردگارمان را نمی بینیم ؟ قطعاً در نفوس خود طلب کبر و بزرگی کردند و سرکشی کردند سرکشی بزرگی﴿۲۱﴾

یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلَائِکَةَ لَا بُشْرَىٰ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِینَ وَیَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿٢٢﴾ 
روزی که ملائکه را ببینند در آن روز بشارتی برای مجرمین وجود ندارد و میگویند جدا و ترک شده باشید﴿۲۲﴾

وَقَدِمْنَا إِلَىٰ مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَّنثُورًا ﴿٢٣﴾
و بسوی آنچه عمل کردند از عمل جلو آمدیم و آن را مانند غباری پراکنده قرارش میدهیم ﴿۲۳﴾

 أَصْحَابُ الْجَنَّةِ یَوْمَئِذٍ خَیْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِیلًا﴿٢٤﴾
گروه باغ در آن روز در جایگاه خوبی و خوابگاه نیکوتری هستند ﴿۲۴﴾

 وَیَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاءُ بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلَائِکَةُ تَنزِیلًا﴿٢٥﴾

و روزی که آسمان با ابرها شکافته می شود و ملائکه نازل می شوند نازل شدنی ﴿۲۵﴾

الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَـٰنِ ۚ وَکَانَ یَوْمًا عَلَى الْکَافِرِینَ عَسِیرًا ﴿٢٦﴾ 

مالکیت حقیقی آن روز برای خدای رحمتگر است و بر کافران روزی سخت بوده است ﴿۲۶﴾

وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَىٰ یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا ﴿٢٧﴾ 
 روزی که ستمگر دست خود را گاز می گیرد می گوید ای کاش راهی را با رسول بر می گرفتم ﴿۲۷﴾

 یَا وَیْلَتَىٰ لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا﴿٢٨﴾
 ای وای بر من ای کاش فلانی را بعنوان دوست نمی گرفتم  ﴿۲۸﴾

 لَّقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی ۗ وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا ﴿٢٩﴾ 
البته او من را بعد از اینکه ذکر برایم آمد به گمراهی برد و شیطان برای انسان بسیار خوار کننده است﴿۲۹﴾

 وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَـٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿٣٠﴾
 و رسول گفت : ای پروردگار من به یقین قوم من این قران را ترک شده رها کردند ﴿۳۰﴾

وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِینَ ۗ وَکَفَىٰ بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا ﴿٣١﴾
و انگونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمین قرار دادیم و پروردگارت برای هدایت و یاری کردن کافیست﴿۳۱﴾

وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً ۚ کَذَٰلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَکَ ۖوَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِیلًا ﴿٣٢﴾
 و کسانی که کافر شدند گفتند چرا قرآن بصورت یکباره بر او نازل نشد به دلیل انکه دلت را بوسیله ی آن تثبیت کنیم و آن را با تانی وتدبر و تفکر و تعقل بخوانیمش خواندنی  ﴿۳۲﴾

وَلَا یَأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاکَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِیرًا ﴿٣٣﴾ 
 و برای تو مثلی نمی آورند مگر آنکه ما برای تو حقیقت را بیاوریم و در تفسی نیکو تر است﴿۳۳﴾

 الَّذِینَ یُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُولَـٰئِکَ شَرٌّ مَّکَانًا وَأَضَلُّ سَبِیلًا﴿٣٤﴾ 
 کسانی که بر صورتهایشان بسوی جهنم گرد آورده می شوند آنها در بد ترین جایگاه و گمراه ترین راه هستند ﴿۳۴﴾

وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِیرًا﴿٣٥﴾ 
و البته ما به موسی کتاب دادیم و با او برادرش هارون را دستیاری برایش قرار دادیم ﴿۳۵﴾

 فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِیرًا ﴿٣٦﴾ 
و گفتیم دو نفره به سمت قومی که آیات ما را تکذیب کردند بروید و هلاکشان ساختیم نابود کردنی ﴿۳۶﴾

وَقَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا کَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آیَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٣٧﴾ 
 و قوم نوح وقتی که رسولان را تکذیب کردند غرقشان ساختیم و برای مردم آنها را نشانه ای قرار دادیم و برای ستمگران عذابی درد ناک آماده کردیم ﴿۳۷﴾

 وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَیْنَ ذَٰلِکَ کَثِیرًا ﴿٣٨﴾ 
و عاد و ثمود و اصحاب رس و قرنهایی بسیار میان آن ﴿۳۸﴾

 وَکُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَکُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِیرًا ﴿٣٩﴾
 و برای هر کدام مثالهایی قرار دادیم و همگی را نابود کردیم نابود کردنی﴿۳۹﴾

وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْیَةِ الَّتِی أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ یَکُونُوا یَرَوْنَهَا ۚ بَلْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ نُشُورًا ﴿٤٠﴾ 
و البته به شهری آمدند همانی که بر آن باران شر بارانیده شده بود آیا آنها نبودند که آن را ببینند ؟ بلکه آنها امیدی به زنده شدن دوباره ندارند ﴿۴۰﴾

وَإِذَا رَأَوْکَ إِن یَتَّخِذُونَکَ إِلَّا هُزُوًا أَهَـٰذَا الَّذِی بَعَثَ اللَّـهُ رَسُولًا ﴿٤١﴾ 
 و وقتی تو را می بینند تو را به غیر از تمسخر نمی گیرند (می گویند) آیا این رسولی است که خدا بر انگیخته است ؟ ﴿۴۱﴾

 إِن کَادَ لَیُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَن صَبَرْنَا عَلَیْهَا ۚ وَسَوْفَ یَعْلَمُونَ حِینَ یَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِیلًا﴿٤٢﴾ 
 نزدیک بود که ما را از خدایانمان به گمراهی ببرد اگر صبر ما بر آن نبود و آنها بزودی وقتی عذاب را ببینند می فهمند چه کسی از راه گمراه تر است﴿۴۲﴾

 أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَـٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا﴿٤٣﴾
 آیا کسی که هوای نفس خود را بعنوان خدا بر گزیده بود را دیده ای ؟ (کسی که از هوای نفسش پیروی می کرد) آیا تو بر او وکیل هستی ؟ ﴿۴۳﴾

أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ ۚ إِنْ هُمْ إِلَّا کَالْأَنْعَامِ ۖبَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا ﴿٤٤﴾ 
 یا می پنداری که بیشتر آنها می شنوند و یا عقل خود را به کار می گیرند ؟ آنها غیر از چهار پایانی بیش نیستند بلکه از آنها هم در راه گمراه ترند ﴿۴۴﴾

 أَلَمْ تَرَ إِلَىٰ رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاکِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلًا ﴿٤٥﴾ 
آیا به پروردگارت نمی نگری که چگونه سایه را میکشد و اگر میخواست آن را ساکن می گرداند سپس خورشید را بر آن دلیلی قراردادیم (دلیل سایه نورخورشید است )﴿۴۵﴾

 ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَیْنَا قَبْضًا یَسِیرًا ﴿٤٦﴾
 سپس آن را (خورشید یا سایه را) قبض میکنیم بسوی ما گرفتنی آسان﴿۴۶﴾

وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا ﴿٤٧﴾ 
و او کسی است که شب را برای شما لباسی قرار داد و خواب را مایه ی آرامش و روز را مایه حرکت و زنده گی قرار داد﴿۴۷﴾

 وَهُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ ۚ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا﴿٤٨﴾
او کسی است که بادها را بعنوان بشارتی پیش روی رحمتش میفرستد و از آسمان آبی پاک را نازل کردیم ﴿۴۸﴾

 لِّنُحْیِیَ بِهِ بَلْدَةً مَّیْتًا وَنُسْقِیَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِیَّ کَثِیرًا﴿٤٩﴾
تا بوسیله ی آن سرزمینی مرده را زنده کنیم و بوسیله ی آن از آنچه خلق کردیم از چهار پایان و انسانهای بسیاری را نوشاندیم﴿۴۹﴾

وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَیْنَهُمْ لِیَذَّکَّرُوا فَأَبَىٰ أَکْثَرُ النَّاسِ إِلَّا کُفُورًا﴿٥٠﴾ 
و البته آن را میان آنها گرداندیم تا متذکر شوند و بسیاری از مردم سرپیچی نکردند مگر به نا سپاسی ﴿۵۰﴾

 وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِی کُلِّ قَرْیَةٍ نَّذِیرًا ﴿٥١﴾ 
و اگر می خواستیم در هر شهری هشدار دهنده ای بر می انگیختیم ﴿۵۱﴾

 فَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَجَاهِدْهُم بِهِ جِهَادًا کَبِیرًا ﴿٥٢﴾ 

پس از کافران اطاعت مکن و با انها جهاد کن جهادی بزرگ را﴿۵۲﴾

 وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَـٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَـٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿٥٣﴾ 
و او کسی است که دو دریا را با هم مخلوط کرد این شیرین و گوارا و این شور و تلخ و میان آن دو حائلی قرار داد جدا و جدا شده ﴿۵۳﴾

 وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیرًا ﴿٥٤﴾ 
 و او کسی است که از آب بشری را خلق کرد و خویشاوندان و نزدیکانی برای او قرار داد و پروردگارت توانا بوده است ﴿۵۴﴾

 وَیَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا یَنفَعُهُمْ وَلَا یَضُرُّهُمْ ۗ وَکَانَ الْکَافِرُ عَلَىٰ رَبِّهِ ظَهِیرًا ﴿٥٥﴾
و غیر از خدا چیزی را که نه سودی برایشان دارد و نه ضرری عبادت میکنند و کافر بر پروردگارش پشت می گرداند ﴿۵۵﴾

وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿٥٦﴾ 
و تو را نفرستادیم مگر بشارت دهنده و هشدار دهنده ای ﴿۵۶﴾

قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاءَ أَن یَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿٥٧﴾ 
 بگو بابت آن (ابلاغ رسالت) مزدی از شما نمی خواهم مگر آنکه هر کس می خواهد راهی بسوی پروردگارش برگیرد ﴿۵۷﴾

 وَتَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَکَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا ﴿٥٨﴾
و توکل کن بر زنده ای که نمی میرد و به ستایش او تسبیح بگو و آگاهی او به گناه بنده هایش کافیست﴿۵۸﴾

الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ الرَّحْمَـٰنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا ﴿٥٩﴾ 
 کسی که آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست را در شش روز آفرید سپس بر عرش رحمتگر اراده کرد پس بوسیله ی آن از (خدای) آگاه بپرس ﴿۵۹﴾

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَـٰنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَـٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ۩ ﴿٦٠﴾ 
 و وقتی به آنها گفته می شود بر خدای رحمتگر سجده کنید می گویند : رحمتگر چیست ؟ آیا به آن چیزی که به ما دستور می دهی سجده کنیم و نفرتشان افزوده گردد ﴿۶۰﴾

 تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُّنِیرًا ﴿٦١﴾ 
با برکت باد کسی که در آسمان برج هایی قرار داد و در آن چراغی فروزنده قرار داد و ماهی تابان قرار داد ﴿۶۱﴾

وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُورًا ﴿٦٢﴾ 
و او کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد برای عر کس که بخواهد تذکر پذیرد یا بخواهد شکر گذاری کند﴿۶۲﴾

وَعِبَادُ الرَّحْمَـٰنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا﴿٦٣﴾ 
و بنده های خدا ی رحمتگر کسانی هستند که در روی زمین با فروتنی راه میروند و وقتی که جاهلان را مخاطب قرار می دهند سلامی میگویند ( یا بسلامت سخن می گویند )﴿۶۳﴾

وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیَامًا ﴿٦٤﴾ 
و کسانی که شب را سجده کنان و بر پا دارنده گان برای پروردگارشان می گذرانند ﴿۶۴﴾

 وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ ۖ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا ﴿٦٥﴾ 
و کسانی که می گویند پروردگار ما عذاب جهنم را از ما بگردان که عذاب آن هلاکت است ﴿۶۵﴾

 إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٦٦﴾ 
 که البته ان بسیار بد قرار گاه و جایگاهی است ﴿۶۶﴾

 وَالَّذِینَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَٰلِکَ قَوَامًا ﴿٦٧﴾
و کسانی که وقتی خرج می کنند نه زیاده روی می کنند و نه خست بخرج میدهند و آنچه بین آن دو است پایدار تر است ﴿۶۷﴾

وَالَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّـهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا یَزْنُونَ ۚ وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ یَلْقَ أَثَامًا ﴿٦٨﴾
و کسانی که با خدا خدای دیگری را نمی خوانند و آن نفسی را که خدا حرام کرده است را نمی کشند مگر به حق و زنا نمی کنند و هر کس آن کار (زنا) را انجام دهد مرتکب اثم شده است ﴿۶۸﴾

یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا ﴿٦٩﴾ 
در روز قیامت برای او عذاب مضاعف می شود و با حقارت در آن جای می گیرد ﴿۶۹﴾

 إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَـٰئِکَ یُبَدِّلُ اللَّـهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَکَانَ اللَّـهُ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿٧٠﴾ 

و آنکس که توبه کند و عملی شایسته انجام دهد ، آنانند که خدا بدی هایشان را به خوبی تبدیل میکند و خدا آمرزنده ای رحم گستر بوده است ﴿۷۰﴾

وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّـهِ مَتَابًا ﴿٧١﴾ 

مگر آنکس که توبه کند و عمل شایسته انجام دهد البته او بسوی خدا باز می گردد باز گشتنی ﴿۷۱﴾

 وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا ﴿٧٢﴾ 
و کسانی که به نا روا شهادت نمی دهند و وقتی بر کار و یا سخن بیهوده ای گذر می کنند با کرامت می گذرند ﴿۷۲﴾

 وَالَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یَخِرُّوا عَلَیْهَا صُمًّا وَعُمْیَانًا ﴿٧٣﴾
 و کسانی که وقتی به آیات پروردگارشان تذکر داده میشوند بصورت کوران و کران بر آنها به خاک نمی افتند ﴿۷۳﴾

وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا ﴿٧٤﴾ 
و کسانی که می گویند ای پروردگار ما از اواج و فرزند های ما خوشحالی و شادمانی (روشنی چشم) برای ما ببخش و ما را برای رعایت کننده های حدود خدا امام قرار بده﴿۷۴﴾

أُولَـٰئِکَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَیُلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیَّةً وَسَلَامًا ﴿٧٥﴾
آنها کسانی هستند که بدلیل آنکه صبر کردند و در آن بر آنها سلام و درود افکنده میشود ﴿۷۵﴾

خَالِدِینَ فِیهَا ۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٧٦﴾ 
در آن اقامت می گزینند چه آرامشگاه و آرامگاه خوبی است﴿۷۶﴾

قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ ۖ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا ﴿٧٧﴾

 بگو اگر دعای شما نبود پروردگارم برای شما چیزی آماده نمی کرد البته تکذیب کردید و بزودی ثابت و پایدار می شود ﴿۷۷﴾

سبحان الله   ۲۰/۶/۱۳۹۰ دوشنبه              بندۀ  خدا